اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ آبان ۱٣۹۲ -  ۱۲ نوامبر ۲۰۱٣

موج جدید اعدام ها در ایران:
می توان و باید سلاح اعدام را از دست رژیم گرفت


رژیم اسلامی سرمایه در ایران، بار دیگر بر شتاب ماشین انسان کشی خود افزوده است. بنا به گزارش ها از زمان روی کار آمدن دولت حسن روحانی تا کنون دست کم ۱۲۵ نفر اعدام شده اند. بطور کلی از آغاز سال ۲۰۱٣ تا کنون بیش از ۴۰۰ نفر در ایران اعدام شده اند. به گزارش سازمان عفو بین الملل در سال ۲۰۱۲ شمار اعدام ها توسط حکومت اسلامی بیش از ۵۰۰ نفر بوده است. به این ترتیب طی سالهای گذشته تعداد سرانه اعدام در ایران بیش از هر کشور دیگر جهان بوده و رژیم اسلامی ایران در صدر دولت هایی قرار گرفته که همچنان به این جنایت دولتی و سازمان یافته ادامه می دهند.
فعالین سیاسی و اجتماعی به اتهام تروریسم و اقدام بر علیه امنیت ملی زندان، شکنجه و در موارد متعددی اعدام می شوند، در حالی که تروریسم در ایران بیش از سه دهه است که قدرت سیاسی را در چنگ دارد و با گلوله تفنگ و طناب دار از امنیت سرمایه و استثمار دفاع می کند. "بزهکاران" اجتماعی با استناد به قوانینی اعدام می شوند که هر ماده و تبصره اش با جوهر جنایت و توسط تبهکارانی نوشته شده است که حکومت را تشکیل داده اند.
اعدام انسان ها، توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران، نه تنها نشانه جنایت پیشگی این رژیم بلکه در همان حال ابزاری است که رژیم می کوشد با توسل به آن مردم را هر چه بیشتر مرعوب کند. این اعدام ها که در بسیاری موارد در ملا عام انجام می شود، شنیع ترین و وجنایت کارانه اقدام برای تمکین مردم به شرایط فلاکت بار اجتماعی و اقتصادی است. این شرایط هم اکنون برای اکثریت مردم به مرزغیر قابل تحمل رسیده است، و شواهد حاکی است که اوضاع بدتر نیز خواهد شد:   
علی طیب نیا، وزیر اقتصاد و دارایی دولت روحانی اعلام کرده است که در آینده نزدیک تعداد متقاضیان کار به ۵/٨ میلیون نفر خواهد رسید. و این در حالی است که هم اکنون نرخ تورم بنا به آمارهای دولتی به بیش از ۴۰ درصد رسیده و دستمزد ها به زحمت کفاف حتی ۱۰ روز مخارج زندگی را می دهد. و همه این ها در شرایطی است که اقتصاد ایران رشد منفی ۵/۵ درصدی را تجربه می کند و به رغم امید پراکنی های واهی دولتی، حد اقل در آینده نزدیک هیچ چشم انداز روشنی در برابر کارگران و بطور کلی اکثریت عظیم مردم که خواست زیستن در شرایط انسانی را حق اولیه و طبیعی خود می دانند، وجود ندارد. شورش گرسنگان و یا خیزش برای نان و آزادی خطری است که احتمال وقوع آن را رژیم به خوبی احساس کرده است. گسترش موج اعدام ها در ماه های اخیر و کوشش برای ایجاد فضای وحشت و ارعاب توسط جمهوری اسلامی، واکنش رژیم در برابر چنین چشم اندازی است؛ قرار است زیر سایه چوبه های دار، جنایت بر کرامت انسانی پیروز شود، مرگ بر زندگی چیرگی یابد، و خواست نان، آزادی و برابری در سکوت قبرستانی و در خون فرو نشانده شود.
اعدام، اوج خشونت و جنایت سازمان یافته از سوی دولت و کلیت نظام حاکم است. باید در برابر این سیاست جنایت کارانه ایستاد و آن را به شکست کشانید. نباید گذاشت که رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی در سایه مذاکره و "نرمش" در سطح بین المللی و کوشش برای تنش زدایی با قدرت های بزرگ نظام سرمایه داری جهانی با برافراشتن چوبه های اعدام در داخل، فقر و فلاکت و استبداد مطلق را بر جامعه تحمیل کند. اعتراض و تظاهرات مردم در کرستان علیه موج اعدام ها بار دیگر نشان داد که می توان در اوج این بربریت سازمان یافته برعلیه آن مبارزه کرد؛ و می توان و باید سلاح اعدام را از دست رژیم گرفت.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران خود را همراه و همسو با نهادها و تشکلات کارگری و چپ و مترقی در ایران و خارج از کشور می داند که در کارزارها و اقدامات جاری علیه موج اعدام ها در ایران مبارزه می کنند . ما بویژه از همه فعالین و نهادهای کارگری و مردم آزادیخواه و برابری طلب می خواهیم که به اشکال متنوع و به هر نحو ممکن به موج اعدام های اخیر در ایران اعتراض کنند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران