• در آستانه ی روز زن آیت ‏الله خزعلی با نقل خاطره ‏ای از امام(ره) گفتند که حضرتش به ایشان فرموده‏ اند که مبادا یک زن رئیس جمهور بشود. از عمه جان، نظرش را راجع به این مسئله جویا شدم. او گفت که زنان هم خاطراتی با امام دارند که اگر روزی تعریف کنند، خواهید دید که حضرت امام با زنان بیشتر رئوف بودند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۷ اسفند ۱٣۹۲ -  ٨ مارس ۲۰۱۴

 
 

مبادا یک زن رئیس جمهور بشود!
در آستانه ی روز زن آیت الله خزعلی با نقل خاطره‏ای از امام(ره) گفتند که حضرتش به ایشان فرموده اند که مبادا یک زن رئیس جمهور بشود.
از عمه‏ جان، نظرش را راجع به این مسئله جویا شدم. او گفت که زنان هم خاطراتی با امام دارند که اگر روزی تعریف کنند، خواهید دید که حضرت امام با زنان بیشتر رئوف بودند. تا جایی که وقتی حساب شماره صد را افتتاح فرمودند، بسیاری از زنان پولی نداشتند که به این حساب واریز کنند اما حضرت امام به خاطر رأفت بیش از حدشان به زنان، انگشتر و النگو هم قبول ‏فرمودند.
پرسیدم که آیا او به صورت تلویحی، آیت‏الله خزعلی را به دروغگویی متهم می‏کند. عمه جان گفت: " ملاک موضع امروز ایشان است، نسبت به حضرت رهبری و این که راجع به توطئه هشتاد و هشت چه نظری دارند."
در این قسمت از مصاحبه، تصمیم گرفتم از عمه‏ جان که نقش پر رنگی در زندگی طنزی ‏ام داشته قدردانی بکنم. لذا این روز را به او تبریک گفتم. عمه ‏جان گفت که هنوز ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا سلام ‏الله نرسیده است. در نتیجه بهتر است فرهنگ غرب را گسترش ندهم. بلافاصله یک پاتک زده و پرسیدم که آیا آیت ‏الله خزعلی مخصوصاً به خاطر دهن کجی به همین روز این خاطره را تعریف کرده است؟
عمه ‏جان گفت که بروم و از خودش بپرسم. وقتی دیدم اینجا هم حریف او نشدم، قانون اساسی را یادآور شدم که در آن تصریح شده است که رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی باشد، بعد از او پرسیدم که به نظرش حضرت امام با این حرفی که یواشکی به آقای خزعلی زده می‏خواسته که بگوید منظور از رجال در قانون، رجولیت بوده و نه شخصیت؟
عمه ‏جان ضمن دادن یک تذکر قوم و خویشی، گفت: " اگه بخوای ادا و اطوارهای دایی ‏ات رو در بیاری مصاحبه نمی‏کنم."
گفتم: "ای عمه جان! روز زن اگر نیتم خیر نبود که نمی‏آمدم با شما مصاحبه بکنم."
حرفم را قطع کرد و گفت که حتی اگر به رجال معنی رجولیت بدهیم باز هم زنان بسیاری هستند که به اندازه کافی رجولیت برای تصدی این پست دارند.
پرسیدم: "منظورتان چه کسانی هستند."
عمه جان بدون توجه به سئوالم گفت که برای حمل بسیاری از مسئولیت‏ها، شانه‏ های زنان ظریف هستند. آنها خودشان را کاندیدای این شغل ‏ها نمی‏کنند. متوجه شدم که جای پست را با شغل عوض کرد اما احساسات من به مناسبت روز زن رقیق شده بود و شور روز زن، خیلی مرا بر داشته بود. خواستم حسابی با ایشان همراهی و همدلی کنم. حرفش را تأیید کردم و گفتم: "کاملاً حق با شماست. مثلاً مشاغلی هستند مثل بازجو، شکنجه گر، مأمور اجرای حکم اعدام، قصاب و جلاد با اینکه قانون اساسی در مورد زن یا مرد بودنشان سکوت کرده، ولی زنها به سمت آنها نمی‏روند و کسی هم ایرادی نمی‏گیرد. بر عکس برای همین پست ریاست جمهوری که قانون حرف زده همه پیله می‏کنند.
عمه جان به جای آنکه از این همدلی‏ من خوشحال بشود بر عکس، برآشفته شد. میکرفون را از گوشه چادرش کند و پرت کرد، و در حالیکه می‏رفت گفت: "واقعاً که راست گفته ‏اند که حلال زاده به داییش می‏رود. روز زن هم مبارک تو و داییت باشد."