تجمع زنان مقابل سالن والیبال: درها همچنان بسته
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
شنبه
٨ آذر ۱٣۹٣ -
۲۹ نوامبر ۲۰۱۴
مسئولان دولتی و ورزشی ایران یا میگویند مشکلی برای حضور زنان در استادیومها برای تماشای مسابقات والیبال نیست یا میگویند قرار شده که این مشکل حل شود، اما زنانی که همچنان پشت درهای استادیومها ماندهاند چیز دیگری میگویند.
به گزارش رادیو فردا، «یاسمن» دختر ۲۶ سالهای است که چهارشنبه، پنجم آذر، برای تماشای مسابقه والیبال میان تیمهای پیکان و ارتعاشات صنعتی به سالن والیبال خیابان حجاب تهران رفته بود، اما راهی برای ورود به ورزشگاه پیدا نکرد.
یاسمن به رادیوفردا میگوید که مسئولان سالن تنها به او گفتند که نمیتواند وارد ورزشگاه شود.
او اما تنها نبود؛ نزدیک به ۴۰ زن دیگر نیز راهی به سالن حجاب پیدا نکردند.
یاسمن میگوید که او و زنان دیگر با این که اجازه ورود به سالن برای تماشای مسابقه را پیدا نکردند اما به خانه برنگشتند. آنها تا انتهای مسابقه والیبال در خیابان و مقابل سالن ماندند و به ضایع شدن حقشان برای حضور در استادیوم اعتراض کردند.
عکسهای این تجمع در صفحه فیسبوک «اجازه دهید زنان ایرانی وارد استادیومها بشوند» منتشر شده است.
دریا صفایی، مسئول این صفحه، به وبسایت رادیوفردا میگوید که خواست زنان ایران برای ورود به استادیومهای ورزشی به نمادی از مبارزه آنها برای احقاق حقوق دریغ شده یا سلب شدهشان تبدیل شده است.
خانم صفایی میافزاید: «زنان ایرانی تا دو سال پیش به استادیومها میرفتند و بدون هیچ مشکلی مسابقات والیبال را تماشا میکردند، اما این حق حالا از آنها گرفته شده است. همان طور که سهمیهبندی جنسیتی رشتهها علیه زنان در دانشگاهها افزایش پیدا کرده و قوانین زنستیز موجود هم به قوت خود باقی ماندهاند.»
به گفته مسئول صفحه «اجازه دهید زنان ایرانی وارد استادیومها شوند»، زنان ایران حضور در ورزشگاهها را به «نمادی از خواست خود برای حضور برابر در جامعه» تبدیل کردهاند: «زنان ایرانی، زنان لایق و شایستهای هستند. ایران، عربستان سعودی یا پاکستان نیست، اما جمهوری اسلامی میگوید شرایط فرهنگی برای حضور زنان در استادیومها فراهم نیست.»
او تاکید میکند که «این تنها بهانهای برای محدود کردن بیشتر زنان و خانهنشین کردن آنهاست اما زنان ایران میخواهند نشان دهند که خانهنشین نمیشوند و تن به قوانین زنستیز نمیدهند.»
دریا صفایی دندانپزشک ساکن بلژیک است. خانم صفایی و همسرش که او نیز دندانپزشک است، برای تماشای اکثر بازیهای تیم ملی والیبال ایران در اروپا در ماههای اخیر به کشورهای مختلف این قاره رفتهاند.
آنها در این مدت صدها تیشرت و پارچهنوشته به زبان انگلیسی و در دفاع از حق زنان ایرانی برای حضور در ورزشگاهها میان تماشاگران اروپایی توزیع کردهاند و حمایت مربیان و بازیکنان تیم ملی والیبال بلژیک را نیز برای این موضوع جلب کردهاند.
بازداشت غنچه قوامی، شهروند ایرانی – بریتانیایی که همراه با تعدادی دیگر از زنان برای تماشای مسابقات والیبال تلاش میکرد نیز بر ابعاد و انعکاس بینالمللی محرومیت زنان ایرانی از حضور در ورزشگاهها افزوده است.
هرچند مسئولان حکومتی و ورزشی ایران تلاش میکردند بازداشت خانم قوامی و ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها را موضوعی داخلی و فرهنگی معرفی کنند، فدراسیون جهانی والیبال در نهایت در آبانماه اعلام کرد که میزبانی مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۴ را از ایران گرفته و به آرژانتین سپرده است.
فدراسیون جهانی والیبال (FIVB) تاکید کرد تا زمانی که زنان نتوانند در ورزشگاههای ایران حاضر شوند، میزبانی جدیدی به ایران داده نخواهد شد.
حتی وبسایت ورزشی «اینساید» به نقل از یک سخنگوی فدراسیون جهانی والیبال نوشت که این نهاد، تصمیم از پیش گرفته شده برای میزبانی مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۵ توسط ایران را هم مورد بازبینی قرار خواهد داد.
اما رئیس فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی گفت که «رد پای لابیهای صهیونیستی» در این تصمیمات مشخص است و «دشمنان نظام میخواهند به جمهوری اسلامی ضربه بزنند».
دریا صفایی معتقد است که انعکاس بینالمللی بازداشت غنچه قوامی، ممنوعیت زنان ایرانی برای ورود به ورزشگاهها و تبعات این مسائل، در عقبنشینی لااقل لفظی مسئولان جمهوری اسلامی موثر بوده است.
خانم صفایی میگوید زنان ایرانی اکنون میگویند تا موقعی که حق ورود به ورزشگاهها را پیدا نکنند از تلاش برای احقاق این حق دست بر نمیدارند.
او برای اثبات سخن خود به گزارشی از خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، درباره حاشیههای بازی تیمهای پیکان و تعاون گنبد در هفته دوم لیگ برتر والیبال اشاره میکند.
ایسنا در آن زمان گزارش داد در حالی که تماشاگران زیادی برای تماشای مسابقه به خانه والیبال تهران آمده بودند، نیروهای حراست از ورود آنها به ورزشگاه جلوگیری کردند، اما انبوه تماشاگران خانم، ساعتها پشت در سالن والیبال در خیابان حجاب تجمع کردند و شعار دادند: «چه راه دهید چه ندهید، تا آخر لیگ اینجاییم».
|