• نشست «اعتراض به حق آزادانه تحصیل برای دانشجویان منتقد سیاسی و صنفی در دانشگاه ها» به دعوت سازمان ادوار تحکیم، در دفتر این حزب برگزار گردید. در این نشست نام هفده نفر از دانشجویان ستاره دار که وزارت علوم مانع ادامه تحصیل آن ها شده است، اعلام شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۹ آبان ۱٣٨۵ -  ٣۱ اکتبر ۲۰۰۶

خبرنامه امیرکبیر: نشست اعتراضی با عنوان «اعتراض به حق آزادانه تحصیل برای دانشجویان منتقد سیاسی و صنفی در دانشگاه ها» به همت سازمان ادوار تحکیم، در دفتر این حزب برگزار گردید .
 
عبدالفتاح سلطانی در نشستی که با عنوان «اعتراض به سلب حق آزادانه تحصیل برای دانشجویان منتقد سیاسی و صنفی در دانشگاه‌ها» در دفتر ادوار تحکیم برگزار شد با اشاره به مواردی از قانون اساسی، اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق بشر، اظهار داشت: این از حقوق اولیه‌ی هر شهروند ایرانی اعم از مخالف و موافق است که بتواند به ادامه‌ی تحصیل بپردازد و نقد و نظارت کند .
وی گفت: در اصل ٣۰ قانون اساسی حق تحصیل شهروندان به عنوان یک تکلیف برای دولت تصریح شده است، یعنی حق هر شهروند ایرانی است که از تحصیلات تکمیلی و عالی بهره‌مند شود. همچنین در ماده‌ی ۱۹ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر اشاره‌ی کلی به کسب و اخذ اطلاعات و اخبار آمده است و ماده‌ی ۲۶ بند ۱ این اطلاعیه بهره‌مندی از آموزش و پرورش را حق هر کس می‌داند و می‌گوید که آموزش عالی باید با شرایط و تساوی کامل برای همه باز باشد تا هر کس بنا به استعداد خود از آن بهره‌مند شود .
این حقوقدان، تصریح کرد: طبق قوانین داخلی و بین‌المللی آموزش عالی حقی است برای هر شهروند از جمله شهروند ایرانی اما باید دید فعالیت‌های دانشجویی آیا می‌تواند جنبه‌ی مجازات پیدا کند؟
وی، با اشاره به مقدمه‌ی قانون اساسی، افزود: طبق این مقدمه حتی مخالفان نظام هم حق دارند مشارکت فعالانه در سرنوشت کشور داشته باشند و همه‌ی آحاد مردم از جمله دانشجویان حق دارند نظارت کرده و عملکرد مسوولان را نقد کنند. همچنین اصل ٨ قانون اساسی امر به معروف و نهی از منکر را به عنوان تکلیف و حق مردم مطرح کرده است. پس بدیهی است آنچه در قانون اساسی آمده راجع به مخالفان نظام است چرا که موافقان هیچگاه مورد تعرض حکومت‌ها قرار نگرفته‌اند. حال دانشجویی اعم از موافق و مخالف نظام که می‌خواهد به طرق مسالمت‌آمیز نقد و نظارت کند آیا حرکت مجرمانه‌ای انجام داده است؟ به نظر می‌رسد جنبه‌ی مجرمانه‌ی این کار خیلی کم می‌تواند باشد .
سلطانی گفت: این از حقوق اولیه‌ی هر دانشجویی است که بتواند به شرط رعایت دو اصل مخل نبودن به مبانی نظام و عدم حمل سلاح، تجمع کنند و تجمع در این صورت جنبه‌ی مجرمانه نخواهد داشت و تنها جایی می‌تواند فعالیت‌های دانشجویی جنبه‌ی مجرمانه داشته باشد که توهین به مقدسات، توهین به مقامات عالی و توهین به اشخاص عادی صورت گیرد که آن هم باید در حرف یا عمل صراحت داشته باشد. مورد دیگری که می‌تواند در فعالیت‌های دانشجویی جنبه‌ی مجرمانه داشته باشد و عنوان آن تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب است این است که کسی بداند مطلبی کذب است اما برای تشویش اذهان آن را بگوید .
این وکیل دادگستری، یادآور شد: در پرونده‌هایی که تاکنون داشته‌ام تا این لحظه موردی نبوده که واقعا چنین وصف مجرمانه‌ای در مورد متهمان وجود داشته باشد، بلکه اتهامات آنها تنها به دلیل اظهارنظر یا شرکت در تجمعاتی بوده که از نظر من با رعایت آن دو شرط قانونی بوده است .
سلطانی، با طرح این سوال که آیا می‌توان محرومیت از تحصیل را یک مجازات تلقی کرد؟ ادامه داد: در آیین‌نامه‌ی اجرایی سازمان زندان‌ها که آخرین آن مصوب آذر ٨۴ است محرومیت از تحصیل به عنوان جرم تلقی نشده و در ماده‌ی ۱٣۷ این آیین‌نامه این حق برای هر زندانی حتی اگر مرتکب قتل شده باشد، آمده که به تحصیلات‌شان ادامه دهند و در ماده‌ی ۱۴۰ نیز تصریح شده که برای کمک به بازسازگاری مجرمان و جذب کامل آنها در محیط اجتماعی حق زندانی است که به آموزش عالی بپردازد .
وی در پایان خاطرنشان کرد: در آیین‌نامه‌ی زندان‌ها آمده محرومیت از تحصیل در مقاطع عالی را نباید به عنوان مجازات برای هیچ انسانی در نظر گرفت. البته می‌توان محدودیت‌هایی در پاره‌ای مواقع ایجاد کرد چرا که هدف اصلی مجازات محکومان، اصلاح زندانی است و آموزش در سطوح عالی به اصلاح فرد کمک می‌کند. متاسفانه با وجود این قوانین در دانشگاه‌ها اکنون روندی اجرا می‌شود که حتی خلاف روند زندان‌هاست و این تعارضی در رفتارهاست که امیدواریم متوجه آن شوند و کمتر دست به این کار بزنند .
 
در ادامه این نشست رضا علیجانی، گفت: مسوولی به کلی وجود دانشجویان ستاره‌دار را تکذیب می‌کند و بعد اعلام می‌کند که همه را ثبت‌نام کرده‌ایم در حالی که عده‌ای از این دانشجویان هنوز ثبت‌نام نشده‌اند. در این شرایط دروغ‌گویی آشکاری که صورت می‌گیرد، شگفت‌انگیز است .
علیجانی با ابراز تاسف از آنچه «برخورد غیرمسوولانه‌ی فعالان سیاسی با محدودیت‌های اخیر در دانشگاه‌ها برای فعالان دانشجویی» می‌خواند، تصریح کرد: دانشگاه در ایران وجدان جامعه است و هیچ‌کس جز انسان‌های نادرست و تبهکار وجدان خود را کور و خاموش نمی‌کنند و امواج دریا را با ضربه‌ی شلاق نمی‌توان متوقف کرد .
علیجانی، گفت: برخی افراد کم طاقت‌تر که دو سال گذشته قدرت گرفته‌اند اعلام کرده بودند که نیازمند انقلاب فرهنگی دوم هستیم. اکنون به نظر می‌رسد عده‌ای سعی دارند انقلاب فرهنگی نرمی را با همان اهداف در پیش بگیرند و برخورد با دانشجویان، استادان و تشکل‌های دانشجویی را می‌توان در این راستا ارزیابی کرد. حال آنکه در زمان پس از انقلاب اسلامی حتی برای مخالفان و کمونیست‌ها هم حق داشتن کرسی تدریس در دانشگاه‌ها وجود داشت .
علیجانی همچنین از سکوت فراکسیون اقلیت مجلس شورای اسلامی در قبال تصویب بودجه، استیضاح، رد و تایید صلاحیت وزرا و اظهارات اخیر رییس جمهور درباره‌ی توان اداره‌ی ۱۲۰ میلیون نفر در ایران انتقاد کرد .
وی افزود: انتظار می‌رود در این شرایط نهادهای مدنی به جای صادر کردن اطلاعیه، کنش‌های فعالانه‌تری نسبت به این قضیه نشان دهند .
علیجانی، همچنین با انتقاد از سکوت فعالان سیاسی در مقابل عدم ثبت‌نام دانشجویان موسوم به ستاره‌دار، گفت: در حالی که بسیاری از این دانشجویان چوب حمایت و اعتراض به محدودیت برای فعالان سیاسی را می‌خورند این فعالان گویی خود دچار کرختی شده‌اند و هیچ واکنشی نسبت به این مساله نشان نمی‌دهند .
وی با بیان اینکه بار اعظم انقلاب اسلامی و پس از آن اصلاحات روی دوش دانشجویان بوده است گفت: متاسفانه بسیاری از نیروهای سیاسی با دانشگاه ابزاری برخورد می‌کنند و این باید برای فعالان دانشجویی درس‌آموز باشد .
 
در ادامه این نشست «هرمیداس باوند» با بیان این‌که همه باید نسبت به آن‌چه در دانشگاه روی می‌دهد حساس باشند، گفت: سکوت و بی‌توجهی در این باره، تقصیری نابخشودنی است .
باوند با اشاره به وضعیت دانشجویان موسوم به ستاره‌دار، خاطرنشان کرد: سیاست صبر و انتظار، خلاف فلسفه‌ی آزادی آکادمیک است و در این شرایط ، دانشجویان و استادان باید موضع‌گیری مشخصی در قبال این محدودیت‌ها اتخاذ کنند تا برای احقاق حقوق تضییع‌شده‌ی این دانشجویان همبستگی ایجاد شود .
وی با ادعای این‌که متاسفانه انگیزاسیون فکری بر جامعه‌ی ما حاکم شده و به مراکز دانشگاهی نیز تسری پیدا کرده است، گفت: این در حالی است که طبق قوانین داخلی و بین‌المللی حق تحصیل یکی از آزادی‌های اساسی و حقوق اولیه‌ی بشر است و در تمام اسناد حقوق بشری بر آموزش به عنوان حق اساسی انسان تاکید شده است و دولت‌ها نیز موظف به رعایت این حقوق هستند .
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنانش از آن‌چه آن‌را عقیم‌ماندن قسمت‌هایی که مربوط به حقوق اساسی انسان‌ها در قانون اساسی خواند، انتقاد کرد .
هرمیداس باوند، خاطرنشان کرد: در دنیای امروز دولت کارگزار مردم است و نهادهای هر نظام باید در قبال مردم و وجدان و باورهای خود پاسخگو باشند و هیچ کس از این مساله مبرا نیست؛ چرا که این لازمه‌ی دنیای جدید است .
وی اظهار داشت: در جامعه‌ای مانند ایران با این که یکصد سال از تاریخ مشروطیت گذشته تا امروز تلاش‌ها برای نیل به آزادی ادامه دارد و جامعه همواره در روند انتقادی و خواستار تغییر وضع موجود بوده است .
این فعال سیاسی افزود: در شرایطی که احزاب در جامعه‌ی ما نمی‌توانند زیست پایدار داشته باشند، نقطه‌ی عطف توجه مردم به سمت دانشگاه است و از آغاز و تاسیس دانشگاه تاکنون نقش دانشگاهیان در جنبش‌های دانشجویی بسیار پررنگ است. در آغاز انقلاب نیز دانشجویان صفوف اول تظاهرات را تشکیل می‌دهند، حال چطور شده است که به یکباره این قشر از قداست خود خارج شده‌اند و حتی انجمن‌هایی که پسوند اسلامی دارند دچار محدودیت می‌شوند .
باوند با بیان این که نتیجه‌ی این‌گونه برخورد با دانشجویان فرار مغزها و سرگردانی نخبگان است، گفت: ما در این شرایط باید همبستگی صنفی و حرفه‌ای بیش از پیش با یکدیگر داشته باشیم؛ چرا که سکوت و بی‌توجهی به آن چه در دانشگاه روی می‌دهد تقصیری نابخشودنی است. اکنون بسیاری از استادان از این که خود در مظان محدودیت و محرومیت نیستند، راضی‌اند؛ در حالی که وقتی کسی را بتوان تنها با طرح یک ادعا متهم کرد، این مساله دیر یا زود گریبان‌گر هر استادی خواهد بود .
وی در پایان اظهار داشت: در شرایط موجود بر دانشجویان است که در جهت تحقق و نیل به حقوق صنفی خود تشکل‌هایشان را مستحکم‌تر کنند و استادان نیز وظیفه‌ی اخلاقی دارند که سکوت نکنند و در مقابل تضییع و نقض حقوق با دانشجویان همبستگی داشته باشند .
 
مهدی امینی زاده عضو شورای مرکزی سازمان ادوار و دانشجوی محروم از تحصیل در دوره کارشناسی ارشد در نشست اعتراض به سلب حق تحصیل دانشجویان   گفت: دانشگاه کانون آگاهی و ازادی است و همواره در ستیز با استبداد عمل کرده است و سنگ بنایی بوده است که همیشه تلاش برای رشد و آگاهی جامعه بر آن شکل گرفته است .
امینی زاده انقلاب اسلامی را مدیون دانشگاه دانست و گفت: فعالان دانشجویی قدیم نقل می کنند که محروم کردن دانشجویان از تحصیل حتی در زمان شاه هم سابقه نداشته است و امروز می بینیم که با وجود تجربه یک انقلاب ضد فرهنگی باز هم حاکمیت در جهت آزمودن ازموده هاست .
  امینی زاده سپس اسامی ۱۷ دانشجوی ستاره دار را اعلام کرد و گفت از این تعداد بعضی از دوستان از جمله پیمان عارف در استانه پایان تحصیلات تکمیلی از حق تحصیل محروم شده است و برخی دیگر مانند توحید علیزاده و حامد حسندوست بعد از یک ترم تحصیل در دوره ارشد از تحصیل محروم شده اند و بقیه نیز در کنکور سال اخیر صلاحیت علمی را کسب کرده اند اما از تحصیل محروم شده اند .
امینی زاده گفت: ما بارها به نظام جمهوری اسلامی اعلام کرده ایم که قصد وزیر و وکیل شدن و یا حتی خدمت در دستگاههای دولتی را نداریم ما فقط می خواهیم تحصیل کنیم. ایا دولت جمهوری اسلامی و آقای احمدی نژاد که مرتبا از حقوق مسلم مردم سخن می گوید به ما اجازه تحصیل می دهد؟ و یا آقایان معتقدند مخالفانشان باید پاسپورت گرفته و از ایران بروند .
امینی زاده با انتقاد از سکوت گروههای سیاسی گفت: نتیجه این سکوت و رخوت را امروز با اخراج دکتر کدیور و سعید حجاریان می بینیم .
 
در ادامه این نشست دکتر بابک احمدی گفت: مثل روز روشن است که هدف نیروهای اصولگرا و ارتجاعی سرکوب حقوق دموکراتیک و آزادیهاست و امروز ترس ما که از فردای انتخابات آغاز شده بود محقق شده است و اخراج دانشجویان و اساتید و به زندان افکندن دانشجویان از جمله برخورد با دکتر کدیور و دکتر حجاریان حکایت از عزم خاکمیت برای بستن محیط دارد .
احمدی با اشاره به وضعیت بازار نشر گفت: بیش از ٣ هزار عنوان کتاب در انبارهای وزارت ارشاد بدون اجازه نشر مانده ست و حاکمیت از این طریق بر ناشران مستقل و نویسندگان فشار می اورد و موجب ایجاد اختناق می شود .
احمدی با اشاره به تعطیلی روزنامه شرق گفت: حتی روزنامه ای که ما به محافظه کاریهای آن انتقاد داشتیم و آن روش را نابخردانه می دانستیم نیز تحمل نشد و همچنین نشریه نامه که مخاطبان خاص خود را یافته بود تعطیل شد .
احمدی گفت: در این کشور در دوران شاه نظامی وجود داشت که بسیار قوی و به نظر ابدی می رسید و تمامی فعالان سیاسی از پلیس مخفی ان هراس داشتند نظامی که آن خشونتها را اعمال کرد و گارد به داخل دانشگاه آورده بود بدان سرنوشت مفتضحانه از بین رفت و حال حاکمیت کنونی چگونه فکر می کند که می تواند محیط را ببندد؟
احمدی گفت: اگر حاکمیت به عملکرد و کارنامه خودش نگاه کند آیا بستن دانشگاهها و آن همه سختگیری در دهه ۶۰ جوابگو بود؟
احمدی دانشگاه را سنگر مقاومت اندیشه انتقادی و فکر نو دانست و گفت دانشجویان ما صبر و تحمل زیادی در برابر حاکمیت به خرج داده اند تا امور اصلاح گردد همانگونه که اساتید روشنفکران و نویسندگان چنین کردند .
احمدی خطاب به حاکمیت گفت: شما بسیاری از حقوق دانشجویان را سلب کردید آنان را به زندان انداختید اما آنها به خاطر منافع ملت تحمل کردند اما امروز کاری می کنید که پینوشه هم در شیلی نکرد .
احمدی گفت: ما باید سیاستمان و همبستگی مان در برابر این موج را حفظ کنیم و نباید به گونه ای حرکت کنیم که خشونت را رسمی و قانونی تر کند. اصل اول ما باید ایستادن اما به شیوه ای عقلانی باشد تا خشونت ارتجاع قابل توجیه نباشد. احمدی با اشاره به سخنان مهندس بازرگان در دادگاه نظامی سال ۴۴ گفت: در ان زمان این بزرگ سیاست ایران گفت که ما آخرین نسلی هستیم که با حاکمیت با زبان مدارا سخن می گوییم و این سخن صحیحی بود چرا که چند صباحی بعد گروههای چریکی مسلح تشکیل شد و ۱٣ سال بعد مردم در تهران اسلحه پادگانها را در دست گرفتند. احمدی ادامه داد ما نیز می گوییم که اخرین افرادی هستیم که از راههای دموکراتیک دفاع می کنیم اما تا آخر بر این روش خواهیم ایستاد .