• این روزها اینگونه باب شده است که کارفرمایان می گویند: چیزی که فراوان است، بیکار متقاضی کار! و برای همین دهان کارگران و کارمندان محتاج کار دوخته شده است و به حقوق قانونی خو د اعتراضی نمی کنند چرا که ممکن است اخراج شوند و این شغل با حقوق اندک را هم از دست بدهند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۴ تير ۱٣۹٣ -  ۱۵ ژوئيه ۲۰۱۴

اوضاع کسب و کار در کشور مدت ها است که مناسب نیست و این نامناسبی تا انجا پیش رفته که کارفرمایان به خود اجازه می دهند به هر طریقی شده و از راه های غیر قانونی کارمندان و کارگران خود را استثمار کنند. این روزها اینگونه باب شده است که کارفرمایان می گویند: چیزی که فراوان است، بیکار متقاضی کار! و برای همین دهان کارگران و کارمندان محتاج کار دوخته شده است و به حقوق قانونی خو د اعتراضی نمی کنند چرا که ممکن است اخراج شوند و این شغل با حقوق اندک را هم از دست بدهند.

این در حالی است که براساس قانون کار حداقل دست مزد در سال ۹٣، ۶۰٨۹۰۰ تومان پیش بینی شده است با اضافه شدن حق مسکن و اولاد به این حقوق در مورد خانواده های دو فرزند به بالا، دریافتی تا بالای یک میلیون تومان می رسد.

از نظر قانون کار، کارگران مشمول این قانون کلیه اشخاص حقیقی هستند که در ازاء دریافت اجرت به دستور کارفرما انجام یک فعالیت جسمی و یا فکری را عهده دار می شوند و در صورت بروز اختلاف رسیدگی به این مسئله و تشخیص شمول قانون کار بر رابطه کارگری و کارفرمائی و با هیأتهای تشخیص و حل اختلاف مستقر در واحد کار و امور اجتماعی می باشد.

طبق مصوبه شورای عالی کار هر کارگر در سال جاری باید حداقل ۶۰٨ هزار و ۹۰۰ تومان برای یکماه کار دستمزد دریافت کند.

از سویی طبق استانداردهای موجود هر نفر نیروی مشمول قانون کار باید در هفته ۴۴ ساعت و در ماه نیز ۱۷۶ ساعت، کار انجام دهد.

اما نکته اینجاست که نه تنها کارگاه های کوچک کمتر از ده نفر کارگر بر اساس آیین نامه اجرایی ماده ۱۹۱ قانون کار مصوب هیات وزیران از شمول قانون کار مستثنی شده اند، بلکه نظارت اجرایی بر این قانون انقدر پایین است که هر روز مشکلات تازه ای برای کارگران به خصوص زنان کارگر که بعضا حقوق زیر ۵۰۰ هزار تومان دارند پیش می آید و تا اعتراضی هم صورت بگیرد نتیجه کار اخراج است.

این در حالی است که زندگی برای خانوار هایی که مالک خانه نیستند سال به سال سخت تر شده، بخش بزرگی از درآمد خانوار صرف تامین اجاره خانه می شود.

این دغدغه همراه با نبودن هیچ برآوردی از میزان افزایش نرخ کرایه برای سال بعد، امنیت مالی و روحی گروه بزرگی از خانواده ها را به خطر انداخته است.

در گذشته کارفرماها با استفاده از قراردادها کوتاه مدت و ترفند هایی در قرارداد نویسی به نحوی از زیر قانون کار فرار می کردند تا رابطه شان با کارگر مشمول قانون کار نباشد؛ مجبور به پرداخت حداقل حقوق و بیمه کردن کارگر نشوند.

این روزها اما این ترفند هم مورد استفاده قرار نمی گیرد چرا که کارفرماها به فرمول تازه ای رسیده اند ؛اینکه لازم نیست قراردادی نوشته شود. آنقدر متقاضی در بازار کار وجود دارد که می توان بدون نوشتن قرارداد کارگر استخدام کرد، این مسئله در مورد زنان کارگر بیشتر اتفاق می افتد!

محدثه کارگر زن یک کارگاه قالی بافی به خبرنگار شهرخبر می گوید: از ٨ صبح تا ۶ بعد از ظهر در کارگاه کم نور و با هوای سنگین قالیبافی کار می کند اما تنها ۴۵۰ هزار تومان حقوق می گیرد.

او که در یکی از شهرهای اطراف تهران زندگی می کند و مشغول به کار است، تاکید می کند: نه بیمه ای دارد و نه حق فرزندی و از حقوق خود هم تا قبل از صحبت با خبرنگار شهر خبر بی خبر بوده است.

محدثه در ادامه به شهرخبر می گوید: در شهر کوچک محل زندگی ما آنقدر زن محتاج به کار وجود دارد که اگر کوچکترین اعتراضی نه به حقوق و دستمزد بلکه به فضا و محیط کار هم بشود، نتیجه بلافاصله اخراج است و بس و بلافاصله کارگر جدیدی استخدام خواهد شد.

محسن کارگر ساختمانی نیز به شهر خبر می گوید روز مزد است و روزی ٣۰ هزار تومان دستمزد می گیرد و نه بیمه ای دارد و نه قراردادی.

او ادامه می دهد: اگر با شرایطی که ارفرما انتظار دارد کار نکنیم از یک لقمه نان حلال هم باز می مانیم و زن و بچه مان گرسنه می مانند.

از این دست نمونه ها در جای جای کشور به خصوص پایتخت زیاد است و مساله مهم اینجاست که این نوع بی توجهی به حقوق کارگر هر روز بیشتر از دیروز باب می شود و اگر چاره ای برای آن اندیشیده نشودجیب کارفرماها روز به روز بزرگتر خواهد شد و جیب کارگران زحمتکش تنگ تر.

منبع:شهرخبر