اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۰ مهر ۱٣۹٣ -  ۲ اکتبر ۲۰۱۴

اخبار روز: سایت کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی، اظهارات روحانی در سفر وی به نیویورک را مورد انتقاد قرار داد و نوشت:


اظهارات حسن روحانی، رییس جمهوری اسلامی و فرد حائز اکثریت آراء در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته، در جریان سفر اخیرش به نیویورک، برخلاف سفر موفق سال گذشته نه تنها حاوی نکته ای جدید برای رضایت خاطر حامیان و دلسوزان وی نبود بلکه تلخ کامی هایی را نیز به همراه داشت.

سال پیش و در جریان سفر به سازمان ملل که اندکی پس از رونمایی دولت تدبیر و امید صورت می گرفت، تقریبا هر رفتار و سخنی از سوی رییس جمهور تازه با استقبال و روی گشاده افکار عمومی مواجه می شد، چه آنکه هم “او احمدی نژاد نبود” و هم آنکه وی نماینده تبلور حداقلی اراده ملتی بود که در سیاه ترین لحظات شب، با مقاومتشان، توانسته بودند روزنه ای به روشنایی امید بگشایند. پس هرچه آن خسرو می کرد شیرین بود.

از سوی دیگر، ارجاعات مکرر رییس جمهور نو به “آنچه مردم در انتخابات کردند” و “فرصتی که برای همگان فراهم کردند” نشان از تحلیل مشترک ملت و منتخبشان داشت. با این حال درک این نکته حائز اهمیت است که زشتی و زیبایی سخن، خیلی وقتها با زمان ادای آن مرتبط است. بنابراین تکرار حرفهایی که زمانی نزد افکار عمومی خوشایند تلقی می شود، ممکن است در زمان دیگری، حرفهایی تکراری و ملال آور که نشانی از پیشرفت و صداقت در خود ندارد، تلقی شود.

از تلخی برخی اظهارات ریاست محترم جمهور در چند مقطع سفر اخیر نیویورک گفتیم. پر واضح است که این تلخی حاصل نوع سخنان ایشان در خصوص مذاکرات هسته ای و یا نحوه تعامل با جهانیان نبود – که در این مورد تعبیر نگران کننده مناسب تر است – بلکه تلخکامی مورد نظر، نتیجه بیانات گاه به دور از انصاف ایشان در باب وضعیت دادگاه ها و میزان حمایت عالی ترین مقام اجرایی از حقوق مصرح شهروندان در قانون اساسی وفق سوگندش، بوده است.

در جریان نشست خبری دکتر روحانی در نیویورک وی در پاسخ به پرسشی در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران ازجمله گفت: “اگر از مردم ایران سوال کنید و سری به جامعه ایران بزنید، می‌بینید که بعد از انتخابات سال قبل، در جامعه امروز ما، آرامش، وحدت و انسجام بیشتری احساس می‌شود…. گزارش گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل نمی‌تواند معیاری برای بیان واقعیت‌ها باشد… اگر شما به ایران سفر کنید و از مردم بپرسید، در می‌یابید که شرایط جامعه، دانشگاه‌ها، احزاب و گروه‌ها نسبت به گذشته کاملا متفاوت است”.

دکتر حسن روحانی همچنین، گفت: “مساله حقوق بشر هر کشوری باید مربوط به آن کشور و در چارچوب فرهنگ آن کشور مورد بررسی و بازبینی قرار بگیرد.”

رییس جمهور حقوقدان که خود از جمله وکلای دادگستری است، در بخش دیگری از همین نشست خبری در مورد “لزوم طی شدن مراحل قانونی در تحقیقات دادستانی که ممکن است به تبرئه هم منجر شود” اظهار داشت: “طبیعی است که این دوره بازجویی باید پایان یابد … اگر در مرحله دادستانی کیفرخواست برای او صادر شد به دادگاه می رود و برای او حکم صادر می شود. البته آنچه اهمیت دارد این است که روند نسبت به همه آنانی که در کشورهای مختلف به هر اتهامی بازداشت می شوند باید عادلانه، حقوقی و در چارچوب قانون رفتار شود و همه کسانی که بازداشت شده اند باید حق داشتن وکیل برای دفاع از خودشان داشته باشند”.

اما سه نکته کوتاه در نقد دقت، انصاف و صداقت همین اظهارات:

۱- از شخص جناب روحانی به عنوان رییس جمهوری که تصدی ایشان در مقام کنونی حاصل یک روند حقوقی (انتخابات) بوده، بعید است که با لحنی ناخوشایند پرسشگری را که مبتنی بر گزارش های رسمی سازمان ملل متحد از وضعیت حقوق بشر در ایران می پرسد به کف خیابان و نظرخواهی از مردم ارجاع دهند. به راستی اگر نظرخواهی از مردم در خیابان ملاک بود، حالا کرسی ریاست محل تصدی ایشان بود؟ هنوز شعارهای “یا حسین میرحسین” مردم در میتینگ های انتخاباتی و جشن های پس از ۲۴ خرداد ۹۲ که فراموش نشده است. گذشته از این، آیا وقتی ترجیع بند سوالات خبرنگاران خارجی از عالی ترین مقام اجرایی ایران، پی گیری سرنوشت روزنامه نگار بازداشت شده یک نشریه بین المللی است، آیا دعوت از همکار نگران او برای سفر به ایران و “مشاهده واقعیت از نزدیک” ایده ای مطلوب و منطقی است؟ هرچند که ایشان با کمال تاسف در جای دیگری گفته اند “فکر نمی‌کنم فردی به خاطر روزنامه‌نگاری یا فعالیت رسانه‌ای دستگیر شده باشد” و این عبارت قطعا واقعیت ندارد و دهها شاهد زنده برای اثبات دروغ بودن آن، چه آزاد و چه هنوز در زندان، وجود دارند.

۲- متاسفانه باید گفت مواجهه مطلق با حقوق بشر از منظر “نسبیت های فرهنگی” انتخابی است که بدنام ترین دیکتاتورهای قرن گذشته انجام داده اند. شخص جناب روحانی و مشاوران مجربشان، و از همه مهمتر جناب دکتر ظریف که خود مدرس حقوق بین الملل و حقوق بشر است، به خوبی می دانند که تاکید بر شرایط هر کشور و تفاوت های فرهنگی جهت به چالش کشیدن حقوق جهان شمول بشر، تا چه حد نظریه ای خطرناک است. ملت ما هنوز فراموش نکرده است اظهارات محمدرضا پهلوی در مصاحبه با رسانه های غربی را که حقوق بشر و دموکراسی را مسائلی غربی و ناهمخوان با فرهنگ ایرانی می خواند و ازجمله می گفت:” حکومت و نظام سلطنتی تنها فرم موجه برای حکومت ایران است، به شرطی که من شاه باشم”.

۳- اصل تاکید مکرر جناب روحانی بر لزوم طی تشریفات دادرسی – از دادسرا تا دادگاه – آن هم در همه جای دنیا و نیز لزوم دسترسی به وکیل بسیار شیرین است. اما تلخ کامی آنجا پدیدار می شود که به یادآوریم سه چهره ملی، بیش از سه سال و نیم است که در زندان اند، بدون حتی یک برگ پرونده و یا دستوری قضایی.

فرض محال که محال نیست، اصلا فرض را بر این بگیریم که در جریان تمامی بازداشت هایی که در دولت پیش و دولت کنونی صورت گرفت، دادستانی به مر قانون عمل کرد و دادگاه ها نیز قانونا احکامی صادر کردند و فتنه گرانی نیز طبق همان احکام حالا سالهاست در زندان اند. حتی در همین فرض نیز پاسخ جناب روحانی با آنچه بر راهبران سرافراز جنبش سبز و آن ثلاثه محصوره رفته و می رود مطابقت ندارد. فرزندان رهنورد، موسوی و کروبی بارها اعلام کرده اند که آنها حتی وضعیت یک زندانی را نیز ندارند.

آقای رییس جمهور! سخت است، اما باز هم می گذاریم به حساب فراموشی شما، چرا که نمی خواهیم محک صداقت را پیش بکشیم. اما فراموش نکنید که فرموده امام معصوم (ع) را که “دروغ کلید همه گناهان است.”

شما که وعده کردید با کلید تدبیر و امید، گره از کار فروبسته مملکت که احمدی نژاد و حامیانش سه قفله کرده بودند بگشایید، اگر هم می بینید قفل بزرگتر از کلید است، دست کم از مهمترین خطای او بپرهیزید. احمدی نژاد جرایم بزرگی داشت که به خاطر آنها باید در دادگاه امروز و فردای قیامت مجازات شود. اما شاید مهمترین لغزش او بی پروایی در دروغگویی بود. فریاد “دروغ ممنوع” ملت در سال ۸۸ را فراموش نکنید. شما منتخب همان ملتید، و فراموش نکنید که هیچ وقت مجبور نیستید دروغ بگویید، حتی اگر مجبور شوید سکوت کنید.