اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۶ آبان ۱٣۹۲ -  ۷ نوامبر ۲۰۱٣

 «مرد طوفان ها»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم بیژن مقدم است که در آن می خوانید؛امروز پیکر مردی بر شانه های مردم تشییع خواهد شد که جز صدق، محبت، ایستادگی و اصولگرایی (به معنای واقعی) از او در ذهن ها نبوده و نیست.
حبیب الله عسکراولادی با بیش از نیم قرن مبارزه و مجاهدت، تربیت شده مکتب اسلام و امام(ره) بود. او از سرچشمه معرفت نوشیده بود. هرگاه از امام خاطره ای از دوران مبارزه نقل می کرد چهره اش سرخ و گاهی اشک در چشمانش حلقه می زد.
در بیان جملات مربوط به امام (ره) با وسواس و دقتی عجیب سخن می گفت. او مصداق واقعی السابقون السابقون اولئک المقربون بود.
اسلام منهای روحانیت در نظر او هیچ رنگی نداشت به همین دلیل در نهضت ملی شدن صنعت نفت در حالی که ۱۵ سال بیشتر نداشت (سال ۱٣۲۷) با دعوت آیت الله کاشانی در تظاهرات سیاسی شرکت کرد و اولین بازداشتش رقم خورد.
او بعدها گم شده اش را در سال ۴۱ در امام(ره) یافت و از آن روز بی وقفه در خدمت مرجعیت، فقاهت و روحانیت بود.
عسکراولادی در ولایتمداری و عشق به امام و رهبری الگویی بی نظیر به شمار می رود. «آهنگ ولایت» عبارتی بود که بارها از او شنیدم و هماهنگی با این آهنگ را تکلیف خود و دیگران می دانست.
«ادب» او در گفتار و رفتار، آرامشش در سخن گفتن، احترامش به مخاطب و مخالف زبانزد بود. گفت وگوهای او با جریان های مخالف و نامه های رد و بدل شده وی و مخالفان فکری اش تصویری روشن از شخصیت محکم، اصولی و استوار اوست. امیدوارم روزی امکان انتشار مجموعه نامه های منتشر نشده او فراهم شود تا هم پاسخی باشد برای برخی پرسش ها و هم در نبودش درس آموز تشنگان و مشتاقان منش و سلوک او باشد.
امروز نه فقط مردم ایران که انقلاب اسلامی در سوگ مردی است که همیشه «لنگرگاهی» مطمئن برای کشتی انقلاب در توفان های سهمگین بود.
یادش گرامی باد.

خراسان:چرا مذاکرات امروز سخت و پیچیده است؟
«چرا مذاکرات امروز سخت و پیچیده است؟»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم امیرحسین یزدان پناه است که در آن می خوانید؛رویکرد آمریکا در قبال ایران به خصوص در حوزه برنامه هسته ای و شبکه تحریم هایی که علیه کشورمان وضع شده چه تغییری کرده است؟ آیا فضایی که هم رسانه های داخلی و هم غربی پس از اولین دور مذاکرات تیم جدید هسته ای ایران با ۱+۵ از آن به عنوان فضای مثبت یاد می کنند، توصیف کننده واقعی شرایط موجود است؟ یا زیر پوست خبرها و تحلیل های بزرگنمایی شده رسانه ای واقعیت های دیگری وجود دارد که دیده نمی شود یا دقیق تر بگویم کمتر دیده می شود؟
تامل در اظهارات اخیر «وندی شرمن» مسئول تیم آمریکایی در مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ که برخی به او «شاه کلید آمریکا» در مذاکرات لقب داده اند شاید پاسخ را روشن کند: « پیشنهاد واشنگتن تخفیف «بسیار محدود»، «موقت» و «برگشت پذیر» در تحریم هاست.
درحالی که شاکله اصلی تحریم ها که همان تحریم های بانکی و نفتی هستند همچنان باقی می مانند چرا که برای دستیابی به یک توافق جامع به این تحریم ها نیاز است.» شرمن همان کسی است که طی ۲ سال اخیر به نمایندگی از آمریکا در مذاکرات ایران و ۱+۵ حاضر می شود تا لااقل در حوزه شکلی، با وجود این که ایران تغییراتی در اداره پرونده هسته ای خود داده است و آن را به وزیرامورخارجه سپرده است، آمریکا کماکان بدون تغییر در مذاکره کننده ارشد به مذاکرات بیاید. اما گذشته از این شباهت شکلی، آن چه می تواند ما را در رسیدن به پاسخ پرسش ابتدایی رهنمون شود، تاکید آمریکا بر ثابت بودن تحریم های نفتی و بانکی است. جایی که علاوه بر بحث به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی ایران مهم ترین چالش ایران با ۱+۵ و به خصوص آمریکاست. چرا که بسیاری از این تحریم ها به صورت یکجانبه و بدون مجوزهای شورای امنیت و سازمان ملل و تنها با فشار آمریکا بر ایران اعمال شده است.
به بیان دیگر با وجود فضای مثبتی که رسانه ها از مذاکرات ایران و ۱+۵ ترسیم کرده اند و حتی خود مقامات آمریکایی هم از آن یادکرده و با اشاره به دور اول مذاکرات ژنو گفته بودند که «تاکنون ایران تا این حد صریح و جدی نبوده است» اما باید گفت در خوشبینانه ترین حالت ممکن، آمریکا هنوز حاضر نشده حتی در مقام اظهارنظر به موضوع لغو تحریم های یکجانبه بانکی و نفتی ورود پیدا کند.
در مقابل اما آن چه از سوی مقامات آمریکایی درباره این دسته از تحریم ها عنوان شده تنها یک نکته مهم و اساسی است و آن هم این که «از لغو تحریم های بانکی و نفتی خبری نیست.» جک لو وزیر خزانه داری، چاک هیگل وزیر دفاع و وندی شرمن معاون وزیرخارجه و رئیس تیم مذاکراتی آمریکا تنها تعدادی از مهم ترین مقامات این کشور هستند که طی ٣ هفته گذشته (پس از دور اول مذاکرات در ژنو) تاکید کرده اند که آمریکا برنامه ای برای لغو این تحریم ها ندارد. حدود یک ماه پیش نیز باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا به نوعی دیگر همین اظهارات را گفته بود و تاکید کرده بود که «این تحریم ها هستند که ایران را پای میز مذاکره نشانده است.» با وجود چنین اظهاراتی این پرسش به ذهن متبادر می شود که «آیا لغو تحریم های بانکی و نفتی خط قرمز آمریکاست؟»
پاسخ به این پرسش مهم و راهگشا را شاید باید در این جمله مارک دوبوویتز، سناتور آمریکایی پیدا کرد: «مهم ترین نگرانی من این است که اگر آمریکا آجری را از شبکه تحریم های اعمال شده علیه ایران حذف کند دیگر نمی توان آن را سرجایش نشاند.من پیشنهاد می کنم بخشی از پول های ایران که بلوکه شده است را برای کمک مالی به ایرانی ها آزاد کنیم.» (نیویورک تایمز ۱۷ اکتبر ۲۰۱٣)
آمریکا چه بیم آن داشته باشد که لغو هرکدام از تحریم های یکجانبه اعمال شده علیه ایران، به سست شدن شبکه تحریم ها بینجامد وچه این که لغو این تحریم ها را خط قرمز خود بداند، نکته مهم این جاست که دولت اوباما باوجود همه شعارهای زیبا و فضاسازی های رسانه ای که انجام داده است، هنوز حتی لغو مهم ترین تحریم های اعمال شده علیه ایران را به زبان هم نیاورده است. این در حالی است که سیاهه خواسته های طرف مقابل به ویژه آمریکا طی هفته های اخیر از تعلیق بخشی از فعالیت های غنی سازی از سوی ایران تا پذیرش پروتکل الحاقی و... را شامل شده است.
با این حال نکته نگران کننده دیگر در این موضوع آن جاست که بلافاصله بعد از دور اول مذاکرات ژنو، روزنامه نیویورک تایمز که نزدیک به دولت اوباما محسوب می شود، در گزارشی که اظهارات مارک «دوبوویتز» بخشی از همان گزارش بود، مدعی شد که دولت آمریکا در حال سبک و سنگین کردن طرحی است که با آزادسازی بخشی از پول های بلوکه شده ایران در بانک های جهانی، «نیش» تحریم ها را کم کند.
آن چه در این گزارش کمتر مورد توجه قرار گرفت در حقیقت به کار بردن این جمله توسط نویسنده نیویورک تایمز بود که: «to ease the pain of sanctions on Tehran» ، یا به بیان دقیق تر به افکار عمومی راه یافت، "کاهش درد تحریم ها" علیه ایران بود و نه کاهش تحریم ها. آن چه در این سناریو دنبال می شد و می شود، نوعی تحریم در تحریم یا تحریم ثانویه است.
به این معنا که در قبال برآورده شدن خواسته های هسته ای غرب در مذاکره با ایران، به جای آن که تحریم های شورای امنیت و یکجانبه را لغو کند به شبکه تحریم های یکجانبه بانکی و نفتی که به گفته «وندی شرمن» «شاکله اصلی تحریم ها علیه ایران» هستند دست نمی زند و به جای آن پولی که درقبال فروش نفت ایران دربانک های جهانی بلوکه شده است را تحت شرایط خاصی به ایران پس می دهد.
این فضا که نوعی انحراف در مذاکرات و گام های متقابل محسوب می شود و به طور جدی تری ابتدا از سوی محافل کارشناسی و رسانه ای و سپس مقام های سیاسی مطرح شد و همچنین خودداری مقامات این کشور از اظهارنظر درباره لغو تحریم های اصلی، نشان دهنده این واقعیت است که زیر پوست فضاهایی که در رسانه های غربی شاهد هستیم، آمریکا کماکان، لااقل تاکنون، حاضر به تغییر رویکرد خود نشده است.
واقعیت این است که نگاه آمریکا به تحریم هایی که علیه ایران اعمال شده نگاه ساختاری و بنیادی است. این شرایط باعث شده تا بتوانیم کمی واقعی تر به مذاکرات امروز نگاه کنیم و همان طور که سخنگوی اشتون اعلام کرده منتظر مذاکراتی «سخت» و «پیچیده» در ژنو باشیم. شاید به همین دلیل باشد که وزیر امورخارجه کشورمان به فرانس ۲۴ گفته « عدم توافق در ژنو به معنای «فاجعه» نیست.» حق با ظریف است.
مذاکرات هسته ای راه طولانی است که گردنه های سخت و پیچ های تندی دارد و باید پای میزمذاکره آن را طی کرد و البته نباید فراموش کرد که روز اول قرار نیست همه خواسته های ما را دو دستی به ما تقدیم کنند ما باید از درون قوی باشیم تا «بچه های خودمان» بتوانند آن ها را مجاب به رفتاری منطقی کنند پس باید همچنان امیدوار بود.

کیهان:دعای آهسته
«دعای آهسته»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که ر آن می خوانید؛
۱- برخلاف آنچه این روزها، برخی از جریانات سیاسی به غلط تصور و یا به عمد القاء می کنند، بیانات حکیمانه رهبر معظم انقلاب که در دیدار اخیر و پرشور دانش آموزان و دانشجویان با ایشان ایراد شده بود، مجموعه ای از چند جزء جدا از هم و بی ارتباط با یکدیگر نیست که کسانی بتوانند و یا در پی آن باشند، بخشی از آن را به میل و دلخواه خود برجسته کرده و بخش های دیگر را که تفسیرکننده و توضیح دهنده بخش مورد نظر است، وانهاده و نادیده بگیرند.
بیانات اخیر حضرت آقا مانند سایر رهنمودهای ایشان، یک مجموعه هماهنگ است که اجزاء آن با یکدیگر پیوندی ارگانیک دارند و هر جزء در کنار و در پیوست با سایر اجزاء قابل تعریف است. در مثل مناقشه نیست، از این روی به عنوان مثال- و فقط به عنوان مثال- و برای تقریب ذهن می توان به داستان معروف آن ژولیده دوره گرد اشاره کرد که از او پرسیدند؛ چرا نماز نمی خوانی؟ پاسخ داد؛ در کلام خدا آمده است «لا تقربوا الصلوه... به نماز نزدیک نشوید» گفتند اما، این آیه دنباله «و انتم سکاری... در حالی که مست هستید» هم دارد، یعنی در حال مستی نماز نخوانید. مدعی گفت؛ مگر بخش اول، دستور خدا نیست؟ چه گناهی دارم اگر به این دستور عمل کرده باشم؟! او را گفتند؛ این بخش از بخش دوم جدا نیست و اگر چنان کنی، نه فقط بخشی از فرمان خدا را بجای نیاورده ای، بلکه مصداق آنانی هستی که به بعضی از آیات ایمان آورده و به برخی دیگر کفر می ورزند- نومن ببعض و نکفر ببعض- و این، شیوه کافران و منافقان است.
۲- رهبر معظم انقلاب در بخشی از بیانات آن روز- ۱۲ آبان ماه- و به عنوان «یک تذکر مهم و لازم» فرمودند؛
«هیچ کس نباید این مجموعه مذاکره کنندگان ما را با مجموعه شامل آمریکا- همان شش دولت، به اصطلاح پنج بعلاوه یک- سازشکار بداند؛ این غلط است؛ اینها ماموران دولت جمهوری اسلامی ایران هستند، اینها بچه های خودمان هستند، بچه های انقلابند، یک ماموریتی را دارند انجام می دهند. کار سختی هم هست [که] بر عهده اینها است؛ دارند با تلاش فراوان آن کاری را که بر عهده آنها است انجام می دهند. بنابراین نباید ماموری را که مشغول یک کاری است و مسئول یک فرایندی است مورد تضعیف یا توهین یا بعضی از تعبیراتی که گاهی شنیده می شود- که اینها سازشکارند، و مانند اینها- قرار داد؛ نه، این حرف ها نیست.»
این تذکر «مهم» از آن روی «لازم» و ضروری بوده و هست که مجموعه مذاکره کنندگان کشورمان به گفته حضرت آقا که همه شواهد نیز گواه آن است؛ «ماموران دولت جمهوری اسلامی ایران» و «بچه های انقلاب» هستند و ماموریت «سخت» و «مهمی» را برعهده دارند و بدیهی است که اتهام «سازشکاری» به آنان، نه فقط «گناه» و جرمی نابخشودنی است بلکه دستکم ٣ پیامد خطرناک و پرآسیب نیز به دنبال خواهد داشت. اول؛ دلسردی تیم مذاکره کننده و پیدایش احتمالی این احساس در آنها که کسانی در داخل کشور اصرار دارند، تلاش و زحمات آنان را نادیده بگیرند و بدتر و خطرناکتر آن که مأموران اعزامی نظام به خط مقدم چالش با دشمن را غیرقابل اعتماد معرفی کنند! و دوم؛ این که دشمنان بیرونی و حریف به توهم «سازشکار»! بودن تیم مذاکره کننده کشورمان! مذاکرات را جدی نگرفته و به خیال موهوم خود، با وقت کشی در پی بهره کشی باشد! و سوم؛ پیدایش این توهم در حریف که مأموران اعزامی جمهوری اسلامی ایران، در چالش پیش روی، نماینده تمامی مردم و جریانات سیاسی درون نظام نیستند! و پیامدهای ناگوار دیگری که تلقی عدم انسجام داخلی، وجود حاکمیت دوگانه در کشور و ناهمراهی ملت در حمایت از تیم مذاکره کننده و... از جمله آنهاست که اشاره به آن از محدوده این نوشته محدود بیرون است.
٣- و اما، بیانات اخیر حضرت آقا شامل بخش های فراوان دیگری هم بود که به هشدار و برشمردن «باید»ها و «نباید»ها در مذاکرات یاد شده با گروه کشورهای ۱+۵ اختصاص داشت و این هشدارها به وضوح حکایت از آن دارند که نه فقط راه نقد منصفانه و دلسوزانه در چرخه مذاکرات پیش روی بسته نیست، بلکه این نقدها اگر منصفانه و دلسوزانه و بیرون از غرض ورزی ها و قبیله گرایی های سیاسی باشد، می تواند تیم مذاکره کننده کشورمان را در مأموریتی که برعهده دارند، تقویت و پشتیبانی کند. ایشان در بخشی از سخنان آن روز خود می فرمایند؛
«هر کاری که به مصلحت کشور باشد و مسئولین کشور انجام بدهند، ما از آن کار حمایت می کنیم، کمکشان می کنیم، دعایشان هم می کنیم، لکن توصیه هم می کنیم، هم به آحاد مردم، هم بخصوص به شما جوان های عزیز که چشم و گوش ها را باز کنید. هر ملتی با آگاهی، با هوشیاری، با بیدار ماندن و به خواب نرفتن می تواند به اهداف والای خود دست پیدا کند.»
رهبر معظم انقلاب در این فراز از بیانات مهم و سرنوشت ساز خود تأکید می فرمایند «از هر کاری که به مصلحت کشور باشد و مسئولین کشور انجام بدهند، حمایت می کنیم». و این به معنای آن است که اولاً؛ علی رغم دلسوز و مورد اعتماد بودن مسئولان محترم، احتمال خطا در اقدامات آنان وجود دارد. ثانیاً؛ این خطاهای احتمالی نمی تواند مورد تأیید باشد و ثالثاً؛ از آحاد مردم می خواهند که با «چشم و گوش باز» و هوشیاری و بیداری به صحنه بنگرند. بنابراین به آسانی و بدون کمترین ابهامی می توان نتیجه گرفت به همان اندازه که «تخریب» و اتهاماتی نظیر «سازشکاری» به تیم مذاکره کننده کشورمان مذموم و ناپسند است، «هوشیاری و دقت» در این عرصه که نقد منصفانه و دلسوزانه ترجمان دیگر آن است، ضروری و حیاتی خواهد بود.
۴- نکته درخور توجه این که نسبت «سازشکاری» به مسئولان دلسوز و فرزندان اسلام و انقلاب، یک «اتهام» است و «مسئول سازشکار» قابل طرد است که باید از مسئولیت کنارگذارده شود. اما، مسئول دلسوز و فداکار در صورت خطا، «قابل نقد» است و این نقد اگر دلسوزانه و خیرخواهانه باشد، نقش تقویت کننده دارد و نه تضعیف کننده. و این نکته در جای جای بیانات روز ۱۲ آبان حضرت آقا به وضوح قابل دیدن است.
۵- رهبر معظم انقلاب در بیانات یاد شده، به چند نمونه از توهم پراکنی های دشمنان بیرونی و دامن زدن ساده لوحانه و یا غرض ورزانه همان توهمات از سوی برخی افراد و جریانات داخلی اشاره فرمودند. از جمله آن که؛
«یکی از ترفندها و خلاف گویی ها این است که این جور القا کنند به افکارعمومی مردم که اگر ما در قضیه هسته ای، تسلیم طرف مقابل شدیم، همه مشکلات اقتصادی و معیشتی و غیره حل خواهد شد؛ این را دارند تبلیغ می کنند. البته تبلیغاتچی های خارجی با شیوه های کاملا ماهرانه تبلیغاتی خط می دهند، در داخل هم بعضی از روی ساده لوحی و بدون اینکه نیت سوئی داشته باشند، بعضی هم واقعا از روی غرض همین را دارند تبلیغ می کنند که اگر ما در این قضیه کوتاه آمدیم و تسلیم شدیم در مقابل طرف مقابل، همه مشکلات اقتصادی و مانند اینها حل خواهد شد؛ این خطا است.»
اکنون باید پرسید که آیا «ترفند» مورد اشاره نباید نقد شود تا «ساده لوحان» به خود آیند و آنان که به قول حضرت آقا «با غرض ورزی» به این توهم دامن می زنند مورد اعتراض قرار گیرند؟! در جریان سفر هیئت بلندپایه کشورمان به نیویورک، علاوه بر رسانه های بیرونی، بسیاری از روزنامه های زنجیره ای و سایت های وابسته به اصحاب فتنه آمریکایی- اسرائیلی، «کلید حل مشکلات اقتصادی» را تسلیم در برابر باج خواهی ها و زورگویی های حریف معرفی می کردند. آنها می دانستند که هیئت مذاکره کننده کشورمان تسلیم حریف نمی شود بنابراین نتیجه تبلیغات سوء آنان فقط این خواهد بود که مسئولان اعزامی بعد از بازگشت در افکار عمومی «ناتوان»! معرفی شوند. این عده همان هایی بوده و هستند که آشکارا در جلسات پنهان خود از دولت آقای روحانی با عنوان یک «پُل» برای رسیدن به مقصود خویش یاد می کنند. بدیهی است که روشنگری در این زمینه و هشدار به دولت محترم درباره ترفند این جماعت، نه فقط تضعیف نیست که دلسوزی و حمایت نیز هست.
۶- بعد از بازگشت هیئت مذاکره کننده کشورمان از سفر نیویورک، حضرت آقا ضمن تقدیر از تحرک دیپلماتیک آنان و تلاش پی گیری که در روند مذاکرات داشته اند، برخی از اقدامات انجام گرفته را «به جا » ندانستند.
این هشدار رهبر معظم انقلاب در حالی است که هم ایشان در بیانات اخیر خود، آنان را فرزندان دلسوز انقلاب نامیده اند.
گفتنی است چند روز بعد از اظهارات حضرت آقا، دکتر ظریف در نشست با اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، از مکالمه آقای دکتر روحانی با رئیس جمهور آمریکا و طولانی شدن مذاکرات خود با «جان کری» به عنوان اقداماتی یاد کرد که «به جا» نبوده است و کیهان در تیتر اول خود، صداقت و شجاعت ایشان را ستودنی و درخور تقدیر دانست. اگرچه برخی از مدعیان اصلاحات و اصحاب فتنه که به دروغ خود را مدعی حمایت از دولت محترم می دانند، این تقدیر کیهان از صداقت آقای ظریف را «دشمنی»! با ایشان و تیم مذاکره کننده قلمداد کردند و فشار بر این مسئول محترم تا آنجا بود که کار ایشان را به بیمارستان کشاندند!
۷- و بالاخره در این باره اگرچه گفتنی های دیگری نظیر تاکید حضرت آقا بر غیرقابل اعتماد بودن حریف، بهانه بودن برنامه هسته ای ایران، هوشیاری نسبت به لبخندهای فریبکارانه دشمن و... نیز هست ولی در خاتمه وجیزه پیش روی تنها به این نکته- بخوانید نتیجه- بسنده می کنیم که بیانات رهبر معظم انقلاب - همانگونه که اشاره شد- یک مجموعه به هم پیوسته و منظومه ای است که اجزاء آن از یکدیگر جدایی پذیر نیستند و ضمن آن که هیچکس نباید خود را بیرون از حلقه مخاطبان مجموعه یاد شده بداند، این ادعا که حضرت آقا راه نقد منصفانه و دلسوزانه را سد فرموده اند، برداشت غیرواقعی از بیانات ایشان است و نقد اگر منصفانه و دلسوزانه باشد به قول خواجه شیراز جای دعا می نشیند؛
من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدی است که آهسته دعا نتوان کرد

جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته
«تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛هفته جاری به لحاظ برخورداری از مناسبت های مذهبی و انقلابی، ویژگی خاصی داشت؛ از این جنبه که بازخوانی و تبیین مستمر رخدادها و حوادث آموزنده و عبرت انگیز، ضرورتی اجتناب ناپذیر و حیاتی برای ما به شمار می رود علاوه بر اینکه وقایع این هفته، از رویدادهای مهم و الهام بخش نیز محسوب می شوند.
سیزده آبان، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی در این هفته باعث فراگیر شدن مجدد شعار "مرگ بر آمریکا" و انعکاس دکترین استکبارستیز انقلاب اسلامی و مقاومت و صلابت ملت ایران در جهان شد. با گذشت ٣۴ سال از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران، مردم جهان بویژه سردمداران کاخ سفید بار دیگر دیدند که ملت ایران همچنان توفنده و پرخروش در مقابل جنایت ها و خباثت های جهانخواران ایستاده و حاضر نیست گامی به عقب بنشیند. این ایستادگی ملت ایران، حداقل این دستاورد را در سطح بین الملل داشت که امروز ملتهای جهان شاهد فروافتادن نقاب ریا و تزویر از چهره کریه آمریکا و برملا شدن اقدامات ننگین کاخ سفید در شنود مکالمات هم پیمانان اروپایی خویش و جاسوسی از دولتمردان و مردم دیگر کشورها بودند و امروز جهانیان همانند ملت ایران دریافته اند که اطلاق "لانه جاسوسی" برای سفارتخانه های آمریکا در جهان، واژه مناسبی است و از این پس ملتها باید غفلت ها و اعتمادهای غیرهوشمندانه به آمریکا را کنار گذاشته و با سردمداران کاخ سفید به عنوان سرکرده جاسوسی جهان برخورد کنند.
این هفته همچنین شاهد سالروز تبعید حضرت امام خمینی(ره) از ایران به ترکیه در سال ۱٣۴٣ به علت اعتراض به لایحه ننگین کاپیتولاسیون و مصونیت مستشاران آمریکایی و کشتار وحشیانه دانش آموزان انقلابی در سال ۱٣۵۷ توسط رژیم سفاک پهلوی بودیم. مجموعه این وقایع، و سیاهه توطئه ها و جنایات آمریکا ورژیم دست نشانده اش در ایران، چیزی نیست که از خاطره ملت ایران زدوده شود، زیرا تبدیل به نفرت و کینه ای انقلابی شده که همه ساله در شعارهای با صلابت "مرگ بر آمریکا"، در ۱٣ آبان ماه در سراسر کشور متجلی می گردد.
رهبر معظم انقلاب نیز در این هفته طی دیدار با هزاران نفر از دانشجویان ودانش آموزان انقلابی به تبیین ریشه های دشمنی استکبار با ملت ایران پرداخته و با اشاره به سه حادثه تاریخی روز ۱٣ آبان، آنرا نشات گرفته از خباثت های سران کاخ سفید دانستند. ایشان با تاکید بر اینکه دولت امریکا دولتی استکباری است که برای خود، حق مداخله در امور همه ملتها را قائل است، افزودند: "ملت ایران با انقلاب خود، در واقع در مقابل زورگویی و تسلط آمریکا ایستاد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، ریشه مستکبرین را در داخل قطع کرد و برخلاف برخی کشورها، این کار را نیمه تمام نگذاشت که چوب آن را بخورد."
رهبر انقلاب اسلامی سپس به بیان چند نکته مهم و اساسی درباره مسائل جاری با امریکا پرداخته، ضمن حمایت از مجموعه مسئولان و مذاکره کنندگان با گروه ۱+۵ تاکید کردند: "اینها فرزندان انقلاب و ماموران جمهوری اسلامی هستند که با تلاش فراوان در حال انجام دادن ماموریت سخت خود می باشند و هیچ کس نباید آنها را تضعیف کند، مورد توهین قرار دهد یا سازشکار بداند". ایشان در عین حال به مسئولین عرصه دیپلماسی و مذاکره توصیه کردند "مراقب باشید که لبخند فریب گرانه دشمن، شما را دچار اشتباه و خطا نکند."
در این هفته بار دیگر در ودیوار شهرها و روستاهای ایران و هر کوی و برزنی در سراسر کشور با پرچم های عزا، سیاهپوش شد و از آمدن "محرم" خبر داد. کاروان حسینی به سرزمین تفتیده نینوا رسید و عمود خیمه های آل الله برای تثبیت دین رسول خدا در مقابل رجاله های یزیدی به اهتزاز درآمد. ماه حماسه و فداکاری از راه رسید و نوید غلبه حق بر باطل و حکومت های شیطانی داده شد. ملت ایران نیز به تاسی از این قیام بزرگ و مکتب درس آ موز عاشورایی به استقبال کاروان حسینی رفت و با شوری وصف ناپذیر، آماده خلق مراسمی حماسی در رثای شهدای دشت خونین کربلا شد. البته این مراسم که هر سال با شکوه تر از سال های دیگر برگزار می شود، نیازمند دقت و مراقبت های ویژه ای است تا از هر گونه گزند و آسیبی در امان باشد. برای بهره گیری هر چه بهتر از این فرصت لازم است هیاتهای مذهبی، حسینیه ها وتکایا از حضور پرشور جوانان بیشترین استفاده را برده و با تشریح علل و عوامل حادثه عاشورا در جلسات، از نتایج پربار این واقعه برای تعمیق آموزه های دینی و تربیتی بهره برداری کنند. خطبا و وعاظ نیز فضای مجالس را به آموزه های قرآنی، روایات گهر بار معصومین و فضائل شهدای کربلا عطرآگین کرده و از بیان مسائل حاشیه ای و بعضا غیر مستند پرهیز کنند و مجالس را به گونه ای سازماندهی کنند که گویی در حضور ائمه هدی و در محضر آنان به عزاداری می پردازند.
در این هفته رئیس جمهور طی نامه ای، برای سومین بار، فردی را به عنوان وزیر ورزش و جوانان جهت گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی کرد تا بدین ترتیب لیست ۱٨ نفره وزرای دولت یازدهم تکمیل شود ولی باز هم شاهد بودیم که ورزش و موضوعات پرحاشیه آن، جوانان را به حاشیه رانده و شخصیتی کاملا ورزشی برای تصدی این سمت معرفی شده است. مساله اینست که از زمان دولت گذشته که با تبلیغات پر طمطراق، وزارتخانه ای به نام "ورزش و جوانان" ایجاد شد، هرگز فرد شایسته ای که بتواند این دو مقوله بزرگ و پر اهمیت را به طور متوازن مدیریت کند، در این سمت قرار نگرفت و این وزارتخانه تنها با یک بال ورزشی قصد پرواز کرد که به همین دلیل همچون یک بار سنگین روی زمین ماند و توان اوجگیری نیافت؛ لذا در دولت جدید، توقع از شخص رئیس جمهور اعتدالگرا اینست که در معرفی وزیر این وزارتخانه پر مسئولیت و خطیر، فردی را برای این سمت در نظر بگیرد که بتواند ضمن جبران کاستی های گذشته، توقعات جامعه ورزشی و خیل عظیم جوانان را برآورده سازد.
در مسائل بین المللی، این هفته در حالیکه واکنش ها و اعتراض ها به جاسوسی های آمریکا ادامه داشت، ابعاد تازه ای از این جاسوسی ها فاش گردید. در این هفته فاش شد که دولت آمریکا علاوه بر جاسوسی های مستقیم از دولت ها، نظارت های غیرقانونی و شنود مکالمات رهبران سیاسی کشورهای جهان، سایت های عمده اینترنتی را نیز تحت فشار قرارداده و آنها را مجاب به افشای اطلاعات کاربرانش کرده است. رسانه های خبری به نقل از مطالب افشاشده توسط "اسنودن" کارمند سابق سازمان اطلاعات آمریکا که هم اکنون در روسیه به سر می برد، عنوان کرده اند که آمریکا به اطلاعات فردی و داده های شخصی میلیونها کاربر در دو سایت عمده جهانی یعنی "گوگل" و "یاهو" دستبرد زده و دزدانه و به طور غیرقانونی مطالب به دست آمده را در انبارهای اطلاعاتی خود ذخیره کرده است.
مفهوم این اقدام آن است که آمریکایی ها برای تامین اهداف استعماری و منافع فراقانونی خود، مرزهای حقوق فردی و حاکمیت کشورها را مورد تجاوز قرار داده اند و این اقدام نقض آشکار پیمان های بین المللی و منشورهای جهانی است و جا دارد مجامع بین المللی به این تجاوزات آشکار و جاسوسی های علنی رسیدگی کنند ولی از آنجا که این مجامع تحت سیطره آمریکا قرار دارند متاسفانه چنین امکانی عملاً وجود ندارد.
سازمان امنیت ملی آمریکا که متولی موضوع جاسوسی جهانی آمریکاست، وقیحانه مدعی شده که برای جاسوسی هایش از مرکز نظارت بر فعالیت های خارجی آمریکا مجوز گرفته است. این درحالی است که مرکز مذکور اساسا در راستای منافع آمریکا عمل می کند و توسل به مصوبه این مرکز، در واقع تمسخر شعور جهانی و عذر بدتر از گناه است.
این هفته، تحرکات دیپلماتیک برای تهیه مقدمات کنفرانس صلح "ژنو ۲" درباره بحران سوریه فشرده تر شد و در این باره اخضر ابراهیمی، نماینده سازمان ملل در امور سوریه به دیدار خود با مسئولان چند کشور درگیر با مسئله سوریه ادامه داد. در این میان، رئیس ائتلاف مخالفان دولت سوریه در ادامه موضع گیری های غیراصولی، شرط شرکت مخالفان در ژنو۲ را عدم حضور جمهوری اسلامی ایران و عدم مشارکت بشار اسد در آینده سوریه عنوان نمود. این درحالی است که ائتلاف مخالفان به شدت دچار تفرقه است و در عمل، در این ائتلاف، چند گروه بیشتر باقی نمانده اند. برخی دولت های عرب منطقه که احساس می کنند پول و حیثیت آنها در سوریه برباد رفته است برای جبران شکست خود به مخالفان فشار می آورند و آنها را مجبور به موضع گیری های این چنینی می کنند.
همزمان با این تحولات سیاسی، گزارش ها از صحنه های درگیری حاکی از ادامه پیشروی ارتش سوریه است و نیروهای دولتی چند منطقه مهم را نیز از شورشیان و تروریستها پاکسازی کرده اند.
این هفته، در مصر، دولت دست نشانده کودتا در اقدامی دیگر برای تثبیت جایگاه نامشروع خود، محمد مرسی رئیس جمهور برکنار شده مصر را به دادگاه آورد تا وی و چند تن از مقامات دولت گذشته را به اتهام های واهی محاکمه کند. آنچنانکه اعلام شد این جلسه محاکمه به دلیل عدم همکاری مرسی و سردادن شعارهای ضدکودتا در جلسه دادگاه متوقف شد و جلسه بعدی به آذرماه موکول گردید. همه میدانند آنکس که باید محاکمه شود کودتاچیان هستند که با توسل به زور، دولت منتخب و رئیس جمهور قانونی مصر را که با رای اکثریت مردم به قدرت رسیده بود، برکنار کرده و خود، به طور غیرقانونی بر مسند قدرت نشسته اند. البته بر عملکرد اخوان المسلمین و شخص مرسی در دوران یکساله ای که قدرت را در دست داشتند انتقادات جدی و متعددی وجود دارد ولی این مسئله هرگز نمی تواند مجوزی برای کودتاچیان باشد و اقدام غیرقانونی و قلدرمآبانه آنان را توجیه کند. متاسفانه مجامع بین المللی و مراکز جهانی نیز که در موارد مشابه اعتراضات شدید و جار و جنجال به راه انداخته اند، در برابر تحولات مصر و عملکرد کودتاچیان، خود را به سکوت و بی اعتنایی زده اند که این موضوع نیز بر کینه پنهانی آنها از حاکمیت اسلام گرایان در کشورهای منطقه دلالت دارد. با اینحال، این هفته نیز اعتراضات در مصر علیه دولت نظامی به طور گسترده ادامه داشت و این مسئله بیانگر آن است که مردم مصر به وضع موجود و تثبیت حاکمیت کودتاچیان رضایت نخواهند داد.

رسالت:پیرمرد، چشم ما بود
«پیرمرد، چشم ما بود»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛نیمه دوم سال ۵۷ بود که رژیم شاه اکثر علما و مراجع را به شهرهای دور افتاده تبعید کرده بود تا از تماس مردم با آنان برای گسترش نهضت امام (ره) جلوگیری کند.
اواخر پاییز سال ۵۷ بود که به همراه دو تن از دوستان به سردشت برای زیارت آیت الله باریک بین که در آنجا تبعید بود رفتیم. در این دیدار حضرت ایشان فرمودند آیت الله ربانی شیرازی هم در این شهر تبعید است، بهتر است با او هم دیداری داشته باشید.
وقتی به دیدار حضرت آیت الله ربانی شیرازی شرفیاب شدیم، از ایشان پرسیدم شمار زیادی از زندانیان سیاسی بیرون آمده اند، ما جمعی هستیم که اگر خدا بخواهد می خواهیم برای نهضت امام خمینی (ره) کار کنیم. به نظر شما سالم ترین جریان در میان آنها کدام است تا با آنها ارتباط بگیریم؟ ایشان فرمودند؛ مطمئن ترین جریان همین"قتله منصور" هستند، ارتباط خود را با اینها از دست ندهید. گفتیم ما آنها را نمی شناسیم و نمی دانیم چگونه با آنها ارتباط بگیریم. فرمودند: شما چطور مبارزی هستید که آنها را نمی شناسید؟ بعد روی یک تکه کاغذ یک آدرس نوشتند و به ما دادند و گفتند از این طریق ارتباط بگیرید.
آدرس، تهران مغازه دوچرخه فروشی یکی از اخوان امانی بود. از سردشت که برگشتم رفتم سراغ آقای امانی. وقتی یادداشت و شرح ماجرا را دادم استقبال کرد و همان لحظه بنده را با یک همراه فرستادند منزل آقای حبیب الله عسکراولادی. ایشان در این دیدار با روی خوش بنده را پذیرفتند و فرمودند: "بزودی شاه سقوط می کند، انقلاب پیروز می شود، ما باید برای اداره کشور بویژه برای مسائل اقتصادی، برنامه داشته باشیم، انقلابیون باید متحد و یکپارچه باشند تا بتوانند بعد از پیروزی، انقلاب را مدیریت کند، ما جلساتی داریم حتما باید در آن شرکت کنید تا این ارتباطات محفوظ بماند."
بنده به دلیل اقامت در شهرستان و تحولات سریع و حوادث پی در پی در انقلاب که منجر به پیروزی نهضت در ۲۲ بهمن ۵۷ شد توفیق حضور در آن جلسات را نیافتم. اما پس از پیروزی انقلاب با شکل گیری حزب جمهوری اسلامی و پیوستن به آن به توصیه آیت الله ربانی شیرازی در پیوستن به "قتله منصور" عمل کردم. از آن زمان بیش از ٣۰ سال است که خوشه چین خرمن ادب، علم و اخلاق و منش سیاست ورزی عسکراولادی هستم.
نام عسکراولادی و به تعبیر مرحوم آیت الله ربانی شیرازی "قتله منصور" با نام نهضت اسلامی عجین شده است. او نمونه یک انقلابی در خط اصیل اسلام، فقاهت و مرجعیت بود. او دلباخته امام و سیاستمداری حکیم و بااخلاق بود و بیش از ۱۴ بهار از بهترین اوقات عمر خود را در زندان های رژیم شاه برای دفاع از شرف و عزت ملت ایران گذراند.
او به همراه حاج مهدی عراقی از آغاز نهضت اسلامی امام خمینی (ره) در خدمت رهبری نظام قرار گرفت و به توصیه بنیانگذار جمهوری اسلامی این حضور به صورت متشکل به همراه شمار زیادی از علما و انقلابیون در دهه ۴۰ و ۵۰ بود که بعدها نام هیئت های موتلفه اسلامی را به خود گرفت. همین هیئت های مذهبی بودند که در قیام خونین ۱۵ خرداد ۴۲ دفاع از نهضت اسلامی امام خمینی (ره) را کلید زدند. این جماعت متشکل که از همین مردم کوچه و بازار بودند وقتی رهبری نهضت در ۱٣ آبان ۴٣ به تبعید رفت با اعدام انقلابی حسنعلی منصور اعلام کردند مقاومت ادامه دارد. از آن پس شماری از بنیانگذاران به شهادت رسیدند. اما حبیب الله عسکراولادی و حاج مهدی عراقی ماندند تا انقلاب و امام را یاری رسانند. در همان روزهای نخستین دست تقدیر حاج مهدی عراقی را از انقلاب گرفت اما عسکراولادی ماند تا با همین تشکل الهی به انقلاب خدمت کند.
عسکراولادی در تصفیه منافقین از انقلاب در زندان و بیرون زندان نقش اول را داشت و یک بار هم هدف ترور قرار گرفت اما خداوند خواست بماند و انقلاب از خدمات او محروم نشود.
عسکراولادی در مقابله با جریان های انحرافی بویژه فتنه سال ٨٨ در صف اول نبرد نرم با دشمن بود و در جمع آوری نیروهای انقلاب در زیر خیمه ولایت از آبرو و شرف خود هزینه کرد.
عسکراولادی در پایه گذاری گفتمانی متفاوت در دهه اول انقلاب برای جلوگیری از انحراف از خط اصیل امام و انقلاب در تاسیس روزنامه رسالت نقش کلیدی داشت. آن هنگام که او مورد حمله برخی نامحرمان انقلاب قرار گرفت امام (ره) از او تمام قد دفاع کرد و او را شخص "صالح"، "کارآمد"، "متدین" و "فداکار" نامید (صحیفه امام، ۲۹ اردیبهشت ۶۱)
حضور مستمر مرحوم عسکراولادی در هیئت امنای رسالت در خط دهی و تضمین حرکت جریان "رسالت" در خط امام و رهبری، جزء غنایم معنوی و الهی روزنامه رسالت است و تحریریه رسالت در پاسداشت آن از هیچ کوششی دریغ نمی کند و ان شاءالله این حرکت که او از آن به عنوان "بیرق ولایت" نام می برد همچنان برافراشته خواهد ماند.
آنچه که عسکراولادی را در نگاهم عزیز می دارد شجاعت انقلابی، سیاست ورزی اخلاقی، دانش عمیق مذهبی بویژه تسلط بر تفسیر قرآن، ولایت پذیری، نجابت و انصاف اوست. اما یک صفت او بیش از همه برایم عزیز و دوست داشتنی است و آن عشق به محرومان و مستضعفان است. او کار در کمیته امداد را تا آخرین روزهای حیات خود عبادت می دانست و این باعث می شد که حتی جمعه ها هم در دفتر کار خود حاضر شود.
یک بار این اواخر عرض کردم حاج آقا جمعه ها را استراحت کنید، شما اکنون در دهه ٨۰ عمر خود هستید. نیاز به آرامش و استراحت دارید، ایشان فرمودند؛ کار برای مردم بویژه محرومان جزء عمر آدم محسوب نمی شود، من با همین ها زنده ام. او جمعه ها ساعت ها برای گفتگو با محرومان وقت می گذاشت و از نزدیک به درد دل آنها گوش می داد و حاجات آنها را برطرف می کرد.
عسکراولادی الگوی یک انسان آزاده و پاکباز بود که ابعاد فکری و روحی او را امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی طی بیش از دو دهه شکل داده بود. او چشم و گوش انقلابیون فداکار انقلاب بود. بسیاری با چشم او می دیدند، با گوش او می شنیدند و او چشم ما بود.
رسانه های کشور با هر گرایشی دیروز در تکریم و تعظیم او سخن گفته و نیز صفحه اول خود را به او اختصاص دادند. او عضو هیئت منصفه مطبوعات بود و همه او را به انصاف و عدالت می شناختند.
امروز پیکر پاک و مطهر او بر دوش انقلابیون اولیه نهضت اسلامی، نسل دوم و سوم انقلاب تشییع می شود بی تردید زبان حال همه جریان ها و سلایق سیاسی و اجتماعی کشور در بدرقه او به سرای ابدی این خواهد بود:
ای جان وای دو دیده بینا، چگونه ای؟
وی رشک ماه و گنبد مینا، چگونه ای؟
ای ما و صد چو ما ز پی تو خراب و مست
ما بی تو خسته ایم، تو بی ما چگونه ای؟
ای کوه قافس صبر و سکینه، چه صابری؟
وی عزلت گرفته چو عنقا، چگونه ای؟
وطن امروز:خزانه امنیت هم خالی است؟!
«خزانه امنیت هم خالی است؟!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛ نه به عنوان طعنه و نیش و کنایه، واقعا برایم سوال شده که چرا هر موقع اصلاح طلبان در قدرتند یا نفوذ مضاعفی در سیاست دارند یا اگر هم در دولت نیستند، حکایت سال ٨٨ فتنه گری فزون تر دارند یا هر زمان روزنامه های زنجیره ای بیشتری دارند یا برای عرض اندام گفتاری و البته مشوش، مجال جولان بیشتری دارند یا مثل الان که با غفلت بعضی ها، کلیددار مصادر مهمی اند، ناگهان آمار ترور توسط تروریست های حامی آمریکا در کشور، رشد چشمگیری پیدا می کند؟! و چرا میان حضور مستقیم یا غیرمستقیم اصلاح طلبان در قدرت، با رشد آمار ترور رابطه مستقیم وجود دارد؟! در آخرین نمونه از اقدامات ننگین تروریستی، دیروز صبح دادستان زابل و راننده ایشان مورد هدف گلوله افراد مسلح قرار گرفتند و به درجه رفیع شهادت رسیدند. در ۱۰ روز اخیر برای دومین بار است و در ۱۰۰ روز اخیر برای چندمین بار که ملت ما، صبح را با این قبیل پیامک های تلخ آغاز می کند. این حق ملت سلحشور ما نیست.
واقعا قول و قرار در ظرف مدت یکصد روز برای رشد چه بود؟! آیا وعده داده شد که یکصد روزه اخبار ناامنی به گوش می رسد یا من باب بهبود اوضاع معیشتی، کارهایی محسوس و قابل لمس انجام می شود؟! واقعا میان قلم زنجیره ای های مدعی طرفداری از دولت و گلوله تروریست های ملعون چه رابطه ای وجود دارد که این همه هم افزا با هم عمل می کنند؟! میان فتنه و ترور، میان قلم فتنه گران حامی آمریکا با گلوله تروریست های حامی آمریکا چه رابطه ای وجود دارد؟! و ناظر بر سخنان چندی پیش فلان فرصت طلب سیاسی درباره احتمال ترور در کشور، آیا نمی توان سرنخ بعضی اقدامات تروریستی را در پاره ای اظهارنظرهای غیرامنیتی و مشکوک رصد کرد؟! و آیا سخنان بودار، درجه آخر به تحرک بیشتر مجموعه های تروریستی ختم نمی شود؟! از آنجا که هزینه نقشه کشی های البته مسبوق به سابقه اصلاح طلبان در ناامن کردن اوضاع کشور عمدتا توسط مظلوم ترین مرزبانان ما و بی ادعاترین دست اندرکاران امنیت در مرزهای شرقی و غربی کشور پرداخت می شود، و از آنجا که آبروی هر بلدی به امنیت آن است و «بهترین بلاد، امن ترین آنهاست» جا دارد به همه این سوالات، پاسخ های محکمی در مقام عمل داده شود. اگر نیم نگاهی به اوضاع و احوال ناامن کشورهای همسایه بیندازیم و اگر اندک تاملی در اخبار هر روزه عراق و افغانستان و پاکستان داشته باشیم، قطعا خواهیم پذیرفت که به لطف نیروهای خدوم نظامی و انتظامی و صدالبته به یمن خون سرخ شهیدان، ایران عزیز ما امن ترین و ایمن ترین کشور دنیاست، لااقل با احتساب شرایط همسایگانش.
در گرداگرد دهانه این آتشفشان سراسر گدازه، حقا که نعمت امنیت در ایران عزیز ما ستودنی است. خب! جا دارد بررسی کنیم که متاثر از کدام شل آمدن ها، کدام سخنان سست، کدام وا دادن ها، کدام مواضع چندپهلو و کدام امتیاز نابجا به فتنه گران در جابه جایی ها، گروهک های تروریستی احساس می کنند شرایط برای کارهای جنایت بارشان فراهم شده؟! و جا دارد دقت کنیم که رفتار و گفتار بعضی ها به وجود آورنده کدام خلا است که مجموعه های تروریستی در پر کردن آن، با آسودگی احساس تکلیف می کنند؟! و باز جا دارد بررسی کنیم متاثر از کدام عمل فرصت ساز، گروهک های تروریستی حامی آمریکا وسوسه می شوند نقشه های خود را عملیاتی کنند؟! آیا جز این است که سپردن کلید بعضی مناصب حساس، به فتنه گران حامی دشمن، خواسته یا ناخواسته سبب افزایش شعاع حرکت گروه های ترور حامی دشمن می شود؟! و این ظن را در ایشان باعث می شود «فضا برای کار ما فراهم شده»؟! آقایان سیاسی! اگر ۱۰۰ روزه، برخلاف وعده داده شده، خبر خوشی برای معیشت مردم ندارید، لااقل دمی درنگ کنید که بعضی عزل و نصب های شما و پاره ای رفتار و گفتارتان– بی آنکه خود بدانید و بخواهید- نزد مجموعه های تروریست حمل بر کدام چراغ سبز می شود؟! جناب رئیس دولت! به جای آنکه دستیار ویژه امور اقوام و اقلیت های دینی منصوب کنید که با توجه به سابقه اش(!) معلوم نیست دقیقا دارد چه کار می کند(!) آیا بهتر نیست به فکر امنیت حداکثری آحاد این ملت یکپارچه باشید؟! کشور یک کشور است و ملت یک ملت و امنیت یک امنیت و جمهور یک جمهور و رئیس جمهور یک رئیس جمهور! ما در این کشور، اکثریت و اقلیت و این قوم و آن قوم و این دین و آن دین نداریم. فهم این چیزهای بدیهی که دیگر به مذاکره با آمریکا نیاز ندارد! آقای روحانی! در خزانه امنیت این ملک، خون مقدس ٣۰۰ هزار شهید می درخشد. باور کنید حق این مردم بیش از آن است که صبح را به جای اخبار خوش اقتصادی با خبر ترور آغاز کنند!

آفرینش:همسان سازی امتیازها الویت مذاکرات هسته ای
«همسان سازی امتیازها الویت مذاکرات هسته ای»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم   حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛در آستانه برگزاری دور جدید مذاکرات هسته ای میان ایران و گروه ۱+۵، بسیاری از مطبوعات و رسانه های مختلف گمانه زنی، اخبار و همچنین شایعات فراوانی درباره محتوای مذاکرات پیشین و پیشنهادهای احتمالی طرفین درنشست آتی، را مطرح کرده اند.
گفتارهای گوناگونی دراین مدت مطرح شده که هرکدام می تواند تحلیلی از نوع نگرش غرب به برنامه هسته ای ایران باشد. چون تمامی تحلیل ها و گمانه زنی ها حاصل پارامترهایی است که ازواقعیات موجود برداشت می شود.
درچند وقت اخیر اکثر این تحلیل ها و حتی برخی موضع گیری های مقامات رسمی غرب براین رویه بوده است که تحریم های تصویب شده فعلی برعلیه اقتصاد ایران دست نخورده باقی خواهد ماند و صرفاً برخی امتیازات تشویقی به ایران ارائه خواهد شد تا روند مذاکرات و بررسی صحت صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران مشخص گردد.
حلقه مفقوده در این مذاکرات مولفه اعتماد است که درطی چند سال گذشته به شدت مورد آسیب واقع شده و غلظت آن از سوی غرب بسیار بیشتر است.
ایران فعالیت های اتمی خود را تحت نظر سنگین ترین نظارت های شبانه روزی انجام می دهد و به طورعلنی ازسوی مقامات عالی رتبه کشورمان تاکید شده که ساخت و استفاده از سلاح هسته ای یک خط قرمز اخلاقی و شرعی است. اما نگرش سیاسی و امیال خاص غرب در بزرگ نمایی خطر فعالیت های هسته ای ایران این بی اعتمادی به حسن نیت ۱+۵ را دچار ابهام ساخته است.
با این حال استفاده از منطق دیپلماسی می تواند راه گشای این بن بست باشد. همانطور که به طور نسبی شاهد عملکرد بهتری ازسوی مذاکره کنندگان نسبت به دوره های قبل بوده ایم، احتمال توافق برسر رسیدن به یک روش مناسب گفتگو دور از ذهن نیست.
اما مسئله اصلی برای تیم مذاکره کننده و ملت ایران، تساوی و تعادل در نوع خواسته ها و رد و بدل شدن امتیازات می باشد. بر اساس ادعای بسیاری از منابع، پیشنهاد جدید غرب برای ایران به این منوال است که اگر ایران در طول برگزاری مذاکرات هسته ای و تا زمان توافق بر سر جزئیات، فعالیت های هسته ای خود را تعلیق کند، اجازه خواهد یافت به بخشی از درآمدهای حاصل از فروش نفت خود در خارج از کشور دسترسی یابد!.
در حقیقت، غربی ها معتقدند با این کار، می توان ضمن حفظ ساختار تحریم ها، مشوقی اقتصادی به ایران ارائه کنند تا مذاکرات ادامه یابد و خواسته های غرب در حصول اطمینان از صلح آمیزبودن برنامه هسته ای ایران میسر گردد.
این در حالی است که مقامات ایرانی بارها به صراحت اعلام کرده اند موضوع ادامه غنی سازی در خاک ایران، خط قرمزی است که عبور از آن به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی ممکن نیست. از سوی دیگر، خود غربی ها نیز به خوبی می دانند که نخستین خواسته ایران در جریان مذاکرات، به رسمیت شناختن حق ایران برای داشتن برنامه صلح آمیز هسته ای، از جمله غنی سازی اورانیوم است.
پر واضح است که این پیشنهاد و امثال آن، مورد پذیرش تیم مذاکره کننده هسته ای و ملت ایران قرار نخواهد گرفت، بلکه به دلیل ماهیت تحقیر آمیزش حتی می تواند اصل مذاکرات را با خطر توقف روبرو سازد. اما نباید فراموش کرد که توقف و شکست احتمالی مذاکرات نیز خطرات و آسیب های جدی خود را به همراه خواهد داشت...
با این حال آنچه گفته شد برپایه تحلیل های موجود از برخی واقعیات و گمانه زنی های سیاسی بود، اما باید دید که آیا غرب می تواند این بار مسیر واقع بینی در پیش گرفته و از ارائه پیشنهادات غیرمنطقی به ایران خودداری کند یا خیر.

تهران امروز:ریشه ترور
«ریشه ترور»عنوان سرمقاله روزنامه تهران امروز به قلم سیدجواد سیدپور است که در آن می خوانید؛ترورهای کوری که اینروزها در برخی نقاط کشور به ویژه در سیستان و بلوچستان رخ می دهد، ریشه در چه عواملی دارد و هدف طراحان اصلی این ترورها چیست و به دنبال کدام مقصود هستند؟ آنچه مسلم است این ترورها مانند ترور دادستان زابل یا تحرکات تروریستی مانند حمله به پاسگاه مرزی ایران در سراوان از نظر نظامی فاقد کمترین ارزش است و اصولا بررسی چنین اتفاقاتی در قالب رخدادهای نظامی نمی گنجد. چرا که واضح است حمله به یک پاسگاه مرزی کوچک ترین تاثیری بر بنیه نظامی ایران ندارد یا باعث تزلزل مرزهای ایران نمی شود.
بنابراین روشن است که طراحان چنین تحرکاتی دنبال اهداف نظامی نیستند بلکه از طریق چنین اقداماتی دنبال اهداف دیگری هستند که با کمی جست وجو می توان پشت پرده آن را آشکار کرد. اگر به پیرامون ایران و در مجموع خاورمیانه نگاهی بیندازیم، ایران در شمار معدود کشورهای منطقه است که از ثبات و امنیت کامل برخوردار است.
هیچ گروه تروریستی و یا برخی کشورهای مخالف ایران چه در منطقه و چه در خارج از منطقه به رغم تلاش های زیادی که کرده اند، نتوانسته اند ایران را با بی ثباتی مواجه کنند. این در حالی است که بسیاری از کشورهای خاورمیانه در ناآرامی کامل به سر می برند در حالی که آرزوی کشورهایی مانند آمریکا و برخی کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس به همراه رژیم صهیونیستی غیر از این وضعیت است. انان دقیقا دنبال ناامن کردن ایران و در عوض خریدن امنیت برای کشورهای دنباله رو خود هستند. تمام تحرکات آمریکا، اسرائیل و برخی شیخ نشین های جنوبی خلیج فارس در این راستا است.
آنان هر چه بیشتر سعی می کنند ایران را به ورطه ناامنی بکشانند لیکن نتیجه کمتری می گیرند. بررسی محتوایی سخنان مقامات این کشورها به خوبی نمایانگر نارضایتی آنان از اوضاع مناسب امنیتی در ایران است. به نظر می رسد کشورهایی مانند آمریکا به همراه رژیم صهیونیستی چون در رسیدن به مقصود اصلی خود که همانا ناامن کردن ایران است، به نتیجه نرسیده اند، لذا از سرناچاری تاکتیک ناامن نشان دادن ایران را جایگزین ناامن کردن ایران کرده اند.
بعبارت دیگر حامیان پیدا و پنهان ترورها و حملات کور تروریستی چون نتوانسته اند در عمل ایران را به ورطه ناامنی بکشانند، لذا با برخی عملیات های ایذایی اما فاقد هرگونه ارزش نظامی در صدد برآمده اند ایران را به صورت ظاهری ناامن نشان دهند.
چنین تاکتیکی ساده تر از آن است که بهره ای را برای طراحان عملیات ها در پی داشته باشد. سیستم امنیتی کشور در سنوات قبلی با گستراندن یک تور امنیتی توانسته بطلان نتیجه بخش بودن چنین اقداماتی را به طراحان آن ثابت کند. شکار عبدالمالک ریگی در آسمان یکی از این نمونه هاست که برای مدتی باعث از هم پاشیدن حلقه های ترور در جنوب شرقی ایران شد.
لیکن پس از معدوم سازی گروهک ریگی، شواهد نشان می دهد شیخ نشین ها و آمریکایی ها دست به بازسازی این گروهک ها زده اند که البته ناکام ماندن آنان در رسیدن به اهدافشان از همین حالا قابل تشخیص است. سیستم امنیتی ایران که در بالاترین استاندارد جهانی قرار دارد، همانگونه که توانسته تمام تحرکات خارجی برای ناامن کردن ایران را ناکام بگذارد به همان میزان و بسی بیشتر هم قادر است تحرکات کور داخلی را برای ناامن نشان دادن ایران ابتر بگذارد.

شرق:آداب عزاداری
«آداب عزاداری»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم سیدمهدی طباطبایی است که در آن می خوانید؛وظایف مردم در کارهای مختلف در جامعه مشخص شده است و امور اگر در حد خود اجرا شود، می تواند نتایج مدنظر مجری را به همراه داشته باشد و در غیر این صورت، تبعاتی خواهد داشت که در هر حوزه ای خود را نشان خواهد داد.
در خصوص نوع عزاداری های محرم نیز این مساله خود را نشان می دهد به این صورت که در برخی موارد، موانعی برای آن پیش می آید و در برخی موارد متاسفانه دچار رشد غیرضروری شده اند و این مثل آدمی است که رشد غیرمتناسب دارد. در سال های اخیر در موارد معدودی، به تکیه بیش از اندازه بر مداحی ها آن هم مداحی های غیرمعتبر و ارجح دانستن آن نسبت به وعظ و خطابه و استفاده از محضر عالمان دین و استادان حوزه و دانشگاه، انتقاداتی صورت گرفته است.
نکته اینجاست که از دوران دفاع مقدس، به دلیل نیاز کشور به حماسه و شور، شعرخوانی و مداحی برای آماده سازی مردم در آن دوران رواج یافت اما آن ضرورت، مقداری بیشتر از زمان معمول خود ماندگار شد در حالی که باید دوره ای داشته باشد. ترویج مکارم و معارف عاشورا در هر دوره ای باید با شکل متناسب نیاز آن دوره صورت گیرد و امروز، نیاز ما شنیدن دیدگاه های عالمان و تطبیق این مساله با دیدگاه های روز است.
شاید برخی علاقه مند بودند که همچنان به شکل تکیه بر سرود و مداحی، اینگونه مراسم ها برگزار شود. اگر هر فردی در هر جایگاهی اعم از واعظ و مداح، خود را گم نکند، این آسیب قابل مدیریت کردن است. مشکل از کم بودن ظرفیت آدمی در هر لباسی است که سبب عدول از وظایف قانونی، شرعی و انسانی می شود.
یکی از وظایف شرعی ما، پایبندی به حدود است، واعظ نباید در کار مداح وارد شود و به طریق اولی، یک مداح نباید وعظ و خطابه کند چراکه هر کاری را آداب و صلاحیت هایی لازم است. نکته مهم دیگر، دخالت دادن دیدگاه های سیاسی در این ایام در تریبون هاست که آفتی نگران کننده به شمار می رود. بارها به نگارنده مراجعه شده که نام بردن از اشخاص و توهین به این و آن، کیفیت مجالس اهل بیت و حال و هوای آن را تحت تاثیر قرار داده است.
همواره خطبای جمعه و جماعات، به تبیین و روشن کردن مسایل سیاسی پرداخته اند اما تبدیل این مساله به قیمومیت و خدای نکرده مدیریت افکار، نباید اتفاق بیفتد چراکه امری خطرناک برای دین و نگاه دینی مردم خواهد بود. اگر در این دوره نتوانیم برای مردم روشن کنیم که این نگاه قیم مآبانه چه آسیب هایی دارد به مشکلات جدی برخورد می کنیم. بیان دستورات دین و امر خدا و معصومین، وظیفه خطباست اما بیش از آن، فرد محوری را ترویج خواهد کرد.
فردی که سیاست را نمی شناسد و آداب آن را نمی داند نباید از تریبون دینی سوءاستفاده کند. از همه مداحان بزرگوار و گرانقدر و خطبای دانشمند و عزیز خواهش می کنم مراسم عزای امام حسین(ع) را آلوده نکنند و مسایل واکنش برانگیز جناحی در آن طرح نکنند. هر فردی دارای حق، اعتبار و حرمت است مبادا آبروی افراد به اسم عزای حسین، زیر سوال برود.
جوانان عزیز هم توجه کنند که مراسم آنها حالت ناپسندی به خود نگیرد که این جسارت به مراسم عزاداری اهل بیت بوده و سبب عقوبت دنیوی و اخروی خواهد شد. در این سه شب مراسم محرم در جایگاه خطیب، تلاش کرده ام تا این نکات را برای مردم بیان کنم و دعا می کنم که مبادا مشمول غضب سیدالشهدا قرار گیریم.
بسیاری از مداحان و وعاظ، به برکت آبروی سیدالشهدا در میان مردم شناخته شده هستند. پس فراموش نکنیم که اگر این مساله از ما گرفته شود، از خود چیزی برای عرضه کردن نخواهیم داشت. مانع برگزاری سنتی عزاداری ها و توجه به ارزش های آیینی نشویم.

ابتکار:آقای فرجی دانا قرص و محکم بایستید!
«آقای فرجی دانا قرص و محکم بایستید!»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم دکتر صادق زیباکلام است که در آن می خوانید؛ هنوز جوهر مهر و امضاء وزارت دکتر فرجی دانا خشک نشده بود که افراطیون اصولگرا در مجلس در برابر ایشان صف آرایی کردند، بهانه شان این است که چرا آقایان دکتر توفیقی و میلی منفرد را ایشان به سمت مشاور و معاون منصوب کرده اند. بهانه دیگرشان این بوده که چرا ایشان برای صدها دانشجوی ستاره دار مجوز ادامه تحصیل صادر کرده اند.آنقدر فشار وارد کرده اند که وزارت علوم مجبور شد پاسخ دهد که چند صد دانشجوی ستاره دار نبوده بلکه ۱۲۷ نفر بیشتر نبوده اند به عبارتی دیگر؛ کانه آقای فرجی دانا گناهی و خطایی مرتکب شده، بایستی به افراطیون توضیح دهند که تعداد ستاره دار ها که مجوز ادامه تحصیل دریافت کرده اند خیلی زیاد نبوده که جای نگرانی داشته باشد.
این واقعاً جای تاسف است که فرزندان و دانشجویان این مملکت که چشم و چراغ و آینده این مملکت هستند به واسطه دلایل سیاسی از حق تحصیل -که از اولیه ترین و بدیهی ترین حقوق شهروندی است- محروم شده اند و آن وقت دولت جدید که بر آمده از رای مردم است می خواهد این حق کشی و این ظلم فاحش به حقوق هزاران شهروند مملکت را درست کند، عده ای اعتراض نمایند که چرا دانشجویان ستاره دار دارند به دانشگاها باز می گردند ؟و آن وقت دولت آقای روحانی به جای آنکه قرص و محکم بایستد و بگوید که شما کار خطا کردید،شما ظلم کردید، شما حقوق شهروندی آنان را به زیر پا گذاردید،حالت عذر خواهی به خود گرفته و می گوید که چند صد تا نبوده و فقط ۱۲۰ تا یا ۱٣۰ تا بیشتر نبوده.نه جناب آقای فرجی دانا، مردم به دولت شما رای دادند که حتی یک دانشجوی ستاره دار هم دیگر در مملکت نماند.
مردم به شما رای دادند که اساتید کشور که به جرم داشتن افکار و عقایدی در انتقاد از دولت و مسئولین، اخراج، بازنشسته یا ممنوع التدریس نشوند و آنان هم که اینگونه مورد ظلم واقع شده اند به دانشگاه بازگردند. و الا اگر همچنان خواهان این امر بوده اند که وزارت علوم دانشجویان را که مثل حکومت فکر نمی کنند از تحصیل محروم نماید می توانستند به آقای دکتر سعید جلیلی رای دهند.
جناب فرجی دانا ! یقین بدانید که اگر در برابر تندروها عقب نشینی کنید و آقایان دکتر توفیقی و میلی منفرد را عزل نمایید، تندروها نه تنها از شما تشکر نخواهند کرد بلکه فردا باز به سراغتان خواهند آمد و خواهان اخراج مجدد همان ۱۲۷ دانشجوی ستاره دار خواهند شد.اگر این خواسته نامشروع آنها را هم برآورده سازید، پس فردا هم باز به سراغتان خواهند آمد و از شما می خواهند که حجت الاسلام آقای دکتر صدرالدین شریعتی رئیس قبلی دانشگاه علامه طباطبایی را مجددا ابقاء نمایید.
قرص و محکم بایستید و آنها را جدی نگیرید. البته که خواست و اراده مجلس تاج سرماست. البته که مجلس قطعا در راس همه امور است اما کدام مجلس؟ مجلسی که نمایندگان آن منتخب اکثریت مردم باشند؟ برخی نمایندگانی که با ۵ درصد یا حتی کمتر از حوزه انتخابیه شان به مجلس راه یافته اند، چگونه می توانند مدعی نمایندگی مردم آن حوزه باشند؟ نمایندگانی که برخی از آنها٨۰ درصد و حتی ۹۰درصد مردم حوزه انتخابیه شان به آنها رای ندادند چگونه می توانند مدعی سخن گفتن از جانب مردم شوند؟
جناب فرجی دانا، قرص و محکم بایستید و به حول و قوه الهی و استعانت از پشتیبانی مردم از تهدیدات نمایندگان اقلیت تندرو هراسی به دل راه ندهید.حمایت کسر قابل توجهی از اساتید و دانشجویان کشور پشت شماست.قرص و محکم و با قاطعیت تمامی دانشجویان ستاره دار را به تحصیل بازگردانید.آنان هیچ گناهی و خطایی مرتکب نشدند.
اساتیدی را که به اجبار بازنشسته کرده اند، یا آنان را اخراج و ممنوع التدریس کرده اند به خدمت فراخوانید. اساتیدی را که بدون رعایت اصول و ضوابط علمی و استخدامی بورسیه شده اند یا به استخدام دانشگاه درآمده اند را زیر نظر هیاتی صالح از اساتید همان دانشگاهها مورد یک بررسی مجدد قرار دهید. حتی اگر استیضاحتان کردند(که نخواهند کرد) و رای هم نیاوردید(که یقیناً خواهید آورد) دست کم نام شما در ردیف چهره ها و شخصیت های وطن پرست ایران قرار خواهد گرفت.

قانون:درباره ترور دادستان پیشداوری نکنیم

«درباره ترور دادستان پیشداوری نکنیم»عنوان یادداشت روز روزنامه قانون به قلم بهمن کشاورز است که در آن می خوانید؛در خبرها داشتیم که دادستان شهر زابل در یک حمله تروریستی به شهادت رسید، این اقدام غیر انسانی محکوم است و از دستگاه قضا انتظار می رود با عاملان آن قاطعانه برخورد کند. متاسفانه باید توجه داشت در مناطقی که فقر وفشار اقتصادی زیاد باشد ناچار به کار گیری افراد، برای امور خلاف در قبال پرداخت دستمزد آسان خواهد شد. در این مورد تفاوتی ندارد که این کار خلاف مسائلی نظیر حمل مواد مخدر باشد یا جابه جایی اجناس قاچاق یا حتی در بعضی موارد قتل و ضرب و جرح در قبال گرفتن پول.
بنابراین در وهله اول وضعیت محیط از نظر اقتصادی در بروز این گونه حوادث موثر است. در مرحله دوم به طور کلی وجود سلاح های گرم و سهولت دسترسی به آنها در یک محیط این امکان را ایجاد می کند که جرائمی از این قبیل با سهولت بیشتری انجام شود و هر اندازه امکان دستیابی به سلاح گرم وکشنده بیشتر باشد احتمال بروز حوادث خشونت بار منتهی به ضرب و جرح و قتل با استفاده از سلاح های گرم فزونی خواهد یافت. در مرحله بعدی در برخی موارد و برخی از مقاطع زمانی وتاریخی، حالات خاصی بروز می کند که میزان ناامنی در محدوده ویژه ای از نرم و معدل ناامنی در سایر نقاط بالاتر می رود.
این حالت تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر اختلافات فرقه ای و همچنان که ذکر شد تحت فقر و فشار اقتصادی، کمبودها و عقب ماندگی فرهنگی می تواند بروز کند در عین حال بحث حفاظت از مرزها از نظر ورود وخروج عوامل مخرب مطلب دیگری است که می تواند باعث تشدید وتخفیف این موضوع شود هرگاه خط مرزی به نحوی ایمن شود که عبور افراد از آن تحت انضباط خاصی باشد بدیهی است که حوادثی از این قبیل را کمتر شاهد خواهیم بود. چنانچه شرایط به گونه ای باشد که افراد بتوانند به راحتی از مرز بگذرند کار خلافی را انجام دهند و به راحتی برگردند ناچار درصد این گونه حوادث بالا خواهد رفت. نا امنی در مناطق مرزی افزایش خواهد یافت.
معمولا در این گونه موارد باید نیروهای مرزبانی از نظر پرسنل ونیزتجهیزات نظامی و به ویژه وسائل حمل ونقل زمینی وهوایی تقویت شده باشند تا بتوانند عکس العمل درست و منطقی و به موقع را انجام دهند، یا در موارد حادتر در صورتی که چنین امکانی در مورد سازمانی که مامور به این کار است وجود نداشته باشد به طور موقت این امر را به تشکیلات دیگری می سپارند. مثلا ممکن است در مواقعی حفاظت از قسمت هایی از مرز را به جای نیروی انتظامی به ارتش بسپارند که از امکانات بیشتری از نظر لجستیک هوایی و همین طور نیروهای زرهی و نیروهای مکانیزه که به سرعت قادر به جابه جایی هستند برخوردار است. اتخاذ سیاست در این مورد البته در حد سیاستگذاران رده بالای کشور است و بدیهی است در این گونه موارد تصمیمات لازم را اتخاذ خواهند کرد .
اما در این مورد خاص که موجب طرح این سوال و بحث شد باید حسب مورد، زمانی که محیطی متشنج می شود و علت تشنج موارد خاصی است طبعا در خصوص حفاظت و حراست از مقاماتی که در این گونه امور در گیر هستند تدابیر ویژه ای اتخاذ شود آن گونه که در اخبار به صورت بسیار مختصر آمده بود ظاهرا دادستان مرحوم راننده ای را به همراه داشته و شخصا در معیت راننده اش مشغول تردد در سطح شهر بوده، بدیهی است در محیط متشنجی مانند محل وقوع جرم این گونه جابه جایی دور ازاحتیاط است. اما در خصوص ارتباط این ترور با اعدام ۱۶ نفر توسط دادستان زاهدان باید گفت تا زمانی که تحقیقات مقامات قضایی به نتیجه نرسد اظهار نظری نمی توان کرد چه بسا در بسیاری از موارد برخی از این گونه حرکات صرفا به منظور گمراهی است، بنابراین بهتر است در این وضعیت از هرگونه پیشداوری خودداری شود.

آرمان:منافع متفاوت ۱+۵

«منافع متفاوت ۱+۵»عنوان یادداشت رو روزنامه آرمان به قلم دکتر مهدی محتشمی است که در ان می خوانید؛امروز دور جدید مذاکرات ایران با کشورهای ۱+۵ در ژنو برگزار خواهد شد. از آنجا که این مذاکرات تا به حال روندی پیچیده و طولانی داشته به نظر نمی رسد که در یک جلسه همه اختلافات و مسائل میان ایران و کشورهای ۱+۵ حل شود و همانطور که دکتر ظریف نیز در یکی از اظهارنظرهای خود در پاریس به این مساله اشاره کرده است، تنها این امید وجود دارد که گام هایی رو به جلو برداشته شود اما در این میان باید به این نکته ضروری توجه داشت که ۱+۵ مجموعه ای از کشورهای متفاوت است و به نظر می رسد در بعضی موارد نظر واحدی در مورد منافع خود نداشته باشند. به عنوان یک نمونه مشخص کشور چین را در نظر بگیرید.
شکی نیست که چینی ها منافع فراوانی که در دوران تحریم ایران می بردند و در این دوران یک امتیاز دست بالا داشتند و از این امتیاز نه تنها سوءاستفاده کردند بلکه در روابط اقتصادی خود با ایران نوعی بازی راه انداختند و به نوعی رابطه با ایران را گروگان گرفتند تا از منافع متعددی بهره مند شوند و در حال حاضر قسمتی از سود ایران و منافع ملی کشور ما در چین متوقف است و امکان استفاده از این منابع برای کشور ما فراهم نیست. طبیعی است که کشوری مثل چین از روابط عادی ایران با کشورهای ۱+۵ استقبال نمی کند و همین مساله یکی از مشکلات پیچیده شدن حل پرونده هسته ای ایران است.
از سویی دیگر می توان گفت کشورهای همسایه ایران مثل عربستان از یک سو و لابی های رژیم صیهونیستی از سویی دیگر یکی دیگر از عوامل بازدارنده رابطه توافق میان ایران و ۱+۵ است که به هر روشی سعی می کنند مذاکرات ایران با این کشورها را به بن بست بکشانند چون منافع خود را در توقف این مذاکرات و حل نشدن مناقشه میان ایران و غرب می دانند. همه این مشکلات روی مشکل هسته ای ایران اضافه شده و این پرونده را پیچیده و حل آن را طولانی ساخته است و به نظر نمی رسد این مشکلات سیاسی و اقتصادی، مساله ساده ای باشد که به حل آن در کوتاه مدت امیدوار باشیم.
به نظر می رسد در مرحله فعلی بهترین راه مشخص کردن مسیر مذاکرات است و اینکه از طریق حل مرحله به مرحله مذاکرات، سعی کنیم به بعضی توافقات اولیه برسیم و در داخل کشور هم به این مساله تاکید شود که در مذاکرات هسته ای ایران تنها با آمریکا طرف نیست بلکه این مساله تابعی با متغیرهای متعدد و تاثیرگذاری کشورهای عضو و غیر عضو ۱+۵ است و رسیدن به توافق در چنین پرونده ای بسیار دشوار خواهد بود. در هر صورت این امیدواری وجود دارد با توجه به طرحی که ایران در نیویورک به این کشورها ارائه کرد و با توجه به مذاکرات قبلی در ژنو در این مرحله نیز شاهد گام های مثبت و رو به جلوی طرفین باشیم به خصوص با توجه به اینکه هر دو طرف اعلام کرده اند مایل به پیشرفت در مذاکرات هستند می توان همچنان نگاه خوشبینانه را نسبت به این مذاکرات داشت و به نتیجه مثبت برای کشورمان امیدوار بود.

مردم سالاری:روحانی پس از ۱٣ آبان
«روحانی پس از ۱٣ آبان»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم سینا خسروی است که در آن می خوانید؛ این روزها کمتر سیاستمداری در داخل و خارج پیدا می شود که بخواهد جای حسن روحانی باشد. او که با شعار آشتی ملّی و آشتی جهانی آمد، در حالیکه سه ماه از تحویل گرفتن دولتش می گذرد و اگرچه با دستاوردهایی در عرصه بین المللی مواجه بوده، اما در داخل با مشکلات پیچیده و عدیده ای روبه رو شده است. استراتژی دولت روحانی در عرصه جهانی بر خلاف برخی دولت های منطقه مانند ترکیه که سیاستی تهاجمی داشته و از رابطه با کشورهای دیگر به دنبال نفوذ اقتصادی و تسخیر بازارها هستند، در حال حاضر سیاستی برای بازسازیِ اقتصادیِ داخل است. او که حضور توامِ تحریم های ناجوانمردانه خارجی و مدیریت ضعیف داخلی را دلیلی برای نابودیِ اقتصاد کشور دیده، سعی بر این دارد تا با باز کردن فضای خارجی، فشارهای بین المللی برای افزایش تحریم ها را تعدیل کند. اما کارشکنی های داخلی، توسط همان سیستم مدیریتی ضعیف، شاید به زودی توان دولتش را تحلیل برده و سایه سنگین نا امیدی را بر دولت امیدوارش گسترده سازد.
اینها شاید اندکی، محصولِ سردیِ زودهنگامِ التهابات بنفش در جامعه تلقی گردد، اما بیشتر تحت تاثیر بحران هایی است که روحانی این روزها با تمام وجود با آن دست به گریبان است. او از یک طرف برای کمک به ایران و ایرانی، تابویِ مذاکره با کشوری را شکسته که در طول ٣۴ سال گذشته، گفتمانِ ستیزِ با آن، همواره نقلِ محافلِ سیاسی بوده و تا آنجا به پیش رفته که به قول یکی از صاحب نظران سیاسی، این ستیز، تبدیل به شنلی بر قامت ایران در سطح جهان شده و هویتی مستقل برای آن سروشکل بخشیده است و از این رهگذر، البته، تلاشی جدی برای کسب اعتماد بین المللی و به انزوا کشاندن اسرائیل را هم آغاز نموده است. از دیگر سو، بحران های روزافزونِ داخلی و فشارهای همه جانبه ای را برای به چالش کشاندنِ این تلاش مشاهده می نماید. تا آنجا که یکی از رقبای انتخاباتی اش را در سخنرانیِ روز ملی استکبار می بیند که با آن پشتوانه اندکِ رایِ مردمی و بدون آنکه به «نه» قاطعِ ملت وقعی بگذارد، برای دولت منتخب تعیین تکلیف می کند؛ اینها چالش هایی است که حتی در همین مدت کوتاه هم می تواند انگیزه های مردِ امیدسازِ جمهوری اسلامی را به شدت تقلیل دهد.
ورایِ این موارد و چالش های مساله سازِ عامدانه، ابهاماتی هم به درستی مطرح است. سوالات رهبر معظم انقلاب که «آیا اولِ انقلاب که آمریکا تحریم های ایران را برقرار کرد و آن را ادامه داد، مساله هسته ای در میان بود؟ آیا هنگام هدف قراردادن هواپیمای مسافربری ایران و قتل عام ۲۹۰ نفر سرنشین آن، بهانه ای به نام مساله هسته ای وجود داشت؟ آیا طراحی کودتای نوژه و حمایت از گروهک های ضد انقلاب به بهانه مساله هسته ای بود؟» سوالات هوشمندانه ایست که می تواند نسل نوِ انقلاب را به تفکر واداشته و زمینه تحلیل درونی را برای این نسل فراهم آورد که آیا واقعا می توان به روند مذاکرات خوش بین بود؟ و آیا می توان روی حرف های سیاستمداران کشوری حساب باز نمود که به فرموده رهبری، پتانسیل احراز مقام منفورترین کشور دنیا را داشته و در تاریخ ایران هم حتی به دوستان نزدیکی چون محمدرضا شاه وفادار نبوده است؟
از این رو روحانی که وارثِ دولتی شده که بنا به اظهار وزیر جدید اقتصاد در شرایط حاد اقتصادی به سر می برد، به نظر می رسد بایستی قدری هم فرض شکست در مذاکرات خارجی را مدّ نظر داشته و از همین حالا به فرموده رهبری سعی کند روی پای خودش بایستد. ضمن آنکه عامل زمان هم بسیار اهمیت دارد. آنچه مشخص است تاکنون در بسیاری از استان هایِ کشور حتی نسیمی از تغییر هم وزیدن نگرفته و بدنه مدیریتی آن استان ها، در جلسات مختلف حتی نامی هم از دولت تدبیر به میان نیاورده و حتی برای تصمیمات متخذه در وزارتخانه ها، ان قلت و ایراد هم می تراشند و بعضا سیاست های دولت قبلی را پررنگ و وجیه تر جلوه می دهند و این ایرادیست که بر دولت اعتدال وارد است و انتقادهای بحق و بیشماری را متوجه عملکرد کند دولت در این سه ماه نموده است.
بدیهی است در صورتیکه وضعیت مدیریتی داخلِ کشور بر مدار مناسب خود قرارگیرد، آنگاه حتی اگر مذاکرات به بن بست هم برسد، حداقل نیمی از راه توسط تیم های قدرتمند داخلی طی شده و نقاط امیدوارکننده زیادی برجای خواهد ماند. اما اینکه انرژی دولت، صرف امور بین الملل گردد و داخل را به کلی فراموش کند، ممکن است در ادامه راه، کشور را با معضلی به نام زمان از دست رفته، مواجه سازد. یکپارچگی مدیریت در شرایط فعلی قطعا کمک دستِ روحانی خواهد بود و نباید رئیس جمهوری که منتخب بیش از هجده و نیم میلیون نفر است، سعادت ملت را فدای درخواست های دیگرانی بکند که بعضا پشتوانه رای ایشان به پنجاه هزار نفر هم نمی رسد. حفظ احترام متنفذان محلی، نمایندگان محترم مجلس و دیگر صاحب نظران استانی، همواره بر دولت و ملت واجب است اما سهم خواهیِ برخی از ایشان از مناصب دولتی در سطح استان ها، محلی از اعراب نداشته و نباید دولت تا این حد منعطف و دست به عصا راه برود. چراکه در فردایِ پر از مشکلات مختلف سیاسی- اقتصادیِ کشور، دولت به تنهایی پاسخگو بوده و بسیاری از متوقعینِ فعلی در جایگاه پرسشگرانه ای نشسته و عملکرد دولت یازدهم را به بوته نقد خواهند گذاشت.
به هر تقدیر آنانکه تا دیروز، دیپلماسی مبتنی بر دفع الوقت را دنبال می کردند، امروز بر دیپلماسی هدفمند و مبتنی بر خرد و عزّت دولت روحانی که مورد حمایت جدیِ مقام عظمای ولایت هم قرار دارد، خرده می گیرند و با کفش به استقبال اعتدال می روند، پس روحانی هم بایستی از مجموعه رخدادهایِ ۱٣ آبان، درس گرفته و با قاطعیت بیشتری عمل نماید و با اغتنام وقت، لااقل شرایط داخل را با سیاست های خودش یکسو و یکپارچه ساخته و بر مبنای کلام پربار رهبری، پایه های داخل را به فوریت استوار نموده تا امید برای روی پای خویش ایستادن، همواره پابرجا بماند. امری که هرچه به تعویق بیفتد، دودش نه تنها به چشم اصحابِ اعتدال، که به چشم تمامی مردم ایران خواهد رفت.

دنیای اقتصاد:تاملی بر معضل بیکاری
«تاملی بر معضل بیکاری»عنوان سرمقاله روزنامه دنیا ی اقتصاد به قلم محمود اسلامیان است که در آن می خوانید؛مرکز آمار ایران گزارش های نگران کننده ای از بیکاری در کشور ارائه داده است. با رفع محدودیت ها از حوزه اطلاعات و آمار کشور، باید امیدوار بود با ارائه گزارش های دقیق، حداقل بدانیم درکجا قرار گرفته ایم. این مساله برای تحلیل شرایط و درک مسائل، یک اولویت مهم است. نرخ بیکاری ۱۲ درصد برای جامعه و ۲۶ درصد برای جوانان می تواند هشداری برای کشور باشد. در کنار ارقام مذکور، تورم ۴۰ درصد و رشد اقتصادی ۴/۵- درصد نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
این در شرایطی است که طی هشت سال گذشته، بالاترین درآمدهای نفتی عاید کشور شده است؛ بنابراین ولو با فرض حل مساله تحریم، به این نکته استراتژیک باید توجه کنیم که بدون تجزیه و تحلیل درست مسائل و مشکلات و صرفا به دنبال منابع گشتن چاره ساز نیست، زیرا اگر درآمدهای نفتی می توانست راهگشا باشد، پس از هشت سال باید در شرایط دیگری می بودیم. از سال های اخیر اگر تنها یک درس گرفته باشیم، کافی است و آن این است که ما در حوزه اقتصاد و اداره کشور نیاز به یک تغییر نگرش و تحول جدی داریم.
۱- دولت توسعه گرا
دولت باید با همه وجود و تلاش به دنبال توسعه کشور باشد و در این مسیر باید نظام شایسته سالاری حاکم شود. در این حوزه باید قوانین و مقررات متناسب با شرایط روز اصلاح شود. تفکر توسعه در میان مقامات و استانداران به عنوان یک اصل باید پذیرفته و الزامات آن طراحی شود. رتبه کشور در فضای کسب و کار بسیار پایین است. همت دولت و اجزای آن در جهت بهبود فضای کسب و کار به کار گرفته شود. مقررات زدایی در همه حوزه ها یک نیاز الزامی است.
۲- اقتصاد دولتی
باید بپذیریم برای دستیابی به توسعه، چاره ای جز عبور از اقتصاد دولتی نداریم. کشور ما تحت تاثیر عقاید چپگرا در گذشته به این سو کشیده شده است. نگاهی به بنگاه های بزرگ دولتی و شبه دولتی و بهره وری موجود در آنها و تضییقاتی که برای مردم ایجاد می شود، نشان می دهد ادامه این مسیر جز اتلاف منابع، حاصلی به همراه نخواهد داشت. تغییرات مکرر مدیران، تصمیمات غیراقتصادی و سوءمدیریت، بنگاه ها را در مسیری منفی قرار می دهد. تجربه جهانی نشان داده است مراکز مالی می توانند در حوزه سهام فعالیت کنند و بلوک های مدیریتی به مردم واگذار شود.
متاسفانه اصل ۴۴ قانون اساسی وارونه عمل شده است. قانون نیاز به اصلاح فوری دارد، در صورتی که واگذاری ها با بررسی اهلیت متقاضیان و شکل درستی انجام شود، می توان امیدوار بود بدون نیاز به سرمایه گذاری با جهش در بهره وری، شاهد دستیابی به رشد اقتصادی باشیم. این روند نیاز به یک اجماع ملی، اراده و شجاعت هوشمندانه تغییر دارد.
٣- امنیت سرمایه گذاری
یکی از ویژگی های کشور ما سرمایه پذیر بودن آن است. کشورهای توسعه یافته به دلیل اشباع سرمایه گذاری در زیرساخت ها و صنایع، قابلیت کمی در سرمایه پذیری دارند. یکی از علل رکود اقتصادی در غرب نیز به همین دلیل است. منابع بزرگ خدادادی، اقلیم متفاوت و موقعیت جغرافیایی و جمعیت، امکاناتی است که سرمایه پذیر بودن کشور را توجیه می کند. سرمایه از جنس ترس است و صرفا در سرزمینی امن فرود می آید. کشور ما از جهات مختلف یکی از امن ترین نقاط در منطقه است لیکن برخوردهای سلیقه ای و رانت های موجود و سامان نداشتن کارآفرینان، از دلایلی است که باعث ناامنی اقتصادی می شود. در برخورد با تخلفات اقتصادی نیاز به بگیر و ببند نیست، زیرا تخلفات از طرق مختلف قابل احصا است. باید اصل را به حفظ بنگاه و اشتغال داد و بررسی مفاسد اقتصادی با رعایت اصول مذکور باشد.آمارها و ارقام نشان می دهد که کشور نیازمند یک تحول جدی اقتصادی است. جهت تحول مذکور، نیاز به یک اجماع ملی بر درک شرایط راه حل ها داریم. کشور به رغم همه مشکلات پتانسیل بالقوه جهت عبور از مشکلات را دارد.

منبع؛جام جم آنلاین.