• پژاک همچون پ کاکا به تازهگری در زبان و مفاهیم اهمیت می دهد. همان کالای قدیمی را می خواهند در برگ جدید دوباره تقدیم کنند. البته نه به معنای صد در صد، زیرا که اهمیت دادن عملی آنها به نقش زن در مبارزه، نسبت به احزاب دیگر بارزتر می باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۵ تير ۱٣۹٣ -  ۲۶ ژوئن ۲۰۱۴

بگذارید مبنا را بر این قرار دهیم که خواننده این مطلب به متن انتشار یافته از طرف پژاک آگاهی دارد، و بنابراین مستقیما به سراغ ارزیابیها برویم:

ـ تاثیر فاحش ادبیات پ کاکائی بر کل متن،
ـ در متن انتشار یافته آمده است: "ناکارآمدی مدل دولت‌- ملت بر همگان محرز گشته است." و در پاراگرافهای دیگر متن در همین رابطه مشاهده می کنیم که منظور از مدل ملت دمکراتیک که آلترناتیو مدل دولت ـ ملت است (آنان عمدا از بکارگیری واژه دولت در طرح پیشنهادی خود اجتناب می کنند)، همانا تشکیل یک دولت کنفدراتیو در ایران البته با حفظ حق ایجاد کردستان بزرگ بر مبنای حق تعیین سرنوشت می باشد،
اما در این رابطه سئوالاتی مطرح است: آیا دولت ـ ملت در تجربه فرانسوی و اسپانیائی آن هم ناکارآمد می باشد؟ آیا در صورت تشکیل دولت کنفدراتیو در ایران که البته بر اساس قومیتی یا اتنیکی خواهد بود، می شود از مناطق تماما ناب کردی و عربی و ... صحبت کرد؟ به سخنی دیگر آیا در این کنفدراتیوها، اتنیکها یا ملیت های دیگر وجود نخواهند داشت؟ و البته وجود خواهند داشت که در این صورت حکم ملت دمکراتیک بدان معنائی که پژاک می فهمد شامل اقلیتهای موجود در کنفدراتیوها هم می شود. یعنی اینکه در ادامه همین منطق متن این اقلیتها هم باید از حق کنفدراتیو خود برخوردار شوند (یک تسلسل بی نهایت). این سئوال در مورد کردستان بزرگ هم صادق است. کردستان بزرگ با مختصات کنونیش نمی تواند در آن تنها کردها زندگی کنند. پس کماکان این طرح در بطن خود دارای همان رگههای "دولت ـ ملت" ی ست که متن نسبت به آن دیدگاه انتقادی دارد.
و باز می توان از زاویهای دیگر به مسئله نگریست. طرح کنفدراتیو پژاک، یک طرح تقسیم اتنیکی است بر این دیدگاه که می شود جامعه ایران را کنفدراتیو کرد. حال سئوال این است پس در این صورت اگر چنین جامعهای درست شد آیا منظور آنان از ملت دمکراتیک، تمام مردم ایران خواهد بود یا فقط ملتهای درون کنفدراتیوها؟ به بیانی دیگر در صورت تشکیل کنفدراتیوها آیا می توان گفت که دیگر ما با ترمی به نام ملت ایران مواجه خواهیم بود یا نه؟
از یاد نبریم که واژه اکولوژیک اساسا ناظر بر بهمین دیدگاه کنفدراتیو بر اساس اتنیک می باشد.
نهایتا اینکه کنفدرالیسم پیشنهادی عبارت است از تاسیس دولتهای جدید در مناطق اتنیکی (یا بقول متن اکولوژیکی)، و چونکه این مناطق هم از لحاظ بافت اتنیکی ناب نیستند بنابراین ایده ملت دمکراتیک پیشنهاد می شود. و البته این طرح همان طرح موجود و قدیمی کنفدراتیسم می باشد، اما با تاکید بر خصلت دمکراتیک سعی می شود از همین حالا جوابگوی تنوعات اتنیکی در حوزه حضور خودش شود. به این معنی که در حوزه قدرت سیاسی، اقلیتهای دیگر حضور خواهند داشت.
ـ اعلام تاسیس "نظام جامعه‌ی دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان (کودار)" که البته آنان بنابر ادعای متن ادعای پیشاهنگی آن را دارند، و نه ادعای سلطه خواهی بر آن! نظامی ست جبههای که قرار است همه نیروهای سیاسی و مدنی در کردستان ایران را در بر بگیرد (به فراخوان موجود در متن توجه شود). با توجه به بافت و سنت احزاب سیاسی در کردستان ایران، بعید می نماید که این فراخوان از احزاب شناخته شده کردستان ایران جواب مثبتی بشنود، و نیز نهادهای مدنی نیز در داخل اساسا از این امکان بهرهمند نیستند. می ماند نیروهای نزدیک به پژاک. باید نشست و دید چه کسان و ارگانهائی به این نظام می پیوندند و آیا چنین نیروهائی وجود دارند.
ـ در متن در دو جا هم از دیالوگ صحبت شده و هم از فراخواندن جمهوری اسلامی به در پیش گرفتن راه حل دمکراتیک و دوری از نگاه امنیتی. طرح در این مورد در اساس به پیشنهاد اوجالان در مورد مذاکره با جمهوری اسلامی برمی گردد.
ـ در متن آمده است که "در عین حال حزبمان این مدل چاره‌یابی را که به تمامی خارج از پارادایم قدرت‌ و دولت‌گرایی و خوانشی کاملا دموکراتیک از «حق تعیین سرنوشت ملت‌ها به دست خودشان» می‌باشد برای سایر خلق‌های ایران، تفاوتمندی‌های دینی، مذهبی و آیینی موجود در این جغرافیا پیشنهاد می‌نماید." چنانکه از متن استنتاج می شود که از حق تعیین سرنوشت نه فقط برای ملتها بلکه برای آئینها و مذاهب هم تجویز می شود! یعنی اینکه تفاوتهای مذهبی می توانند مبنای حق تعیین سرنوشت قرار بگیرند!

و اما چند نکته دیگر:
ـ تجربه پ کاکا هم در ترکیه و هم نیروهای نزدیک به آن در کردستان سوریه نشان می دهند که این حزب بویژه در مقابله به نیروهای سیاسی که با این حزب فاصله سیاسی دارند، از کمترین تحمل سیاسی بهرهمند می باشد. بیرون راندن نیروهای نزدیک به بارزانی از مناطق تحت نفوذشان در کردستان سوریه از جمله موارد فاکتی می باشد.
ـ متن زیاد از لحاظ معنائی در بعضی جاهها وضوح ندارد، و این یا به شیوه نگارش بر می گردد و یا به ترجمه نادقیق.
ـ پژاک همچون پ کاکا به تازهگری در زبان و مفاهیم اهمیت می دهد. همان کالای قدیمی را می خواهند در برگ جدید دوباره تقدیم کنند. البته نه به معنای صد در صد، زیرا که اهمیت دادن عملی آنها به نقش زن در مبارزه، نسبت به احزاب دیگر بارزتر می باشد.