اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣ آذر ۱٣۹۲ -  ۲۴ نوامبر ۲۰۱٣

ایرانیان!
    گروگانگیری و جنگ و اینک «بحران اتمی»، سه بحران بزرگ هستند که رژیم ولایت مطلقه فقیه به ایران تحمیل کرده‌است و هرسه را، با سرکشیدن جام زهر تسلیم، به پایان برده‌ است. چه کسی تضمین می‌کند که این رژیم زاده بحران و سازنده بحران، بحران چهارم و ویرانگرتری نسازد و آنچه از هستی ایران برجاست، برباد ندهد.
    رژیم ولایت مطلقه فقیه و شخص خامنه‌ای ایران را در چنان تنگنائی قرار داده ‌است که گروه گفتگوکننده چاره‌ای جز امضای تسلیم نامه نداشته ‌‌است. در این توافق‌نامه، ۹ رشته تعهد از ایران ستانده‌اند و، در ازای آن، به رژیم اجازه داده‌اند ۷ میلیارد دلار از پولهای توقیف شده و ۴ میلیارد دلار از نفتی که ظرف ۶ ماه آینده خواهد فروخت، خرج خرید از این کشورها کند. توافق‌نامه از آنچه ارگانهای تبلیغاتی ولایت فقیه بدتر از قرارداد ترکمن‌چای می‌خواندند، باز هم بدتر است.
    بر گروه مذاکره کننده ایراد اینست که درخدمت این رژیم است، اما حرجی نیست. زیرا رژیم ولایت مطلقه فقیه، به دست مافیاهای نظامی - مالی، هرگونه امکان مقاومت اقتصادی و سیاسی کشور را، هم در سطح کشور و هم در سطح منطقه و هم در سطح جهان، از میان برده‌است. بنابراین، گروه مذاکره کننده کاری جز‌ آنکه کرد، نمی‌توانست بکند. مبادله شتاب زده نامه میان آقایان روحانی و خامنه‌ای – که هر دو واقعیت و حقیقت را وارونه کرده‌اند- هدفی جز تحمیل سکوت و جلوگیری از اعتراض نداشته‌ است. تمامی مسئولیت این خیانت، همانند دیگر خیانتها بردوش ولایت مطلقه فقیه و متصدی این مقام غصب و دروغ است.
مردم ایران!
    با ایجاد بحران اتمی، رژیم نه تنها صدها میلیارد دلار ثروت ملی ما را به یغما سپرده و اقتصاد کشور را ویران کرده‌، بلکه، اتحاد شومی برضد ایران نیز پدید ‌آورده‌ است: اتحادی که از خلیج فارس تا امریکا دامن گسترده‌ است. نخست وزیر اسرائیل نیک می‌داند که توافقنامه بسود اتحاد اسرائیل و سعودیها و کودتاچیان مصر و شیخ‌‌ها و محافظه کاران جدید امریکا است. موضعی که او اتخاذ کرده‌ است هدفی جز تحکیم این اتحاد ندارد. توافقنامه می‌باید محل تردید باقی نگذاشته ‌باشد که ایران، در باتلاق است. تنها شما می‌توانید ایران را از باتلاق بدرآورید اگر خویشتن را شهروند و مسئول بشمارید و برای استقرار جمهوری شهروندان و دولت حقوقمدار و خدمتگزار مردم، برخیزید.

ابوالحسن بنی‌صدر - ٣ آذر ۱٣۹۲