• مصطفی تازج زاده زندانی سیاسی اصلاح طلب در تازه ترین موضع گیری خود نوشت وضعیت داخلی کشور تغییری نکرده و «نرمش قهرمانانه» در داخل کشور به معنای ادامه ی سیاست سرکوب است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۹ مهر ۱٣۹۲ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۱٣

اخبار روز: مصطفی تاج زاده زندانی سیاسی اصلاح طلب دیگر مثل نخستین روزهای انتخاب حسن روحانی خوش بین نیست. او در تازه ترین موضع گیری سیاسی خود نوشته است «نرمش قهرمانانه» ای که از سوی آیت اله خامنه ای مطرح شده در داخل کشور ادامه ی سرکوب است و با معترضان داخلی همچنان با چهره و زبان و ادبیات عبوس و آمرانه و تهمت آلود سخن گفته خواهد شد. او در این نوشته به موضع گیری سخنگوی قوه ی قضائیه استناد کرده است. سخنگوی قوه ی قضائیه در آن موضع گیری امکان «رفع حصرها» و آزادی «زندانیان امنیتی» را به صراحت رد کرد. سخنان h, اما در نزد کسانی که انتخاب روحانی را آغاز یک دوران تغییر می دانند، توجهی را برنیانگیخت.
یادداشت مصطفی تاج زاده را به نقل از سایـت کلمه در زیر می خوانید:

۱- سخنگوی قوه قضائیه با اظهارات اخیر خود معنای واقعی نرمش قهرمانانه را روشن کرد. به این ترتیب که قرار است در سطح بین الملل بازی برد-برد در پیش گرفته شود اما در عرصه داخلی هم چنان بازی برد-باخت حاکم بماند. نرمش قهرمانانه در روابط خارجی یعنی تلاش برای لغو تحریم ها و تهدیدها ولی در داخل به مفهوم تداوم حبس ها و حصرها خواهد بود. به بیان دیگر سیاست خارجی قلمرو لبخند و گفتگو خواهد شد. اما با معترضان داخلی با همان چهره و زبان و ادبیات عبوس و آمرانه و تهمت آلود سخن گفته خواهد شد. شرط خردورزی در تعامل با قدرت های بزرگ و از جمله با آمریکا و انگلیس براساس نرمش قهرمانانه، اندیشیدن به آینده است اما در مورد منتقدان داخلی و به ویژه آقایان موسوی و کروبی در گذشته متوقف شدن، شرط عقل است! نرمش قهرمانانه برداشتن دیوار بی اعتمادی در مواجهه با قدرت های بزرگ هم زمان با افزودن بر ارتفاع و ضخامت این دیوار در برخورد با اصلاح طلبان و سبزهاست. نرمش قهرمانانه یعنی کوشیدن برای گسترش روابط با دول خارجی براساس قوانین بین المللی و نیز حقوق یک سان و احترام متقابل در عین استمرار نقض حقوق و آزادی های منتقدان و تداوم حصر غیرقانونی رهبران شان است و بالاخره نرمش قهرمانانه در سیاست داخلی و خارجی یعنی اشدّاء علی المومنین رحماء بین الکفار!

۲- پس از چهارسال سرکوب و تک گویی و بی انصافی، اکثریت ایرانیان در ۲۴ خرداد ماه رأی خود را اعلام و خواست خود را برای تغییر به رساترین وجه ممکن فریاد کردند. با وجود این، تمامت خواهان هم چنان اصرار بر نقض قانون و حاکمیت فضای امنیتی و پلیسی دارند و بر طبل توبه و عذرخواهی می کوبند غافل از آن که اگر قرار بر پوزش طلبی باشد، اولویت با کسانی است که باوجود درآمد افسانه ای نفت در دوره اخیر کشور را به مرز ورشکستگی و مردم را به سرحد فلاکت کشانده اند. ایران را با ندانم کاری و ساده لوحی گرفتار تحریم کردند و ایرانیان را با بی تدبیری و بی برنامگی با تورم ۴۰ درصدی، بی کاری کمرشکن، رشد منفی اقتصادی، خزانه خالی و بدهی های سنگین مواجه ساختند. کسانی باید از مردم عذرخواهی کنند که با سرکوب های خونین در سال ۸۸ و با خلق فاجعه کهریزک و حمله به کوی دانشگاه تهران و مجتمع مسکونی سبحان به حقوق و آزادی های اساسی ملت تجاوز کردند و به حیثیت جمهوری اسلامی آسیب رساندند. کسانی باید از ملت ایران معذرت بخواهند که با حمایت مطلق از حزب جنایت کار بعث سوریه ایران و ایرانی را بدنام کردند و بهانه های لازم را برای جنگ فاجعه بار شیعی – سنی در اختیار تکفیری های سلفی، ارتجاع منطقه و دولت اسرائیل قرار دادند.

۳- این نخستین بار نیست که افراطیون در برابر رأی و انتخاب مردم می ایستند و به صراحت اعلام می کنند که برایشان فرق نمی کند که اکثریت ایرانیان کدام نامزد، برنامه و نگاهی را برگزیده اند؟ آنان حاضر نیستند روش نهادهای غیرانتخابی و زیر نظر رهبری از جمله در قوه قضائیه و صدا و سیما را اصلاح کنند! هدف اصلی البته القاء این موضوع است که دکتر روحانی کاره ای نیست و رأی اکثریت هرچه باشد، چیزی را تغییر نخواهد داد. و به این ترتیب می کوشند مردم را دلسرد نمایند. البته هنوز تا زمانی که شمشیرها برای دکتر روحانی از رو کشیده شود و هر نه روز یک بحران بیافرینند، اندکی باقی است. به هر رو وظیفه ما هم چنان صبر و مقاومت و روشنگری و صد البته دفاع قاطع تر و همه جانبه تر از دولت تدبیر و امید است. تا رئیس جمهور و همکارانش بتوانند باری از دوش ملت بردارند. حتی اگر نظر رهبری آن باشد که تاوان رأی اکثریت به دکتر روحانی را آسیب دیدگان ۸۸ و زندانیان و خانواده های آنان بپردازند، باز هم باید با آمادگی کامل این شرایط را تحمل کنیم و هم چنان به آینده بیندیشیم. ما به خداوند بزرگ و بخشنده اتکال داریم و به مردمی آگاه و وفادار متکی هستیم. زمان هم به ضرر اندیشه های انسدادی و حکومت مطلقه فردی در جریان است. پس هیچ دلیلی وجود ندارد که ناامید شویم یا ذره ای سستی کنیم. به یاری حق در آینده پیروزی های بزرگتری نصیب ملت ایران خواهد شد.