• در حالی که رئیس سازمان زندان ها «فیلم دوربین های مدار بسته» را در مجلس نشان داده، در ملاقات روز دوشنبه زندانیان گفته اند به آن ها در مکان هایی که دوربین مداربسته نبوده حمله کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ۲۲ آوريل ۲۰۱۴

گزارش اختصاصی اخبار روز: در پی ملاقات روز دوشنبه اول اردیبهشت ماه محبوسین بند ٣۵۰ زندان اوین زوایای جدیدی از سناریوی برخورد سیستماتیک با زندانیان چپ و کارگری، فعالین قومی و سایر جریانات رادیکال درون زندان های ایران مشخص گردید.

این ملاقات که در فضای امنیتی و به شدت پلیسی انجام شد، روشن کرد که همه آنچه تاکنون درباره وقایع پنجشنبه سیاه اوین در رسانه ها منتشر گردیده، تنها بخش اندکی از آنچه بوده که بر سر زندانیان رفته است. خانواده زندانیان منتقل شده به سلول های انفرادی که در بدو امر توسط نیروهای امنیتی و قبادی مسوول حفاظت اوین از دیدار با عزیزانشان منع شده بودند با پافشاری و عدم ترک سالن ملاقات و دادن شعارهای مرگ بر دیکتاتور و زندانی سیاسی آزاد باید گردد، دست به مقاومت زدند که در این بین به علت فشارهای وارده حال جسمی چندین تن از مادران زندانیان به حدی به وخامت گرایید که به بیمارستان منتقل گردیدند.
اما در نهایت تعدادی از این خانواده ها از جمله خانواده ی سعید متین پور، یاشار دارالشفا، سروش ثابت، سعید حایری، غلامرضا خسروی و محمدصدیق کبودوند موفق به ملاقات هایی کمتر از ۵ دقیقه با عزیزانشان شدند. بنا به گفته خانواده این زندانیان این ملاقات ها به صورت مجزا و هر کدام با حضور حداقل ۵ مامور برگزار گردید، زندانیان که آثار ضرب و جرح و کبودی و ضعف ناشی از ۵ روز اعتصاب غذا بر تن و پیکرشان هویدا بود، بعضی از آنها بدون کمک مامورین قادر به راه رفتن نبودند.

ملاقات این عده و سایر زندانیان پرده از ابعاد واقعی وقایع حمله خونبار روز پنجشنبه برداشت. غلامحسین اسماعیلی رییس سازمان زندان ها در موضع گیری های خود در این رابطه مدعی شده بود که هیچگونه درگیری رخ نداده است و تنها چند تن از زندانیان که حاضر به ترک محل نبوده اند توسط مامورین زندان جابجا شده اند. اما بنا به گفته های زندانیان، زندانیان اتاق های ۱ و ٣ که این مقاومت از طرف آنها صورت گرفته است، ابتدا از اتاق هایشان به سالن بند ۱ منتقل شده و در حالی که آنها را در سالن رو به دیوار کرده اند دست ها و چشم هایشان را بسته اند و سپس آنها و سایر معترضین به این رفتار را به خارج از پوسته داخلی زندان و به قسمت افسر نگهبانی انتقال داده اند که فاقد هرگونه دوربین مدار بسته می باشد و در آنجا به فجیع ترین شکل با دست ها و چشم های بسته مورد هجوم وحشیانه نیروهای امنیتی و گارد زندان واقع شده اند که با باتوم، لگد و زانو به سینه و شکم زندانیان می کوبیده اند و به آنها ناسزا می گفته اند.

برخوردی که برای زندانیان تداعی گر زندان های اسرائیل و گوانتانامو بوده است و در پی آن سخنان اسماعیلی و سایر مسوولین مربوطه که دم از بازبینی فیلم های دوربین مدار بسته در کمیسیون امنیت ملی می زنند نشان از آن دارد که این یک حمله کاملا از پیش طراحی شده می باشد و تمام جوانب کار از پیش در نظرگرفته شده بوده به نحوی که زندانیان معترض را ابتدا با دست بند و چشم بند به ناحیه ای از زندان انتقال داده اند که هیچگونه دوربینی وجود ندارد و در آنجا در حالی که چشم و دست زندانیان بسته بوده به فجیع ترین شکل مورد حمله قرار گرفته اند و پس از آن هم به سلول های انفرادی منتقل شده اند و با محرومیت از دریافت هرگونه خدمات پزشکی از مستندسازی عواقب حمله در پرونده پزشکی زندانیان هم جلوگیری به عمل آمده است و هم اکنون نیز این زندانیان برای تنبیه هر چه بیشتر در سلول های انفرادی و در شرایطی نامناسب در بند ۲۴۰ زندان اوین به سر می برند درحالی که جهت اعتراض به این برخورد و احقاق حقوقشان هم اکنون ۶ روز می باشد که در اعتصاب غذا به هستند و این تازه پایان ماجرا نیست و احتمال تبعید و محاکمه مجدد به اتهام شورش در زندان این زندانیان را تهدید می کند.

به راستی غلام حسین اسماعیلی روی قصاب صبرا وشتیلا، آریل شارون ملعون را سپید کرده است وبا وقاحت هر چه تمام تر به دروغ پراکنی و وارونه جلوه دادن ماجرا مشغول است. سایر مسوولین زندان از جمله رشیدی رییس زندان اوین، مومنی معاون زندان، سرهنگ امانیان مسوول حفاظت زندان های تهران، قبادی مسوول حفاظت اوین و برادران وزارت اطلاعات و سپاه نیز که در اجرا و هدایت این عملیات سفاکانه شرکت فعال داشته اند نیز دستشان به خون زندانیان آلوده است. و همچنین جناب آقای پور محمدی وزیر دادگستری دولت تدبیر و امید و هر کس دیگر که بر این واقعه سرپوش بگذارد و همچنین سایر مقاماتی که نسبت به این واقعه سکوت و بی اعتنایی پیشه کنند در جنایات این سفاکان شریکند و دوست قافله و شریک دزد محسوب می شوند.