اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲٨ فروردين ۱٣۹٣ -  ۱۷ آوريل ۲۰۱۴

گرامی باد یادآورد دکتر عبدالرحمن برومند
رئیس هیئت اجرائی نهضت مقاومت ملی ایران

بیست وسه سال پیش در روز ۲۹ فروردینماه (هجدهم آوریل) آدمکشان مافیای حکومتی تهران با تیغه ی کاردی قلب پرشور دکتر عبدالرحمن برومند یکی از پیروان فرهیخته و پایدار مصدق بزرگ و یار وفادار شاپور بختیار را از کار انداختند. با این قتل مافیای تهران می خواست یکی از بازوهای توانای بختیار را قطع کند و سازمان ما را از وجود رئیسی عاشق ایران و شیفته ی آزادی محروم سازد.
عبدالرحمن برومند هربار که گفت و گو از دموکراسی پیش می آمد، می گفت که جمهوری اسلامی یکی از موانع اصلی بر سر راه ملت ایران به قصدِ حاکمیت خویش است و برای نیل به مقصود بایستی ابتدا از این مانع گذشت. او با وفاداری کامل به مشروطیت و اهداف نهضت ملی مصدق بزرگ، مبارزه با جمهوری اسلامی را سرلوحه ی فعالیت در کنار بختیار قرار داده بود. برومند، آنجا که مصالح ملت مطرح میشد از هیچ چیز خود دریغ نداشت و از اینرو پربهاترین آنها، یعنی جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.
دستگاه رهبری کینه توز جمهوری اسلامی، با کشتن مخالف سرسخت و مصمم خود در بیست ونهم فروردینماه ۱۳۷۱، نام عبدالرحمن برومند را در سرلوحه ی قربانیان نظام ویرانگر و پلید مبتنی بر ولایت و فقاهت افزود.
همه ساله، روزی نیست که مخالفی، هدف دستگاه قضاوت و قساوت در نظام جمهوری اسلامی نباشد و مورد ظلم و تحقیر از طرف گردانندگان امور آن قرا نگیرد و ایران، از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب، همه جا، یعنی در خراسان و فارس و سیستان و خوزستان و کردستان و آذربایجان و ...، آماجگاه یکچنین نظام متکی به نیروی سرکوبِ مسلح و بیگانه با منافع ملی نباشد.
دکتر برومند طی یک سخنرانی به مناسبت سالگرد بیست و دوم بهمن، در کلن- آلمان، از زاویه ی اعتبار اصل بیست و ششم متمم قانون اساسی مشروطه که می گوید: "قوای مملکت ناشی از ملت است"، با بررسی تضاد ژرف و غیر قابل چشم پوشی میان دست آورد جنبش مشروطیت در ایران و قانون اساسی جمهوری اسلامی، یعنی نظامی مجهول که با وقایع بیست و دوم بهمن ۱۳۵۷ بنا نهاده شد و با ماجرای شرم آور «همه پرسی» دهم و یازدهم فروردینماه ۱۳۵۸ در جوّی از رعب و وحشت همراه با دستگیری و اعدام، ردای کاذبی از «مشروعیت» برتن کرد و متعاقباً با برقراری اصل ضد انسانی ولایت فقیه هویت یافت، به وجوب مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی پرداخت و برای این مقصود، دست اتحاد به سوی همه ی نیروهای آزادیخواه و دموکرات دراز کرد.
سی و پنج سال پس از هیاهوی «رفراندم» تغییر رژیم سابق- مبتی بر قانون اساسی مشروطه- به جمهوری اسلامی- مجهول برای همه، جز آیت الله خمینی، و سی سال بعد از سخنرانی عبدالرحمن برومند، نهضت مقاومت ملی ایران با الهام از او، دست اتحاد به سوی فرد فرد ایرانیان عاشق آزادی و خواستار دموکراسی دراز می کند و امیدوار است که فعالیت های سیاسی پراکنده و مبارزات متفرق اپوزیسیون ملی و اصیل، از طریق اقدامات لازم به منظورسامان یافتن و فراگیر شدن بالفعل مبارزه با نظامی که ایران را به ورطه ی سقوط کشانده است، به اتحادی موثر تبدیل شود.
ما بر این باوریم که چنین اتحادی در صورت تشخیص صحیح هدف و انتخاب راهی که با ماهیت آن تناسب داشته باشد چندان دور از دسترس نخواهد بود. تنها کسانی می توانند در چنین اتحادی بطور سازنده شریک باشند که: اولا هدفِ خلع کامل و بی تعارفِ دار و دسته ی ضد ایرانی حاکم از قدرت حکومتی را پذیرفته باشند، ثانیا بر سر شیوه های رسیدن به این هدف به توافق برسند.
مافیای حکومتی جمهوری اسلامی هرچند عبدالرحمن برومند را کشت اما نتوانست طنین نام بلند وی و این فریاد او را خاموش کند که:
ایران هرگز نخواهد مرد.

نهضت مقاومت ملی ایران
جمعه، بیست ونهم فروردینماه ۱۳۹۲
برابر ۱۸ آوریل ۲۰۱۴