اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣۰ مرداد ۱٣۹٣ -  ۲۱ اوت ۲۰۱۴

پیام همدردی سازمان راه کارگر
سیمین بانوی غزل زندگی و آزادگی درگذشت اما امید او به
جهانی عاری از خفقان و فلاکت همچنان زنده است!

سیمین بهبهانی شاعر مردمی و ارزشمند کشور ما ، روز ۲٨ مرداد بعد از چند هفته وخامت بیماری ریوی ، در بیمارستان پارس تهران درگذشت و غم بزرگی را برای خانواده ، دوستان ، اهل قلم و مشتاقان هنر متعهد بجای گذاشت .
سیمین بانوی غزل ایران ، ۲٨ تیرماه ۱٣۰۶ بدنیا آمد در دامن خانواده ای که هم پدر و هم مادر روزنامه نگار و اهل قلم بودند . پدرش شاعر و مدیر روزنامه " اقدام " و مادرش سردبیر مجله " آینده ایران" بودند. خود او از ۱۴ سالگی نخستین اشعارش را در مجله " نوبهار " که ملک الشعرای بهار منتشر میکرد به چاپ رساند . اولین مجموعه اشعارش در ۱٣٣۰ و آخرین آن در ۱٣۹۰ به چاپ رسیدند که دو جایزه بین المللی را نیز نصیب او نمود. او در کنار سرودن شعر و نیز ترانه سرایی برای خوانندگان ، به مدت سی سال ( از ۱٣٣۰ تا ۱٣۶۰ ) معلم و دبیر مدارس مختلف بود .
سیمین بهبهانی جدا از اشعار زیبای عاشقانه اش ، عمیقا اعتقاد داشت که شاعر و نویسنده نمی تواند و نباید به مسائل و مشکلات اجتماعی کشور خود و فراتر از آن جهان ، بی توجه بماند . در همین راستا بود که دفاع از حق حیات و زندگی ، حقوق بشر ، صلح ، آزادی و عدالت اجتماعی و تقابل با سانسور و استبداد و زن ستیزی و فقر و فلاکت و جنگ ، دستمایه بسیاری از اشعار و غزلیات او بودند که حاصل آن بیست جلد کتاب بوده است . به موازات همین تعهد اجتماعی بود که او را واداشت در هولناکترین دوران اختناق رژیم فقاهتی در کنار دیگر اعضای کانون نویسندگان ایران و با بیرق دفاع از آزادی بی حد و حصر ، در بازسازی و تجدید فعالیت کانون نقش مهمی داشته باشد . به همین خاطرهمواره در لیست سیاه وزارت اطلاعات و حتی از سوژه های قتلهای زنجیره ای پائیز ۷۷ بود . رژیم اسلامی حتی در دوره کهولت و سالمندی نیز از نقش تاثیرگذار سیمین بهبهانی میترسید تا آنجا که در سال ٨۴ به دلیل شرکت در تظاهرات زنان در تهران بیرحمانه توسط نیروی انتظامی مورد ضرب و شتم قرار گرفت و یا در سال ٨٨ همزمان با دعوت او به پاریس برای سخنرانی در دفاع از برابر حقوقی زنان ، گذرنامه اش توقیف شد و از خروج او از کشور ممانعت بعمل آمد .
سیمین بانوی ایران ، سودای " دوباره ساختن وطن " را داشت ، کشوری که در آن کودکی در حسرت پسته و بستنی دست به دزدی نزند و مادری از فقر ، شرمنده فرزندش نباشد . کشوری که هیچ نویسنده و روزنامه نگار و دانشجو و ... درآن اسیر نباشد و ضرورتی به زندان در آن نباشد و اثری از مجازات قرون وسطایی مرگ در آن نباشد . او تا آخرین لحظه زندگی پربار ٨۷ ساله اش به این آرمان باور داشت و به همگان ، امید فرا رسیدن چنین روز ناگزیری را میداد .
سازمان ما عمیقا خود را در اندوه خویشان ، یاران ، اهل قلم و اعضای کانون نویسندگان ایران شریک میداند و ضمن همدردی برای ایشان بویزه اعضای خانواده سیمین بهبهانی ، آرزوی شکیبایی و بردباری برای همه انها دارد.

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۰ اگوست ۲۰۱۴ - ۲۹ مرداد ۱٣۹٣