• نمی دانم کجا می کشانند مرا
این کوره راههای بی شمار، اما
می نشینم هرروز بر سر راه
با دعا و اشکی در انتظار؛ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۱ آبان ۱٣۹٣ -  ۱۲ نوامبر ۲۰۱۴

 دو شعر از مجموعه "رویاهای سپیده دم" شاعر ارمنی، واهان تِـریان

ترجمه: آرسن نظریان


جستجو


نمی دانم کجا می کشانند مرا
این کوره راههای بی شمار، اما
می نشینم هرروز بر سر راه
با دعا و اشکی در انتظار؛

گمگشته در مسیرهای بی پایان
شاید که بیابم تو را روزی،
با لبخندی و گفتاری دلنشین
همچو نوری برقلب تاریکی تابان؛

پیچ و خم راهها، بی شمار،
می برندم بی محابا از پی خویش،
توکجایی، توکجایی ای پگاه سرخ فام،
ای صبحدم آبستن شادی دیدار.


وداع


تو می روی، نمی دانم کجا،
ساکت و غمگین،
همچون ستاره ای فروتن و رنگ پریده؛

من می روم، افسرده و تنها؛
پرکشان،
همچون گلبرگ فروافتاده از گل؛

تو می روی، نمی دانم کجا،
دل شکسته،
لیک اشکهایت از من نهان؛

من می روم، آرام و بی گلایه،
دردل من، اما
دردی است بی پایان، دریغی کشنده.

-------------------