اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ بهمن ۱٣۹۲ -  ۶ فوريه ۲۰۱۴

گرامی باد یاد و خاطره تابناک جانباختگان ۱۹ بهمن سال ۱٣۴۹
و انقلاب ۲۲ بهمن ۱٣۵۷

چهل و سه سال پیش در چنین روزی مبارزانی از تبار حیدرخان عمواوغلی، ستارخان، باقرخان، ارانی، روزبه و هزاران جانباخته دیگر راه استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی ایران زمین، با عزمی پولادین و اراده‌ای خلل‌ناپذیر با حمله به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، آغاز مبارزه مسلحانه علیه سلطه دیکتاتوری شاه و امپریالیسم را اعلام نمودند.
این مبارزان پرشور راه آزادی و عدالت اجتماعی پس از شکست مبارزات سیاسی- اجتماعی احزاب و تشکل‌های صنفی در ۲٨ مرداد ٣۲، به این نتیجه قطعی رسیدند که تنها راه رهایی از سلطه دیکتاتوری و دستیابی به استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی، اتخاذ مشی مبارزه مسلحانه به مثابه استراتژی و تاکتیک جنبش انقلابی مردم ایران است.
چنین رویکردی در عین حال متاثر از تجارب انقلاب‌های رهایی‌بخش ملی و مبارزات چریکی در دیگر کشورها در زمانی بود که با اتکاء به مشی مبارزه مسلحانه در اشکال گوناگون (نمونه‌های چین، ویتنام، کوبا و...) توانسته بودند مردم کشورهایشان را با خود همراه نموده و موفقیت‌های عظیمی در راه کسب استقلال، آزادی و استقرار عدالت به دست آورند.
مجموعه تجارب مبارزاتی در سطح ملی و جهانی برای رهایی از استبداد داخلی و سلطه خارجی، برای گروهی از روشنفکران و مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی در کشور هیچ شبهه‌ای باقی نمی گذاشت که تنها راه رهایی خلق‌های تحت ستم ایران از یوغ امپریالیسم جهانی و دیکتاتوری شاه، اتخاذ مشی مبارزه مسلحانه است.
دراین فضای جهانی و ملی است که جنبش چریک‌های فدایی خلق، که اکثر قریب به اتفاق بنیان‌گذاران و اعضاء آن را روشنفکران تشکیل می‌دادند، پدید آمد و مستقل از حرکت‌های مبارزاتی مردم به جنگ با رژیم دیکتاتوری شاه پرداخت، به امید اینکه مردم ستمدیده و استثمار شده به مبارزان پیشاهنگ خود، یعنی جنبش فدائیان خلق خواهند پیوست و تومار دیکتاتوری و بساط امپریالیسم در کشور را در هم کوبیده و آزادی وعدالت اجتماعی را جایگزین میسازند، غافل از این که تحولات اجتماعی و پیدایش شرایط انقلابی قانونمندی خاص خود را دارد و بدون فراهم شدن شرایط عینی و ذهنی لازم، به مفهوم دگرگونی بنیادی مناسبات اجتماعی، که بسته به شرایط میتواند به اشکال مسالمت‌آمیز و یا قهرآمیز صورت گیرد، رخ نخواهد داد. با گذشت نزدیک به هفت سال از آغاز جنبش مسلحانه فداییان خلق و پس از کشتار وحشیانه اغلب آنان در درگیریهای خیابانی و یا اعدام با جوخه‌های مرگ در زندانهای رژیم ستمشاهی، آنگاه که توده های میلیونی مردم، با اتخاذ شیوه های موٌثر واحد و با کاربست همه ظرفیت های جنبش ملی – دموکراتیک و تجمیع توانمندی های حداقلی و حداکثری خود، با اعتصاب ها، اعتراضات خیابانی و تجمعات و گردهمایی ها و برگزاری جلسات گوناگون و نافرمانی مدنی در سراسر کشور، رژیم دیکتاتوری را که پشتیبانی مردم را از دست داده بود، در ۲۲ بهمن ماه ۱٣۵۷ تسلیم قدرت اتحاد و همبستگی خود نمودند، فداییان خلق نیز همراه مردم و دوشادوش آنان برای آزادی و عدالت اجتماعی و بهروزی زحمتکشان و ایجاد حکومت ملی و دموکراتیک، به اشکالی که وسیع ترین اقشار و طبقات مردم امکان مشارکت را در آن داشتند، حضوری پرشور یافتند، و امروز بیش از هر زمان دیگری در این چهار دهه از روشهای موٌثرتر مبارزه در راه دستیابی به اهداف بلند و انسانی بنیان گذاران سازمان که همانا آزادی و عدالت اجتماعی است، بهره میگیرند.
ما هرگز فراموش نمیکنیم، ثمره اتحاد ملی، که زمینه ساز پایان بخشیدن به ۲۵۰۰ سال نظام استبداد سلطنتی شد، می بایست آزادی و عدالت اجتماعی را برای مردم به ارمغان آورد، اما به دلیل تفرقه و پراکندکی نیروهای شرکت کننده در انقلاب و رویارویی آنان با هم، صرفنظر از سهم هر کدامشان در چند پاره کردن مردم، سبب شد، تا هدفهای انقلاب بطور کامل محقق نشود، بطوریکه همچنان اغلب آن مطالبات در دستور کار جنبش ملی-دموکراتیک مردم قرار دارد.
اینک، با نگاهی به گذشته خونبار جنبش فداییان خلق می‌توان این سوال را مطرح نمود که آیا صرف آرمان‌خواهی و از جان گذشتگی در راه آن و بی‌توجهی یا کم‌توجهی به خواست‌ها و مطالبات گروه‌های مختلف اجتماعی، بویژه کارگران و سایر زحمتکشان و نقش تعیین کننده آنها در موفقیت و به ثمر رساندن مبارزات اجتماعی، میتواند به پیشبرد مبارزات حق‌طلبانه مردم و جنبش‌های متنوع و گوناگون اجتماعی، کمکی نماید؟
بدون تردید باید پاسخ داد که آرمانخواهی صرف، هر چند ارزشمند و به تعبیری مقدس، نمی‌تواند متضمن درستی پراتیک سیاسی- اجتماعی باشد. در تحلیل نهایی این چگونگی مناسبات نیروهای اجتماعی و احزاب و سازمان‌های سیاسی که آنان را نمایندگی می‌کنند و همچنین میزان مشارکت آنان در اشکال گوناگون تعامل اجتماعی اقشار مختلف مردم است که مهر خود را بر سرنوشت هر جنبش اجتماعی و سیاسی، بر جا می‌گذارد.
ما با درس‌آموزی از چهل و سه سال تلاش بی‌وقفه در راه تحقق خواست‌ها و مطالبات به حق وسیع‌ترین اقشار مردمی که همانا دستیابی به آزادی و عدالت اجتماعی و استقرار حکومت ملی و دموکراتیک است، هشدار می‌دهیم که کشور به دلیل سیاست‌های نابخردانه و خانمان‌برانداز نیروهای واپس‌گرا و اقتدار‌گرا در بحران‌های عمیق و بیشمار اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و زیست محیطی فرو رفته و فساد، جرم و تبهکاری گسترش بی‌سابقه‌ای یافته و روز به روز با گذشت زمان ابعاد هولناک تری پیدا میکند و مردم بیشتری را به فقر و فلاکت میکشاند.
در این شرایط همانگونه که بارها تاٌکید داشته ایم، معتقدیم که پایبندی به آرمان های بلند فداییان خلق ایران با گذشت و فداکاری و تلاش و کوشش برای ایجاد همبستگی ملی در میان همه اقشار و طبقات جامعه که برای آزادی و عدالت اجتماعی می رزمند ترجمه میشود. رمز پیروزی مردم اتحاد آنان باهم و اتخاذ روشهای موٌثر مبارزاتی است که امکان مشارکت گسترده تر مردم را فراهم میسازد و در این میان نقش نیروهای چپ و دموکرات در این فرایند بسیار سنگین و حساس است.
تلاش برای حل موانع پیش روی پیشرفت و توسعه کشور و کمک و مساعدت به نیروهای ملی و مدافعان عدالت اجتماعی، در راستای اهداف ملی و دموکراتیک مردم ایران، اهدافی است، که فداییان خلق ایران همچنان برای تحقق آنها می رزمند.

مستحکم باد اتحاد نیروهای ترقی‌خواه و عدالت‌طلب کشور
جاودان باد یاد و خاطره تمام جانباختگان راه استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
هواداران داخل کشور- گروه خرداد
۱۵ بهمن ۱٣۹۲