• ایالات متحده آمریکا دولتی شکنجه گر است. فاش کردن جنایت"سیا" کافی نیست، اگر غربیها عزُت خود را دوباره می خواهند، باید مرتکبین، در مقابل دادگاه قرار گیرند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۵ آذر ۱٣۹٣ -  ۱۶ دسامبر ۲۰۱۴

hیالات متحده آمریکا دولتی شکنجه گر است؛ این را ما می دانستیم. حالا می توانیم در گزارش کتبیِ سنای آمریکا، دوباره در باره آن بخوانیم. در بارتاب جهانی می توان دید که: فرق است مبان نظری که رایج شده با آنچه که ثابت گشته است. برای غربیها الان موقعیتی حیاتی است؛ اکنون مسئله ارزش ها، موجودیت و ماهیت غرب مطرح است.
جنایات "سیا "را به آگاهی عموم رساندن یک مسئله ی سیاسی بود و نموداری از قدرت سیستم آمریکائی، ولی همین ممکن است نموداری از ضعف این سیستم بشود. اگر این اطلاع رسانی بدون عواقب حقوقی بماند، اگر مرتکبین به دادگاه خوا نده نشوند، از غرب فقط یک خاطره باقی میماند. سر در درون آب کردن، (واتر بوردینگ)، با سرما شوک وارد آوردن، کتک زدن، خفه کردن و آویزان کردن در سلول؛ فهرست انواع و اقسام شکنجه ی "سیا" طولانی است. در آمریکا در حق سیستم ناحقی روا گشته و سیستم به این خاطر تبدیل به یک دولت بی عدالت شده است.
جنایت "سیا" که در زمان حکومت "جورج دبلیو بوش" به وقوع پیوسته، چهره ی آمریکا در واقع چهره ی غرب را آلوده کرده است؛ این مدتها میماند. کسی که روش و متد خشن شکنجه ی دولتهای خودکامه ای مثل چین و ایران را باز تاب می دهد، باید دوبار سنجیده فکر کند و ببیند که: آیا مقیاس رفتاری ما (غربیها) در این زمینه این قدر پائین تر است؟
"جورج دبلیو بوش" که بی شک یکی از بزرگترین بلاهائی است که بر آمریکا و بر غرب، در دهه ی گذشته نازل شده است، در دفتر خاطراتش در سال دو هزاز و ده می نویسد او باید بین " امنیت و ارزش ها"، یکی را انتخاب می کرده است. این یا حماقت است یا خودخواهی و خود برزگ بینی؛ این بدون آن وجود ندارد؛ این دو بهم وابسطه اند؛ اینها ذات دموکراسی اند. این قدرت یک حکومت عادلانه و بر حق است.
"بوش" سیاستی بر محور اخلاقیات دنبال نکرد؛ بلکه از اخلاقیات سیاسی استفاده کرد، تا مقرراتش را آن گونه که در جهت منافع اوست شکل دهد.
این ایده از "امانوئل کانت" برخاسته که: "تنها دولتی که حق را ریز پا بگذارد، دولتی بر حق است" او منظورش آدمی مانند "بوش" است، موقعی که از "چرخش مارپیچی سیستم عاقلانه و غیراخلاقی" صحبت کرده که اخلاق را تابع دلائل و مصالح دولتی و نیز قدرت طلبی خود می کند.
دموکراتهائی از سازمان ملل متحد، مانند سیاستمدار دست راستی فرانسوی "مارین د لوپن" هستند که به شکنجه اعتقاد دارند. پدر او در جنگ الجزایر این روش را به کاربرده و موفق شده است. خانم لوپن بعد از جریان فاش شدن "سیا" گفته است: "ممکن است موردی باشد که بمبی تیک تاک تیک تاک تیک تاک ..کند و در ظرف یک یا دو ساعت منفجر شود و دویست تا سیصد نفر از افراد غیرنظامی را بکشد. شکنجه لازم و ضروری برای وادار کردن فرد به سخن گفتن است."
تا کی این استدلال همیشگی بیشر مانه؟! کمیته سنا هیچ مدرکی را رو نکرده است که دال بر اقراری ناشی از شکنجه باشد، که از انفجاری جلوگیری به عمل آورده یا در پی آن زندگی فردی نجات یافته باشد.
اگر انسان فردی را در جعبه نگهدارد، اگر او را با دستهایش در سلول آویزان کند، اگر صد و هشتاد ساعت جلو خواب او را بگیرد، وی همه چیز را اعتراف می کند حقیقت، دروغ. چه فرقی دارد؟

درماندگی دستگاه قضائی، همانا درماندگی غرب است

داستان شکنجه به ما می آموزد: کسی که برای او بنا به ضرورت، هر وسیله ای مجاز است، در آخر برایش هیچ چیز مجاز نخواهد بود و در نتیجه صلاح و مصلحتش هم خطا می شود.
در فیلم مستند و تاثیر گذار "گُیت کیپر" (دروازه بان) که در مورد سازمان امنیت داخلی اسرائیل، "شین بِت" و جنایاتش است، از یک فیلسوف اسرائیلی، "یِشایا هو لَیبوویتز" گفته ای نقل می شود: "دولتی که بر دشمنی خارجی تسلط می جوید، خواه ناخواه به رژیمی برتری طلب و فاسد بدل می گردد."
ایلات متحده آمریک که در جنگِ نابخردانه اش علیه ترور، در سراسرِ جهان، به مانند یک قدرت سلطه جو عمل می کند، اگر مصالح و منافع خود را در خطر ببیند، همان تجربه ای را تکرار میکند که اسرائیل کرده است: جنایتی که انسان به دیگران میکند، آن جنایت را نسبت به خودش روا می دارد.
چه چیزی دنباله و برخاسته از رنج، تحقیر، درد و ناامیدی است که عوامل "سیا" به نام همه ی ما، به نام غرب، انجام داده است؟
چه چیزی به دنبال دارد، مرگ "گول رحمان"، که تحت شکنجه "سیا" بزیر دوش آبِ سرد، برده شده و نیمه برهنه، به زنجیر کشیده شده، در سلولش رها می شود؟ او در اثر سرما می میرد.
آیا این جنایت مجازاتی در پی دارد؟ آیا این جنایت جبران می شود؟ بدون کفاره ی این اعمال بی شرمانه، عزت غرب جریحه دار می ماند. و این دیگر قابل جبران نیست.
بدونِ پیگیری حقوقی این جنایات هیچ دولت غربی نمی تواند، دیکتاتورها و مستبدین جهان را تقبیح کند.
بدون قضاوت یک دادگاه بی طرف، هیچ تضمینی نیست که جنایتی این گونه دوباره تکرار نشود.
دستگاه قضائی آمریکا باید گزارش سیا را بپذیرد. اگر این دستگاه موفق نشود، عدم موفقیت غرب حتمی است.

اشپیگل انلاین: جنایت توسط "سیا" - مسئولان سیاسی

* در زمان حکومت "بوش" به عنوان رئیس جمهور و بالاترین قدرت حاکم، از سال دو هزار و یک تا دو هزار و نه، بیشترین موارد شکنجه گزارش شده است.
از پشیمانی اثری نیست. او (جرج بوش) کار "سیا " را به مناسبت مطرح شدن آن در گزارش جدید، بار دیگر آشکارا تایید و تشویق کرد.

* "دیک چِنی" یکی از قدرتمندترین معاونان ریاست جمهوری آمریکا، معاون بوش بود. او اشکارا از شکنجه به عنوان روش بازجوئی نام برد. او اخیرا گفته است. "به این وسیله از حمله های تروریستی بعدی در آمریکا می تواند جلوگیری شود." گرچه گزارش به این نتیجه می رسد که شکنجه های اعمال شده، اصلا در این مورد یافته ای بدست نداده اند..

* "دونالد رامز فیلد" وزیر دفاع قبلی، بهمراه "بوش" از مسئولان اصلی سیاسی بوده است.

* "خانم گودُ لِزا رایس" در حکومت "بوش" رلِ مهمی داشته است. متخصص علوم سیاسی از دانشگاه "استن فورد"، بوش را در جریان انتخابات، در زمینه مسائل خارجی اموزش می داده است. "بوش او را به سمت مشاور امنیت ملی و بعد به عنوان وزیر امور خارجه منسوب کرد. در سال دو هزار و دو به "سیا" اجازه داد که فرد عربی را به نام "ابو سا بَیدا" را با روش "واتر بوردینگ" (به آب بستن)، شکنجه کنند.

* "جورج تِنِت" از سال هزارو نهصد و نود و هفت تا اواسط دو هزار و چهارده رئیس"سیا" بود. او بکارگیری شکنجه را اجازه داد. از آن جمله بی خواب نگهداشتن و واتر بوردینگ.

* "جان اَشکِرافت" در وزارت دادگستری زیرِ نظر او، کارکنان یادداشتی را نوشته و باین طریق روشهای شکنجه را که ماموران امنیتی در زندانهای مخفی، در مورد "ابو سا بَیدا"، فرد مظنون به وابستگی به گروه "القاعده"، بکار برده بودند را تایید میکند: در قفس نگهداشتن، استرس دردآور ایجاد کردن، بی خواب نگهداشتن، به آب بستن، استفاده از حشرات و دفن تصنعی.