اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۹ مهر ۱٣٨۵ -  ۱۱ اکتبر ۲۰۰۶

کره‌ی شمالی در صدر اخبار قرار گرفت: کره‌ی شمالی بمب اتمی‌اش را با موفقیت آزمایش کرد و جهانِ «سرمایه» را وحشت‌زده نمود!:
"کنزو اوشیما" نماینده ژاپن در سازمان ملل و رییس فعلی شورای امنیت، کره را به نافرمانی از منویات جامعه‌ی جهانی متهم کرد.
جان بولتون سفیر آمریکا در سازمان ملل اعلام کرد که برای مقابله با آزمایش هسته‌ای کره شمالی حتی اگر لازم باشد ۲۴ ساعته و شبانه‌روز در شورای امنیت کار می‌کنیم تا قطعنامه‌ای تصویب شود. جرج بوش رییس جمهوری آمریکا نیز هم‌زمان با سفیر خود در سازمان ملل   از شورای امنیت خواست در سریع‌ترین زمان ممکن قطعنامه‌ای را علیه کره شمالی به تصویب برساند.
بولتون به خبرنگاران در سازمان ملل گفت: «اقدام شورای امنیت سریع خواهد بود... امروز ۶۱ سال از تقسیم کره به دو بخش می‌گذرد و با نگاه کردن به این دو کشور می‌توان دید که یکی پیشرفت‌های فراوان داشته و دیگری سیر نزولی را طی کرده است». سفیر آمریکا افزود: "ما با دولت ژاپن به‌صورت خیلی خیلی نزدیک همکاری می‌کنیم تا به این مساله رسیدگی شود".
بولتون گفت: هیچ کس در شورای امنیت از کره شمالی دفاع نکرد و این نشست تنها ٣۰ دقیقه به طول انجامید.
دولت انگلیس روز دوشنبه در پی انتشار خبر آزمایش هسته‌ای نظامی کره شمالی اعلام کرد، برای برقراری تحریم‌ها و تصویب قطعنامه‌ای در این زمینه در شورای امنیت سازمان ملل فشار خواهد آورد. سفیر فرانسه گفت: شورای امنیت قبلا به کره شمالی هشدار داده بود و هم اکنون باید به مسئولیت خود عمل کند. این آزمایش هسته‌ای امنیت جهانی را تهدید می‌کند.
کوفی عنان در این بیانیه که روز دوشنبه سخن‌گوی او آن را در میان خبرنگاران قرائت کرد، گفت: این اقدام، هنجارهای بین‌المللی خلع سلاح و منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را هم‌راه با قانون جاری بین‌المللی جهت ممنوعیت آزمایش هسته‌ای نقض می‌کند.
"بان کی مون" دبیرکل آینده سازمان ملل متحد هم روز دوشنبه از آزمایش هسته‌ای توسط کره شمالی ابراز تاسف کرد و تاکید نمود این اقدام خوشحالی وی را از انتخابش به عنوان دبیرکلی ضایع کرد.
   این تأسفِ آخری از دیگر ابراز تأسف‌ها و ابراز انزجارها دردآورتر به‌نظر می‌رسد چرا که آقای «بان کی مون» که گویا قرار است سمتِ دبیرکلی سازمان ملل متحد را به‌عهده بگیرد خیلی زود و به‌موقع دریافت که احراز چنین مقامی نه تنها خوشحالی ندارد بلکه اگر این سازمان هم‌چنان ابزار و آلتِ حلقه به‌گوش قدرت‌های بزرگ باشد، باید که چنین مقامی وجدانِ هر انسانِ مسول و بشر دوستی را آزار دهد.
آقای «بان کی مون» آیا   می‌دانند، که می‌دانند، جهانِ کنونی دست‌پختِ اَبر سرمایه‌دارانِ جهانی که با لیاقت و شایستگی‌های خود توانسته‌اند بیش از هشتاد درصد از ثروت و امکاناتِ بشری را در اختیار کم‌تر از بیست درصد جمعیت جهان قرار دهند و در بین همین بیست درصد تنها چند ده هزار نفر از آن‌ها هستند که عظیم‌ترین سهم را از همان بیش از هشتاد درصد متعلق به‌خود کرده‌اند، آن‌گاه این چنین   نسبت به «بچه بمبِ کره‌ی شمالی» ـ به قول بعضی از کارشناسان ـ ابراز تأسف نمی‌کردند و بی‌جهت خوشحالی خود را از دستیلبی به چنان مقامی زیر سوال نمی‌بردند!
واقعاً که دنیای خنده‌آور، مسخره و جوکی شده است. همه دارند فریاد برمی‌آورند که چرا کره‌ی شمالی بچه بمبی اتمی را در زیر زمین آزمایش کرده است. همه می‌گویند کره‌ی شمالی کمونیستی استالینیستی، ممکن است دیوانگی کند و بشریت را به ورطه‌ی نابودی بکشاند.
اگر واقعاً این «بچه بمب» این اندازه خطرناک است... آیا بمب‌هایی که در اختیار این چند ده هزار امپریالیستِ سرمست و وحشی قرار دارد که می‌تواند کره‌ی زمین را از مدارش خارج سازد... هیچ خطری ندارند و آب از آب تکان نمی‌خورد و وجودِ همه‌ی آن بمب‌ها تضمین کننده‌ی امینیت بشر و جهان هستند؟! آیا واقعاً در جهانی زندگی می‌کنیم که تا این اندازه قلبِ واقعیت و حقیقت می‌شود و همه می‌توانند به راحتی جو سازی و هیاهوهای کاذبِ امپریالیست‌ها را باور کنند تا آنان با اتوریته و قدرتِ بیش‌تری جهان را مالِ خود گردانند و همه چیز و همه کس را با معیارهای وحشیانه‌ی خود جهانی سازند؟
آیا آفریقای گرسنه‌ی در حالِ نابودی و دیگر توده‌های چند میلیاردی جمعیت این جهانِ غارت‌شده‌ی توسط اَبر امپریالیست‌ها، مشکلِ خود را کره‌ی شمالی و آن «بچه بمبَ‌ش» می‌دانند؟
تردید نباید کرد که این کشورهای معترض به آزمایش بمبِ هسته‌ای کوچک کره‌ی شمالی، نگرانِ عمل‌کردِ این «بچه بمب» نیستند... آنان دایماً و پیوسته نگران و وحشت‌زده‌ی آن چند میلیارد جمعیتِ به بردگی واداشته شده‌ای هستند که مبادا هرکدام به «بچه بمب» هایی تبدیل شوند که در آن صورت جهانِِ سرمایه‌ی آنان را با تمام شکوه و عظمت‌های دروغین و کاذبی که برایش به‌وجود آورده‌اند نابود سازند.
این بشردوستان که سنگِ دموکراسی، آزادی و نجاتِ بشریت را به سینه می‌زنند خود نیک می‌دانند که اگر کم‌تر از نیمی از هزینه‌های وحشتناک نظامی را در جهت آموزش، رفاه، کار و درکِ سالمِ مناسبات انسانی به خدمت گیرند، جهان گلستان می‌شود و در آن تمامِ این واژه‌های قشنگ که همیشه از آن‌ها برای فریب و حیله به‌کار گرفته شده و می‌شود مفهوم واقعی پیدا می‌کنند و آن زمان است که معنای حقیقی دموکراسی که همان عدالت همگانی بر اساس حضوری هم‌سان و واقعی همه‌ی مردم ممکن می‌گردد، تحقق می‌یابد.
در این صورت، شما ای وحشت زدگان از «بچه بمب» کره‌ی شمالی، خیالتان آسوده خواهد شد که دیگر بمب‌ی در جهان یافت نخواهد شد که موجب هیچ وحشتی شود.
اگر شما راست می‌گویید، و اگر واقعاً اطمینان دارید که قدرت‌مند هستید و بدون بمبِ اتم می‌توانید آزادانه زندگی کنید و از مردم و مللِ جهان وحشت ندارید، به‌جای تحریمِ کره‌ی شمالی، آن هم به‌خاطر این بچه‌بمب‌َش»، بیآیید برای نابودی تمامِ این ابزارهای کشتار جمعی، قاطعانه، تلاش کنید. این وسایلِ نابودی بشر را نابود کنید تا هرگز دلیلی برای پیدایی این بچه بمب‌ها به‌وجود نیاید.
آیا آمریکا و دیگر غارتگرانِ جهانی بدونِ داشتن این ابزارهای کشتار جمعی می‌توانند سلطه‌ی خود را بر جهان و بشریت استمرار دهند؟ آیا در این صورت باید... و واقعاً از این بچه بمبِ کره‌ی شمالی ترسید؟
اگر همه‌ی بمب‌ها از بین نروند، و اگر داشتنِ بمب حقِ مسلمِ امپریالیست‌ها است. تمامی مردم تحت ستم و تمامی مخالفین این نظام بردگی جهانی با این سخنان نماینده کره شمالی در سازمان ملل که گفت: "بهتر است که شورای امنیت سازمان ملل به‌جای صدور قطعنامه‌ای بی‌اساس علیه پیونگ یانگ، به دانشمندان کره شمالی تبریک بگوید." نمی‌توانند مخالفت کنند.
آقای دبیر کل جدید، هر که می‌خواهد باشد، اگر خواهان رضایت و خوشحالی است باید که تلاش کند تا با کمکِ صلح‌دوستان و صلح‌خواهانِ جهان، جهانی دیگر را ممکن سازد. در این صورت است که در آن جهان جا برای همه وجود خواهد داشت تا زندگی کنند و معناهای بیش‌تری در جهت لذت‌بری و برخورداری از آن را درک نمایند.
 
Hadi.pakzad@yahoo.com