• روز ۷ شهریورماه سی چهار مین سالروز اعدام جنایتکارانه ی شهلا و نسرین کعبی است. در روز ۷ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ سرکوبگران جمهوری اسلامی در تداوم کشتار و جنایت در کردستان دو خواهر، دو پرستار، دو امدادگر و دو خدمتگزار مردم را تنها و تنها به دلیل دشمنی جمهوری اسلامی با مردم کردستان به جوخه ی اعدام سپردند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۹ شهريور ۱٣۹٣ -  ٣۱ اوت ۲۰۱۴

 « روز ۷ شهریورماه سی چهار مین سالروز اعدام جنایتکارانه‍ی شهلا و نسرین کعبی است. در روز ۷ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ سرکوبگران جمهوری اسلامی در تداوم کشتار و جنایت در کردستان دو خواهر، دو پرستار، دو امدادگر و دو خدمتگزار مردم را تنها و تنها به دلیل دشمنی جمهوری اسلامی با مردم کردستان و بنیاد نهادن حاکمیتش با اعدام و قتل عام به جوخه‍ی اعدام سپردند امّا صحنه‍ی اعدام آنان شکوهی از مقاومت تاریخی محکومان به اعدامی است که درآن لحظه‍ی دشوار تنها به کرامت خود و جنبش عادلانه‍ی مردمشان می اندیشند.».(اخبار روز)
شهلا و نسرین کعبی و نیز برادرشان صدیق همچون دیگر جانباختگان راه آزادی و برابری از ملّیت های مختلف چون ترکها، عربها ، بلوچها و غیره همه جاودانه ها و اسطوره های تاریخی معاصرسرزمین ما هستند. ایستادگی و شهامت و شورش انقلابی این انسانهای سربلند ، آزاده واستوار را که حقیقتاً با شکوه و ستایش آمیز است را به تمامی آزادگان و مبارزین راه آزادی بویژه به خانواده محترم کعبی تبریک و تسلیت عرض می نمائیم.
فدائیان از جان گذشته مردم قهرمان ایران ،مسیر مبارزه بی بدیل شما در عرصه ی پیکار با شب پرستان، همچنان ادامه دارد. ما ملل تحت سلطه ی ایران به شما افتخارمی کنیم ودرامتداد راه سرختان به فردای روشن آزادی ،صلح، سوسیالیسم و برابری جنسیتی خواهیم رسید.مستبدان مذهبی باید بدانند که با امنیتی کردن فضای داخل کشور ، با سرکوب و کشتار وحشیانه بهترین فرزندان این مرز و بوم ،مبارزات توده ای پایان نمی گیرد.
شهلا ، نسرین و صدیق که روح بی قرار و سربلند عرصه کوهساران کردستان هستید، مطمئن باشید خون پاک شما و همه جانباختگان دیگر گم نمی شود. پیروزی نزدیک است. یاد و خاطره شیر زنانی چون شهلا و نسرین کعبی و نیز برادرشان صدیق کعبی تا ابد دردل آزادیخواهان ایران و جهان باقی خواهد ماند.
این سروده را به جانباختگان راه آزادی نسرین و شهلا و صدیق کعبی تقدیم می کنم:

تولّد» «
تو که رفتی
بالهایم را سوزاندند..
خاکستر بالهایم را
به تو خواهم سپرد.
تا در باد رهایشان سازی.
چرا بهراسم از مرگ؟!
چرا بترسم از زندان؟!
چرا در وحشت باشم از شکنجه؟!
بوی خاکستر مرا
عقابها نفس خواهند کشید.
ومن در تنّفس آنها
توّلد دوباره خواهم یافت.

فعاّلان جنبش کردستان که به صورت گروهی اعدام می شوند، همواره درطول تاریخ مورد ستم چند لایه بوده وهستند.آنان همچون همه ملّت های دربند، مورد محرومیت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی قرارمی گیرند. زمانی که سایرمناطق از وضعیت نسبتاً عادی برخوردار بودند. منطقه کردستان با داشتن نیروهای چریکی،تحت نام پیشمرگ به کانون مبارزه ی رادیکال وانقلابی علیه رژیم تحت حاکمیت استبداد مذهبی تبدیل شد.
علاوه برآن بسیاری از اعضا و هواداران سازمان های مختلف سیاسی دراین منطقه به آرایش نیروهای سیاسی خود پرداختند.اکنون نیزکردستان به رغم بمباران روستاها وشهرهایش از سال ۱٣۵٨ تا کنون به مرکز فعالیت کسانی تبدیل شده است که قلبشان برای آزادی وسوسیالیسم می تپد.آنها بیش ازهمه مبارزان ،تحت شکنجه و آزارهای فیزیکی و تجاوز جنسی قرارمی گیرند. آماراعدام درمورد فعّالان جنبش کردستان به طرزنگران کننده ای به مراتب بیشترازسایرمناطق بوده وهست.به همین دلیل نیز مبارزه مسلحانه مبارزان جنبش کردستان یک ضرورت تاریخی بوده و است. وقتی مردمی از همه چیز محروم می شوند، روستاها وشهرهای شان توسط دولت های تورکیه ، سوریه ، ایران بمباران می شود. مردمان مرزنشین که در نهایت فقر و فلاکت زندگی شان را سرمی کنند دراثر تیراندازی مرزبانان و پاسداران نیروی انتظامی دررقم های بسیار بالا کشته می شوند. آمار زنان خود سوخته ازسایر مناطق به مراتب بالاتر می رود.
برای این مردم دیگر چه افق و دورنمایی ؟! چه رویا سبزی برای ادامه زندگی وجود خواهد داشت؟! جزامید بستن به مبارزه.

زنده باد نام و یاد همه ی جانباختگان راه آزادی، برابری و عدالت.
با آرزوی رهایی بشریت از عفریت جنگ و توحش دینی.

مختصری از خاطرات من با مردم کردستان
www.akhbar-rooz.com