• پرسپولیس بازیکنی دارد که به ازای هر دقیقه بازی، معادل حقوق دو سال یک کارگر را دریافت کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ فروردين ۱٣۹٣ -  ۱۰ آوريل ۲۰۱۴

لیست دریافتی بازیکنان و اعضای کادر فنی پرسپولیس، حساسیت هفته آخر لیگ برتر را به حاشیه برده است. انتشار رقم‌های نجومی قراردادهای بازیکنان پرسپولیس و ارقام دریافتی آن‌ها موضوعی است که به راحتی توانسته حساسیت تعیین قهرمان لیگ برتر سیزدهم را کم‌رنگ کند. حالا خیلی از اهالی فوتبال به جای اینکه فکر کنند چه تیمی قهرمان می‌شود، به این فکر می‌کنند که اگر حقوق یک ماه یکی از این فوتبالیست‌ها را می‌گرفتند، چه کارهایی با آن انجام می‌دادند. در حال حاضر حداقل حقوق تعیین شده از سوی وزارت کار ۶۰٨۹۰۰ تومان است اما رقم‌های موجود در لیست قراردادهای پرسپولیس، تا بیش از دو هزار برابر این عدد هم می‌رسد.

به گزارش خبرآنلاین، نکته جدیدی که در مورد این لیست وجود دارد این است که محمد پنجعلی در برنامه نود اعلام کرد حتی هزار تومان هم از پرسپولیس نگرفته و در پاسخ حرف عادل که گفت: «یعنی شما خودرو هم نگرفته‌اید؟» گفت: «نه من خودرو هم نگرفتم.» اما روز گذشته از نامه‌ای پرده‌برداری شد که در آن پنجعلی امضا داده که یک هوندا سیویک با شماره شاسی ۹۰۲۰۲۲ معادل ۱۰٣ میلیون تومان گرفته است. طبق این نامه، پنجعلی دریافت این خودرو را قبول کرده اما پرداخت مالیات آن را قبول نکرده و گفته که مالیات خودرو باید توسط باشگاه پرداخت شود.
از طرفی اختلاف ۶۰ میلیون تومانی بین علی دایی و وزارت ورزش وجود دارد که دایی می‌گوید ۷۴۴ میلیون تومان گرفته‌ام. او ٣۲۰ میلیون طلب از سال ۹۰، ٣۶۰ میلیون تومان مالیات قرارداد این فصل، ٣۲۰ میلیون تومان نقد، ۱۱۲ میلیون تومان خودرو، ۶۲ میلیون تومان نقد و ۲۵۰ میلیون تومان پول نقد طی مراحل مختلف از باشگاه گرفته. از طرفی دو میلیون تومان هزینه علی الحساب قرارداد و ٣٣ میلیون تومان حق عضویت قطعی قرارداد توسط باشگاه پرداخت شده که این رقم‌ها هم به نام دایی نوشته شده است. دایی ۲۹ میلیون تومان هم توسط سازمان لیگ جریمه شده که این جرایم طی ۵ نامه انجام شده اما دایی در جریان این نامه‌ها قرار نگرفته است. نامه شماره ٣٣۱ به مبلغ دو میلیون تومان، نامه شماره ۴۴۲ به مبلغ ۷ میلیون تومان، نامه شماره ۴۹۵ به مبلغ ٣ میلیون تومان، نامه شماره ۴۹٣ به مبلغ ۱۰ میلیون تومان و نامه شماره ۶۲ به مبلغ ۷ میلیون تومان، جرایم دایی هستند که پول آن‌ها را باشگاه پرسپولیس پرداخته است. اگر این ارقام را هم به رقم‌های دریافتی دایی اضافه کنیم، آن اختلاف ۶۰ میلیون تومانی موجود بین دایی و وزارت ورزش حل می‌شود.

محسن بنگر مدافع پرسپولیس هم گفته که هیچ پولی دریافت نکرده است. اما او فقط در یک نامه امضا کرده که ۵۱۵ میلیون تومان با مالیات گرفته است. او ۱۶ آبان هم با خودرو پرادو اجاره‌ای به سفر سه روزه رفته که دو میلیون تومان اجاره خودرو به پایش نوشته شده است. ٣۱ میلیون تومان هم پاداش با مالیات به او داده شده. از طرفی ۲۲ میلیون حق عضویت و حق ثبت قرارداد برای او پرداخت شده است. علی پروین هم در دوره مدیریتش ٣۴ میلیون تومان نقدی به او پرداخت کرده که جمع این پرداختی‌ها به بالای ۶۰۰ میلیون تومان می‌رسد.

البته بازیکنانی مثل محسن بنگر اگر پول زیادی هم گرفته‌اند، حداقل برای پرسپولیس بازی کرده‌اند و عملکرد خوبی داشته‌اند. بررسی‌های خبرآنلاین در مورد دریافتی بازیکنان بر اساس دقایق حضور آن‌ها در زمین مسابقه نشان می‌دهد که بازیکنان کلیدی و فیکس‌های پرسپولیس، به نسبت سایر بازیکنان، به ازای هر دقیقه بازی پول کمتری گرفته‌اند. به عنوان مثال نیلسون که یکی از بازیکنان کلیدی و تاثیرگذار پرسپولیس در این فصل بوده، به ازای هر دقیقه بازی ۱۴۵ هزار تومان گرفته که این رقم نسبت به اکثر بازیکنان کمتر است.

این بررسی نشان می‌دهد که بازیکنان ناکارآمد و نیمکت‌نشین پرسپولیس بیشترین هزینه را روی دست باشگاه گذاشته‌اند و به عبارتی باعث شده‌اند پول پرسپولیس هدر برود. این بررسی‌ها تا پایان مسابقات هفته ۲۹ ام لیگ برتر انجام شده و نشان می‌دهد امیر عابدزاده و رضا محمدی، دو دروازه‌بان ذخیره پرسپولیس ناکارآمدترین بازیکنان این تیم بوده‌اند که روی هم حتی یک دقیقه هم بازی نکرده‌اند اما نفری بیش از ۹۶ میلیون تومان گرفته‌اند.

این لیست البته بدون احتساب خودروهایی است که ابتدای فصل به بازیکنان داده شده. از آنجا که اکثر بازیکنان پرسپولیس در مصاحبه‌های متعدد نسبت به مشکل دار بودن سند خودروهای دریافت شده از باشگاه پرسپولیس معترض بوده‌اند، می‌تواند با یقین گفت که پرسپولیس رقم بیشتری از چیزی که در لیست دیده می‌شود هزینه کرده و دریافتی‌های بازیکنان هم بیشتر از این بوده است. با این حال یک حساب و کتاب ساده نشان می‌دهد که دریافتی بازیکنان پرسپولیس بر اساس دقایق حضور در زمین، مبلغ قابل توجهی می‌شود. فرشاد قاسمی یکی از هافبک‌های پرسپولیس به ازای هر دقیقه حضور در زمین، ۱۵ میلیون تومان دریافت کرده که بر اساس حداقل حقوق تعیین شده از سوی دولت، دریافتی هر دقیقه بازی او معادل دو سال حقوق یک کارگر ساده است.






قراردادهای بازیکنان باشگاه استقلال

اعتماد: جمع کل قرارداد بازیکنان استقلال در فصل ۹۲-۹۱، نزدیک به ۱۳میلیارد تومان درج شده است که از این میزان نزدیک به ۹ میلیاردش پرداخت شده و چهار میلیاردش هم باقی مانده است. نکته جالب اینجاست که رقم قراردادهای بازیکنان استقلال در سال ۹۱-۹۰ هم نزدیک به پنج میلیارد نوشته شده که نزدیک به دو میلیاردش هم پرداخت نشده است! مشخص نیست می‌توان به این اعداد اعتماد کرد یا نه ولی مطمئنا سندی مهم از باشگاهی است که معمولا رقم‌های قرارداد را افشا نمی‌کند. نکته دیگر در قرارداد این است که مالیات برخی بازیکنان پرداخت شده و برخی دیگر هم گویا به‌عهده خودشان است.

به‌نظر می‌رسد تاریخ تنظیم گزارش حسابرسی مالی باشگاه استقلال، نهم خرداد سال گذشته باشد. در این گزارش چهار پرداخت میلیاردی دیده می‌شود. سیدمهدی رحمتی، جواد نکونام، مجتبی جباری و خسرو حیدری، چهار بازیکن میلیاردی باشگاه استقلال بودند. بازیکنانی نظیر پژمان منتظری، سیاوش اکبرپور و فرهاد مجیدی هم در رده‌های بعدی قرار دارند.

سیدمهدی رحمتی با قیمت ۱۱ میلیارد ریال، جواد نکونام ۲۰ میلیاردی، مجتبی جباری ۱۱ میلیاردی و خسرو حیدری ۱۰ و نیم میلیارد ریالی شاخص‌ترین‌ها بودند. رحمتی در فصل گذشته از باشگاه استقلال رقم ۵۱۳ میلیون تومان را ثبت کرده بود.

خسرو حیدری هم ۶۴۰ میلیون تومان گرفته بود. رقم قرارداد فرهاد مجیدی ۵۰۰ میلیون ثبت شده است. کمترین رقم قرارداد هم متعلق به «سعید لامعی رامندی» با رقم پنج میلیون تومان است. با بازیکنانی نظیر سیدحسین حسینی و مهران قاسمی هم قرارداد ۹۰ و ۸۰ میلیون تومانی امضا شده است.

حنیف عمران‌زاده ۶۲۰میلیون تومان قرارداد داشته است که مبلغ قرارداد فصل گذشته‌‌اش ۴۷۰میلیون تومان ثبت شده است.جالب اینجاست که حنیف نزدیک به ۱۵۰میلیون تومان اضافه از باشگاه دریافت کرده بود. قرارداد سیاوش اکبرپور هم ۷۰۰میلیون تومان درج شده است و آرش برهانی هم ۵۴۰میلیون تومان قرارداد بسته است.

همه می‌دانند که از جمله آثار اقتصاد نفتی، رشد مصرف‌گرایی است و این وابستگی می‌تواند فوتبال را اسیر بازی‌ها و ابزاری برای اهداف دولت باشد. هیچ سازمانی نبوده که از طریق مصرف‌گرایی توسعه پیدا کرده باشد و این نحوه مصرف، مانع تبدیل منابع زیرزمینی به سرمایه می‌شود و مناسبات اقتصادی و اجتماعی فدراسیون را مورد آسیب قرار می‌دهد. فوتبال دولتی نیاز به تغییر دارد؛ تغییری که ابتدا باید تفکراتش را به چارچوب‌های توسعه نزدیک کرد.