یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

خبرنگار لوموند نباید سئوال‏های سخت بپرسد


عبدالقادر بلوچ


• یکی به این آقای خبرنگار بگوید که برود از اول روی کار آمدن این نظام تا حالا را زیر رو کند. کی و کجا این نظام زندانی سیاسی داشته که بخواهد آنها را اعدام بکند؟ اصلاً ما تا همین اواخر جرم سیاسی هم نداشتیم چه رسد به اعدام! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ آبان ۱٣۹۲ -  ۹ نوامبر ۲۰۱٣


 
 جناب ظریف وزیر امور خارجه در پاسخ به سئوال خبرنگار روزنامه لوموند که جویای علت اعدام زندانیان سیاسی در دوره روحانی شده بود گفت که هیچ کس در ایران به دلایل سیاسی اعدام نشده است. حالا همه حیرت کرده‏اند که چرا ظریف بدون آنکه خجالت بکشد یا معطل بشود به این راحتی دروغ می‏گوید. جالب اینجاست که در میان تمام کسانی که حیرت کرده‏اند یک نفر هم تا به حال وزیر امور خارجه نبوده است. کار وزرای امور خارجه خیلی سخت است. مخصوصاً که ظریف باشند. بد شانسی "محمد جواد" اینجاست که ماشاء‏الله درشت استخوان است و درست حسابی سر و گردن و کمر تو پری دارد. برای همین هیچ کس باور نمی‏کند او واقعاً ظریف باشد. یادتان هست یک مقاله کیهان شریعتمداری چه به روز و حال کمرش آورد؟ خدا را هزار مرتبه شکر آقا جلوی "طرفش" را در نشریه کیهان گرفت، و الا اگر او با همان فرمان، مقاله می‏نوشت حالا نه تنها به مرز این توافق نرسیده بودیم بلکه احتمال داشت به جای مرحوم مغفور عسکر اولادی، حضرت رهبر و مقامات مأمور و معذور حالا در مورد بزرگواریهای محمد جواد نطق می‏کردند.
خودمانیم، کشورهای پنج بعلاوه یک هم خیلی غیر مسئولانه برخورد می‏کنند. یعنی چه در این گرماگرم مذاکراتی که جبهه‍ی جنگ است، به خبرنگار لوموند اجازه می‏دهند سئوالات سخت بپرسد؟ واقعاً خبرنگار لوموند نمی‏داند که ما در ایران اعدام زندانی سیاسی نداریم؟ یکی به این آقای خبرنگار بگوید که برود از اول روی کار آمدن این نظام تا حالا را زیر رو کند. کی و کجا این نظام زندانی سیاسی داشته که بخواهد آنها را اعدام بکند؟ اصلاً ما تا همین اواخر جرم سیاسی هم نداشتیم چه رسد به اعدام!
البته آن اوایل یک مشت تیمسار و سرلشکر و نخست وزیر و رئیس ساواک بودند که اعدام شدند.
بعدش هم این گروهک‏ها و منافقین بودند.
یک عده هم کودتاچی بعد به آنها اضافه شد.
مابقی هم یک مشت قاچاقچی و سلفی و بازماندگان گروهک ریگی و ایادی سر سپرده و جدایی اندازان و استقلال طلبان در بلوچستان و کردستان و قس‏علی‏الهذا بودند. والا ما اعدام زندان سیاسی به آن صورت که در غرب مرسوم و متداول هست نداشتیم. مگر آنکه یک سری از خبر نگارها تحت تأثیر صهیونیسم بین‏الملل و شیطنت‏های اسرائیل بخواهند چیزهایی را به نظام ما بچسبانند که بحمدلله با هوشیاری وزیر امور خارجه و حاضر جوابی او این تلاشها هم نقش برآب خواهند شد.
نا گفته نماند که در مواردی هم اعدام‏هایی در تهران و اصفهان و شیراز و سایر شهرهای ایران صورت گرفته که احتمالاً روزنامه‏های انگلیسی آنها را بد ترجمه کرده‏اند. خوب این امری طبیعی است. در ترجمه ما با افت معنا و ارتقاء اتهامات مواجه خواهیم شد. همین مسائل را حضرت رهبر پیش بینی می‏کردند که فرمودند بچه‏های ما حالا در میدان جنگ هستند. باور بفرمایید این میدان مذاکرات با آن جبهه‏های جنگ صدام حسین مو نمی‏زند. خانم کاترین اشتون را دیده‏اید؟ رسماً در این مذاکرات لباس شمر را پوشیده است. قرمزِ قرمز! در صورتیکه در دوران جلیلی اصلاً قرمز نمی‏پوشید و برای شیطنت گاهی هم سبز می‏پوشید که بگوید:"یا حسین میر حسین." اما به حمدلله ترفندهای آنها دارد نقش بر آب می‏شود. این خبرنگار لوموند حتماً از القائات اپوزیسیون خارج تأثیر گرفته و الا در این برهه که بچه‏های ما در جبهه‍ی جنگ مذاکرات مشغول جانفشانی هستند چنین سئوال‏های سختی نمی‏پرسید.




اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست