اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۵ فروردين ۱٣۹٣ -  ۱۴ آوريل ۲۰۱۴

در آستانه اجرای فاز دوم از قانون موسوم به “هدفمندی یارانه‌ها”، دولت جمهوری اسلامی که با کسری بودجه شدید در تامین اعتبار لازم برای پرداخت یارانه‌های نقدی مواجه شده، در حالی با تبلیغات گسترده‌ همراه با تهدید و تحقیر مردم، ‌آن‌ها را به انصراف از دریافت یارانه دعوت می‌کند که هم‌زمان، گزارش‌های متعددی از آغاز دوباره‌ی کمک‌های نقدی این حکومت به گروه فلسطینی حماس و نیز ارسال کمک‌های اقتصادی و هزاران تن مواد غذایی به دولت بشار اسد در سوریه منتشر شده است.

فراموش نکنیم که دعوت به انصراف مردم از دریافت یارانه از سوی دولت به بهانه‌ی کسری بودجه، در حالی صورت می‌گیرد که سالانه میلیاردها دلار از درآمدهای نفتی کشور که متعلق به مردم ایران است، از یک سو صرف فیلترینگ اینترنت و ارسال پارازیت‌های ماهواره‌ای و مسدود کردن راه‌های اطلاع‌رسانی می‌شود، و از سوی دیگر در اختیار موسسات، شرکت‌ها، بنیاد‌ها و گروه‌های لباس‌شخصی و شبه‌نظامی قرار می‌گیرد که بدون هیچ‌گونه حساب پس دادن به نهادهای نظارتی، مستقیم یا غیرمستقیم زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند.

پرواضح است که در این شرایط، انصراف مردم از دریافت یارانه، نه تنها کمکی به بهبود شرایط اقتصادی کشور نمی‌کند که برعکس به جمهوری اسلامی این امکان را می‌دهد تا با دست بازتری از متحدان منطقه‌ای خود هم‌چون حماس، حزب‌الله و رژیم بشار اسد حمایت کند و در درون مرز‌ها نیز حمایت مالی‌اش را از گروه‌های حامی خود افزایش دهد.

درواقع، دعوت به انصراف از گرفتن یارانه‌های نقدی که از محل مهم‌ترین منبع مالی حکومت یعنی درآمدهای حاصل از فروش نفت تامین می‌شود، به معنای دعوت به چشم‌پوشی از ثروتی است که تماما متعلق به ملت ایران است. هرچند که این مبلغ، حتی مرهمی بر دغدغه‌های گسترده اقتصادی مردم ایران نیست اما چه بهتر که همین نیز در اختیار صاحبان اصلی آن قرار گیرد و خود برای چگونگی مصرف آن تصمیم بگیرند تا آن‌که برای ساخت‌وساز روانه جنوب لبنان شود و یا هزینه آموزش افرادی گردد که بیاموزند چگونه باید با باتوم و گاز اشک‌آور به مردم حمله کنند.

ما دانشجویان و دانش‌آموختگان لیبرال ایران، در پایان از همه‌ی ایرانیان دعوت می‌کنیم تا با ثبت‌نام برای دریافت یارانه‌ها در فاز دوم اجرای این قانون، این پیام آشکار را به دولت بدهند که برای تامین کسری بودجه کنونی‌اش، راهی جز کاهش و حذف بودجه‌ی نهادهای انتصابی و سرکوب‌گر و نیز قطع کمک‌‌های مالی به متحدان منطقه‌ای‌اش ندارد که همانا “چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است”.