• ۱۰ سال گذشت - چهارم بهمن سال ۱۳۸۲، یادآور روزی خونین، تلخ و دردناک در تاریخ جنبش کارگری ایران است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۴ بهمن ۱٣۹۲ -  ۲۴ ژانويه ۲۰۱۴

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری: چهارم بهمن سال ۱٣٨۲، یادآور روزی خونین، تلخ و دردناک در تاریخ جنبش کارگری ایران است. در این روز جمع کثیری از کارگران اخراجی معدن مس خاتون­آباد به همراه خانواده­هایشان، برای بازگشت به کار و ایجاد امنیت شغلی، اقدام به اعتراضی گسترده و مسدود نمودن جاده­ی «خاتون­آباد» به «شهر بابک» نمودند؛ که در مقابل، نیروهای امنیتی و انتظامی در نهایت شقاوت یکی از بزرگترین فجایع حاکمیت سرمایه­داری ایران را رقم زدند.
پاسداران سرمایه در اقدامی ضدانسانی، کارگران به ستوه آمده از درد و رنجِ نظم سرمایه را در قصاوتی مثال زدنی مورد یورش وحشیانه خود قرار داده، و از زمین و هوا آنان را به رگبار گلوله بسته و به خاک و خون کشیدند.
لازم به ذکر است که فاجعه­ی کشتار کارگران خاتون­آباد زمانی به وقوع پیوست که دولت اصلاحات با شعار دفاع از حقوق تمامی اقشار جامعه­ی ایران بر مسند قدرت تکیه زده بود؛ و با انجام این کشتار عملاً این واقعیت را بر همگان آشکار نمود که حاکمیت سرمایه در هر رنگ و لعابی، منافعی جدای از منافع سرمایه­داران را تأمین و تضمین نخواهد نمود و از هیچ جنایتی در سرکوب کارگران نیز روی­گردان نخواهد بود.
با این وجود طبقه­ی کارگر، در سایه­ی سیاست­های شوم و نکبت بارِ سرمایه­داری ایران با مشقت­بارترین شرایط دست به گریبان بوده، و مشکلات و معضلات اهدایی آن هر لحظه قربانگاه تازه­تری را برای رنجبران و محرومان به ارمغان ­آورده است؛ چرا که شرایط موجود امکان وقوع فجایعی همچون خاتون­آباد را در سطحی بسیار گسترده­تر ممکن خواهد نمود.
امروز در شرایطی یاد کارگران خاتون­آباد را گرامی می­داریم که طبقه­ی کارگر ایران وضعیتی به مراتب مشقت­بارتر از گذشته را از سر می­گذراند. تعمیق فقر و فلاکت روز افزون به بخشی از واقعیت­های زندگی کارگران مبدل گشته است. بیکار سازی­های گسترده، قراردادهای اسارت­بار و ضد کارگری و انجماد دستمزدهای زیر خط فقر، هست و نیست آنان را به فنا برده، و مرگ تدریجی را به آنان تحمیل نموده است.
صاحبان سرمایه در متن چنین اوضاعی، جهت دستیابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سودهای بی­حساب و افسانه­ای خویش از هیچ ترفندی روی­گردان نبوده و با استفاده از همه­ی توان خود، جهت هر چه مسدودتر نمودن فضاهای باز، به ترویج و گسترش اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیت­های حق­طلبانه و انسانی فعالین کارگری و کارگران پیشرو دست زده، تا بدین­وسیله، در غیاب عناصر آگاه و کارآمد بر سرعت ماشین چپاول خود بیافزاید.
کارگران خاتون­آباد با غلطیدن در خون خویش، بخشی از خواست­ها و مطالبات خود و هم­طبقه­ای­هایشان را جهت رهایی از منجلاب سرمایه بیان نمودند، که تحقق واقعی آن تنها در سایه­ی اتحاد و همبستگیِ سراسری طبقه­ی کارگر و اتکا به نیروی طبقاتی خودِ آنان میسر خواهد بود.

در پایان ضمن گرامی­داشت یاد و خاطره­ی جانباختگان معدن مس خاتون­آباد و تمامی جانباختگان راه آزادی و برابری انسان­ها، خواستار محاکمه­ی آمران و عاملان کشتار کارگران خاتون­آباد می­باشیم. و خواست خود را مبنی بر پایان بخشیدن به هر گونه فضای سرکوب و اختناق و زندان برای کارگران پیشرو و فعالین کارگری اعلام داشته، و خواهان به رسمیت شناخته شدن تمامی حقوق سیاسی و دموکراتیک همچون حق اعتصاب و اعتراض، تجمع و تحصن و ایجاد تشکل­های مستقل برای کارگران می­باشیم.