اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱ شهريور ۱٣۹٣ -  ۲٣ اوت ۲۰۱۴

سرمربی تیم ملی و رییس فدراسیون فوتبال می‌گویند هدف آن‌ها صعود به جام جهانی ۲۰۱٨ است؛ آیا وقت آن نرسیده که هدف صعود از مرحله گروهی جام جهانی باشد نه صرفا راهیابی به آن؟
کارلوس کی‌روش بالاخره به ایران آمد تا بماند و تیم ملی فوتبال ایران را در جام ملت‌های آسیا و پس از آن همراهی کند. هم او و هم رییس فدراسیون فوتبال می‌گویند که هدف از حالا تعیین شده است؛ صعود به جام جهانی ۲۰۱٨ روسیه.
سوال مهمی که امروز باید از سردمداران فوتبال ملی پرسید این است که آیا پس از آن همه شعار و تحلیل که در جام جهانی برزیل شد و توقع از تیم ملی را برای صعود به مرحله حذفی جام جهانی بالا برد و پس از این همه سال که از تولد فوتبال در ایران می‌گذرد، هنوز هم هدف ما صعود به جام جهانی است؟ در این باب ذکر چند مسئله ضروری به نظر می‌رسد.
۱- تیم ملی در برزیل خوب عمل کرد؛ دست کم برابر نیجریه و آرژانتین نتایجی گرفت که کمتر هوادار خوش‌بینی هم انتظار داشت و همین مسئله باعث شد که پیش از بازی با بوسنی و هرزگوین خیلی‌ها منتظر اولین صعود فوتبال ایران به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی باشند. حالا اما می‌شنویم که هدف گردانندگان فوتبال ایران باز هم نه صعود به یک هشتم نهایی که صعود به خود جام جهانی است. این یعنی فوتبال ایران پس از گذشت بیش از ۱۰۰ سال از تولدش رسیده به جایی که بگوید: نقطه سر خط.
۲- کی‌روش برای انتخاب مسافران برزیل قلم قرمزش را روی نام چند بازیکن جوان و آینده‌دار فوتبال ایران کشید. او در همان مقطع گفت که نمی‌توانسته در جام جهانی به کسانی میدان دهد که هیچ تجربه‌ای ندارند و ناچار بوده که از باتجربه‌ترها استفاده کند. حالا که جام جهانی تمام شده کمترین توقع از کی‌روش این است که به جوان‌ها میدان دهد و آن‌ها را برای جام جهانی ۲۰۱٨ آماده کند. نباید طوری شود که در آستانه جام بیست و یکم باز هم کاسه چه کنم دست بگیریم و از بی‌تجربه‌ بودن جوان‌هایمان بنالیم. بدون شک، باتجربه‌های امروز فوتبال ایران، چهار سال بعد اگر خداحافظی نکرده باشند،‌ جزو پیرترین‌های فوتبال جهان هستند.
٣- جام ملت‌های آسیا در پیش است و هنوز تیم ملی ترکیب بازیکنان و کادر فنی‌اش را نشناخته است. رقبای ما در آسیا از مدت‌ها پیش تدارک حضور قدرتمند در این بازی‌ها را دیده‌اند و ماه‌ها از ما جلو هستند. ژاپن، کره جنوبی، چین و در این سو عربستان، امارات، قطر، بحرین و سایرین ماه‌هاست که سودای قهرمانی در آسیا را در سر می‌پرورانند و ما همچنان خوابیم.
۴- جام ملت‌ها چه اهمیتی دارد؟ اگر قرار باشد برای قهرمان شدن در آسیا قید رشد فوتبال و حضور بهتر در جام جهانی ۲۰۱٨ را بزنیم، عقل سلیم حکم می‌کند که چه کار کنیم؟ اگر بنا باشد بین موفقیت در آسیا و افتخارآفرینی در جام جهانی یکی را انتخاب کنیم، کدام را برمی‌گزینیم؟ آن طور که از شواهد و قرائن پیداست و مصاحبه رییس فدراسیون و کارلوس کی‌روش نشان می‌دهد، انگار موفقیت در جام ملت‌های آسیا در اولویت دوم قرار دارد و این مسئله هرچند به ظاهر منفی است – یکی از نکات مثبت برنامه‌ریزی فدراسیون فوتبال ایران است.
۵- از آخرین باری که کره جنوبی در جام ملت‌های آسیا قهرمان شده، سال‌ها می‌گذرد ولی این کشور چندین دوره است که پای ثابت جام جهانی است و بارها تا مراحل بالای جام صعود کرده است. همین مسئله نشان می‌دهد که موفقیت در آسیا ارتباط چندانی با موفقیت در جام جهانی ندارد و الزاما هر تیمی که می‌خواهد در جام جهانی موفق شود نیازی به قهرمانی در آسیا ندارد. اما اگر قرار باشد که جام ملت‌های آسیا را قربانی جام جهانی ۲۰۱٨ کنیم باید از همین امروز جوان‌گرایی را در تیم ملی شروع کنیم و لحظه‌ای هم غفلت نکنیم. اگر واقعا هدف رییس فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی از طرح این حرف‌ها موفقیت در جام جهانی است، انتظار است که حرفشان را در عمل اثبات کنند. همچنین باید امیدوار باشیم که این حرف‌ها به نوعی توجیه پیش از موعد ناکامی احتمالی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا نباشد.
۶- تیم ملی اگر می‌خواهد جوانگرایی کند باید توجه زیادی به تیم‌های پایه داشته باشد. از طرفی برخی باشگاه‌ها تیم‌های پایه خوب و سازماندهی شده‌ای دارند و از طرف دیگر جوانان و نوجوانان زیادی – بر اساس یک رسم غلط که فقط در ایران جریان دارد – امید دارند که به تیم ملی نوجوانان و جوانان راه یابند و از آن طریق راهی باشگاه‌ها شوند.
حال این نکته مطرح می‌شود که چه کسی باید حواسش به جوان‌ها و نوجوان‌ها باشد؟ قطعا و یقینا سرمربی تیم ملی باید نگاهش را به سمت استعدادهای فوتبال ایران بچرخاند. حداقل این که در دنیا کی‌روش را به عنوان یک استعدادیاب حرفه‌ای و قهار می‌شناسند پس بهتر است که مسئولیت تیم های پایه فوتبال را نیز علاوه بر تیم بزرگسالان به او بسپاریم.
۷- وقتی کی‌روش برای اولین به ایران آمد و قرارداد بست، می‌گفتند که قرار است هدایت و نظارت تیم‌های پایه را نیز بر عهده بگیرد. در عمل اما این اتفاق نه تنها رخ نداد بلکه به نوعی تیم‌های بزرگسالان و پایه‌ها از هم دور و دورتر شدند. فدراسیون‌نشین‌ها می‌گفتند کی‌روش خلاف وعده عمل کرده و مرد پرتغالی مدعی بود که اختیارات را از او گرفته‌اند و از او مسئولیت می‌خواهند و او نمی‌پذیرد.
یکشنبه قرار است قرارداد جدید فدراسیون فوتبال با کی‌روش بسته شود. قرار است در این قرارداد تکلیف استفاده از دستیار ایرانی با هدف یادگیری علم روز از کی‌روش گنجانده شود. بنابراین بهتر است که بند مربوط به مسئولیت کی‌روش در قبال تیم‌های پایه هم به روشنی در قرارداد لحاظ شود تا چهار سال بعد از بی‌توجهی تیم ملی بزرگسالان و کادر فنی‌اش به تیم‌های پایه و استعدادهایمان ننویسیم و ننالیم.

منبع: ایسنا