اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱۰ فوريه ۲۰۱۵

هر ساله ۲۲ بهمن ماه یادآور سالروز تلخ غلبه ی سرایداران سنت و نگهبانان شریعت بر تجدد و انسانیت و عروج بربریت و به گور سپرده شدن آرزوی دستیابی به مدرنیته در ربع آخر قرن بیستم در ایران است. روزی که در آن تمامی خواسته های مردم از انقلاب ضد استبدادی و آزادیخواهانه و حتی خود خدا نیز توسط روحانیون شیعه مصادره و آنها به نام خدا بجای اهریمن نشستند!
رهبر دینی- سیاسی این نیروی ضدبشری که طی اقامت ۱٨۰ روزه ی خود در فرانسه بیش از صدبار به جهانیان و ایرانیان با توسل تقیه گری مذهب شیعه دروغ گفته بود، از همان ابتدا پایه ی نظام سلطنت غیرموروثی فقهای شیعه را براساس ریا و فریب، جنایت و جهل بنیان نهاد. خمینی که هنگام بازگشت از فرانسه به ایران احساس خود از این رویداد تاریخی را در جواب به پرسش خبرنگاری «هیچ» توصیف کرده بود، در اصل بسیار فراتر از آن «هیچ» بزرگ برای مردم ایران به ارمغان آورده و کمر به نابودی تمامی مظاهر مدرنیته و نرم های زندگی بشریت امروزه و جهت گشودن خونین ترین فصل در تاریخ ملتهای تحت ستم به ایران آمده بود.
انقلاب اسلامی، در اصل چیزی نبود بغیر از انفجار جهل انباشته شده ی دینی در سراسر تاریخ ایران اسلامی و جمهوری اسلامی نیز معلول و پیکره ی سربرآورده از این جهل متراکم شده بود. بنابراین این نظام نه چیزی خلق الساعه و نه ورود خمینی از «دروازه ی تمدن» شاه حادثه ای تصادفی و نه محصول «دزدیده» شدن انقلاب از طرف روحانیت شیعه و نه «انحراف» از مسیر خود بلکه سربرآورده از بنیاد فرهنگ دینخوئی اسلام شیعی است. با این فاجعه ی ملی بود که سفلگان و اوباشانی که تا قبل از انقلاب در حاشیه ی جامعه قرار گرفته بودند و جای پایی برای خود در یک جامعه ای عادی متصور نبودند، به دایره ی قدرت و ثروت پرتاب شدند و کشوری را به قهقرای تاریخ کشانیده و کل حیات به نکبت و فلاکتی عظیم دچار و مهمتر از همه نـُرم های اخلاقی جامعه را از محور خود خارج ساخته اند. امروزه نقش و تأثیرگذاری ایران در منطقه و جهان در تمامی عرصه های مثبت اگر در حد همان «هیچ» خمینی است، اما در عرصه ی پرورش و ایجاد گروههای تروریستی، صادرات پناهنده و مواد مخدر و ایجاد بحران و تنش و در تبعیض ملی، فساد و نقض حقوق بشر در صدر جهان قرار دارد!
ملت تورکمن از معدود ملتهایی در ایران بود که با وجود احساس شدید تبعیض و ستم ملی و به تاراج رفتن اراضی و حق حاکمیت ملی بر سرزمین و سرنوشت خود در دوران پهلوی ها، با دیده ی شک و تردید به ماهیت و اهداف مدعیان جدید قدرت می نگریست. از این رو نیز صف مبارزات ضدسلطنتی خود را در بحبوحه ی انقلاب از صف مذهبیون انقلابی جدا و بطور مستقلانه به طرح خواست های خود از جنبش سراسری پرداخته بود. این شک و تردید نیز از همان روز تغییر قدرت در ایران به یقینی وحشتناک برای ملت ما مبدل شده و این نیروی جهل و جنایت هرگونه خواست انسانی و ملی آنرا بدون «هیچ» احساس و مسئولیتی در خون شریف ترین فرزندان آن غرق ساخت تا بنای تبعیض و جو و ستم و غارت و فساد خود را در تورکمنصحرا برقرار بسازد!
در طول نزدیک به چهار دهه رژیم ج. اسلامی هرگونه پلشتی و نابکاری را که در چنته داشت بدون هیچگونه ملاحظه و واهمه ای بر سر ملت ما و دیگر ملتهای ایران فرود آورده و حتی یک روز از حیات آن بدون ستانیدن جان انسانی سپری نشده است. اما این رژیم با وجود فقدان هرگونه مشروعیتی جهت تداوم حکمفرمایی خود توانسته است با توسل به سرکوب و استحمار مذهبی، تطمیع و رانت خواری، ارعاب و استبداد و با توهم پراکنی مبنی بر اصلاح وجود اصلاح ناپذیر خود و با وجود اپوزیسیونی فاقد توانایی آلترناتیوی به حیات ننگین و فلاکت بار خود برای ایران و منطقه ادامه بدهد.
کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن در سالروز وقوع این فاجعه ی ملی بار دیگر تمامی نیروهای واقعی اپوزیسیون را به اتحاد و مبارزه ای با برنامه ای شفاف و مدون جهت رهایی مردم از سلطه ی رژیمی مبتنی بر خودکامگی فردی دینی، ناقض تمامی موازین انسانی، استبدادی و شوونیستی، ویرانگر و تاراجگر و مقدمترین مانع در مقابل هر نوع تحول در ایران فرا میخواند. تجربه ی تاریخی گواه آن استکه هیچ رژیمی حتی ضدبشری ترین و نامشروع ترین آن چون رژیم اسلامی حاکم بر ایران نیز بدون اتحاد اپوزیسیون و مبارزه ی رو در رو و با اهدافی روشن خودبخود ساقط نخواهد گردید!

کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن
۲۱ بهمن ماه ۱٣۹٣
دهم فوریه ۲۰۱۵