• اعتراضات روزهای شنبه و یکشنبه مردم مصر در گرامیداشت چهارمین سالگرد خیزش تودهای ژانویه سال ۲۰۱۱ حاکی از زنده بودن خواست ها و مطالبات مردم قیام کننده این کشور است که ریشه در خواستها و آرزوهای انسانی آنها برای آزادی و رهایی دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۶ بهمن ۱٣۹٣ -  ۲۶ ژانويه ۲۰۱۵

بنا به اخبار و گزارشات منتشر شده در چهارمین سالگرد تظاهرات ۲۵ ژانویه مصر که در ادامه و بعد از یک ماه، به سرنگونی دیکتاتوری ٣٠ ساله "حسنی مبارک" و رژیم فاسدش منجر شد، بیش از ١٥ نفر از جمله "شیما صباح" زن ٢٣ساله، مادر و مبارز رادیکال و چپ مصری با گلوله پلیس این کشور در روز شنبه ٢٤ ژانویه در میدان تحریر از پای در آمد. بنا بر گزارشات مختلف، تانک‌های ارتش مصر به منظور سرکوب تظاهرات مردمی در اطراف میدان تحریر قاهره، پایتخت مصر و تعدادی از شهرهای دیگر از جمله اسکندریه که احتمال تظاهرات مردمی در آنها وجود دارد، مستقر شده و تا عصر روز یکشنبه حداقل ١٥ تن کشته و تعدادی نیز مجروح شدهاند. گروه سکولار "جنبش جوانان ششم آوریل" قبلآ اعلام کرده بود که برای سالگرد تظاهرات ۲۵ ژانویه ٢٠١١ چهار سال پیش، به خیابان خواهند آمد.
تظاهرات و خیزش مردمی تودههای عاصی از سرکوب و ستم در مصر که بعد از مبارزات انقلابی تونس و فرار "زین العابدین بن علی" و خانوادهش که با قدرت نمایی بزرگ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ در میدان تحریر قاهره ابعاد تازه‌ و گستردهای به خود گرفت، سرآنجام در فوریه همان سال به سرنگونی دولت حسنی مبارک بعد از ٣٠ سال حاکمیت منجر شد. دست آوردهای با ارزش قیام و خیزش مردمی مصر بعد از چندین ماه کشمکش میان مردم، اسلام گرایان مرتجع و ضد انقلاب و ارتش سرکوبگر و ضد مردمی این کشور که تا آخرین لحظه حامی مبارک و رژیم فاسدش بود، سرآنجام توسط ضدانقلاب اسلامی مصادره شد. محمد مرسی در خرداد سال ۲۰۱۲ با حمایت اخوان المسلمین، کمک های مادی بی دریغ قطر و تبلیغات شبکه پربیننده عرب زبان "الجزیره" حمایت می شد، بر مسند قدرت نشست. جریان اخوان المسلمین علارغم اینکه از قدیمی ترین جریانات اسلامی بعد از جنگ اول جهانی و در زادگاهش مصر بود و سالها به شکل غیررسمی اجازه فعالیت داشت و از مرسی فعالانه حمایت کرد، اما به دلیل اینکه هیچگونه راه حلی اقتصادی و اجتماعی برای حل معضلات جامعه مصر و مردم قیام کننده در برنامه و سیاست خود نداشته و ندارند، نتوانستند شعلههای آتش خشم تودههای ناراضی را که خواهان تحقق خواست ها و مطالباتشان بودند را خاموش کنند و بار دیگر مبارزات تودهای شعلهور و اینبار علیه آنان زبانه کشید. حدود یک سال بعد از زمامداری محمد مرسی، حکومت ایشان در گرماگرم اعتراضات تودهای و در وحشت از سرنگونی آن توسط مردم، ارتش مصر با برنامهای از پیش تعیین شده و آماده، در همکاری با آمریکا، به رهبری عبدالفتاح السیسی،حکومت اسلامیون را سرنگون و قدرت حکومتی در این کشور، باردیگر در دست ارتش و فرمانده نظامی آن ژنرال سیسی قرار گرفت. بعد از این رویداد، محمد مرسی و دیگر رهبران اخوان المسلمین دستگیر و راهی زندان و سازمان اخوان المسلمین گروه "تروریستی" اعلام شد. اخوان المسلمین و گروههای اسلامی سیر قیام مردمی تودههای زجرکشیده مصر را به بیراه برده و مسیر شکست آن توسط ارتش را فراهم نمودند. در دل بحران غیرقابل کنترل مصر توسط ضدانقلاب اسلامی به رهبری "محمد مرسی"، سیستم فاسد و ضدمردمی قبلی مصر به رهبری ارتش و حمایت امپریالیست ها، بویژه امپریالیسم آمریکا و با استفاده از فرسایش و خستگی تودههای قیام کننده، عدم شکل گیری و محدودیت های قطب چپ و رادیکال جامعه بعنوان بدیل مقبول اجتماعی و غیبت جنبش کارگری نیرومند، یاران و شاگردان "حسنی مبارک" این بار در سیمای ارتش سرکوبگر مصر که گویا لباس مردمی برتن کرده و مخالف اسلامیون تندرو است، در حمایت کامل مادی و تبلیغاتی عظیم آمریکا و متحدینش، افسار قدرت حکومتی در این کشور را در یک "انتخابات آزاد" مورد نظر و حمایت آمریکا در دست گرفتند و "عبدلفتاح سیسی" فرمانده نظامی ارتش را از صندوق های "رآی" بیرون آورده و بر مردم مصر تحمیل کردند. طبق وعدههای داده شده قرار بود این "ناپلئون بناپارت" مصر، بحران اجتماعی،سیاسی و اقتصادی این کشور را کنترل و امنیت مورد نظر سرمایه و مدافعان جهانی آن را فراهم نماید. از زمان رییس جمهور شدن "ژنرال سیسی" تاکنون تنها وظیفه انجام شده توسط نامبرده ، دستگیری تعدادی از رهبران اسلامی در این کشور، از جمله "محمد مرسی" رییس جمهور سابق و یارانش در حکومت اسلامی قبلی، و همزمان فراهم نمودن زمینه آزادی دیکتاتور سابق مصر "حسنی مبارک" و فرزندان فاسدش "علا و جمال مبارک" و تعدادی دیگر از دزدان و آدمکشان دوران مبارک بوده است. اما وظیفه اصلی و واگذار شده به ارتش و ژنرال سیسی در واگذاری قدرت به آنان که هنوز موفق به آنجام آن نشده عبارتند از، سرکوب مردم ناراضی و مبارز مصر، بازگشت ثبات و آرامش به بازار کار ارزان این کشور و رواج جهانگردی در آن به سیاق سابق بعنوان یکی از منابع اصلی کسب درآمد و همچنین حفظ امنیت اسرائیل بعنوان یکی از ستون های اصلی حضور آمریکا در منطقه آشوب زده و بحرانی خاورمیانه که در همسایگی مصر است و از خاک این کشور هیچگونه خطری آن را تهدید نکند.
ژنرال سیسی و ارتش سرکوبگر مصر تا به حال در آنجام دو وظیفه نسبتآ موفق بوده اند. اول، اسلامی ها را از قدرت به زیرکشیده و رهبران آن را در پشت میله های زندان حبس کردهاند. دوم، دیکتاتور و قاتل مردم مصر "حسنی مبارک" و فرزندانش و جمعی از یارانش را از پشت میله های زندان تبرئه و درصدد آزادی کامل آنان هستند که ژنرال سیسی و دیگر رهبران نظامی ارتش، امکانات و توانایی های آنان را در پشت صحنه سیاسی مصر با خود همراه دارند. اما پیروزی ارتش که متآسفانه با توهم و خوشباوری تودههای قیام کننده همراه بود، و تبلیغات میدیایی عظیم جهانی آن را بعنوان یک نیروی مردمی به مردم قالب کردند که عکس آن صحت داشت و در صحنه سیاسی مصر اثبات شد، تا کنون نتوانسته وظیفه اصلی خود که همانا بازگرداندن ثبات و امنیت به این کشور است را آنجام دهند.
اعتراضات روزهای شنبه و یکشنبه مردم مصر در گرامیداشت چهارمین سالگرد خیزش تودهای ژانویه سال ٢٠١١ حاکی از زنده بودن خواست ها و مطالبات مردم قیام کننده این کشور است که ریشه در خواستها و آرزوهای انسانی آنها برای آزادی و رهایی دارد. مبارزات مردم مصر و دیگر کشورهای عربی اگر چه تعدادی از قدیمی ترین دیکتاتورهای شمال افریقا و خاورمیانه را از عرش قدرت به کنج زندان کشید،کسانی را فراری و دیگری را به کام مرگ فرستاد، اما و متاسفانه به دلیل ناآمادگی سیاسی و تشکیلاتی نیروی چپ، کمونیست و طبقه کارگر این جوامع و با وصف فداکاری و جانبازیهای زایدالوصف جوانان، زنان و تودههای ستمکش، باردیگر دست آوردهای حرکت انقلابی آنان در نیمه راه قربانی توطئه ،برنامه و همکاری نیروهای سرکوبگر، بورژوازی و آربابان امپریالیست آنان گردید.
یاد آخرین رزمندهگان قیام مردم مصر، بویژه "شیما صباح" زن مبارز، چپ و سکولار این کشور برای تغییر را، همراه با یاد دیگر جانباختگان قیام مردم کشورهای شمال افریقا و خاورمیانه، با اگاهی، اتحاد، سازماندهی، همراه با روشن بینی و استراتژی سوسیالیستی و کوتاه کردن دست جنایتکارن اسلامی در قدرت و در اپوزسیون، ارتش ها و حامیان امپریالیست و ضدمردمی آنان از جنبش های مبارزاتی و مردمی را، میتوان گرامی و پاس داشت.

یکشنبه ٢٥ ژانویه ٢٠١٥