یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

شعر پارسی از قرن کهنه به نو
در آستانه ی قرن نو
برای شاملو،معمارسکوی جهش


جهانگیر صداقت فر


• عطّاران!
زگلابدان ِ اشکِ سوری
نمی بر این مرثیه بربیافشانید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۰ آبان ۱٣۹۲ -  ۱ نوامبر ۲۰۱٣


 
 


۱-



عطّاران!

زگلابدان ِ اشکِ سوری

نمی بر این مرثیه بربیافشانید

تا رنگ شعر بگیرد

                        شاید

                            این سطور.



□□□



۲-



خون و خلط

               سرفه می کند گلوی شاعر قرن.

عطّاران،

          خدای را مرهمی

تا حکایت امروز

شکایت درد نباشد و اندهان جدایی.



□□□



٣-



لبِ نی

هنوز تاول ِ چرک و خون دارد،

                                     عطّاران.

کدام قوطی

دوای درد قرن را

سرودی دیگرگونه در نهان دارد؟

نوید کدام قول و غزل

در نای ِ نی

               بذر امید می کارد؟



□□□



۴-



ز زیر ثقل چرخ های زمین

هنوز شیون بیداد می آید و بوی فتنه و کین.

جام شوکرانی قابیلان ِ قرن را،

                                     عطّاران!

و چرخ فرسوده ی خاک را

                                    - محض خدا-

روغن مرمّتی.



□□□



۵-



در قرن شکوفایی دانش

آنقَدَر جنگ و کینه هنوز

- و درد،

          در درازنای تکامل-

که شهرهای ستم کشیده پُر از برج و بارو

و بساط عطّاران

تهی از مرهم و دارو.



□□□



۶-



عطّاران!

نمی از گلاب یاسمن بتراوید

بر مزار روزگاران

که از این همه داغ

خاکیان را توان تحمّل بنمانده دگر.



□□□


لوس آنجلس- ۴ دسامبر۱۹۹۹


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست