اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۶ آذر ۱٣۹٣ -  ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴

 طرح ارتجاعی "حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر" که با اکثریت آراء نماینده گان حاضر در مجلس به تصویب رسید. بار دیگر چهره توحش و زن ستیزی حکومت جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت.
براساس این طرح مجلس تصویب نمود که ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر باید تقویت شود و بر تعداد مزدوران و اوباشان سرکوبگر افزوده شده و وظیفه اقدام عملی اجرای این طرح یعنی سرکوب بیشتر زنان از وظایف حکومت محسوب شود.
در چند ماه گذشته، طبق اخبار رسانه ها فشارهای فراوانی بر دانشجویان به ویژه دانشجویان دختر دانشگاه های ایران وارد شده است. طرح های مختلفی که پیشنهاد یا به اجرا درآمده، از جمله طرح های مرتبط با دانشگاه های تک جنسیتی، تفکیک جنسیتی دانشگاه ها، پوشش و عفاف در دانشگاه و در خوابگاه ها، سهمیه بندی جنسیتی که ورود به بسیاری از رشته ها را برای دختران ممنوع یا محدود می کند، بعلاوه، تهدید امنیت دانشجویان دختر به اخراج و محرومیت و آزارهای جنسی که آنها را با فشارهای بیشتری روبرو کرده است.

تفکیک و سهمیه بندی جنسیتی

در سالهای گذشته طرح تفکیک جنسیتی به مرور در بخش هایی از اغلب دانشگاه های کشور اجرا شده است. جدا سازی جنسیتی سالن های مطالعه، ممنوعیت اردوهای مختلط، تفکیک جنسیتی در دروس ارائه شده برای دانشجویان (از دروس اسلامی تا عمومی) در برخی از دانشگاه ها مانند علامه، شریف و علم و صنعت، تفکیک ساختمانها و کلاسها در بسیاری از واحد های دانشگاه آزاد. جداسازی سالن های غذاخوری در اکثر دانشگاه ها و بوفه در برخی از دانشگاه ها مانند دانشگاه تهران نمونه های اجرا شده طرح تفکیک جنسیتی در سالهای گذشته است. در سال جاری نیز دولت به طور جدی به این موضوع پرداخت و مسئولین دانشگاه در تدارک اجرای آن برآمدند و این طرح را در برخی از دانشگاه ها تا حد زیادی اجرایی کردند.
در اجرای طرح «سهمیه بندی جنسیتی»، سازمان سنجش با همکاری وزارت علوم ایران اقدام به حذف دختران در برخی از رشته ها از واحد های پذیرش دانشگاه های کشور از جمله دانشگاه علم و صنعت نموده اند. دانشجویان در اکثر رشته های کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت به صورت تک جنسیتی پذیرش می شوند. بر اساس اطلاعاتی که در دفترچه های پذیرش دانشگاهی آمده است، به غیر از رشته‌های «مهندسی شیمی گرایش صنایع شیمیایی معدنی» و «مهندسی خطوط راه آهن» که هریک تنها ۲ دانشجوی دختر را در واحد روزانه‌ی خود پذیرش می‌کنند، در ۹۷ رشته دیگر دختران اجازه تحصیل در واحدهای روزانه را ندارند. در برخی از رشته‌ها، حتی اجازه‌ی تحصیل دانشجویان دختر در واحد‌های شبانه نیز داده نشده است. (دانشجو نیوز،۷ خرداد)

تجاوز

دولت برای اجراء نمودن این طرح دست به هرعمل شنیعی زده تا فضای ارعاب را دامن زده و بدون هیچ واکنش و تنشی زنان را سرکوب نماید. در۱۶ خرداد در اتفاقی کم سابقه، یکی از دختران دانشجوی ساکن خوابگاه دانشگاه فردوسی مشهد در حالیکه در داخل دانشگاه به سمت پردیس در حال حرکت بود توسط افرادی ناشناس مورد ضرب و شتم و تجاوز قرار گرفت. دانشجوی مذکور که درمحوطه ی دانشگاه رها شده بود به بیمارستان انتقال یافته و حال وی نامساعد گزارش شد.
دانشجویان بلافاصله پس از خبردار شدن درنخستین ساعات بامداد جمعه اقدام به تجمع اعترضی کردند. در این تجمع که بالغ بر ۴۰۰ تن از دانشجویان شرکت کردند، دانشجویان اعتراض و انزجار شدید خود را به انتظامات، حراست و رئیس دانشگاه(عاشوری)، از این عمل اعلام کردند.
شورای صنفی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد با صدور بیانیه ای ضمن اعتراض به عملکرد حراست دانشگاه خواهان پاسخگویی فوری مسئولین دانشگاه نسبت به ضرب و شتم و تعرض به یکی از دختران دانشجو در صحن دانشگاه شد.
این بیانیه در تجمع دانشجویان در روز ١۷ خرداد، علیرغم تلاش گسترده حراست برای جلوگیری از پخش آن، به شکل گسترده ای توزیع گردید. (دانشجونیوز، ١۷ خرداد)
بحث تفکیک جنسیتی در محل کار و محدود کردن بازار کار برای زنان در دولت حسن روحانی، اولین بار در تیرماه امسال و از سوی شهرداری تهران مطرح شد. بر اساس طرحی که شهرداری تهران مطرح کرد، زنان و مردان شاغل در شهرداری موظف شدند که در محیط های جدا در یک سازمان مشترک کار کنند. همچنین در این طرح عنوان شده بود که دیگر مدیران شهرداری اجازه به کار گرفتن منشی یا تایپیست زن ندارند و باید از کارمندان مرد در این مشاغل استفاده کنند.
محدودیت برای اشتغال زنان در دولت حسن روحانی به شهرداری ختم نشد، رئیس پلیس اماکن ناجا هشتم شهریور ماه امسال اعلام کرد که از این پس زنان اجازه اشتغال در کافی شاپ ها، قهوه خانه ها و سفره خانه های سنتی را ندارند.
همزمان با ظهور ارتجاع و بربریت درمنطقه به سرکردگی داعش که با تجاوز و شکنجه و فروش زنان قصد نابودن کردن زنان منطقه را دارد: جمهوری اسلامی ایران هم با ادای سهم خود در تقویت و همدلی با این ارتجاع و وحشیگری نیروهای داعشی پس از سی و شش سال و سلب ابتدائی ترین حقوق انسانی از تمام اقشار جامعه ایران بویژه زنان بار دیگر بموازات عملکرد این نیرو در منطقه این طرح مافوق ارتجاعی و ددمنشانه "حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر" را طرح و به تصویب رساند. سلب حقوق زنان و محدود کردن آنان به خانه و آشپزخانه و نقش همسری و مادری پدیده جدیدی نیست، بلکه این قوانینی بود که حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی آن را جزء اولین اقدامات "انقلاب اسلامی" خود قرار داد.
در ایران خشونت برعلیه زنان تبدیل به جنایت و نظام آپارتاید جنسی و بیحقوقی محض نصف انسانهای جامعه شده است. حجاب اجباری، سنگسار، قتلهای ناموسی، جدا سازی زن و مرد در مدارس و دانشگاهها حتی وسایل نقلیه عمومی، محروم کردن زنان از برخی مشاغل، کرسی های قضاوت و بعضا" وکالت، لغوقانون حمایت خانواده نمونه هایی از اولین اقدامات "ضد انقلابی" حکومت اسلامی بود. در طول این سی و شش سال یکی از عرصه هایی که مُدام مورد تعرض و حمله‍ی و حشیانه این مرتجعین قرار گرفته حقوق انسانی زنان بوده است. با سرکوب سیستماتیک و عقب راندن قدم به قدم زنان در طی این سی و شش سال، هدف این بوده که در دوره‍ی تصدی روحانی آخرین خاکریزها هم فتح شوند. تصویب قانون چند همسری، مهندسی جنسیتی جامعه که شامل تفکیک جنسیتی دختران و پسران از دوران مهد کودک تا دانشگاه، تغییر محتوای دروس مدارس و دیگر نهادهای آموزشی براساس جنسیت، تغییر و تبدیل بازی‌ها و آموزش‌های کودکان در دوران مهد کودک، تفکیک‌ جنسیتی در محل کار، اجتماعات، از آخرین تیرهای ترکش حکومت سرمایه جمهوری اسلامی است. این خفقان و سرکوب قرون وسطائی تحمیل شده بر زنان و جامعه زنان را از عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حذف خواهد کرد.
رژیم متوحش داعشی جمهوری اسلامی که با بحرانهای اقتصادی – سیاسی شدیدی رودرو است، که نتیجه آن بیکاری میلیونی، تورم و گرانی، فقر و فلاکت و گرسنگی، فحشاء و اعتیاد برای میلیونها توده کارگر و زحمتکش را به ارمغان آورده است در حالیکه از حل این معضلات واقعی جامعه عاجز است، تنها بقای خود را در ایجاد رعب و وحشت، سرکوب و خفقان هر چه بیشتر جستجو می کند. در طول بیش از سه دهه عمر ننگین این رژیم ما شاهد بوده ایم، هر وقت سران مزدور این حکومت ناتوان از حل مسائل اقتصادی بوده اند، اولین حمله وحشیانه خود را به زنان آغاز نموده اند و تا کنون با تصویب رساندن دهها طرح و قوانین ارتجاعی ضد زن و اعتراض به این طرحها از جانب توده های مردم هر بار مستاصل تر از دفعه قبل مجبور به تجدید نظر در اعمال جنایتکارانه خود شده اند. واکنش جامعه بخصوص زنان با مبارزه و اعتراض علیه این سرکوبها رژیم را ودار به عقب نشینی نموده است. اما این بار رژیم با تصویب این طرح ارتجاعی "حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر" و اجرای آن، جنایتی را سازمان داده و به قانون مبدل نموده که خیل عظیمی از مزدوران و جیره خواران مجری و حافظ خود را، پشت آن دارد و با محروم کردن زنان از فعالیت در عرصه های اقتصادی و اجتماعی بر این تلاش است، بر بحرانهای اقتصادی فائق آید.
اولین اقدام مزدوران رژیم سرمایه برای پیشبرد این طرح تحت عنوان "بد حجابی" با اسید پاشی بر روی تعدادی از زنان در اصفهان شروع شد. رژیم با اعمال این جنایت می خواست هم زهر چشمی از زنان بگیرد و هم عکس العملل جامعه را نسبت به این عمل ددمنشانه بسنجد. فرض را بر این گرفته بود که اگر توده های مردم در مقابل این جنایت داعشی سکوت نمایند یکی بعد از دیگری برنامه ها و حملات وحشیانه اش را با قساوت هر چه بیشتری بر علیه زنان و جامعه اعمال نماید. اما اکثریت مردم بخوبی آگاهند، در کشوری چون ایران که حکومتی ایدئولوژیک و سرکوبگردر آن حاکم است اساسا پوشش وحجاب نه امر خصوصی بلکه امری سیاسی است.
بهمین دلیل، توده های معترض و خشمگین بطور گسترده در برخی از شهرهای ایران علیه این جنایات دست به اعتراض زدند و با شعارهایی برعلیه حکومت سرکوبگر جمهوری اسلامی عامل اصلی این فاجعه را حکومت و دولت وی دانستند. و دولت را به این جنایات سازمان یافته محکوم نمودند و خواستار افشای عامران و عاملان این فاجعه شدند.
بهمین دلیل، اهداف رژیم سرمایه جمهوری اسلامی در به تصویب رساندن طرح ارتجاعی "حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر" و طرحهای مشابه آن را باید در این سمت و سو دید.
اولا" سران حکومتی در یک بحران عمیق اقتصادی دست و پا میزنند که برای برون رفت از آن در پی آلترناتیوهای مختلف هستند که بتوانند تا حدودی این بحران را مهار نموده و به عمر ننگین خود ادامه دهند. مسئله بیکاری میلیونها انسان در جامعه ایران بخصوص کارگران و جوانان معضل جدی و لاینحلی برای رژیم است. رژِیم می خواهد با بیشتر مردانه نمودن مشاغل و ایجاد فضای رعب و وحشت زنان را به کنج خانه رانده، در ضمن دیواری بین زنان و مردان بکشد از طرف دیگر مسئله بیکاری را تا حدوی حل نموده و تعداد زیادی از بیکاران را که زنان می باشند از بازار کار حذف کند. همچنین اعتراضات و تنش‌های موجود در جامعه را که در این سال‌ها همواره زنان به عنوان یک نیروی اجتماعی چشمگیری از پیشگامانش بوده‌اند خفه کند، اما زنان در عرصه مبارزاتی با میزان بالای سطح آگاهی به حق و حقوق خود و اعتراضات مُداومشان ثابت نموده اند، که تلاشهای رژیم برای رسیدن به اهداف ارتجاعی اش تلاشی عبث و بیهوده است.

دوما" تفکیک جنسیتی در دانشگاهها معنی کاملا" سیاسی دارد. رژیم تنها دچار بحران اقتصادی نیست بلکه دچار بحران سیاسی هم هست. ترس از فضای سیاسی آتش زیر خاکستر جامعه ایران رژیم را به تفکیک جنسیتی بین دانشجویان دختر و پسر واداشته، رژیم بخوبی آگاه است که فضای مطالباتی در جامعه بویژه در چند سال گذشته به شکلی عام و در جنبش زنان و دانشجویی بشکلی ویژه نیز با تحرکات جنبش کارگری تحول یافت، بهمین ترتیب تنوع جمع شرکت کننده و حمایت کننده در تجمعها که قوی ترین جنبه آن حضور فعالین دانشجوئی و کارگری و بویژه مردان معترض به قوانین زن ستیز بود را باید از تحولات مهم در جنبش زنان و دانشجویی به حساب آورد. بر این مبنا است که جنبش دانشجویی در تغییر دادن فضای سیاسی ایران در دوره های مختلف نقش مهمی ایجاد نموده و جنبشهای اجتماعی از جنبش زنان گرفته تا جنبش دانشجویی در مقاطعی که فرصت پیش آمده در پیوند و حمایت از جنبش کارگری توانسته اند رژیم را به عقب نشینهایی وادار کنند. ضرورت این پیوندها و متشکل شدن این جنبشها نه تنها پدیده جدیدی نیست بلکه هر کدام این جنبشهای اجتماعی بدرجه ایی که بتوانند فضای خفقان را از نظر سیاسی با مبارزه به نفع خود و جامعه تغییر دهند، قطعا برای طرح خواسته هایشان در حمایت و پشتیبانی از هم بر خاسته و به میدان خواهند آمد. این تجربه گرانبهایی است که جنبشهای اجتماعی ایران با تمام جو سرکوب و اختناق از اعدام و زندان و شکنجه و بیکاری گرفته تا اسید پاشی بر روی زنان آن را به قیمت جان خریده و برای آن بهای سنگینی پرداخته اند. با اتکاء به این تجارب و ضرورتها است که هر قدم از موفقیت رو به جلو خود را در اتحاد و همبستگی با هم می بینند.
سوما" تغییر و تحولاتی که در منطقه خاورمیانه ایجاد شده، جمهوری اسلامی را با خطر جدی مواجه نموده است. رژیم داعشی جمهوری اسلامی که در رقابت با گروههای داعشی در منطقه با ایجاد رعب و وحشت، اعدام، زندانی کردن معترضین و فعالین کارگری حمله به زنان و اسید پاشی گوی سبقت را گرفته است، قطعا با هر حرکت آزادیخواهی و ضد داعشی در هراس خواهد بود. مبارزه زنان و مردان مبارز کوبانی در مقابل ارتجاع منطقه که جمهوری اسلامی هم یک پای اصلی قضیه است نگرانیها و وحشتی را در میان سران حکومتی ایجاد نموده که مبادا تاثیرات این مبارزه قهرمانانه زنان کوبانی بر زنان ایران تاثیر گذاشته و آنها هم در همسویی با زنان کوبانی برای احقاق حقوق خود به میدان آمده و به مبارزه بر علیه داعشی های جمهوری اسلامی بپردازند. رژیم اسلامی بنا به تجربه ایی که از گذشته دارد کاملا بر این واقف است که زنان در در قامت یک نیروی اجتماعی این پتانسیل را دارند که بر علیه نظام زن سیتز جمهوری اسلامی به پا خیزند. بر این مبنا است، که جنایتکاران اسلامی با تمام قوا و ارائه و تصویب طرح ارتجاعی "حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر" و طرحهای امثال آن می خواهند به فضای رعب و وحشت دامن زده و هر حرکت اعتراضی را در نطفه خفه نمایند. اعتراضاتی که در شهرهای ایران برعلیه اسید پاشی بر زنان صورت گرفت، نه تنها طرحهای رژیم جنایتکار ایران را نقش بر آب کرد بلکه یک اتحاد و همبستگی بین طیفهای مختلف در اعتراض به این عمل وحشیانه را بوجود آورد. شکی در این نیست که قربانیان این جنایت سازمان یافته بیشتر از اقشار پائین جامعه و از نظر طبقاتی جزء طبقه کارگر محسوب میشوند، شکی در این نیست، که بیشترین درصد صف اعتراض کنندگان به این اعمال وحشیانه توده های کارگر و زحمتکشی بودند که به عناوین مختلف هر روزه از نظر اقتصادی- سیاسی و اجتماعی مورد تهاجم جمهوری اسلامی قرار دارند. و از طرف دیگر مسئله زنان و اجحافات وارد بر آنها به عنوان نیمی از جامعه نه تنها مختص به خود زنان نیست، بلکه کاملا" سیاسی و طبقاتی است و مبارزه ایی طبقاتی را می طلبد. آزادی زنان در گرو تعرض به ساختارهای اقتصادی جامعه و مالکیت خصوصی است و تحقق این امر بدون دخالتگری طبقه کارگر بعنوان یک طبقه و اتحاد و پیوندش با دیگر جنبشهای اجتماعی از جمله جنبش زنان امکانپذیر نیست. توجه و حساسیت طبقه کارگر به این معضلات اجتماعی در رابطه با زنان نه تنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، بلکه وظیفه ایی است که جنبش کارگری بنا به ضرورت ناچار است در دستور کار خود در مبارزه بر علیه این جنایات جمهوری اسلامی که نه اولیش خواهد بود و نه آخری قرار دهد.
نوامبر ۲۰۱۴