اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ۲٨ آوريل ۲۰۱۴

فرارسیدن اول ماه مه سالروز نبرد کارگران شیکاگو، تجلی همبستگی بین المللی کارگران، نوید بخش پیکار آتی اردوی کار و زحمت با اردوی سرمایه را به تمامی کارگران جهان، کارگران ایران- به ویژه کارگران دربند رژیم اسلامی سرمایه - تبریک و شادباش می¬گوییم.
صد وبیست و هشت سال پیش اعتصاب و تظاهرات کارگران شیکاگو برای هشت ساعت کار و بهبود شرایط زندگی توسط پلیس به خاک و خون کشیده شد. بعدها در کنگره پاریس به ابتکار انگلس اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر و روز همبستگی بین المللی کارگران شناخته شد. امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه می رویم که سرمایه داری با بحران عظیم و بی سابقه ای دست به گریبان است ، این بحران با وجود گذشت بیش از هفت سال نه تنها به سرمایه داری¬های مرکز محدود نشده، بلکه به اقتصادهای نوخاسته نیز سرایت کرده است.   دامنه ، عمق و طولانی بودن این بحران در تاریخ سرمایه داری بی سابقه است. پیآمد این بحران به رکود ، بیکاری میلیونی و روز افزون کارگران، سقوط دستمزدهای واقعی، پائین آمدن قدرت خرید مردم، کاهش خدمات اجتماعی و سقوط میلیون¬ها انسان به زندگی در زیر خط فقر حتی در کشورهای پیشرفته سرمایه داری منجر شده است.
اما بحران اخیر سرمایه داری ، شکست نئولیبرالیسم و افسانه پایان تاریخ ، همانگونه که سرمایه داری را با بحران ایدئولوژیک روبرو کرده است، زمینه را برای پیشروی جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر نیز فراهم آورده است. با توجه به تنگناها و محدودیت¬های تاریخی نظام سرمایه داری و مقایسه بحران اخیربا بحران سالهای ۱۹٣۰ و با توجه به این که تا این مقطع افق¬های روشنی برای خروج از بحران مشاهده نمی¬شود، زمینه برای گسترش جنبش کارگری و تشدید مبارزه طبقاتی فراهم شده است.
در ایران در سال گذسته، جمهوری اسلامی و سرمایه جهانی هر یک از منظری، ریاضت اقتصادی را با شدت و حدت بر مردمان کشور ما اعمال کرده¬اند. بر چیدن تدریجی یارانه ها ، تشدید بحران اقتصادی که بسته شدن واحدهای تولیدی، بیکاری عظیم میلیونی را بدنبال داشته است، همچنین سقوط ارزش ریال، افزایش تورم ، افزایش شرکتهای پیمانکاری که بخش زیادی از دستمزد کارگران را می بلعند، به علاوه قراردادهای سفید امضا ، افزایش کارهای پاره وقت، افزایش وزن بخش¬های غیررسمی اقتصاد، شاهد کاهش قدرت خرید و سقوط چشمگیر سطح زندگی کارگران بوده ایم . دولت " تدبیر و امید" به صاحبان سرمایه در بخش خصوصی قول داده است که سیاست¬ها و اقدامات دولت در جهت تقویت آنان خواهد بود و یکی از اقدامات دولت برای تقویت صاحبان سرمایه، تامین نیروی کار فراوانتر، ارزانتر برای سرمایه گذاران است. از اینرو نیروی کار ارزان به عنوان منبع اصلی تامین سود کارفرمایان که دولت در راس آنها و بزرگ¬ترین آنهاست باقی مانده است. از همین رو ما با ابعاد گسترده پدیده¬های دستمزد معوقه، قراردادهای سفید امضا، از بین بردن بقایای حقوق کارگری در زمینه استخدام ، بیمه های بازنشستگی، افزایش کار کودکان، عدم ایمنی محیط¬های کاری... روبرو هستیم.
این در حالی استکه حداقل خط فقر در یک خانواده چهارنفره ، بیش از دو میلیون تومان تخمین زده شده است، اما شورای عالی کار این ارگان طرفدار سرمایه¬داری بالاخره پس از کلی هیاهو و میزگرد و سمینار، حداقل دستمزد کارگری را ۶۰٨ هزار تومان اعلام کرده است.   در شرایطی که حتی بر اساس تحقیقات کمیته مزد شورای اسلامی ضد کارگری استان تهران مجموعه هزینه ماهانه یک خانواده چهارنفره ، یک میلیون و هفصد هزار تومان تخمین زده شده است.
به علاوه رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی تشدید نظام جنسیتی در بازار کار را در دل بحران کنونی با ایجاد اصلاحات در قانون کار، طرح دور کاری، سیاست استخدام نیمه وقت زنان، کماکان پیگیری می¬کند. بازنشسته کردن زود هنگام آنان، خانه نشین کردن زنان با طرح¬هایی همچون طرح " جامع جمعیت و تعالی خانواده " سبب تنگ¬تر کردن و بستن بازار هر چند محدود کار بر روی زنان، حذف علنی آنان از بازار کار، رشد بازار غیر رسمی کار سبب استتمار هر چه بیش¬تر زنان کارگر و زحمتکش با دستمزد ناچیز نسبت به دوره قبل می¬شود. براساس اظهارات خانه کارگر ارگان دست نشانده رژیم هشتاد درصد کارگران ایران بر اساس قراردادهای سقید امضا تا مدت یکساله کار میکنند که از میان آنها پنجاه درصد تحت استثمار مضاعف شرکت¬های پیمانی قرار دارند، و در این میان هفتاد درصد از قراردادهای سفید امضا برای زنان کارگر است. بی جهت نیست که بررسی آسیب شناسی اجتماعی نشان می¬دهد که بخش زیادی از زنان کارگر به افسردگی، استرس و اضطراب مبتلا هستند، و پیری زودرس، بیمارهای گوارشی، بیماری¬های عصبی در میان آنان ابعاد فاجعه بار پیدا کرده است.
با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، انواع فشارها به فعالین کارگری و کارگران، احضار، بازداشت، زندان، امنیتی کردن محیط کار، به منظور ساکت کردن هرگونه صدای مخالف ادامه یافته و حتی در حوزه-هایی تشدید شده است. فعالان کارگری با سرکوب بیرحمانه دستگاه¬های امنیتی روبرو هستند، به بند کشیدن کارگران ، بیانگر ترس حکومت اسلامی از سازمانیابی کارگری است. و نشان ¬دهنده اینست¬ که رژیم قلب جنبش یعنی طبقه کارگر را نشانه گرفته است. در زندان¬های رژیم مقاومت جانانه فعالین کارگری را مشاهده میکنیم زندانیانی همچون شاهرخ زمانی، رضا شهابی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و ... که در زندان نیز از پا ننشسته و همچنان از خواست¬های کارگران حمایت میکنند. واقعیت اینست¬که کارگران به عینه مشاهده می¬کنند که انتظار بهبود شرایط کارگران از دولت ًتدبیر و امید ً امری واهی است و دولت روحانی نه تنها هیچ برنامه¬ای برای بهبود شرایط زندگی و معیشت کارگران ندارد، بلکه نمی¬تواند و نمی-خواهد حتی ابتدایی ترین خواست آنان را برآورده نماید و کارگران باید به نیروی خود اتکا کنند. از اینرو جنبش کارگری نیز ساکت ننشسته است، در عرصه بیکارسازی¬ها، اخراج¬ها، دستمزدهای معوقه، دستگیری فعالان کارگری، مساله بازنشسته¬ها و افزایش دستمزد ، جنبش کارگری شاهد اعتصابات، اعتراضات، راهپیمائی، تجمعات، امضای طومار، ایجاد کمیته¬های دفاع از فعالین کارگری زندانی و ... بوده است.
کارگران و جنبش کارگری در سال گذشته ستون اصلی و محور حرکات اعتراضی علیه تهاجم سرمایه به معیشت و زندگی کارگران بوده اند. به عنوان مثال مبارزه کارگران شرکت ایران خودرو، اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه، اعتراض کارگران پیمانی شهرداری طبس، اعتراض کارگران روغن نباتی پارس قو در شهر ری، اعتراضات کارگران مجموعه پتروشیمی¬های ماهشهر، اعتصاب و تجمع اعتراضی پلی آکریل اصفهان، اعتصاب همبسته سه هزار کارگر معدن سنگ آهن چادرملو در استان یزد برای افزایش دستمزدها و سایر مطالبات، اعتصاب کارگران قطعات بتونی گیلان، اعتراض و تجمع کارگران نیروگاه دماوند، تجمع کارگران شاغل و بازنشسته تهران و اصفهان، اعتراض کارگران آب و فاضلاب اهواز، تجمع کارگران فولاد زاگرس، تجمع کارگران شرکت واحد در مقابل وزارت کار، اعتصاب کارگران شرکت جهاد نصر، و ... تنها نمونه¬هائی از اعتراضات و اعتصابات متعدد در چند ماه گذشته بوده اند. جنبش اعتراض به حداقل دستمزد در سال گذشته جنب و جوشی فراتر از سال¬های پیش داشت. یکی از خواسته¬ای مهم کارگران پتروشیمی ماهشهر و تبریز، ایران خودرو، پلی اکریل، خواست افزایش دستمزد بود. به علاوه کارگران ماهشهر ۲ میلیون تومان را حداقل دستمزد اعلام کردند که با حمایت سندیکای شرکت واحد تهران، کارگران زندانی و اقدامات هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری همراه بود. اعتراضات در پیوند با دستمزد در قالب بیانیه و نوشتار و فراخوان عمومی، اعتصاب و اعتراض خیابانی ادامه داشته است و نشان می¬دهد که این خواست در کنار پرداخت حقوق و مزدهای معوقه، از این ظرفیت برخوردار است که کارگران مراکز مختلف کارگری را بسیج کند، اعتراض را سراسری کند و زمینه سازمانیابی در مقیاس بزرگ را فراهم سازد.
تردیدی نیست که اعتراضات، تجمعات، اعتصابات، مبارزات و مقابله با سیاستهای ضد کارگری رژیم بویژه با توجه به تشدید و گسترش فقر و فلاکت و ادامه سرکوب¬ها ادامه خواهد داشت. اما باید در نظر داشت که پیروزی اعتصابات، و عقب راندن کارفرمایان دولتی و خصوصی در گرو اتحاد و همبستگی کارگران، پیشروی به سوی ایجاد هر چه بیشتر تشکل¬های مستقل کارگری است. این هدف ، با به کارگیری ابتکارات و خلاقیت¬ها در ایجاد تشکل در اشکال متنوع آن، آموزش از ابتکارات و خلاقیت¬های سایر کارگران جهان و در عین حال تلاش برای برپائی اعتصابات و اجتماعات و سایر اشکال اعتراضات برای خواستهای بر حق خود، و حمایت و پشتیبانی از حرکات اعتراضی یکدیگر و حرکت در جهت سراسری تر کردن اعتصابات بخصوص در واحدهای بزرگ و پیشروی در مسیر پیوند اعتصابات واعتراضات کارگری به یکدیگر و ایجاد تشکل سراسری کارگری ممکن است.
نکته دیگر در سازمانیابی کارگری این استکه با در نظر گرفتن تغییرات صورت گرفته در فرآیند کار، افزایش کارهای ناپایدار، پاره وقت ، کارهائی بدون محل کار ثابت، کارهای خانگی، ورود بیشتر زنان به بازار کار و افزایش بیکاران، ورود بازنشسته¬ها به بازار کار ، مهاجرت اقشار اجتماعی فرودست از شهرستان¬های کوچک و روستاها در نقش نیروی کار غیر ماهر به شهرهای بزرگ؛ و نیز با توجه به اینکه حدود ٨۰ در صد از کارگران در کارگاه¬های کمتر از ده نفر مشغول به کار هستند؛ نقش سازمانیابی در محلات و اجتماعات کارگری نیز افزایش می¬یابد. حضور خانواده های کارگری و نیز کارگران پراکنده مستقر در محلات زحمتکش نشین در اعتراضات کارگری، در پیوند محل کار و زندگی و نیز پیوند کارگران منفرد و کارگران مستقر در مجتمع های بزرگتر نقشی مهم دارد. ایجاد کمیته های متعدد دفاع از فعالین کارگری و نیز کارگران بازداشتی و زندانی در هر جائی که کارگر و یا فعال کارگری بازداشت میشود، همبستگی و اتحاد میان کارگران و حمایت از یکدیگر را تقویت کرده و ظرفیت¬های متفاوت و بیشتری به جنبش کارگری می¬بخشد.
جنبش کارگری باید به تجدید آرایش قوای خود دست بزند و با تلفیق مبارزه اقتصادی با سیاسی، با ترکیب حرکات معطوف به محل کار با مناطق زیست و زندگی، با پیوند مبارزه قانونی با علنی و غیرقانونی، با مفصل¬بندی تشکل¬های محل کار با تشکل¬هایی که در راستای تشکیلات سراسری فعالیت می¬کنند خود را برای برای مقابله با روزهای سرنوشت ساز آتی آماده سازد.
اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران، سمبل رزم و مبارزه کارگری، نماد آگاهی طبقاتی و سمبل رهائی از استثمار و ستم طبقاتی بر همه کارگران خجسته باد.

هر چه مستحکم تر باد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران                  
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران                                 
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
      
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر                                    
۲۵ آوریل ۲۰۱۴