• کمک بشردوستانه فوری و اضطراری به جوامع ایزدی، مسیحی، شیعه و تمام قربانیان خلافت اسلامی ضروری است. اما این مهم باید از طریق سازمان های بشردوست واقعی و سازمان ملل (نظیر غزه) صورت گیرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۲ شهريور ۱٣۹٣ -  ۱٣ سپتامبر ۲۰۱۴

باز دوباره شاهدیم که ایالات متحده از فجایع انسانی جهت اجرای اهداف امپریالیستی استفاده می کند و بنزین بر آتش می ریزد.
مشمئزکننده است که می بینیم اوباما و رسانه های غربی، پس از اشغال تحت رهبری آمریکا و نابودی کامل عراق بمثابه یک جامعه و کشتن یک میلیون تن از مردمانش، هم اکنون، برای مردم عراق اشک تمساح می ریزند. بسیار زشت و کریه است که هم اکنون نظراتی مطرح است مبنی بر این که ایالات متحده با تروریسم مبارزه خواهد کرد و از مردم عراق محافظت می کند، آن هم هنگامی که ظهور تروریسم نتیجه مستقیم تهاجم تحت رهبری آمریکا به این کشور بوده است.
کمک بشردوستانه فوری و اضطراری به جوامع ایزدی، مسیحی، شیعه و تمام قربانیان خلافت اسلامی ضروری است. اما این مهم باید از طریق سازمان های بشردوست واقعی و سازمان ملل (نظیر غزه) صورت گیرد.
شکست خلافت اسلامی و دیگر گروه های تروریستی از اهمیت بسیار برخوردار است اما این که مخالف مداخله ایالات متحده باشیم به همان درجه از اهمیت برخوردار است چرا که این مداخله اوضاع را بدتر خواهد کرد و اساسا بخاطر آن طراحی و برنامه ریزی شده تا به حضور ایالات متحده کمک کند و از کردستان عراق بمثابه پایگاهی برای عملیات ها و تهاجم علیه مردم ایران و عراق استفاده شود.
اعلام مداخله نظامی در عراق از سوی اوباما (البته از نوع بشردوستانه اش)، در عمل، اجرای برنامه جو بایدن (۲۰۰۶ )، معاون ریاست جمهوری ایالات متحده است: ایجاد یک دولت مرکزی بسیار ضعیف در بغداد و سه قلمرو خودمختار که توسط نیروهای سکتاریست و قوم گرا اداره و رهبری می شوند.
دولت ایالات متحده هم اکنون بر دولت اقلیم کردستان مسلط است و از برخی رهبران کرد، بویژه مسعود بارزانی بعنوان دارایی اصلی اش استفاده می کند. آنها به رهبران کرد گفته اند که هم اکنون زمان خوبی برای اعلام کشور مستقل کردستان نیست چرا که در معنای از دست رفتن تاثیرگذاری ایالات متحده بر بغداد است، یعنی جایی که رهبران کرد سهم عمده ای در قدرت و منابع و حضوری قدرتمند در ساز و کار امنیتی مرکزی دارند.
تشکیل ارتش سکتاریست سنی هماهنگ با این محور از سیاست ایالات متحده در عراق است. برخی از رهبران این سازمان های سنی عراقی پروآمریکایی، از جمله فراکسیون صدامیست حزب بعث، هم اکنون در اربیل، پایتخت کردستان حضور دارند. در این زمینه می توان به گزارش وال استریت ژورنال تحت عنوان برنامه های ایالات متحده برای ارتش «سنی» رجوع کرد.
نخستین بیانیه بارزانی پس از سقوط موصل، دومین شهر عراق بدست خلافت اسلامی و متحدین صدامیست اش، اعلان مرگ «عراق قدیم» و تولد یک عراق جدید بود. او تاکید کرد که نیروهای پیشمرگه اش «خارج از کردستان جنگ نخواهند کرد» و بسرعت نیروهای پیشمرگه اش را حرکت داد تا محدوده دولت اقلیم کردستان را تا چهل درصد افزایش دهند و آنها را درست در مرزهای تحت کنترل تروریست های خلافت اسلامی متوقف ساخت. ائتلاف عملا موجود با خلافت اسلامی بر بستری واقعی بر همگان واضح و آشکار بود.
خلافت اسلامی نیز به سهم خود، به سمت مناطق تحت تسلط دیگر نیروهای پیشمرگه کرد حرکت کردند که زیر نفوذ اتحادیه میهنی کردستان به رهبری طالبانی، رییس جمهور اسبق عراق بوده و رقیب نیروهای بارزانی محسوب می شوند. آنها همچنین اقدامات وحشیانه ای علیه قبایل شیعه، روستاهای مسیحی نشین و اقلیت های مذهبی کرد، نظیر ایزدی ها در موصل (نینوا) و استان های دیاله و کرکوک صورت دادند. تمام این اقلیت ها در مناطقی هستند که تحت کنترل پیشمرگه های بارزانی نیست. اوباما روشن کرده است که نیروهایش از دولت اقلیم کردستان، کنسولگری آمریکا و یک حضور نظامی قدرتمند در اربیل پشتیبانی خواهد کرد.
اقدامات رهبران کرد علیه منافع مردم کرد عمل می کند. سیاست مشابهی توسط رهبران کرد در دهه ۶۰ و ۷۰ دنبال شد. آنها، نظیر امروز، بشدت به پشتیبانی ایالات متحده و اسراییل تکیه کردند. آنها چنان به ایالات متحده و همپیمانش شاه ایران وابسته شدند که زمانی که آمریکا تصمیم گرفت آنها را رها کند ناگزیر از ترک مردم کرد شدند.
هنری کیسینجر واسطه توافقنامه ای میان صدام و شاه برای سرکوب پیشمرگه ها در ۱۹۷۵ شد. مصطفی بارزانی رهبر پیشین نیروهای کرد به دنبال توقف حمایت و ارسال تدارکات از سوی ایران شکست خورد. ایالات متحده نیز بارزانی را به واشینگتن جایی که چهار سال بعد مرد فراری داد. ظاهرا مسعود، پسرش از این درس تاریخی چیزی نیاموخته است و در حال قمار با سرنوشت مردم کرد و بطور کل مردم عراق است.
طی فرایندی مشابه ظهور القاعده در افغانستان، ایالات متحده ظهور خلافت اسلامی را نادیده گرفته و در برخی موارد از گروه های تروریستی و شبه نظامیان سری در عراق سال ها حمایت کرده است.
ایالات متحده و شیخ نشین های خلیج فارس در سال ۲۰۰۶، تصمیمی استراتژیک جهت حمایت از «افراطیون سنی» جهت تجزیه و اعمال حاکمیت و به انزوا کشاندن ایران در منطقه اتخاذ کردند. می توان در این زمینه به مقاله «ظهور یک استراتژی » و دو مقاله دیگر با نام های «خشونت فرقه ای در عراق» و «برنامه جو بایدن» اشاره کرد.
یکی دیگر از ابعاد مهم ظهور وحشت و ترور خلافت اسلامی در سوریه و اکنون در عراق آن است که که این اشکال وحشیانه از تروریسم در خدمت منافع اسراییل در منطقه است. قابل توجه است که «خلیفه» خلافت اسلامی و جنایتکار جنگی اسراییل، ناتانیاهو، مرگ مرزهای Sykes-Picot بین عراق و سوریه را تقریبا در یک روز اعلام کردند.
خلیفه هرگز اسراییل یا جنایت های جنگی اش در فلسطین و منطقه را متذکر یا مورد خطاب قرار نداده است، در حالی که ناتانیاهو اعلام کرد رود اردن جایی خواهد بود که اسراییل از خود «دفاع» خواهد کرد. وی همچنین حمایت خود از کشور کردستان مستقل را اعلام کرد.
در حالی که سفیر اسراییل در واشینگتن توضیح می داد که چرا اسراییل و غرب باید نسبت به دیگر «بچه های بد» از «بروبچه های بد» خلافت اسلامی حمایت کنند؛ تروریست های زخمی قبل از اعزام مجدد برای جنگ در سوریه از بیمارستان های اسراییل استفاده می کردند.
بر من واضح و آشکار است که خلافت اسلامی در خدمت اهداف اقتصادی، سیاسی و نظامی ایالات متحده و اسراییل در منطقه است. ایالات متحده همچنین از تروریسم خلافت اسلامی به مثابه چماقی برای تحمیل شرایط به بغداد برای مثال قطع رابطه با ایران و سوریه استفاده می کند.
به شیوه مشابهی، ایالات متحده از تروریسم خلافت اسلامی جهت متوقف ساختن حمایت های ایران به جنبش مقاومت فلسطین و لبنان و قطع کمک هایش به سوریه استفاده می کند. به طور کل، هدف، پذیراتر کردن و مطیع تر کردن ایران نسبت به اهداف ایالات متحده در منطقه است. در این زمینه می توان به مقاله من تحت عنوان «دلایل ظهور خلافت اسلامی» و ترکیب هم پیمانانش در عراق رجوع کرد.
تاریخ البته نه فقط در سال های «جنگ با ترور»، نشان داده است که هنگامی که ایالات متحده و هم پیمانانش در کشورهای دیگر مداخله می کنند، همیشه نتایج فاجعه بار بوده است. اگر بخواهیم از نو اغفال نشویم – حتی پس از فجایع افغانستان، عراق و لیبی- و فریب این فکر را نخوریم که این بار مداخله، مطلوب و با نیت خیر صورت می گیرد، درک مقاصد امپریالیستی که در پس پشت سخن از «کمک های بشردوستانه» نهفته، یک ضرورت است.


* سامی رمضانی، پناهنده سیاسی از عراق تحت حاکمیت صدام حسین، و عضو کمیته راهبری ائتلاف جنگ را متوقف کنید در انگلستان است. این مقاله نخستین بار در ۸ آگوست ۲۰۱۴ در Stop the War Coalition منتشر شده است.

منبع:MRzine