• به اعتقاد ما کلیه‌ی زندانیان سیاسی باید بلافاصله آزاد شوند، این به بند‌کنندگان آنان هستند که امنیت جامعه را به خطر انداخته‌اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ۲۴ آوريل ۲۰۱۴

یورش به زندانیان سیاسی بیانگر استیصال نیروهای سرکوبگر است.

در هفته‌ی گذشته نیروهای امنیتی و پلیس زندان قدرقدرتی و نیرومندی خود را در ضرب وشتم عده ای زندانی نشان دادند که دست بسته در کنج زندان‌ها دوران اسارت خود را می‌گذرانند. کتک زدن و اهانت کردن به اسیران در بند و درغل و زنجیر‌شدگان، امری است که همواره در جوامع بشری به عنوان عملی زشت و به دور از معیارهای انسانی تلقی شده است. زورمدارانی که در برابر قدرت ها در نظام سرمایه‌داری جهانی هر روز به کرنشی جدید دست می زنند و از حل مسایل ساده ی اقتصادی و اجتماعی کشور عاجز مانده‌اند، زور و قدرت خود را بر سر تعدادی زندانی اسیر در بند نشان می‌دهند و وحشیانه به آنان حمله می‌کنند تا ضعف و زبونی خود را در برخورد با قدرت‌های دلاری لاپوشانی کنند. زندانیان در بند آنان که دوران محکومیت ناعادلانه‌ی خود را می‌گذرانند چه خطری برای قدرت و حکومت مسلط می‌توانند داشته باشند که باید این چنین مورد ضرب و شتم در فضای زندان قرار گیرند. آیا بیم فرار این زندانیان محبوس در بند ٣۵۰ وجود داشته است؟ زندانی که بیشترین مقررات امنیتی و حفاظتی را دارد و پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌ها برای به بند کشیدن زندانیان در آن به کار می‌رود. این زندانیان چه خطری برای امنیت قدرتمداران و زورمداران دارند ؟ دولت اعتدال و امید که نوید حل مشکلات و بن‌بست‌های اقتصادی و اجتماعی را می‌داد، هنوز یک سال از عمرش نگذشته که ناتوانی‌اش را در حل معضلات به جای مانده از قبل نشان داده و به رغم نرمش‌های منعطفانه در برابر زیاده‌خواهی‌های نظام سرمایه‌داری جهانی نتوانسته است هیچ یک از گرفتاری‌های مردم را حل کند، اکنون دست به ضرب وشتم و بگیر و ببند عده ای اسیر در زنجیر دارد. ما ضمن محکوم کردن این یورش غیر انسانی به زندانیان سیاسی در بند، خواهان محکمه مسببین این امر هستیم. به اعتقاد ما کلیه‌ی زندانیان سیاسی باید بلافاصله آزاد شوند زیرا که آنان نه تنها هیچ گونه خطری برای امنیت ملی ندارند، بلکه این به بند‌کنندگان آنان هستند که با ندانم‌کاری‌ها، اجحاف‌ها و ستمگری‌ها و حرص قدرت و ثروت امنیت جامعه را به خطر انداخته‌اند.

کانون مدافعان حقوق کارگر اول اردیبهشت ۱٣۹٣