• طبق پژوهشهای بعمل آمده در نخلستانهای اهواز، صد نوع خرما تولید می شود که ده نوع آن از درجات عالی بحساب آمده، برای مصارف خوراکی در بازارهای داخلی و خارجی عرضه میشوند و بقیه در بخش صنعتی بمصرف می رسند... در ده های اخیر، به نخلستان های اهواز آسیب های سختی وآرد شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۵ آبان ۱٣٨۵ -  ۲۷ اکتبر ۲۰۰۶

شهرهای خوزستان به ویژه مناطق جنوب و غرب آن دارای بزرگترین باغات درخت خرما (معروف به نخلستان)، هستند .
طبق پژهشهای بعمل آمده در نخلستانهای اهواز، صد نوع خرما تولید می شود که ده نوع آن از درجات عالی بحساب آمده، برای مصارف خوراکی در بازارهای داخلی و خارجی عرضه میشوند و بقیه در بخش صنعتی بمصرف می رسند. بنا بر گفته های آقای موسوی رئیس جهاد سازندگی استان در حال حاضر زمینهای زیرکشت درخت خرما ٣٨ هزار هکتار است که در آنجا سالیانه ۱۴۵ هزار تن خرما تولید می شود .
در ده های اخیر، به نخلستان های الاهواز آسیب های سختی وآرد شده است. به برخی عوامل این آسیب رسانی در مراحل مختلف، به شرح زیر می توان اشاره نمود .
۱- جنگ ایران وعراق که هشت سال بدرازا کشید و در آن نخلستان ها مستقیماً زیر ضربات توپ و تانکهای دوطرف قرار گرفته و نیز در بمب بارانهای هوائی بعلت استفاده از نخلستانها برای پوشش لشکرها، به آتش کشیده میشد که در نتیجه متحمل خسارتهای بسیاری شدند. علاوه بر آسیبهای دوران جنگ بر نخلستانها، پس از پایان آن مینهای بجا مانده از آن دوران هر از چندی نخلها و کشاورزان رابه کام مرگ میکشاند .
  ۲- خشک شدن رودخانه ها از منبع در بعضی از فصلهای سال و شوری آبهای این رودخانه ها و مسموم شدن آب آنها در فصلهای دیگر در اثر سرازیری پسآبهای کشت نیشکر و کارخانه ها و فاضل آبها باعث خشک شدن نخلستاها وعدم تکثیر آنها شده و می شود.
٣- بجای پرداخت کمکهای دولتی به کشاورزان و آموزش آنها، سیاست ضد ملی آسیمیلاسیون مسئولین در این منطقه، تشویق روستائیان به مهاجرت و از آن بدتر خرید نخلستانها   به بهانه های مختلف و اهدای آنها به تعاونیها وایثارگران است. پروژه های ساخت مناطق آزاد تجاری همانند احداث منطقه آزاد اروند در قسمت غربی شط العرب؛ از شهر قصبه (اروند کنار) تا شهر محمره (خرمشهر) در سرسبزترین منطقه نخلستانی به مساحت ده ها کیلومتر مربع که مرغوبترین نوع خرما در آن تولید میشود را؛ باید در چارچوب پیش برد این سیاستهای ضد عربی بشمار آورد .
امروزه در کشورهای پیشرفته و حتی کشورهای در حال توسعه، مسئولین سیاسی جهت مقابله با تغییرات جوی و جلوگیری از حوادث طبیعی و مبارزه با آلودگی هوا، کشت درختان و احداث محیط سبز؛ قسمتی از و بودجه آن کشورها را در خدمت این نوع پروژه ها می گیرند و حتی قوانینی در حمایت حفظ   درختان تصویب کرده و می کنند .
ولی برعکس آن؛ در ایران و خصوصاً در مناطق غیر فارس؛ بخاطر زیر فشار قرار گرفتن بومیان برای مهاجرت از مناطق خود بی رغبتی و عدم توجه مسئولان   به محیط زیست و با اتکای به تک محصولی نفت، سیاستی را اتخاذ می کنند که نتایج آن نه تنها به بومیان آن مناطق آسیبهای جبران ناپذیری میرساند بلکه، به اقتصاد ملی و صادرات، ضربات مهلکی وارد میکنند .
آقای دکتر محمد هاشم پور عضو هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و صنعتی   ملاثانی (رامین) و مدیر خوشه صنعتی خرما در مصاحبه خود با ایسنا در تاریخ ۱۱.۱۰.۲۰۰۶ می گوید: «اگر فرآورده‌های خرما مثل شیره برای همه معرفی شود می‌تواند به عنوان ماده‌ای اولیه تمام شیرین کننده‌های صنعتی مصرف گردد. گفته‌ می‌شود می‌توان ۵۰۰۰ نوع فرآورده از خرما به دست آورد. خرمای تازه را با قیمت کمتر از یک دلار صادر می‌کنیم اما اگر این خرما به صورت فرآورده درآید قیمت آن حدود ۱۰ برابر می‌شود.»   وی در جای دیگر میگوید :
« به هر حال شیوه خرید خرما با روش فعلی مناسب نیست و برای خرید خرما در سال آینده شیوه‌های مناسب و بهتری را پیشنهاد خواهیم کرد .»
ایشان یادآوری نکرد که خرمای مرغوب به قیمتی معادل ۲۲۰ تومان برای هر کیلو از کشاورزان خریداری شده، در صورتی که قیمت واقعی آن چند برابر در بازار خرید و فروش می شود. وی در ادامه سخنانشان گفت که :
  « می‌توانیم با استراتژیهای مناسب و طرحهای نو، تولید خرما را به یک میلیون تن برسانیم. برای رسیدن به این هدف می‌توانیم تمام حاشیه‌های رودخانه‌های استان را نخل‌کاری کنیم .»
اگر واقعاً هدف آقای دکتر محمد هاشم پور افزایش تولید خرما به میزان یک میلیون تن باشد، نخست ایشان باید از سیاستگذاران جمهوری اسلامی ایران بخواهند که سیاست عرب ستیزی و پاکسازی مناطق عربی را از ساکنان بومی عرب را متوقف کنند. و ثانیاً از احداث مناطق آزاد تجاری در نخلستانها جلوگیری نموده زمینهای نخل داران را که دولت با اهداف سیاسی خاص گرفته به آنها بازگرداند، همچنین حمایت کامل مالی و صنعتی دولتی از کشاورزان عرب را تضمین و روشهای جدید آبیاری، کشت، برداشت و اداره صحیح نخلستانها را به آنها آموزش دهند. فقط از این طریق افزایش تولید امکانپذیر است و بجای   زمینهای حاصلخیزی که بظاهر برای احداث منطقه آزاد تجاری از مالکیت مردم عرب خارج گردیده اند، که در حقیقت برای تحقق اهداف دیگریست، می توان ساحل خلیج را از عبادان (آبادان) تا معشور (ماهشهر) را برای احداث منطقه آزاد تجاری مورد استفاده قرار دهند.
لازمهء به اجرا در آوردن و سرمایگذاری در هر طرح اقتصادی بررسی دقیق جهت اطمینان از سود دهی آن است. رعایت این اصل در استانداردهای بین المللی بعنوان معیار سلامت اقتصادی تلقی میشود. پروژه کشت وصنعت نیشکر که زمینهای مردم عرب طول دو سوی رودخانه کارون از اهواز تا آبادان را بلعیده و آنهارا به حاشیه شهرها رانده، و حتی اعتراض برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی را بدلیل عدم سود دهی بر انگیخته است یک سوال عمده را در برابر همگان میگذارد "چرا این همه اسرار" پاسخ را باید در نامه معرف آقای ابطحی باید جستجو کرد یعنی "پاک سازی قومی" عمده ترین انتقادات نمایندگان و مدیران از این نوع پروژه ها از این قرار است :
۱-          پرداخت میلیاردها دلار از بیت المال در این نوع کشت و صنعت!!! ،اقتصادی نبودن آن وعدم بازدهی حتی قسمتی از این همه مخارج .
۲-            سرازیری پس آبهای شور ومسموم این پروژه ها در رودخانه و باطلاق های این منطقه، خسارتهای زیانباری به اهالی، درختان، حیوانات و پرندگان مهاجر و از همه مهمتر به محیط زیست است، که قسمتی از آن در بالا ذکر شد. در حال حاضر هفت پروژه   کشت و صنعت نیشکر در این استان احداث شده اند که صدها هزار هکتار زمینهای   قابل کشت و باردار و بایراین منطقه را در اشغال گرفته است.   آقای مجدی مدیرعامل کشت وصنعت امام خمینی و یکی از مدیرانی که در دولت احمدی نژاد به این مقام رسیده است، در مصاحبه با ایسنا در تاریخ۱۱.۱۰.۲۰۰۶   این گونه نقل می کند :
مدیرعامل کشت و صنعت امام خمینی (ره) با بیان اینکه واردات شکر به کشور بدون برنامه‌ریزی انجام می‌شود، تصریح کرد: «واردات شکر به داخل باید با برنامه باشد. در برخی مواقع دولت با وجود اشباع بازار از شکر به واردات این کالا می‌پردازد که این امر منجر به ضرر رسیدن به تولید کننده داخلی می‌شود. همچنین دولت باید تعرفه واردات را زمانی تغییر دهد که آسیبی به تولید کننده نرسد .»  
او در جای دیگر از دولت حمیده و حامی مستضعفین!!! گله میکند و می گوید :
« در نوسانات قیمت تنها واسطه‌ها هستند که سود می‌برند بنابراین چنانچه دولت به خرید شکر بپردازد به تولید کننده و مصرف کننده آسیبی وارد نمی‌شود .»
آقای مدیر عامل   بازدهی را این گونه نقل می کند :
« تولید شکر سالانه کشور حدود یک میلیون و ٣۰۰ هزار تا یک میلیون و ۶۰۰ هزار تن است در حالیکه شکر مورد نیاز کشور حدود یک میلیون و ۹۰۰ هزار تن است .»
صرفنظر از انگیزه مدیر عامل کشت وصنعت امام خمینی از این اظهارت، اگر واقعاً برداشت محصول سالانه شکر حدود یک میلیون و ٣۰۰ هزار تا یک میلیون و ۶۰۰ هزار تن است، در این صورت نیاز کشور به واردات شکر، ٣۰۰ تا ۶۰۰ هزار تن خواهد بود!!! پس چرا دولت اقدام به این همه خرید بی رویه میکند .
از شواهد چنان برآید که اصلی ترین هدف از چنان طرحها وبرنامه ها، سیاسی بوده که در اثر نگاه امنیتی حاکمیت به منطقه عربی دنبال میشود که محتوای آن در نامه معروف آقای ابطحی بوضوح بیان شده است، ومدیران و مسئولان دانسته و یا ندانسته مجری این طرحهای ضد انسانی هستند .