اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۰ مهر ۱٣۹٣ -  ۲ اکتبر ۲۰۱۴

"من از همه در ترکیه می‌خواهم که اگر مایل‌اند مذاکرات صلح در راه رسیدن به دموکراسی ادامه پیدا کند،نسبت به کوبانی قبول مسئولیت کنند"

همانطور که در اخبار شاهد بودیم روی حرف و به نوعی تهدید رفیق اوجالان دولت و مقامات ترکیه بوده است.دولتی که کافیست با یک نگاهی مختصر به مواضع و اقدامات سیاسی و نظامی اش در ترکیه و منطقه طی همین چند سال اخیر به ماهیت مرتجعانه و ضد مردمی اش پی برد. دولتی که به معنای واقعی کلمه سیاسی کاری را توانسته است به نسبت خوب دیکته کند و در تمام پیش آمدهای داخلی و منطقه ای در پی سرکوب جنبش های مترقی مردمی و به اصطلاح خودشان امن کردن منطقه برای سرمایه گذاری بیشتر و تامین منافع بورژوازی عمل کرده است و جز این دیگر هیچ. و در عین حال در پی اسطوره سازی و ساختن تصویری ناجی وار از خود بوده است، و البته انگار در این هدف موفق هم شده است تا جایی که رفیق اوجالان درخواستی از همین دولت برای حراست از کورسوی آزادی و عدالت در منطقه می کند. و گویا باز هم باید در تاریخ ثبت شود که همان اندک آزادی و حق حیاتی که برای توده فراهم می شود به لطف و میانجی گری همین دولت های امپریالیستی عزیز بوده است، که اگر این الطاف نبود، داعش همه ما را می خورد.
و نکته دیگری که قابل تامل است، تهدیدی است که در رابطه با روند مذاکرات صلح و قطع کردن این روند از سوی <پ ک ک> می باشد!
این موضوع یک سوال اساسی را ایجاد می کند و آن اینکه در پرتو این صلح منافع کدام طرف تامین می شود؟ توده ی کورد یا دولت ترکیه؟! مذاکرات صلح در راه رسیدن به کدام دموکراسی؟!
صلح فعلی و تهدید به بر هم زدن آن به عنوان اهرم فشاری از سوی پ ک ک مورد استفاده قرار می گیرد، پس می توان به سادگی نتیجه گرفت در تمام این سالها منافع دولت ترکیه را فراهم کرده است، زیرا که دولت باید نگران قطع روند صلح باشد، چرا که این مکان را ایجاده کرده است که دولت در داخل جنبش های مردمی غیرکرد و البته کرد را با خیالی راحت تر سرکوب کند و در منطقه برای تثبیت موقعیت اش یک روز با داعش و دیگران، دوست باشد و یک روز دشمن.
شاید بهتر باشد سیاست را از سیاسیون مرتجع یاد نگیریم و در راهی که ایمان داریم برای آزادی و عدالت پیش رویمان است نه سیاسی کاری بلکه با تمام وجود مبارزه کنیم، و این جنگ و مبارزه ی طبقاتی است که قطعی ترین امکان سیاسی برای حرکت به سمت آزادی را میسر می کند. رفیق اوجالان صلح دیگر بس است، چریک برای آزادی باید مبارزه کند، با صلح و تهدید اتفاق خوبی برای ما نمی افتد. صلح را باید فراموش کنیم و برای عدالت و آزادی باید هر آنچه که در توان هست در میدان مبارزه به کار برد شاید که پیروز ما باشیم، و باور داشته باشیم از ائتلاف و جنگ این شغالان، آبی برای ما گرم نمی شود.