• بخشی از زنان برای آن که صدای آنان در روند مبارزه جاری در جامعه بازتاب یابد و از رای آنان در انتخابات استفاده ابزاری نشود، مدت ها قبل از انتخابات، نهادی به نام کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان و " کمپین رای من از کیست" به راه انداختند و اعلام کردند نظر به کاندیدایی دارند که از خواسته های آنان دفاع کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۶ فروردين ۱٣۹٣ -  ۵ آوريل ۲۰۱۴

اخبارروز- از میان ٨ کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، عبدالله عبدالله و اشرف غنی از بالاترین شانس برای جانشینی حامد کرزای برخوردار هستند. از بین مجموعه کاندیدا ها و به ویژه دونفری که احتمال پیروزی یکی از آنان قطعی به نظر می رسد، آن کاندیدایی به کاخ ریاست جمهوری راه خواهد یافت که بیشترین رای زنان افعانستان را دارد. خود کرزای سه هفته پیش روز هشتم مارس در مورد نقش تعیین کننده زنان در انتخابات افغانستان صراحتا اعلام کرد: "اگر آرای زنان در انتخابات سال ۱۳۸۹ نمی‌بود، من نمی توانستم رییس جمهور شوم. در آن انتخابات زنان در شهرهای بزرگ از خانه‌ها بیرون آمدند و با ریختن آرای خود به صندوق‌ها، زمینه پیروزی من را فراهم کردند."
به نوشته برخی رسانه ها در انتخابات قبلی به دلیل کنترل بدنی زنان توسط مردان، بسیاری از زنان از حضور در حوزه های انتخاباتی منصرف می شدند. اکنون این مشکل تا حدود زیادی مرتفع شده است.
همین امروز ۱۶ فروردین هم زنان افغانستان علیرغم تهدید طالبان حضور چشمگیری در حوزه های رای گیری دارند. این درحالی است که بنا به گزارش فعالان حقوق زنان، کاندیداهای ریاست جمهوری نه تنها مطالبات زنان را نادیده گرفته اند، بلکه هریک به شکلی برسر مشارکت فعال زنان دشواری ایجاد می کنند. سه تن از کاندیداها از جمله زلمی رسول برای جلب آرای زنان، یک معاون زن برای خود معرفی کرده اند، اما فراتر از این اقدام تبلیغاتی، کاری در همگانی کردن مطالبات زنان و تقویت موقعیت آنان انجام نداده اند.
آمار کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان نشان می دهد حدود ۳۵ درصد از کسانی که برای رای‌ دادن در انتخابات شانزده فروردین ثبت نام کرده‌اند، زنان هستند. نظر سنجی ها پیش بینی کرده اند که در این انتخابات حدود سیزده میلیون رای‌دهنده شرکت خواهند کرد. با این اوصاف، حضور نزدیک به پنج میلیون زن در انتخابات افغانستان تقریبا قطعی است.
سایت العربیه روز شنبه در گزارشی از کابل و مشارکت زنان در انتخابات نوشت: هرچند امروز شنبه درکابل و شماری از ولایت های افغانستان هوا بارانی است اما یک خانم افغان دراین زمینه گفت:" من رای دادم، برای اولین بار. یکی گفت کاش باران نیاید که مردم رای بدهند. دیگری گفت ما زیر راکت باران در کابل ایستادیم، امروز حتی اگر از آسمان گلوله ببارد، خواهیم ایستاد."
لیلا نیازی، یک زن خانه دار ۴٨ ساله که با پوشش برقع پای صندوق های رای گیری حاضر شده است می گوید: من آمده ام تا به کسی رای بدهم که صلح مطلق را در کشور برقرار کند می خواهم رای من مشتی بر صورت طالبان باشد. وی ادامه داد من از طالبان نمی ترسم.

موقعیت زنان و مطالبات آنان
بخشی از زنان برای آن که صدای آنان در روند مبارزه جاری در جامعه بازتاب یابد و از رای آنان در انتخابات استفاده ابزاری نشود، مدت ها قبل از انتخابات، نهادی به نام کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان و " کمپین رای من از کیست" به راه انداختند و اعلام کردند نظر به کاندیدایی دارند که از خواسته های آنان دفاع کند.
مسئول کمیته مشارکت سیاسی خانم عالمه در باره وضعیت زنان ، بی توجهی دولت کرزای و کاندیداهای ریاست جمهوری به حقوق آنان و "کمپین رای من از کیست" می گوید:
در حیاتِ سیاسی و اجتماعی جامعه ی افغانستان، سال ۱٣۹٣ یکی از سالهای مهم و تاریخ سازخواهد بود. افغانستان، در راستای گام نهادن در مسیر دموکراسی خواهی و تأمین صلح پایدار، با استفاده از شیوه های دموکراتیک در اداره کشور و اتکا به خواست ها و حقوق شهروندی، شاهد برگزاری سومین دورِانتخابات ریاست جمهوری خواهد بود
سئوالاتی که مردم در این انتخابات با آن روبرو اند،از چگونگی تأیید صلاحیت نامزدان ریاست جمهوری گرفته تا نحوه برگزاری انتخابات در ولایات دوردست از جمله مواردی اند که بارها در رسانه های مختلف به آن پرداخته شده و برنامه ها و میزگردهای فراوانی بدانها اختصاص یافته است
هم اکنون در آستانه ی کارزارهای انتخاباتی و شکل گیری اتحادها بین احزاب و سیاسیون کشور،که اکثرا بربنیاد روابط قومی،سمتی و تنظیمی شکل می گیرند، به آنچه بسیار اندک پرداخته می شود، مطالبات شهروندان از سوی کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری اند و در این میان مطالبات و خواستهای زنان به کلی به فراموشی سپرده شده اند
کمتر به این موضوع پرداخته می شود که خواسته های شهروندان از رییس جمهوری آینده و نماینده گان شوراها چیست؟ رییس جمهور آینده چه برنامه های عملی، سودمند و متفاوت با گذشته برای اداره امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور دارد؟ از دید رییس جمهور آینده، راههای دستیابی به صلح پایدار و پایان بخشیدن به منازعات چیست؟ سوادآموزی، آموزش های تخصصی، ایجاد اشتغال و فقرزدایی، سیستم های تأمین حمایت اجتماعی و عدالت اجتماعی در برنامه های رییس جمهور آینده و همراهانش چه جایگاهی دارند؟ چه کسی و چگونه به مردم نان، سرپناه، کار، آموزش، امنیت و عدالت خواهد داد؟
و در این میان آنچه اهمیت ندارد خواست های زنان افغانستان است. زنان افغانستان به عنوان نیمی از پیکر جامعه در دوران های مختلف سیاسی، پا به پای مردان این سرزمین قدم در راههای دشوار و صعب العبور جنگ ، مهاجرت و فقر گذاشته اند اما متاسفانه هیچ گاه نتوانسته اند خود را از تاریکخانه ذهن تاریخ این مرز و بوم به عرصه های واقعی اجتماع و سیاست برسانند و جامعه را ملزم به پاسخ گویی به نیازهای خود بسازند.
به جرأت می توان گفت موضوعی که در افغانستان از پایین ترین درجات اهمیت برخوردار است " خواست یک زن " است.
این امر نه تنها به پایین بودن سطح سواد و آموزش در میان زنان و مردان بر می گردد بلکه به شدت تحت تأثیر ساختارهای سنت گرا، مردسالار و تفاسیر زن ستیز از سنت و رسوم می باشد.در جوامع سنتی و از جمله کشور ما شکاف جنسیتی خیلی برجسته بوده و نقش زنان در حوزه های سیاسی و اجتماعی اکثراً نادیده گرفته می شود.
یکی از عواملی که همواره در مباحث مربوط به زنان مطرح می شود، عدم دسترسی زنان به پول برای پیشبرد مبارزات انتخاباتی است. در افغانستان با آنکه قانون اساسی حضور سیاسی زنان را تضمین می نماید اما جو حاکم اجتماعی و حضور جنگ سالاران در حوزه ی سیاست فضا را برای زنان تنگ ساخته است.
شواهد نشان می دهد که عده ای از دست اندکاران عرصه ی سیاست کشور،از همین اندک فضای ایجاد شده در جهت طرح حقوق انسانی زنان چنان ناراحت هستند که سعی می کنند از طریق ایجاد موانع قانونی و با سوء استفاده و به بازی گرفتن عقاید دینی جمعی از شهروندان، این فضا را برای زنان محدود سازند.
علی رغم فعالیت هایی که از سوی برخی نهادهای اجتماعی و سازمانهای بین المللی در زمینه آگاهی دهی در رابطه با حقوق زنان صورت گرفته است، متاسفانه بنا به دلیل حساسیت های اجتماعی ایجاد شده در این زمینه، دستاوردهای چندان رضایت بخشی در این قلمرو نداشته ایم و چنین بنظر می رسد که حتی در مواردی شاهد عقبگرد نیز بوده ایم.
از جانب دیگر عدم وجود گروه منسجمی از زنان بر محور خواسته های مشترک یکی دیگر از چالش ها فرا راه زنان است. زنان کمتر به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان دست زده اند.
با آنکه زنان در انتخابات های قبلی با اشتراک وسیع خویش در انتخابات به رییس جمهوری مشروعیت بخشیدند، اما در عمل برای بهبود وضعیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و فرهنگی آنان کاری بنیادی انجام نیافت؛
به همین لحاظ زنان این بار مصمم شدند تا از استعمال رأی خود به شیوه ابزاری جلوگیری نموده و مطالبات خویش را طی راه اندازی یک کمپین سراسری مشروط بسازند و نگذارند تا مخاطبین فراموش شده ی مردان، نامزدی ریاست جمهوری آینده افغانستان باشند.
این کمپین به ابتکار کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان با جمعی از فعالان حقوق بشر و شهروندی کشور راه اندازی شد و امروز اعضای این کمیته مصمم اند به منظور ارائه بخشی از مطالبات زنان این سرزمین، با بهره گیری از فضای انتخاباتی، گردهم آمده و درخواست های بخشی از جامعه زنان را ازاین طریق، مشترک و یک صدا سازند، تا شاید از برکت این هم صدایی و اتحاد بتوانند بر مسئولان کشور تأثیر گذار باشند.
هدف این گروه طرح مطالبات بخشی از زنان افغانستان با کاندیداهای ریاست جمهوری و سایر منتخبین مردم و مسئولان کشوراست که اگر از سوی رئیس جمهوری آینده و سایر مسئولان پیگیری شود می تواند به تدریج به تغییر وضعیت نابسامان زنان کمک کند.
این کمپین به منظور امتیاز گیری و معامله با ائتلاف های کنونی انتخاباتی بوجود نیآمده است،بلکه برنامه و اراده نامزدهای پست ریاست جمهوری را بررسی می کند. همچنان این کمپین از زنان این سرزمین می خواهد تا با اشتراک وسیع خویش در انتخابات آینده سرنوشت خویش و کشور خویش را رقم بزنند و اجازه ندهند تا به نیابت آنان از رأی آنان سو استفاده صورت گیرد. آنان باید به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان وارد صحنه عمل شوند.

اهداف کمپین
-ایجاد همگرایی در میان فعالان و مدافعان حقوق زن
-استفاده از فضای انتخاباتی در رساندن صدای مشترک زنان به مسئولین بلند پایه کشور و انعکاس مطالبات آنان به منتخبین آینده
-تقویت جنبش اجتماعی زنان افغانستان و حامیان آن

مطالب عمده رأ ی من از کیست؟
رأ ی من از کیست؟
رأی من از کسی است که زن و مرد را به‌گونه یک‌سان ببیند و ماده ۲۲ قانون اساسی را - که بر حق مساویانه زن و مرد تاکید می ورزد- حرمت گذارد.
رأی من از کسی است که برای یک دولت حسابده و شفاف، جامعه دور از فساد و جرم‌، فقر و نابرابری مبارزه کند.
رأی من از کسی است که حضور زنان را در نهادهای تصمیم‌گیرنده به ویژه شورای عالی ستره محکمه و کابینه تضمین کند.
رأی من از کسی است که در برابر فیصله های غیرقانونی و ضد انسانی دادگاه‌های قبیله‌یی و صحرایی بایستد و عاملان چنین رویدادها را به کیفر برساند.
رأی من از کسی است که در برابر سنت‌های ناپسند و واپس‌گرا مبارزه کند و جامعه را به سوی روشن‌گری و اندیشه‌ورزی ببرد.
رأی من از کسی است که با پدیده تگدی گری زنان مبارزه کند و برای بهبود زنده‌گی زنان نیازمند تلاش جدی نماید.
رأی من از کسی است که زمینه آموزش و پرورش و تحصیلات عالی دختران را در یک فضای امن و مصئون در داخل و خارج از کشور مساعد سازد.
رأی من از کسی است که با خشونت‌ها به ویژه خشونت در برابر زنان مبارزه ‌کند و عاملان این خشونت‌ها را به کیفر رساند.
رأی من از کسی است که قانون منع خشونت در برابر زنان را عملی سازد و با عاملان خشونت‌ها برخورد جدی نموده و برای از میان برداشتن تبعیض جنسیتی ایستاده گی ‌کند.
رأی من از کسی است که به اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و تمامی پیمان‌های حقوق‌بشری جهان احترام گذارد و از آن‌ها پیروی کند.
رأی من از کسی است که برای تشویق زنان با استعداد و مبتکر، امکانات لازم را فراهم سازد.
رأی من از کسی است که امنیت و مصئونیت زنان را تضمین نماید.

در پایان روز شنبه ۱۶ فروردین با بسته شدن حوزه های رای گیری انتخابات ریاست جمهوری، مبارزه زنان افغانستان وارد فراز تازه ای می شود. تاثیر تعیین کننده آرای آنان برای هر یک از نامزدها معلوم است. پیامد آرای زنان در مورد این و یا آن کاندید می‌تواند سرنوشت ساز باشد و اشرف غنی و یا عبدالله عبدالله را بر کرسی ریاست جمهوری بنشاند، اما آنچه روشن نیست این است که آرای اکثریت خاموش زنان چه تاثیری بر سرنوشت خود آن‌ها خواهد داشت، آیا آنان روز بعد از انتخابات سدهای دوران ریاست جمهوری کرزای را پشت سر خواهند گذاشت؟