• گام های اولیه حاکی از موفقیت دولت وحدت ملی در عرصه ملی، منطقه یی و بین المللی بوده که در صورت ادامه موفق آن می تواند کلید دروازه ورود رسمی فلسطین به جامعه بین المللی و برخورداری این ملت تحت ستم از مواهب حقوق مربوط به حاکمیت ملی و خروج از بن بست مذاکرات شکست خورده "صلح خاورمیانه" به حساب آید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ خرداد ۱٣۹٣ -  ۱۰ ژوئن ۲۰۱۴

با مراسم تحلیف دولت وحدت ملی "رامی حمدالله" در روز دوشنبه دوم ژوئن یک دوره طولانی کشمکش و اختلاف بین سازمان آزادیبخش فلسطین و جنبش حماس فروکش کرده و به دوگانگی حاکمیت در کرانه باختری و نوار غزه پایان داده شد. این توافق اصولی در شرایطی به دست آمده است که هنوز دامنه بحث های مربوط به شناسایی دولت اسرائیلی ادامه دارد و بعضی از رهبران حماس هم چنان بر مواضع قبلی خود پافشاری می کنند. اما این تداخل تئوریک در شرایط کنونی مانع از توافق اصولی بین دو جناح موجود فلسطینی نشده است و اینکه "محمود عباس" رئیس تشکیلات خودگردان به صراحت بر موضوع به رسمیت شناختن دولت اسرائیل و تعهد به توافقات قبلی تاکید می کند نشاندهنده این واقعیت است که حداقل حماس در این مقطع پذیرفته که مواضع تشکیلات خودگردان به عنوان یک سند ملی مبنای کار دولت جدید قرار گیرد. هر چند که ورود حماس به روند آشتی ملی و تشکیل دولت جدید با اعتراض شدید کابینه تندروی "بنیامین نتانیاهو" مواجه شده است و به نظر می رسد که عادی شدن روابط بین این دو جناح فشار بر افراطیون حاکم در تل آویو را تشدید کرده است ولی روند کنونی یک الزام اجتناب ناپذیر بوده است که ناشی از تحولات جدید در عرصه ملی، منطقه یی و بین المللی تلقی می شود. از یک طرف بیش از هفت سال دوپارگی در موقعیت فلسطینی بیشترین آسیب را به وحدت ملی و حرکت در مسیر تشکیل یک دولت فراگیر جهت حضور در عرصه بین المللی و تثبیت حق حاکمیت ملی فلسطینی زده است و از طرف دیگر با افول قدرت اسلامگرایان نزدیک به "اخوان المسلمین" در مصر و دیگر کشورهای عربی بعد از تحولات موسوم به بهار عربی انزوای بیشتر حماس را موجب شده بود. انزوای حماس به خصوص در محور موسوم به مقاومت نیز بعد از جانبداری این گروه از شورشیان سوری که با خشم دولت ایران روبه رو گردید برای حماس موقعیت "از آنجا رانده و از اینجا مانده" را موجب شد که حاکمیت حماس بر نوار غزه را بسیار مشکل و نارضایتی افکارعمومی را نسبت به آنان افزایش داده بود.            
تحولات یک سال گذشته در مصر که با سرنگونی رژیم اسلامگرای "محمد مرسی" با کمک ارتش این کشور رقم خورد با توجه به نزدیکی حماس با دولت مرسی و تبعات مجازات آن توسط دولت جدید وابسته به نظامیان، آخرین و سخت ترین ضربه یی بود که به گروه حماس وارد شد. فشار نظامیان مصری و مواضع رادیکال ژنرال "عبدالفتاح السیسی" که هم اینک به مقام ریاست جمهوری این کشور هم رسیده است، تقریبا تمام کارت های در دست حماس را برای ادامه حاکمیت در نوار غزه سوزاند و این گروه ناگزیر به پذیرش مصالحه ملی با محمود عباس گردید. حمایت تمام کشورهای عربی و مسلمان منطقه و به خصوص ایران از تشکیل دولت وحدت ملی فلسطینی جای هرگونه تشکیک و مخالفت با این روند را حداقل در کوتاه مدت بسته است. به نظر می رسد که همه بازیگران حامی فلسطینی ها ضمن استفاده از تجارب تاریخی خود در شناخت "پاشنه آشیل" رژیم راستگرای تل آویو که قبل از هر چیز بر محور اختلافات درونی بین فتح و حماس و هم چنین عدم توافق قدرت های منطقه خاورمیانه جهت تشکیل یک دولت فراگیر ملی در بین فلسطینان استوار بوده است، در شرایط جدید موجب پذیرش اجماع نظر فعلی و هم چنین به دست گرفتن ابتکارعمل از سوی حامیان فلسطین شده است. البته نباید این نکته مهم را نیز از نظر دور داشت و اقدامات یک ساله اخیر دولت محمود عباس برای مراجعه به مجمع عمومی سازمان ملل متحد جهت به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین و هم چنین تلاش جهت ورود به مجامع و کنوانسیون های بین المللی که با موفقیت روند حقوقی خود را طی می کند را هم نادیده گرفت که گام به گام فلسطینیان را به رویای تاریخی خود نزدیک کرده است.               
یک کنش موفق سیاسی به خصوص در وضعیت معضل پیچیده تشکیل کشور فلسطین به مجموعه عواملی بستگی دارد که در عرصه ملی، منطقه یی و بین المللی می بایست در یک انطباق اصولی و عملی با هدف نهایی قرار گیرد که در این مورد خاص با چیدن قطعات پازل کنونی، تقریبا این وضعیت در بهترین شرایط خود رقم خورده است. در عرصه داخلی بعد از هفت سال اختلافات اساسی بین دو جناح عمده فلسطینی هم اینک هر دو رقیب بیش از هر زمان دیگری ضرورت وحدت درونی را درک کرده و با همه اختلافات موجود بر سر حداقل های اتحاد برای تشکیل یک دولت وحدت ملی و شش ماه بعد برگزاری انتخابات پارلمانی به توافق رسیده اند. این توافق حول تشکیل یک دولت تکنوکرات هر چند که یک شبه نمی تواند تمام موضوعات مربوط به فلسطین و نگاه متفاوت دو جناح را پایان دهد اما در وضعیت حکمرانی یک دولت مستقل و میانه که حداقل های شروط جامعه بین المللی را تضمین کند، قادر است وضعیت بن بست کنونی در حوزه داخلی فلسطینی ها را در عرصه جهانی تا حدودی بهبود بخشیده و سمپاتی بسیاری از قدرت های جهانی را به همراه داشته باشد. به یقین اگر این دولت بتواند در طی ماه های آینده بدون مشکل خاصی در عرصه داخلی بر اساس مصوبات اعلان شده تشکیلات خودگردان فلسطینی اعمال حاکمیت کند، به تدریج انزوای کنونی این کشور در حال تاسیس کاهش یافته و صدای واحد فلسطینی در موقعیت رعایت پرنسیب های بین المللی بلندتر از گذشته به گوش خواهد رسید. درخواست چندباره نتانیاهو از جامعه جهانی برای محکوم کردن حضور حماس در تشکیل دولت جدید که توسط تمام قدرت های جهانی نادیده گرفته شد، اولین بازخورد مثبت بین المللی نسبت به روند جدید بوده است. درخواست "جان کری" وزیر امور خارجه آمریکا به عنوان متحد شماره یک اسرائیل در گفت و گو با محمود عباس مبنی بر اینکه دولت جدید باید با پرهیز از خشونت، رعایت توافقات قبلی و شناسایی اسرائیل حرکت کند، این نکته را اثبات می کند که به خلاف درخواست نتانیاهو حتی واشینگتن نیز در گام اول به صورت تلویحی از اقدام فلسطینی ها حمایت یا حداقل عدم مخالفت خود را ابراز کرده است. هنوز برای پیش بینی آینده این دولت وحدت ملی بسیار زود است اما گام های اولیه حاکی از موفقیت آن در عرصه ملی، منطقه یی و بین المللی بوده که در صورت ادامه موفق آن می تواند کلید دروازه ورود رسمی فلسطین به جامعه بین المللی و برخورداری این ملت تحت ستم از مواهب حقوق مربوط به حاکمیت ملی و خروج از بن بست مذاکرات شکست خورده "صلح خاورمیانه" به حساب آید.