• با همه آنچه می توان در خصوص نمایشی بودن این انتخابات گفت اما یک واقعیت عینی را نباید فراموش کرد و آن اینکه در وضعیت دوقطبی بودن جامعه مصر که هم اینک امنیت و ثبات در کنار بسامان شدن وضعیت اقتصادی اولویت اول این کشور است، بدون شک السیسی یک نقش محوری و کانونی داشته و خواهد داشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٨ خرداد ۱٣۹٣ -  ۲۹ می ۲۰۱۴

برگزاری انتخابات ریاست جمهوری مصر در روزهای ۲۶ و ۲۷ ماه مه در شرایطی انجام گرفت که به لحاظ استقبال کم رای دهندگان برای یک روز دیگر هم تمدید گردید. دولت موقت مصر و نظامیان قدرتمند این کشور با همراهی الیگارشی اقتصادی مصر در جریان این انتخابات تمام توان خود را به کار برده اند تا هم میزان مشارکت مردم را با تمهیداتی چون تعطیلی روز سه شنبه و تمدید یک روزه انتخابات بالا ببرند و هم اینکه به صورت تمام قد با بهره گیری از تمام امکانات مالی، سیاسی، امنیتی و تبلیغاتی خود ژنرال "عبدالفتاح السیسی" را بر مسند ریاست جمهوری کشور بنشانند. بنا به گفته منابع معتبر تمام کانال های تلویزیونی، مطبوعاتی خصوصی و حتی دولتی در کنار استفاده ابزاری از نهادهای قدرت چون بروکراسی دولتی و تشکیلات نظامی به صورت یکدست از السیسی حمایت می کنند. گفته می شود در شرایطی که مخارج انتخاباتی کمپین ژنرال السیسی حدود یک میلیون و دویست هزار یورو برآورد می شود رقیب وی "حمدین صباحی" از جناح چپ – ناصریست تنها توانسته است حدود ده هزار یورو برای تبلیغات خود هزینه کند. این تفاوت ۱۲۰ برابری توان مالی دو اردوگاه رقیب در وضعیتی که ژنرال به دلیل نقشی که در سرنگونی رژیم اسلامگرای اخوان المسلمین "محمد مرسی" ایفاء کرده است برای بخش عظیمی از جامعه دوقطبی شده مصر تصویر یک منجی را داشته است، می تواند یک تصویر عینی از یک رقابت نابرابر و یکطرفه را به خوبی نشان دهد.               
با همه آنچه می توان در خصوص نمایشی بودن این انتخابات گفت اما یک واقعیت عینی را نباید فراموش کرد و آن اینکه در وضعیت دوقطبی بودن جامعه مصر که هم اینک امنیت و ثبات در کنار بسامان شدن وضعیت اقتصادی اولویت اول این کشور است، بدون شک السیسی یک نقش محوری و کانونی داشته و خواهد داشت. هم چنین حمایت کامل جناح محافظه کار سنی در منطقه به رهبری عربستان سعودی از ژنرال که در یک قلم با همکاری کویت و امارات متحده عربی بعد از سرنگونی مرسی ۱۲ میلیلارد دلار کمک بلاعوض را تقدیم دولت جدید کردند را نباید در تمایل بسیاری از مصری ها که در دهه های اخیر به کمک های خارجی برای رونق اقتصادی وابسته بوده اند، نادیده گرفت. از همان زمان که انقلاب ضددیکتاتوری مصر و آرمان های جوانان اردو زده در "میدان التحریر" قاهره توسط تشکیلات منسجم اخوان المسلمین مصادره شد و سپس نظامیان به رهبری السیسی با استفاده از نارضایتی عمومی مصریان طومار حاکمیت یکساله محمد مرسی را یک شبه در هم پیچیدند و موجب شکل گیری دوقطبی اسلامگرایان – سکولارها شدند، آشکار شد که خیزشی که موسوم به "بهار عربی" گردیده بود در مصر و منطقه عربی به خزان تبدیل شده است. هم اکنون که انقلابیون دیروز به کنج خانه خزیده اند و رویای خود را بر باد رفته می بینند هر چند که یک نفر هم چون حمدین صباحی از میان این طیف گام به کارزار مبارزه انتخاباتی گذاشت اما واقعیات عینی جامعه امروز مصر نشان داد که ساخت متصلب این جامعه هنوز عرصه کشمکش بین ارتش – بروکرات ها با جماعات اسلامگرا به رهبری اخوان المسلمین است و دیگران هم چنان "حاشیه" ی این دوگانه آلترناتیوی خواهند بود. تمام امیدی که صباحی جهت کشاندن مخالفان و منتقدان به وضعیت موجود، به کارزار انتخابات ریاست جمهوری داشت با تحریم گسترده یی که در اپوزیسیون متنوع مصری حاکم شد و حتی "جوانان شش آوریل و جنبش تمرد" را نیز به انفعال کشاند، تقریبا نقش بر آب شده است.         
مصر پسامرسی را باید در چارچوب واقعیات میدانی نگاه کرد که به احتمال نزدیک به یقین عبدالفتاح السیسی در راس آن قرار گرفته و الیگارشی مالی – نظامی این کشور هم تمام قد از وی حمایت خواهند کرد. رئیس جمهوری آینده مصر از آنجا که حمایت بلوک قدرتمند محافظه کاران سنی در منطقه عربی را نیز به همراه خود دارد، بدون شک حداقل برای یک دوره که این کشور به تثبیت امنیت و بهره گیری از کمک های خارجی برای بسامان کردن اقتصاد در هم فروپاشیده خود احتیاج دارد، گزینه مطلوب طیف رای دهندگان کنونی خواهد بود. هر چند که این انتخابات پایان منازعه دوقطبی و مطالبات انباشت شده توده های مصری نخواهد بود اما با این واقعیت باید کنار آمد بازیگران داخلی و خارجی باید سیاست خود در قبال این کشور را در قالب وضعیت موجود و چینش جدید سیاسی مورد بازبینی قرار دهند. هم زمان در یک مورد نیز نباید شک کرد و آن اینکه تجربه شکست خورده بهار عربی به هر حال تاثیر خود را بر جامعه مصری گذاشته است و از این پس السیسی قادر به تحکیم موقعیت نظامیان به شیوه قبلی نخواهد بود و در میان مدت درگیر مطالبات مدنی و اقتصادی توده های سرخورده از وضعیت موجود خواهد شد. السیسی برای کوتاه مدت می تواند مطالبه دمکراسی و عدالت اجتماعی را به بهانه اولویت امنیت و ثبات کشور به تاخیر بیاندازد اما به نظر نمی رسد که عموم مصری ها در چنین شرایط فلاکت بار اقتصادی زمان زیادی در اختیار وی برای نادیده گرفتن این مطالبات قرار دهند. میزان کم مشارکت مردمی در این انتخابات که از هم اکنون نشانه های آن پیدا است تا حدودی مشروعیت ملی وی را زیر سوال خواهد برد و السیسی نمی تواند این واقعیت و نارضایتی اکتیو بخش بزرگی از مردم مصر را نادیده بگیرد. سرکوب گسترده خیابانی و حکم های فرمایشی قضایی برای مخالفان هر چند که در کوتاه مدت می تواند فرصتی برای تنفس و ابتکارعمل را در اختیار السیسی قرار دهد ولی هم زمان می تواند به نوعی مشروعیت زدایی از نظم جدید و انتقاد داخلی و خارجی نسبت به آن را به همراه داشته باشد. السیسی هم اکنون در مرز یک انتخاب قرار گرفته است که می بایست یا نقش "جمال عبدالناصر" را برای مصری ها بازی کند یا تصویر خاکستری دوران "انور سادات" را تداعی کند که با انتخاب هر یک از این گزینه ها، آینده این کشور و جایگاه وی در موقعیت متفاوتی قرار خواهد گرفت. هر چند که تکرار تاریخ هرگز نمی تواند انطباق مطلق داشته باشد و به دلیل شرایط منطقه یی و بین المللی دوران ناصر تمام شده است و در سوی دیگر ماجرا نیز وضعیت داخلی مصر امروز با تمام آنارشی حاکم بر روند تحولات آن تحت هیچ شرایطی تحفه یی چون سادات را نمی پذیرد اما برای سرزمین نیل امکان زدن نقبی میانه بین این دو تونل موازی وجود دارد.