اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۶ اسفند ۱٣۹۲ -  ۱۷ مارس ۲۰۱۴

ماده ۱ و ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌گوید: "تمام ابنای بشر آزاد زاده شده و در حرمت و حقوق با هم برابرند. و همچنین همه انسان‌ها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیده‌ی دیگری، سزاوار تمامی حقوق و آزادی‌های مصرح در این اعلامیه‌اند."
ما ۲۷ پناهنده سیاسی کُرد ایرانی در ترکیه هستیم که هرکدام با انجام فعالیت‌های صلح‌آمیز در اعتراض به سیاست‌های ظالمانه رژیم جمهوری اسلامی و تلاش برای رسیدن به دموکراسی و آزادی در ایران، به ناچار با به خطر افتادن جانمان مجبور به ترک کشورمان و پناهنده شدن در کشور ترکیه شده‌ایم.
ما دورانی در مقابله با وجود ظلم و نابرابری رژیم حاکم ایران در حق ملت‌مان، برای رسیدن به آزادی و دموکراسی برخاستیم؛ اکنون چندین سال از دریافت پاسخ قبولی درخواست پناهندگی ما، از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ترکیه می‌‌گذرد؛ اما در نهایت کم‌توجهی و تبعیض کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (یو.ان.اچ.سی.آر) جهت انتقال به کشور امن؛ با مشکلات معیشتی، روحی و به‌خصوص امنیتی فراوانی در ترکیه مواجه شده‌ایم.
با وجود درخواست‌های متعدد ما، تاکنون هیچ‌گونه تغییری در جهت انتقال ما به کشور امن سوم صورت نگرفته است و گاهی نیز به ما ابلاغ شده که به دلیل سیاسی بودن پروندههایمان، کشورهای پناهنده‌پذیر حاضر به پذیرش پرونده ما نمی‌باشند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در برخی موارد اظهار داشته است که کشورهای پناهنده‌پذیر بزرگی چون آمریکا، کانادا و استرالیا از پذیرش و انتقال شما به دلیل "تروریستی بودن احزاب سیاسی کُرد" امتناع می‌کنند. در این خصوص نامه‌ای از سوی سفارت کانادا که به گروهی از پناهندگان در مقابل رد پذیرش آنها در سال ۲۰۱۰ نوشته شده، به پیوست این بیانیه منتشر می‌گردد.
گفتنی است احزاب سیاسی کُرد مورد اشاره، در طول ۱۵ سال اخیر هیچ‌گونه فعالیت و مبارزه مسلحانه نداشته و ما بر این باور هستیم که دلیل ابراز شده نادرست و غیرمنصفانه است.
لازم به ذکر است در ماه‌های اخیر یکی از پناهندگان سیاسی کُرد ایرانی در ترکیه به نام رضا احمدی که با دریافت پاسخ قبولی یو.ان.اچ.سی.آر در سال ۲۰۱۱، چندین سال در حالت انتظار برای تعیین کشور سوم به‌سر برده بود؛ به دلیل فشارهای روحی و روانی، بیماری و وضعیت وخیم جسمی از یک سو و بی‌تفاوتی و عدم انتقال وی از جانب این کمیساریا از سوی دیگر، نهایتا در ابتدای سال ۲۰۱۴ در شهر کاستامانو ترکیه دچار سکته قلبی شده و متاسفانه جان خود را از دست داد. این پناهنده سیاسی کُرد ایرانی با در دست داشتن قبولی، قربانی سیاست‌های تبعیض‌آمیز دست‌وپاگیر موجود شد.
ما امضاکنندگان این بیانیه بر این باور هستیم که این رویکرد تبعیض‌آمیز کاملا مغایر با اصول و قوانین حقوق بشری می‌باشد. اکنون پس از سال‌ها بلاتکلیفی و بی‌توجهی به درخواست‌های مکرر ما، تصمیم گرفتیم به عنوان آخرین امکان و راه باقی‌مانده، صدای خود را به وسیله اعلام تحصن در مقابل ساختمان اداری کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در آنکارای ترکیه به گوش رسانه‌های گروهی، نهادها و سازمان‌های حقوق بشری، مدافعین حقوق بشر و مردم جهان برسانیم. خواسته‌های ما به شرح زیر می‌باشد:

۱- رفع تبعیض در روند معرفی پناهندگان سیاسی کُرد به کشورهای پناهنده‌پذیر
۲- رفع تبعیض در روند پذیرش از سوی کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا
٣- انتقال هرچه سریع‌تر ۲۷ پناهنده سیاسی کُرد متحصن به کشور امن سوم
۴- پیگیری احزاب سیاسی کُرد در خصوص ادعای مطروحه از سوی کشورهای پناهنده‌پذیر

به همین منظور ما امضاکنندگان این بیانیه بدین‌وسیله اعلام می‌کنیم که از روز تاریخ ۱۷/۰٣/۲۰۱۴ ساعت ۱۰ صبح، در مقابل دفتر این کمیساریا تحصن نموده و تا حصول نتیجه به آن ادامه خواهیم داد. از فعالین و رسانه‌های گروهی و نهادهای حقوق بشری خواهشمندیم در خصوص پوشش رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی یاریگر ما باشند.

امضاکنندگان:
علی خلیلی، حسن عبدالله گورگ، منصور فتحی، مظهر فتحی، حمزه حمزه‌ای، بهنام لاجورد، فرهاد رضایی، مریم اعلانصب، هژار ابراهیمی، فرهاد ناصری میرحصاری، جمال منصور باوان، آزاد خضرنیا، گانی مصطفی‌زاده، آراس مرزبان، رضا عفیف‌پور، نیما بازاللهی، بهروز محمدزاده صوفیانی، سرور خالقی، هوشمند جعفری، جمال خالدیان، عبدالله خلیل سرباز، آرش موسی‌زاده جاندار، داود مصطفی‌زاده، سلیمان عبدی‌فر، محمد کاکایی گچی قلعه‌سی، محسن احمدی حاجی خوش، سامان پورآمان.