• تقاضاهای مبارزان کوبانی کماکان پابرجاست. باز شدن مرز ترکیه و ارسال سلاح سنگین، تقاضاهایی که هنوز اجابت نشده و نه آمریکا و نه اتحادیه اروپا اهرم های موثر خود را در این راستا بکار نگرفته و دولت ترکیه را تحت فشار قرار نداده اند. در حقیقت آمریکا و همپیمانانش خواهان نابودی هر نوع آلترناتیو مردمی موثر در برابر داعش هستند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۵ مهر ۱٣۹٣ -  ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴

اکنون که در حال نوشتن هستم، خبرهای خوبی از کوبانی به گوش می رسد، مبارزان کرد، اشغالگران درنده خوی داعش را از شهر تقریبا بیرون رانده اند ... رسانه های جریان اصلی سعی می کنند در این پیروزی حملات هوایی نیروهای ائتلاف را عمده کنند. جدا از آن که چیدن و مصادره میوه مقاومت خلق کوبانی کاری رذیلانه است، این رسانه ها به اظهارات مقامات رسمی کشورهای عضو ائتلاف، چند روز قبل تر، یعنی زمانی که نبرد کوچه به کوچه در شهر کوبانی جریان داشت، توجهی نمی کنند. آن چه مبارزان کوبانی می خواهند باز شدن مرز ترکیه و ارسال سلاح های سنگین است. خواسته هایی که تا همین امروز به آن ها جواب مثبت داده نشده... آن ها خواستار مداخله نیروهای ائتلاف نبودند بلکه به کرات این موضع مطرح شد که در صورت ارسال سلاح سنگین و باز شدن مرز ترکیه ما خود می توانیم در برابر نیروهای داعش ایستادگی کرده و آن ها را شکست دهیم... اما به این خواسته ها پاسخ مثبتی داده نشد، هیچکدام از قدرت های خارجی حاضر در ائتلاف، برای تحقق خواسته های مقاومت کوبانی پافشاری نکردند. وقتی هم که شهر در آستانه سقوط قرار گرفت و خطر فاجعه انسانی در ابعاد قتل عام مردم مطرح شد، اظهار نظر مقامات ائتلاف ناامید کننده بود.
وزیر امور خارجه آمریکا روز پنجشنبه ۱۷ مهر ماه اعلام کرد که «پیشروی نیروهای گروه حکومت اسلامی در کوبانی یک تراژدی است اما باعث تغییر استراتژی بلندمدت واشینگتن و همپیمانانش در منطقه نخواهد شد».
وزیر امور خارجه آمریکا افزود: «تنها چند هفته از تشکیل ائتلاف بیشتر نگذشته است. هنوز مشغول تعیین ماموریت ها هستیم. هدف اصلی تشکیل ائتلاف فراهم کردن فضای لازم برای تشکیل دولت عراق بود تا این که بتوانند شروع به عقب راندن آن ها (حکومت اسلامی) کرده و نظم و آموزش هایشان را مختل و ارتباط اشان با مراکز تامین تدارک را قطع کنند که این موضوع در حال انجام است».
به گزارش رویترز جان کری اظهار داشت: «کوبانی یک تراژدی است چرا که نشان دهنده شرارت داعش است. اما این تعریف استراتژی و یا اقدامات کامل در نظر گرفته شده برای مقابله با داعش نیست».
وزیر امور خارجه آمریکا هشدار داد: «با توجه به این که به ثمر نشستن تلاش های ائتلاف بین المللی هفته ها و ماه ها به طول خواهد انجامید، دیگر شهرها نیز ممکن است هدف حمله نیروهای داعش قرار گیرند».
آیا این اظهارات، آن هم در زمانی که نبرد کوچه به کوچه در کوبانی در جریان است، برای داعش دلگرم کننده نبود؟ سخنانی که وعده عدم مداخله به داعش می داد، آن هم نه فقط در نبرد جاری در کوبانی بلکه برای تسخیر و اشغال چند شهر دیگر (بگویید کانتون های دیگر). بنا به اظهارات پیشین مبارزان کرد بمباران های مواضع داعش تاثیر محسوسی در پیشروی داعش به سوی شهر کوبانی نداشته است. هیچ گزارشی نیز مبنی بر ارسال تسلیحات از سوی ائتلاف به مبارزان کرد وجود ندارد. در حقیقت ایالات متحده و نیروهای ائتلاف تصمیم گرفته بودند دست روی دست بگذارند و شاهد سقوط دومینووار کانتون ها باشند. اما مقاومت جانانه مبارزان کرد و وارد آمدن تلفات سنگین به داعش و تشدید اعتراضات در سراسر جهان، و تقاضای حملات هوایی در همان مقطع از سوی مبارزان کرد، نیروهای ائتلاف را ناگزیر از مداخله کرد و با هجده حمله هوایی به پشتیبانی از نیروهای کوبانی پرداختند. و حال رسانه های جریان اصلی درصدد اند به جای برجسته شدن مقاومت سی و سه روزه مبارزان کرد و رزمندگان انترناسیونالیست که به آنها پیوسته اند، نقش حملات هوایی را عمده کنند.
تقاضاهای مبارزان کوبانی کماکان پابرجاست. باز شدن مرز ترکیه و ارسال سلاح سنگین، تقاضاهایی که هنوز اجابت نشده و نه آمریکا و نه اتحادیه اروپا اهرم های موثر خود را در این راستا بکار نگرفته و دولت ترکیه را تحت فشار قرار نداده اند. در حقیقت آمریکا و همپیمانانش خواهان نابودی هر نوع آلترناتیو مردمی موثر در برابر داعش هستند. اگر به خواسته های مبارزان کرد از سویی و پاسخ تلویحی کری به جامعه جهانی درباره کوبانی توجه کنیم بسیاری از مسایل روشن خواهد شد.
می بینیم که هیچ پاسخ روشنی به خواسته های مبارزان کرد داده نمی شود، به جای آن، مساله مداخله ائتلاف و عدم امکان آن مورد بررسی قرار می گیرد و این در حالی است که خواسته مبارزان کرد مداخله نیروهای ائتلاف در نبرد کوبانی نبوده مگر در واپسین مقطع که نه مرز ترکیه باز شد و نه سلاح سنگین ارسال شد و دشمن درنده در کوچه های کوبانی پرسه می زد.
پیام صریح کری به مبارزان کوبانی این بود که نیروی ائتلاف است که باید ناجی باشد، نیروی مردمی نباید با هویتی مستقل و قائم به خود مقاومتی پیروزمند را هدایت کند، ما برای مداخله فاجعه می خواهیم، چیزی شبیه شنگال، ما برای مبارزه با داعش آلترناتیو نمی خواهیم. اگر این آلترناتیو مردمی باشد دیگر بدتر! چرا که در خطه نفت خیز خاورمیانه، فقط تصور مردمی که به حکومتی خودگردان شکل داده اند و زن و مرد و مرد و کودک حاضرند برای حفظ آن اسلحه دست بگیرند، برای سردمداران نیروی ائتلاف وحشت انگیز است. مردمی که اراده کرده اند روی پای خود بایستند و یاد گرفته اند با نان و گوجه فرنگی زیر آتش درنده خویانی که شما آن ها را مسلح کردید تاب بیاورند، دیگر بازار خوبی برای فرهنگ مصرفی شما و مک دونالد نیستند. آن ها نه تنها بازار خوبی نیستند بلکه چیزی در چنته دارند که دودمان شما را برباد می دهد. وقتی کری از کوبانی به مثابه یک تراژدی سخن می گوید به عمد حقایقی را سانسور و باوری را حقنه می کند. اما در نظر ما کوبانی، تراژدی نیست، کوبانی مقاومتی قهرمانانه است. کوبانی خلق آلترناتیو مردمی در خاورمیانه زیر آتش است.