• کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری از کشورهای ۵+۱ خواست در مذاکرات خود با ایران موضوع حقوق بشر و حقوق کارگران را درنظر بگیرند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۵ مهر ۱٣۹٣ -  ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴

اخبار روز: کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری از کشورهای ۵+۱ خواست در مذاکرات خود با ایران موضوع حقوق بشر و حقوق کارگران را درنظر بگیرند. متن نامه ی کنفدراسیون به شرح زیر است:

نمایندگان کشورهای۵+۱، در وین برای مذاکره با دولت ایران در رابطه با موضوع هسته ای ایران دیدار دارند. اما بسیار جالب خواهد بود که توجه خود را فراتر از موضوع هسته ای مطرح کنند. ما با نمایندگان این اجلاس تماس گرفته و درخواست تمرکزدر مورد حقوق بشر به طور کلی و حقوق کارگران بطور خاص را داریم .
همانطور که توسط گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در ایران اشاره شده است، وضعیت حقوق بشر در ایران وخیم است. همانند مخالفان سیاسی، اقلیت های مذهبی و قومی، کارگران نیز فشار زیادی را متحمل می شوند و از وضعیت نگران کننده حقوق بشر در ایران نگران هستند.

(۱)         در ایران، حق سازماندهی، تظاهرات و اعتصاب ممنوع می باشند. کارگرانی که برای این حقوق خود تلاش می کنند، بلافاصله اخراج می شوند. به بسیاری از سازمان دهندگان، برچسب آشوبگر، جاسوس، توطئه گر و شورشی زده می شود و بر این اساس مجازات می شوند. علاوه بر این، تعداد زیادی از فعالان کارگری با اتهامات جنایی متهم و به دادگاه های فرمایشی فرستاده می شوند. بسیاری از روزنامه نگاران، معلمان و دیگر فعالان اجتماعی، با احکام سنگینی در زندان ها بسر می برند و یا در زندان ها در انتظار تصمیم دادگاه های نهایی در مورد محکومیت خود هستند. حداقل ۱۷۰۰ تن از فعالان اجتماعی به علت فعالیت در راستای رعایت پیمان جهانی حقوق بشر و فعالیت کارگری در حال حاضر زندانی می باشند و اعدام ها بیشتر از دوران گذشته، همچنان ادامه دارند.

(۲)         صنایع بزرگ و کلیدی به طور فزاینده ای نظامی و امنیتی شده اند. در واقع روابط صنعتی صحیح اصلا وجود ندارد.

(٣)         در کمیته کنترل دستمزد که حداقل دستمزد برای کارگران را تعیین می کند، کارگران نماینده واقعی ندارند و این نقض آشکار حقوق کارگران است. وضعیت اقتصادی کارگران واقعا نگران کننده است، در سال گذشته، ۴۵ درصد تورم در کالاها و بخش خدمات مصرف کننده وجود داشت. برای خدمات اساسی، کالاهای مورد نیاز و مواد غذایی روزانه، مانند غلات، لبنیات، گوشت قرمز و سفید، نرخ تورم خیلی بالاتر از این رقم بوده است. کارگران ایران در آلونک های محله های فقیر نشین زندگی می کنند. در نتیجه سیاست ممنوعیت حضور نمایندگان واقعی کارگران در کمیته های کنترل دستمزد، فشار زندگی بر گرده کارگران بیشتر می شود. ارزش دستمزد متوسط یا دستمزد واقعی کارگران ۴۵ درصد نسبت به سال گذشته کاهش یافته است و در حال حاضر به ۳۰٪ دستمزد واقعی رسیده است.

(۴)         امروز یکی از مهم ترین مسائل پیش روی کارگران ایران، عدم پرداخت دستمزد های آنان در ازای کار انجام شده است. اعتراض کارگران بیکار و تظاهرات کارگرانی که حقوق خود را از شش ماه تا چهارده ماه دریافت نکرده اند، هر روز دیده می شود. پرداخت دستمزدهای کارگران در هر چند ماه به یک بار به یک رویه در پروژه های بزرگ تبدیل شده است. در چنین پروژه هایی، یک اقدام طبیعی دسته جمعی برای دریافت دستمزد عقب افتاده، اعتراض و اعتصاب است که معمولا به پرداخت بخشی از دستمزدهای عقب افتاده و اخراج رهبران کارگران منجر می شود. شمار زیادی از کارگران که خواستار دستمزد عقب افتاده خود بودند، بیکار شده اند و در لیست های سیاه اشتغال قرار گرفته اند. آنان شانس خود را برای یافتن کار دوباره، از دست داده اند. این امر منجر به درد و رنج بسیار زیادی برای کارگران و خانواده های آن ها می شود. حضور امنیتی و ایجاد جو پلیسی در محل کار بسیار چشمگیر است. با وجود تمام سیاست های ضد کارگری و سرکوبگرانه، آنان همچنان برای دریافت به موقع حقوق خود مبارزه می کنند.

(۵)         تبعیض جنسیتی بسیار گسترده و تبعیض قومی در محل کار هنوز هم ادامه دارد. به گفته منابع قابل اعتماد و مستقل، دستمزد زنان، به ویژه در کارگاه های کوچک، تنها در حدود یک سوم دستمزد مردان، برای کار مشابه می باشد. همچنین، برخی از کارگران مهاجر، به ویژه کارگران افغان، دستمزد بسیار کمی دریافت می کنند. از سوی دیگر، در پروژه های نفت، کارگران خارجی چندین برابر بیشتر از کارگران محلی حقوق دریافت می کنند. دولت سیاست های تبعیض آمیز را ترویج و فعالیت های صلح آمیز جنبش حقوق زنان در ایران را با سرکوب پاسخ می دهد.

(۶)         بخش قابل توجهی از کارگران که در کارگاه هایی کمتر از۱۰ کارگر کار می کنند، از مزایای حداقلی قانون کار، که برخی حفاظت ها را از کارگران می کند، محرومند. در واقع، کارفرمایان به تبعیض علیه کارگران ادامه می دهند. در عمل، برای این کارگران که بخش بزرگی از نیروی کار را تشکیل می دهند هیچ حفاظتی در نظر گرفته نشده است. گزارش ها نشان می دهند که بیش از ۷۰ درصد از کارگران ایرانی در قراردادهای موقت کار، بدون امنیت شغلی کار می کنند.

(۷)         آموزش و پرورش و بهداشت و درمان در ایران هر روز بیشتر و بیشتر برای کارگران، غیر قابل دسترس می شود. به گزارش منابع موثق، بیش از سه میلیون کودک از تحصیل در ایران باز مانده اند که بیش از یک میلیون آنان، کودکان کارگر می باشند. ایران بالاترین میزان کار کودکان در جهان را دارد و پیش بینی می شود که در مدت کوتاهی گسترش یابد.

در خلال مذاکرات، ۵+۱ باید از این فرصت منحصر به فرد استفاده کرد و به رهبران ایران برای احترام به حقوق بشر و رعایت حقوق کارگران، اعمال قدرت بیشتری شود.