• اوکراین میان انتخاب "شرق و غرب" در نوسان است. آنطور که یکبار دیگر مردم اوکراین درهفته های گذشته متوجه شده اند، باید راهی رابرای مشکل اجتماعی انتخاب کنند. سمت گیری بسوی جامعه متمدن با اقتصاد رو به رشد منافع ملی و دمکراتیک مردم و یا با رشد اقتصاد لبیرالی و دمکراسی غربی که پس از "استقلال" آزموده اند؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۴ آذر ۱٣۹۲ -  ۱۵ دسامبر ۲۰۱٣

رویدادهای اخیر اوکراین با رد موافقتنامه تجارت آزاد با اروپا آغاز گردید. تصمیم رئیس جمهور اوکراین در"ویلنوس" برای رد موافقتنامه تجارت آزاد که رهبران اتحادیه اروپا برایشان غیرقابل انتظار بود, نگرانی و ناامیدی هواداران غرب در اوکراین را به وجود آورد. فردای همان شب هواداران الحاق به اروپا بمثابه اعتراض مسالمت آمیز به میدان مرکزی شهر کیف سرازیر شدند. آن چیزی که درجلوی چشم همه گان و شاهدان انجام گرفت، به استناد فاکت ها و گزارشات خبرگزاری های مختلف جهان, دخالت آشکار و تحریک آمیز غرب در ناآرامی های گسترده اوکراین را برملا کرد. تلاش برای بدست گرفتن دولت قانونی و مستقل از طرف ملی گرایان و لییرال های هوادار غرب که با اظهارات صلح آمیز و تظاهرات آرام وارد میدان استقلال شده بودند، با محاصره مکانهای دولتی و شعار "انتخابات زودرس" برای سرنگونی دولت قانونی ادامه یافت. شرایطی که یادآور"انقلاب نارنجی" ۲۰۰۴ بود.
تکرار "انقلاب زرد" که ربطی به انقلاب مردمی ندارد هدف آن ها بود. گروهی که صورتشان را با ماسک پوشانده بودند، ازمیان تظاهر کنندگان وارد میدان "بسارابسکا" واقع در مرکز این شهر شدند. بالای سر مجسمه سه و نیم متری لنین رفتند. با طناب فولادی به سر و گردن مجسمه پیچیده و با خشم آنرا پائین کشیدند. سپس به شکل وحشیانه ایی بقایای این بنای تاریخی و "نماد انقلابی کارگران" را با پتک و دیلم تکه تکه کردند .این گروه آگاهانه از موضع سیاسی به بنای تاریخی لنین می نگریستند و آن را سنبل پیروزی خلق شوروی بر آلمان نازی و نشانه اولین بنیان گذار حکومت کارگری در جهان می دیدند. آن ها بیرق اردوی قیام اوکراین که نماد مخالفت با کمونیسم و ارتش سرخ در جنگ جهانی دوم بود را در محل مجسمه "لنین" نصب کردند. دیگر رهبران مخالف روی ترس و واهمه از آینده خود و خشم کارگران, با فریب توده ها, با دوروئی و فرصت طلبی اعلام داشتند که ارتباطی با سرنگون سازی مجسمه نداشته اند. "آندری شوچنکو"، یکی از اعضای پارلمان اوکراین که از مخالفان دولت است در توییتر خود نوشته است: "خداحافظ میراث کمونیسم". خبرگزاری "اینترفکس" اوکراین نیز نوشته است "نیکلای آزاروف"، نخست وزیر اوکراین تخریب مجسمه یادبود "لنین" را با انفجار مجسمه‌های بودای بامیان به دست طالبان در افغانستان مقایسه کرده است.

این مجسمه را در شرایطی تخریب کردند که مجسمه های لنین و مارکس بار دیگر به عنوان نمادهای فرهنگی و تاریخی به خیابان های شهرها و روستاها بازمی گردند در ایالت کراسنویارسک (سیبری) که به عنوان نماد سرمایه داری روسیه تلقی می شود، ۵ مجسمه لنین در مرکز این ایالت و چند شهر دیگر آن بار دیگر نصب شده اند. در مناطق کالوگا، رستف، آستاراخان یا کالینینگراد مردم بار دیگر مجسمه های لنین و مارکس را از مصالح مختلف به عنوان نمادهای فرهنگی و تاریخی برپا و نصب کرده اند. و "ویاچسلاو نوویکف" نماینده مجلس سنا روسیه و متحد قدیمی بوریس یلتسین رئیس جمهور اسبق روسیه می گوید: "ما در دوره تغییرات دموکراتیک بیش از اندازه به تاریخ گذشته خود ناسزا گفتیم. نصب دوباره مجسمه های مقامات شوروی به مفهوم احیای ایدئولوژی کمونیستی نیست، بلکه جنبه های فرهنگی و تاریخی آن اهمیت دارد.
در شهر"ونکوور" کانادا در آستانه برگزاری فیستوال ورزشی ۲۰۱۰، مجسمه "لنین" در رچماند ولایت بریتش کلمبیا بنام (ونکوور بیننال) نصب شد. خانم ماریه ویسگربیر خبرنگار تلویزون ملی کانادا ضمن گفتگو در این رابطه اظهار داشت: "نصب مجسمه لنین رهبر حزب کمونیست بلشویکها همچون یک چهره مشهور تاریخی در جهان نمونه احترام به آزادی و دموکراسی است."

"گروه ملی گرایان اوکراین" یا "شورشیان باندرا"
شورشیان در خواب خیال ضدکمونیستی جنگ جهانی دوم را با تصور سرنگونی مجسمه لنین و سقوط طبقه کارگر را درسر می پرورانند.
مورخان معتقدند در جریان اشغالگری نازی ها در جنگ جهانی دوم دهها هزار نفر از مردم در این منطقه کشته شدند. شورشیان اوکراینی به امید بیرون راندن دولت شوروی و ایجاد یک کشور مستقل به نام اوکراین با نازی ها همکاری کرده اند. اکنون از آن سالها نزدیک هفتاد سال گذشته است افکار عمومی اوکراین همچنان در مورد جنبش شورشیان نظرات متفاوت دارند.
"ویکتور یوشچنکو" در آخرین روزهای ریاست جمهوری خود در سال ۲۰۱۰ میلادی "استفن باندرا" شورشی را رهبر ملی و قهرمان اوکراین لقب داد. این اظهارات خشم اکثریت روس زبان اوکرائین و مدافعان حقوق بشر در اوکراین را در پی داشت. در این راستا شمار زیادی از معترضان در ورشو دست به راهپیمایی زدند و "باندرا" را یک جنایتکار نامیدند. "استفان باندار" در دهه چهل میلادی یکی از حامیان سرسخت ملی گرایی در اوکرائین و بنیانگذار ارتش شورشیان در این کشور بود و گروهش پیش از پایان جنگ جهانی دوم به یکی از متحدان آلمان تبدیل شده بودند. دولت های مختلف ازجمله لهستان معتقدند این ملی گرای اوکراینی مسئول مرگ صدهزار غیرنظامی لهستانی در جنگ جهانی دوم است.
در زمان "ویکتور یانوکوویچ" رئیس جمهور کنونی, بر اساس حکم دادگاه اوکراین این عنوان باطل اعلام شد.
دربیانیه همبستگی شانزده حزب برادر از اتحاد شوروی سابق که در شماره ۴۹ (٨٨۵) مورخ ۰۶.۱۲.۲۰۱٣ درسایت حزب کمونیست بلاروس به چاپ رسید. ضمن تشریع اوضاع بحرانی در اوکراین "تخریب در تظاهرات خیابانی" تلاش لیبرالها و ناسیونالیستها برای تفرقه اندازی در مورد پیوستن اوکراین به "اتحادیه گمرکی" با برادرانی که "٣۶۰ سال پیش، با پیوستن نیروهای کمکی روسیه، به اوکراین درجریان درگیریهای داخلی با دشمنان خارجی، مقابله کردند"، "یادآور می شوند: "درحال حاظر نیز چنین همبستگی وجود دارد." آن ها اعلام کرده اند "ما برادر خونی, رفیق و دوست خود را در شرایط سخت رها نمی کنیم."

واکنش ها به تخریب بنای تاریخی مجسمه "لنین" در کیف
تخریب مجسمه ی لنین با واکنش اعتراضی زیادی مواجه شد که نمونه هایی از آن در زیر می آید.
حزب کمونیست اوکرایین در بیانیه ای که به این مناسبت منتشر کرده از جمله نوشته است:
بنای یادبود رهبر پرولتاریای جهان که در سال ۱۹۴۶ در کیف تاسیس شده است, نمادی از شکست نازی ها در کیف بشمار می رود. اکنون، پس از حدود هفتاد سال، وعده دهنده گان بهشت، تلاش برای کودتای نئوفاشیستی را شکل می دهند.
تخریب اثر تاریخی "لنین" در مرکز پایتخت نشان می دهد افراط گرایی ملی و نئوفاشیست در اوکراین درحال توسعه بلوک قدرت خود هستند. اشغال ساختمان های اداری، تخریب آثار و سوء استفاده از آن ها و تشنج آفرینی از خطر قریب الوقوع دیکتاتوری ناسیونال - فاشیست خبرمی دهد. عضویت در اتحادیه اروپا صرفا بهانه ایست تا سازمان دهندگان تظاهرات به هر وسیله ای "استقلال و آزادی اوکراین" را نابود و اراده مردم ما را برای بازسازی کشور در هم بکوبند. رهبران باصطلاح "اپوزیسیون" با حمایت مالی و سیاسی بروکسل و واشنگتن، دست در دست نئونازی ها با اوباش گری دست به تخریب زده اند...
حزب کمونیست اوکراین به کسانی که به راه های مسالمت آمیز معتقد هستند یادآوری می کند صف خود را از آنهایی که پشت سر دانشحویان و دانش آموزان چهره خود را پنهان کرده اند و خواهان آن هستند تا از مردم و فرزندان شان به عنوان "گوشت دم توپ" استفاده کنند، جدا کنند. آن ها با تهاجم و اتخاذ روش های کاملا فاشیستی از استقلال اوکرائین سخن میگویند. سرمایه سیاسی اوکراین را در سطل زباله انداخته اند.
مردم صف خود را ازآنها جدا کرده و برای مطالبات حق طلبانه به راه های قانونی روی آورتد.
در ادامه ی این بیانیه آمده است: این جماعت "بهشت خیالی" را به مردم ما وعده داده اند و با متشنج کردن فضای سیاسی کشور مانع از آن شدند تا شهروندان اوکراین بتوانند در آرامش و به دور از تشنج, رئیس جمهور خود را انتخاب کنند... کجا هستند آنهائیکه به وعده های خود عمل نکرده اند و امروز با خشونت دنبال بهشت برای شهروندان هستنند.

ولادیمیر وارونین رهبر حزب کمونیست مالداوی، همسایه اوکرائین که دولت وی با وجود مخالفت مردم به اروپا پیوست میگوید: تجربه کشورهایی که با اتحادیه اروپا همکاری کردند نشان داد که آنها نه به شکوفایی اقتصادی رسیدند و نه به آزادی واقعی. سهم آنان بی کاری، بی خانمانی و فقر و در به دری روز افزون بوده است. منافع ما ایجاب می کند تا به گذشته خود باز گردیم و با جمهوری های اتحاد شوروی سابق همه جانبه همکاری کنیم.

رهبر حزب کمونیست تاجیکستان تخریب مجسمه لنین، رهبر پرولتاریای جهان در شهر کیف را یک عمل فاشیستی توصیف کرد. شادی شبدال اف گفت: تخریب گران فکر نمی کنند تشنج سیاسی راکه در اوکراین بوجود آورده اند ممکن است به آغاز جنگ داخلی منجر شود. به گفته وی، تشنج امروز کیف یادآور حوادث دهه ۹۰ قرن ۲۰ در شهر دوشنبه است که تخریب مجسمه لنین در مرکز پایتخت منجر به جنگ شهروندی شد.

در تاریخ ۱۰.۱۲.۲۰۱٣ در مجلس دومای روسیه طرح بحثی از طرف وزارت امور خارجه روسیه در ارتباط با اوضاع بحرانی در اوکراین مطرح گردید. گنادی زوگانف صدر حزب کمونیست و از رهبران فراکسیون در مجلس طی سخن رانی ای مسئله اوکراین را "بخشی از تاریخ زنده روسیه دانست" و گفت "برای حزب و فراکسیون ما همین طوریکه در پلنوم اخیر مطرح گردیده اوضاع اوکراین و بلاروس از اهمیت درجه اول برخوردار است."
وی افزود: ما در نشست با حزب برادر اوکراین درباره اوضاع بحرانی گفتگو داشتیم. آنها با جمع آوری ٣.۵ میلیون امضاء "رفراندم" را برای اتخاذ سمت گیری سیاسی اعلام کرده اند. اما مخالفان آن را نپذیرفتنند.
زوگانف میگوید: برای من بعنوان یک سیاست مدار باسابقه سیاسی طولانی قابل فهم است رهبر اپوزیسیون "بوکسور مشهور لیبرال" با لهجه آلمانی با ریشه "باندرا" چه چیزی در سر می پروراند..."
مجسمه یادبود و تاریخی "لنین" را در سطل اشغال انداخته اند. مجسمه ای که در زیر آن سند اتحاد زحمتکشان و احکام و قوانین ایجاد جمهوری اوکراین از مقامات شوروی فرموله و به امضاء لنین رسیده بود. تخریب بنای ارزشمند "لنین" در واقع به معنای نشانه گیری به استقلال اوکراین و به شکست رساندن اتحاد آنان با تاریخ گذشته است. زوگانف گفت: "در انتها باید اضافه کنم در درگیریهای اخیر اوکراین با توجه به فعال بودن دیگر سفارتخانه ها سفارت روسیه بسیار ضعیف عمل کرده است. حزب ما می تواند کادر قوی, و فردی با سابقه سیاسی و مسلط به زبان اوکراینی را معرفی و پیشنهاد کند."

بگفته محققان, ناظران و تحلیل گران سیاسی رویداهای اخیر اوکراین و بویژه تخریب بنای یاد بود لنین ریشه در گذشته طولانی "ضد انقلاب" در اوکراین دارد. این محققان یادآور می شوند هرچند شمار معترضان در خیابان های کیف بالا بود، اما واقعیت این است که آن ها نماینده خوبی برای مردم اوکراین نیستند، کشوری که میان شرق و غرب دو تکه شده است. در شهرهای شرقی اوکراین بسیاری از تابلوهای مغازه ها و گفت و گوهای مردم در کوچه و خیابان به زبان روسی است. حتی مجسمه ولادیمیر لنین را هم می توان در برخی از شهرها یافت. اما این جا شرق اوکراین است. قلب صنعتی کشور که پیوندهای جغرافیایی و اقتصادی نزدیکی با روسیه دارد، جایی که مردمش به شدت مخالف پیوستن به اتحادیه اروپا هستند. بی بی سی می نویسد مدیران کارخانه ها در این بخش از اوکرائین از آن بیم دارند که امضای یک قرارداد تجارت آزاد با بروکسل، به مانعی در تجارت با شرق منجر شود.
اما داستان در غرب اوکراین متفاوت است. جایی که آثار معماری سبک رنسانس، باروک و کلاسیک خودنمایی می کنند و بنظر می رسد قلب اروپا است. در این جا الیگارشی خود را کاملا اروپایی دانسته, پرچم اتحادیه اروپا در دست دارد. با تبلیغات ضدکمونیستی, دولت و مردم روسیه را به شکل دیگری نشان می دهد. از این نظر در اینجا نیروی قابل ملاحظه ایی دنبال "بهشت سرمایه داری" اند. اوکراین میان انتخاب "شرق و غرب" در نوسان است. بهر حال آنطوری که یکبار دیگر مردم اوکراین درهفته های گذشته متوجه شده اند، باید راهی رابرای مشکل اجتماعی انتخاب کنند. سمت گیری بسوی جامعه متمدن با اقتصاد رو به رشد منافع ملی و دمکراتیک مردم و یا با رشد اقتصاد لبیرالی و دمکراسی غربی که پس از "استقلال" آزموده اند؟ تخریب بنای یاد بود "لنین" مشکل اجتماعی را حل نمی کند.