اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۹ بهمن ۱٣۹۲ -  ۲۹ ژانويه ۲۰۱۴

موسسه خیریه ای بین المللی به نام آکسفام (Oxfam) روز بیستم ژانویه گزارشی منتشر کرد تحت عنوان “Working for the few” که در آن می نویسد "اقلیت صاحب قدرت اقتصادی در همکاری و هماهنگی با قدرت سیاسی در سطح جهان با تقلب و فریبکاری در شیوه مدیریت امور اقتصادی، دموکراسی را تضعیف کرده و شرایطی را به وجود آورده که امروزه ثروت ٨٥ نفر از ثروتمندترین افراد با دارایی ٥٠ درصد از جمعیت جهان برابر است." این گزارش ٣٢ صفحه ای تمام در چهارچوب همان "خیریه" موعظه می کند که این وضعیت نامناسب است و به فقرا ظلم می شود. و مثل هر موسسه خیریه دیگری که اسم و رسمی به هم می زند، می گوید: "نابرابری اقتصادی با به خطر انداختن ثبات و امنیت اجتماعی یک خطر بزرگ برای امنیت جهانی است." نتیجه گیری واقعی آن همین است که "امنیت جهانی" (واقعا برای چه کسی؟) بخطر افتاده است!
در این یادداشت قصد من پرداختن به آکسفام نیست. اما نکاتی را که گزارش این موسسه به آنها اشاره دارد، موقعیت این جهان ناامن را به خوبی توصیف می کنند.

جهان ناامن
دنیا ناامن شده است، اما چگونه و برای چه کسی؟ گزارش آکسفام می گوید که موقعیت نابرابری اقتصادی امنیت جهانی را بخطر انداخته است. این گزارش در چهارچوب یک موسسه خیریه که صدایش را هم با آب و تاب به همه می رساند، نگران دنیای نابرابر است. می گوید که "حدی از نابرابری برای این جهان اصولا لازم است، برای اینکه اگر همه برابر باشند، انگیزه ها برای پیشرفت کور می شوند." کسی که انگیزه و شکوفائی انگیزه ها را اینگونه فهمیده است، در عالم واقع نمی تواند به نابرابری برای شکوفا شدن انگیزه ها محدودیتی قائل شود. همین ادعا و تئوری برای شکوفائی انگیزه ها سرچشمه همه نابرابری هاست. کسی می تواند و به درست هم، ادعا کند که اگر برای نابرابری محدودیتی قائل شوید، من انگیزه ای برای سرمایه گذاری ندارم! کسی می تواند همین را برای کار در بیمارستان و آمبولانس و جلوگیری از مرگ و میر بیماران و آسیب دیدگان هم عنوان کند! مهمتر اما انگیزه سرمایه برای وارد شدن به چرخه تولید، سود بیشتر و تولید ارزش اضافه در حد حداقل ٣ درصد است. کمتر از آن موقعیتش بحرانی می شود. و در جامعه سرمایه داری، موقعیت بحرانی سرمایه، یعنی تلاطمات عمیق و ریشه ای در کل جامعه و جهان!
دنیا برای ٩٩ درصد مردم ناامن شده است، چرا که بخش وسیعی از این ٩٩ درصد نیازمند غذای شب هستند. همین گزارش می نویسد: "اکنون یک درصد از مردم با ثروتی حدود ١١٠ تریلیون دلار صاحب ٤٦ درصد از کل ثروت جهان هستند." هم اکنون ٢١ درصد از مردم کشور نیجریه، همین درصد مردم کشور اتیوپی و ٢٠ درصد از جمعیت یک میلیاردی هند پدیده ای به نام "روزهای بدون" (Foodless Days) غذا را خلق کرده اند! اینجاها خانواده ها دور هم جمع می شوند و تصمیم می گیرند که مثلا دو روز در هفته، مثل چهارشنبه ها و یکشنبه ها، اصلا غذائی نخورند! جهان برای این ٩٩ درصد تا دلتان بخواهد ناامن شده است.
برای سرمایه هم ناامن شده است، چرا که همین ٩٩ درصد مردم جهان اکنون در قلب کشورهای متعددی و از جمله در مهد دمکراسی هم، در آمریکا، کانادا و کمی دورتر در مصر، اسپانیا، فرانسه، تونس، کره جنوبی، کامبوج و ایران و سوریه و غیره موقعیت ناامن خود را به چالش کشیده اند!
راه حل آکسفام در بهترین حالتش راه حل سوسیال دمکراسی است. راه حلی که شکست خورد و جای خود در جوابگوئی به بحران سرمایه داری را به اقتصاد نئوکلاسیک داد. به راه حل تاچر و ریگان و فریدمن داد و همه "دلسوزان ناامنی جهان" هم برایش هورا کشیدند که جواب بحرانهای گریبانگر سیستم را پیدا کرده اند. "دست و دلبازی" سوسیال دمکراسی در بیمه های اجتماعی و دولت رفاه، ظاهرا سدی بود بر تولید ٣ درصد ارزش اضافه ضروری برای عبور از بحران سرمایه. تمام اقتصاددان و دولتمردان جامعه سرمایه داری و جالبتر حتی، دولتمردان و اقتصاددانان سوسیال دمکرات هم بر برداشتن این محدودیت که لازمه امنیت سرمایه است، تأیید گذاشتند. هیچ اقتصاددان و دولتمرد عاقلی که کارکرد سرمایه را می داند، راه حل سوسیال دمکراسی را دیگر توصیه نمی کند!

جامعه طبقاتی و تقلب و فریبکاری
گزارش آکسفام در بخش تحلیلی و مقدمه خود می گوید: "اقلیت صاحب قدرت اقتصادی در همکاری و هماهنگی با قدرت سیاسی در سطح جهان با تقلب و فریبکاری در شیوه مدیریت امور اقتصادی، دموکراسی را تضعیف کرده ..." این واقعیت ندارد! آنجا "تقلب و فریبکاری" معنا دارد که کسی در قراردادی تقلبی انجام داده باشد و در دادگاهی این تقلب ثابت شده باشد. آنجا "تقلب و فریبکاری" معنا می دهند که چیزی خلاف قوانین جاری در کشوری روی داده باشد. حق مالکیت داشتن بر کار و زحمت دیگران، از قوانین خدشه ناپذیر جامعه سرمایه داری و به قدمت خود جامعه سرمایه داری و تئوری پردازیهای در مورد جامعه "آزاد" سرمایه داری است. کسی می تواند ادعا کند که دست درازی جامعه و قوانین سرمایه داری به جان و امنیت شهروندان این دنیا تقلب و فریبکاری است که این دست درازی و ظلم را زیر سئوال برده؛ و امروزه بخش قابل توجهی از انسانهای شریف و منصف این دنیا دیگر کاسه صبرشان از این موقعیت به سر آمده. با وضعیت فعلی این دنیا، حتی با فقر غیرقابل باوری که بر ٩٩ درصد از ماها تحمیل شده، قانون جامعه سرمایه داری زیر پا گذاشته نشده است؛ اما عرف انسانیت زیر پا گذاشته شده است. و اینجاست که شاهد هشدار دوستان رنگارنگ این سیستم و از جمله پاپ فرانسیس و موسسه آکسفام می باشیم.