اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ آذر ۱٣۹۲ -  ۵ دسامبر ۲۰۱٣

ظهر ٣۰ نوامبر قلب مهربان رفیق صدیقه حائری از طپش باز ایستاد . کم است ودریغ اگر که گیسوان نقره فامش را چون رنجی مادرانه تصویر کنیم . یا کینه عظیمش را به دستگاه ستمکاران در غم فرزندان خلاصه کنیم . یا تمام تلاشش را تلاشی مادرانه آنسان که فرهنگ فئودالی ـ جنسیتی حاکم دیکته میکند به حساب آوریم . او به تصویر مادرانه حاکم پشت پا زد وبه آرمان مشترک با فرزندانش رسید. او جزئی از مجموعه ای شد که نوک پیکان مبارزه توده ای درمقابل طبقه حاکم بودند.همزمان از مجموعه زنان توانایی که پیشقراولان حضور زنان درعرصه سیاست رادیکال وتصویری نوین از زن به جامعه ارائه میدادند. با هر کم وکاستی اما فروکاستن این موقعیت به رنج یا کینه ای مادرانه قلب واقعیت است. اینکه اومادرسلاحیها یا سه تن از صدیق ترین فدائیان بوده است نباید به تمامی تعریف او باشد . برعکس ، سهم او درپرورش انسانهایی با آرمانهای بزرگ وجهی از شخصیت اوست. اوبه هنگام جانباختن فرزندانش هنوز به پنجاه سالگی نرسیده بود .اگر چه زمهریر زمستان دیکتاتوری سرمایه برگیسوانش نشسته بود . او مویه نمیکرد زیرا که بررنج ورنج آوران شوریده بود. او مصداق رنج دیدگی نبود بلکه مصداق یک زن شورشی بود . متانت او در تاب هیبت بازخورد آرمانهای بزرگ بود. . اودرسازماندهی اعتراضات خانواده زندانیان سیاسی فعالانه شرکت داشت .تجربه مبارزه علیه دو دیکتاتوری سرمایه وبهای سنگینی که برای آرمانهای مشترک داده بود از او چهره ای عمیقا ضد دیکتاتوری ومخالف مذهب ودوستدار عدالت وآرمانگرا ساخته بود .
یاد اورا گرامی میداریم و برای بازماندگان ورفقایش تسلی آرزو میکنیم.

هسته اقلیت سوم نوامبر ۲۰۱٣