• ای نامورانِ هر دو سو! ننگ بس است!
کُشتار به نامِ دین و فرهنگ بس است!

خاکِ دگری به سر کنید ، ار بشرید:
نیرنگ و بهانه جویی و جنگ بس است. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱ مرداد ۱٣۹٣ -  ۲٣ ژوئيه ۲۰۱۴

یک
یک سوی ستاده موش با سِرتِقی اش ؛
در سوی دگر ، شیرِ نرّ و نا حقی اش؛
خورده ست بسی از تنِ موشک راشیر؛
نک جُسته بهانه تا خورَد ما بقی اش.

دو
موش است ، در این جنگ ، ستمگر یا شیر!
یا از دگری ست ،هر چه باشد، تقصیر؟
در ضجّه ی کودکان گم است این پرسش:
ای مرگ، کناره گیر!ای جنگ،بمیر!

سه
تا چند پذیرای و کُنای ستم اید؟
وین گونه دچارِ وحشت و سوگ و غم اید؟
این کینه، اگر نیست غریزی، ز کجاست؟
آخر نه مگر پسر عموهای هم اید؟!

چهار
نه بیش ز یکدیگر و نه کم باشید :
پس ، بر دلِ هم ، زخم نه، مرهم باشید.
کین گونه ای از وُحوش تان ساخته است:
هنگام رسیده ست که آدم باشید.

پنج
ای نامورانِ هر دو سو! ننگ بس است!
کُشتار به نامِ دین و فرهنگ بس است!
خاکِ دگری به سر کنید ، ار بشرید:
نیرنگ و بهانه جویی و جنگ بس است.

سی ام تیرماه ۱٣۹٣،
بیدرکجای لندن