• کمونیست های سیریزا از رهبری حزب و دولت میخواهند که اهمیت مذاکره با نمایندگان "خوب" و "بد" طلبکاران و سرمایه بین المللی را دست بالا نگیرند. این مذاکره حلال مشکلات اساسی کارگران کشور نیست. مذاکره با آنان محدودیت های باریکی دارد. تمام تلاشهای ما باید اکنون بر روی اینکه چگونه یک جنبش توده ای را در یونان و در اروپا بوجود بیاوریم، متمرکز شود. جنبشی به مثابه یک سپر برای اجرای مستقم برنامه تسالونیکی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۲ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱۱ فوريه ۲۰۱۵

بانکداران اروپا و الیگارشی از "ویروس" سیریزا می ترسند. اما سیریزا باید محکم بایستد و در مقابل فشار مقاومت کند! از بانکها شروع کند و قدرت را از الیگارشی بگیرد! جا نزند و وام را نپذیرد، حتی اگر پرداخت بهره بانکی برای همیشه به تعویق بیافتد! سیرزا باید اروپا را به موج انسانی عظیم پوئرتو دل سول اسپانیا، تبدیل کند!
در نتیجه فشار ناشی از رفتار قوی و عالی دولت جدید در روزهای اول پس از انتخابات، و همچنین بر اثر فشار اولین تظاهراتهای عظیم همبستگی که در روز شنبه در اسپانیا برپا شد، اتحادیه اروپا و دولت های بورژوایی در اروپا ابتدائا رفتار آشتی جویانه ای را در مقابل دولت جدید از خود نشان دادند.
آنچه که رفتار آنها را تعیین می کند، همبستگی با مردم یونان نیست. هیچیک از آنها حاضر نیستند به اجرای تعهدات رادیکال سیریزا تن بدهند. انگیزه کلی آنها کاملا خود محورانه است. ترس از این است که "ویروس" سیریزا به بقیه نقاط دنیا سرایت کند. هدف نهایی آنها این است که با آسان ترین روش ممکن امتیازدهی، دولت جدید را از اجرای تعهدات خود به مردم باز دارد. به همین دلیل سیریزا هیچ خشنودی سیاسی ای برای آنها نمیتواند داشته باشد.
اما بگذارید با جزئیات بیشتری به اهداف خاص "دوستان" جدید یونان، نگاه کنیم. اوباما به نمایندگی از امپریالیسم آمریکا از یک آرامش در ریاضت کشی حمایت کرد، زیرا "شما نمیتوانید به یک کشوری که در رکود اقتصادی هست فشار بیاورید". این اظهارات اوباما در واقع همراه بود با اشاراتی به اینکه "رفورم ها" – مثلا حملات به استانداردهای زندگی طبقه کارگر و مردم فقیر- "در یونان خوب بودند و باید ادامه یابند". بدیهی است که در این اظهارات، در واقع همبستگی با آنهایی که توسط تفاهم نامه ("رفورم ها") عذاب کشیدند، بیان نشده است، بلکه آنها حاوی نگرانی طبقه حاکمه آمریکا بخاطر مشکلی است که یونان میتواند برای اقتصاد شکننده جهانی بیافریند، مثلا یک ورشکستگی بالقوه عمومی و خروج یونان از منطقه یورو.
وزیر دارایی فرانسه، ساپن، پس از ملاقات با وزیر جدید دارایی یونان، یانیس واروفاکیس، گفت که یونان به "یک نفس" و به یک "برخورد جدید" نیاز داشت. اما این "نفس"، بطور شفافی فقط بر میگردد به یافتن راه های ممکن برای بازپرداخت وام. او همچنین خاطرنشان ساخت که این "برخورد جدید، امکاناتی را برای یونان جهت ابراز اشتیاق به رفورم، فراهم می آورد". از این اظهارات روشن است که دولت فرانسه از پایان بخشیدن به ریاضت کشی سخن نمیگوید. بلکه از یک قرارداد جدید با همان مضامین تفاهمنامه دیرین صحبت میکند و اینکه دولت جدید یونان میتواند دست به "رفورم" بزند. از نظر ما این رفورم ها، واژه معادل سیاست های ضدکارگری و ریاضت کشی در زبان ریاکارانه سرمایه می باشند. دولت فرانسه در این اظهارات، به وضوح آمادگی خود را نه برای "تأمین" همبستگی با دولت جدید در اجرای تعهدات خود به مردم یونان، بلکه برای تجدید فورمولبندی قرارداد در جهت ادامه سیاست کنونی مستتر در تفاهمنامه، نشان میدهد.
بورژوازی فرانسه از یونان بعنوان یک برگ برنده در رقابت خود با آلمان، استفاده می کند. "نفس" اجرایی که آنها برای وام های یونان طلب می کنند، ناشی از نیاز آنها به وقت گرفتن از آلمان برای بازپرداخت قرض های خودشان و همچنین بخاطر کسری مالی خودشان است. آنهایی که از رفتار دولت فرانسه شادمانی مینمایند، فراموش میکنند که برای آنکه میلیون ها نفر از مردم فقیر و بیکار در یونان یک نفس واقعی بکشند، توقف "رفورم ها" ی این "برخورد جدید" آقای ساپن، حداقل مطالبه می باشد. توقف "رفورم ها" همین حالا و برای همیشه.
یکی دیگر از "دوستان" اخیر، ژان-کلود ژانکر رئیس کمیسیون اروپا در مصاحبه ای با یک روزنامه آلمانی به نام "هندزبلات" از لغو تروئیکا و جایگزینی آن با کمیته دیگری و به اسم دیگری حمایت کرد. اما مشکل مردم یونان – آنگونه که وزیر جدید دارایی یونان، یانیس واروفاکیس به غلط میگوید – این نیست که کمیته و یا ارگان های مدیریت سرمایه اروپایی، بازنگری آن برنامه هایی که وام دهندگان بر یونان تحمیل کردند را چگونه پیش میبرند. در واقع مشکل، محتویات و سیاست هایی است که به نام معروف "رفورم ها" تحمیل کردند. در این مورد این "دوست" ما، ژانکر، خیلی روشن بود و گفت که یک کمیسیون جدید فقط تا زمانی عملی می باشد "که دولت به التزام به نامه توافقات یونان برای اجرای رفورم های ساختاری، وفادار باشد".
بنا بر گزارش روزنامه آلمانی، مسلم است که رئیس کمیسیون اروپا مخالف بازگشت حداقل دستمزد به 751 یورو به نظر نمیرسد. ژانکر که یک سیاست مدار و تکنوکرات باتجربه بورژوازی است این را می فهمد که برای یک دولت تازه انتخاب شده، "دادن چیزی" به مردم حیاتی است تا با وام دهندگان جدید خود به یک توافقی برسد. آنها این را می فهمند که تضعیف و یا لغو هر گونه رشد بالقوه حداقل دستمزد، در عمل میتواند انجام گیرد، زیرا این سرمایه داران هستند که به کنترل اقتصاد ادامه میدهند، نه دولت یونان. رئیس کمیسیون اروپا در همان مصاحبه گفت که اظهارات وزرای چپ تازه انتخاب شده در مورد اجرای تعهدات سیریزا، "وحشتناک" بود و او "هر گفتگویی را در مورد کاهش وام رد میکند".
بنابراین روشن است که همه این "دوستان" و "متحدین" چند روز گذشته، دوستان دروغین هستند. آنها بورژواهای ریاکاری هستند که میکوشند سیریزا را به دام یک قرارداد جدید سطحا متفاوت، اما در محتوا همان قرارداد گذشته، بیاندازند. شادمانی برای اظهارات آنها باید متوقف شود. نقش های مربوط به یونان در سرمایه جهانی، بنابر منافع مشخص هریک آنها توزیع شده است. "دوستان" و "آدمهای خوب" یا آنهایی هستند که مایل اند از سیریزا بعنوان وسیله ای برای گذاشتن فشار بر آلمان جهت پرداخت بیشتر وام های اروپا استفاده کنند، زیرا آلمان منفعت برنده اصلی موجودیت منطقه یورو است، یا آدمهایی چون ژانکر که به نفع آلمان کار میکند، و در تلاش است بهانه فراوان و توجیهی به دولت جدید برای عقب نشینی از تعهدات چپگرایانه خود، پیشنهاد کند. اما آلمان از اینکه از سیریزا تقاضای یک عقب نشینی با حداکثر تحقیر ممکن را بکند، دست نخواهد کشید. بهترین نتیجه ای که میتوان از مذاکره با همه آن "دوستان" و دشمنان کسب کرد، ترکیبی است از همه آن چیزهایی که مبتنی است بر همان سیاست تفاهم نامه و شاید هم کمی بدون تنش، با لغو اکثر تعهدات اساسی چپ و رادیکال سیریزا.
آنچه که هر دو نوع "خوب" و "بد" "شرکای" بورژوازی دولت جدید را در این مذاکره متحد میکند، نفرت مشترک آنها از بسط همبستگی با سیریزا و کارگران یونان در میان کارگران اروپا است. یک موج وسیع تظاهرات های همبستگی در شنبه گذشته در اسپانیا شروع شده است. این امر مهم بوده و روحیه ستیزه جویی و شور و شوق ایجاد شده در درون طبقه کارگر و مردم فقیر در یونان را تکثیر میکند. آنها راه پیمایی های خود را برای 17 فوریه برنامه ریزی کرده اند.
کمونیست های سیریزا از رهبری حزب و دولت میخواهند که اهمیت مذاکره با نمایندگان "خوب" و "بد" طلبکاران و سرمایه بین المللی را دست بالا نگیرند. این مذاکره حلال مشکلات اساسی کارگران کشور نیست. مذاکره با آنان محدودیت های باریکی دارد. تمام تلاشهای ما باید اکنون بر روی اینکه چگونه یک جنبش توده ای را در یونان و در اروپا بوجود بیاوریم، متمرکز شود. جنبشی به مثابه یک سپر برای اجرای مستقم برنامه تسالونیکی.
این هیچ به این معنا نیست که این مذاکره برای کمونیست ها مهم نیست. با این وجود ما معتقدیم برای آنکه قدرت بیشتری در چانه زنی بدست بیاوریم، باید طلبکاران و طبقه حاکمه یونان را خلع سلاح کنیم. یعنی همان هایی که در درجه اول به همراه بانکداران شروع به کارشکنی و باج خواهی از ما کردند. در همین رابطه، از نظر سیاسی غیرقابل قبول است که نخست وزیر اعلام کند اوراق قرضه بطور معمول پرداخت خواهد شد و دولت اکنون این واقعیت را می پذیرد که "راه حل های دیگری برای قروض" وجود دارد، باستثنای کاهش فعال آن، که تعهد سیریزا به مردم یونان است . (به مصاحبه با بولومبرگ مراجعه شود) سیریزا بخاطر این انتخاب نشد که به توزیع برابر بار سنگین قرض بر دوش نسل کنونی و آینده رضایت دهد، بلکه بخاطر این انتخاب شد که مردم را از این بار برهاند.
همچنین از نظر سیاسی غیرقابل قبول است که دولت بگذارد بانک های یونان هنوز در دست های راهزنان الیگارشی باشد. علاوه بر این، قابل قبول نیست که رأس اقتصادی دولت، یعنی وزیر سابق ائتلاف شوم با دموکراسی نو در سال 1989، بکوشد یک راه حل قابل قبول دوجانبه با صاحبان کنونی بانک ها بیابد. همان بانک هایی که سیریزا متعهد شده است تحت "کنترل اجتماعی" قرار بدهد. چنانچه رفقای رهبری، "کنترل اجتماعی" را به معنای واگذاشتن آنها در دست های دلالان خصوصی، محسوب کنند، آنها به برنامه های خودشان خیانت میورزند.
گرایش کمونیستی سیریزا به رفقای رهبری و دولت جدید اخطار میدهد: از تعهدات سیریزا عقب نشینی نکنید، زیرا این کار فاجعه بار خواهد بود. وسوسه نشوید که عقب نشینی را به شیرین کاری های روابط عمومی ملبس کنید. کارگران در یونان و اروپا فورا آن عقب نشینی ها را خواهند دید و نا امید خواهند شد. امری که دولت جدید را برعلیه هر گونه فشار از سوی وام دهندگان و الیگارشی محلی ضعیف خواهد کرد.

کمونیست های سیریزا کارگران و جوانان را فرا میخوانند تا برای مطالبات زیر تجمع کنند:
• هیچ توهمی نسبت به مذاکره با سرمایه اروپایی و نهادهای آن نباید وجود داشته باشد! حریفان ما منافع سرمایه داری داخلی و خارجی هستند که پشت تروئیکا، و نه کارکنان تکنوکرات آنها، مخفی شده اند.
• تنها متحد واقعی ما طبقه کارگر اروپا است! سیریزا اکنون باید برای یک برنامه اقدام توده ای در سرتاسر اروپا فراخوان بدهد، تا اروپا را به یک "پوئرتو دل سول" تبدیل سازد.
• ما باید کمیته های مبارزه بر علیه تروئیکا و الیگارشی مالی یونان را در سرتاسر یونان، در همه مکان های کار، در همه محله ها، در همه مدارس و دانشگاه ها بوجود بیاوریم!
• دولت نمیتواند نسبت به تعهداتش هیچ قدمی به عقب بردارد! اقدام مستقیم درخواست تعهد حداقل دستمزد – بدون هیچ "شرط" – و همه تعهدات دیگر برنامه تسالونیکی!
• ما اکنون با تروئیکا و سرمایه گذاران در جنگ هستیم و باید آنها را خلع سلاح کنیم! لغو بدهی ها را به اجرا بگذارید تا از تروئیکا حق باج خواهی از ما را سلب کند! خانه ها و سپرده های مردم نمیتواند برای مدت طولانی تری در دست های الیگارشی باقی بماند! بانک ها را اجتماعی کنید! آنها را در یک بانک دولتی ادغام کنید. بانکی که سپرده ها را تضمین خواهد کرد و به مقر توسعه اقتصادی به سود جامعه تبدیل خواهد شد.
• کنترل کارگری را نهادینه کنید تا تقلب های مالیاتی و دیگر رسوایی های سرمایه داران آشکار شود!
• فرکانس های تلویزیونی را از دست های موسسات رسانه ای خارج کنید و برای استفاده آزاد و تمرین حقوق دموکراتیک، آنها را در اختیار مردم قرار بدهید!
• همه شرکت های خصوصی را بدون جبران خسارت، اجتماعی کنید. برنامه اجتماعی کردن همه کمپانی های بزرگ، که از اجرای قوانین جدید کار سر باز میزنند و توسط صاحبانشان در بستر جنگ اقتصادی بر علیه دولت رها شده اند را به اجرا درآورید.
• هیچ اعتمادی به دستگاه دولتی فاسد و مستبد نیست! تغییرات در پست های وزارتی کافی نیستند. ما باید از تحریکات و خراب کاری های داخلی علیه دولت جلوگیری کنیم! با کنار گذاشتن همه فاشیست ها، پلیس و ارتش را بر پایه های دموکراتیک بازسازی کنید. کشور را از ناتو خارج کنید و کنترل نیروهای مسلح را به دست سازمان های توده ای مردم بسپارید!
• "ضعیف ترین حلقه" سرمایه داری را از دولت اخراج کنید! بورژوا ناسیونالیست های حزب یونانیان مستقل را از دولت کنار بکشید، زیرا آنها امر حیاتی همبستگی بین المللی با یونان را تضعیف می کنند. وزرایی را که با تروئیکا و سرمایه در توافق هستند، کنار بگذارید!
• به جای درخواست یک کنفرانس در اروپا با دولت های بورژوازی در رابطه با قروض، ما باید مستقمیا یک کنفرانس بین المللی از سازمان های توده ای طبقه کارگر و جوانان علیه سرمایه داری را در یونان برگزار کنیم!
• هیچ توهمی نسبت به اتحادیه اروپا و منطقه اروپا که متحدین سرمایه داران اروپا هستند، نباید باشد! ما باید برای دولت های سوسیالیستی متحد در اروپا بجنگیم!

منبع : http://www.marxist.com
9 فوریه 2015
parvinashrafi@hotmail.com