• ایران از نظر آمار بالای حوادث ساختمانی جزو عقب مانده ترین کشورهای جهان به شمار می رود و مسئولین چشم و گوش خود را بر این واقعیت بسته اند و از انجام دادن اقدامی عاجل خودداری نموده اند. شرایط بد اقتصادی و تورم بالای ۴۰ درصد اوضاع وخیمی را برای این قشر زحمت کش که بیشتر به صورت فصلی و پاره وقت نیز کار می کنند ایجاد کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۹ شهريور ۱٣۹٣ -  ٣۱ اوت ۲۰۱۴

مقدمه:
کارگر در لغت به معنی کار کننده است. کسی که در ازای دریافت مزد نیروی کار خود را می‌فروشد. از دید علم اقتصاد لفظ کارگر به کسی اطلاق می‌شود که نیروی فکری و جسمی خود را در یک بنگاه اقتصادی به اشتراک می‌گذارد. از نظر حقوقی کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل حق السعی (اعم از مزد، حقوق، سود و سایر مزایا) به درخواست کارفرما کار می-کند. کارگر سه ویژگی دارد که عبارتند از:
الف، کارگر شخصیتی حقیقی است نه حقوقی.
ب، کارگر به ازای کاری که انجام می‌دهد، حق السعی دریافت می‌کند.
پ، کارگر باید در انجام کار از کارفرما تبعیت کند.

کارگران ساختمانی در ایران:
در بین کارگران مصلوب الحقوق ایران اما از جمله بخش ها و لایه هایی از کارگران هستند که از بیشتر حقوق و مزایای کارگران کارخانه‌ها و دیگر موسسات محروم هستند. کارگران ساختمانی در واقع نه تنها بی عدالتی رایج در بین کارگران به آنان تحمیل شده است بلکه این دست کارگران از حق بیمه و سایر بیمه های اجتماعی نیز محرومند. کارگران ساختمانی که عموماً در بخش مسکن فعال می باشند بعضاً بیشتر به دلایل قانونی و اجرایی از بسیاری از مزایا و ضروریات اجتماعی و رفاهی محرومند. به دلیل ماهیت کاری آنها که به بیشتر به صورت آزاد می باشد هنوز چارچوب مشخصی برای آنها تدوین و تصویب نشده است. با توجه به غالب فعالیت کارگران ساختمانی در مشاغل ذیل همچون آرماتوربندی، قالب بندی، گچ-کاری، اسکلت بندی، بنّایی، نقاشی، بتون ریزی، سنگ بری، جوشکاری و نظایر اینها که به واقع مصداق مشاغل سنگین و پرخطر می باشند ضرورت داشتن حداقل ها از حداکثرهای دستمزد و بیمه و بیمه ی اجتماعی یک مطالبه ی برحق و روا می باشد. با نگاهی گذرا به آمار ذیل بیشتر به این واقعیت تلخ پی می¬بریم. طبق گزارش رسمی سازمان پزشکی قانونی کشور در سال ۱٣۹۲، روزانه پنج کارگر در سراسر کشور بر اثر حوادث ناشی از فعالیت های ساختمانی جان خود را از دست می هند که اگر آمارهای غیررسمی و سانسور شده ی این حوادث را به آمار فوق اضافه نماییم به آمار وحشتناک مرگ کارگران ساختمانی برمی خوریم که نشان از مرگ خاموش آنان دارد که برای تأمین معیشت خود و خانواده هایشان مجبور به کار در هر شرایطی هستند.
متأسفانه از این حیث ایران جزو عقب مانده ترین کشورهای جهان در آمار بالای حوادث ساختمانی به شمار می رود و مسئولین متولی این امر چشم و گوش خود را بر این واقعیت بسته اند و از انجام دادن اقدامی عاجل خودداری نموده اند. شرایط وخیم اقتصادی و تورم بالای ۴۰ درصد اوضاع وخیمی را برای این قشر زحمت کش که بیشتر به صورت فصلی و پاره وقت نیز کار می کنند ترسیم کرده است. در کشوری که مدیران و مسئولان و نمایندگان آن، حقوق و پاداش های چند ده ملیونی در ماه دریافت می کنند و دولت مردان و سیاستمداران آن، انقلاب را از آن مستضعفان و طبقه ی کارگر می دانند وضعیت کارگران بدین گونه نابسامان و اسفبار است و این برآمد دو احتمال بیشتر نیست. یا شعارهای گفته شده تنها جهت اغفال و فریب بوده اند و باوری به اجرایی کردن آنها نداشته اند یا اگر خوش بین باشیم باید بپذیریم طی ٣۵ سال گذشته بی کفایتی و نالایق بودن مدیران سیاسی و اجرایی نظام مانع از اجرایی شدن این شعارها بوده است.