• یکسال از کوچ نابهنگام برادر، رفیق، همرزم و همراه سخترین و زیباترین لحظات زندگی ام گذشت. بهرام رفت و خانواده و خیل بیشمار یاران و دوستانش را با هزاران خاطره زیبا، لحظات شیرین و فراموش نشدنی تنها گذاشت. بدون شک صورت مهربان و لبخند آشنایش، قلب رئوف و پرمهرش و آغوش باز و همیشه پذیرای او سالهای دراز و طولانی همچنان مهمان ارجمند گنجینه خاطرات همه ما خواهد بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۶ اسفند ۱٣۹٣ -  ۲۵ فوريه ۲۰۱۵

"بی ریا بود بهرام، افتاده و بی ادعا...
همرنگ کدورت نبود و دیدنش آرامش میبخشید و
همینطور هم از میان ما رفت.
یادش پیش رویمان تصویری است از محبت
و نامش هربار مهربانتر از پیش بر زبانمان جاری خواهد شد...
باشد که این تصویر خوشایند رنج خالی بودن جایش را مرهمی باشد
بر چشمان بازماندگان و دوستانش"
<از صفحه فیس بوک یکی از دوستان نزدیک بهرام >

یکسال از کوچ نابهنگام برادر، رفیق، همرزم و همراه سخترین و زیباترین لحظات زندگی ام گذشت. بهرام رفت و خانواده و خیل بیشمار یاران و دوستانش را با هزاران خاطره زیبا، لحظات شیرین و فراموش نشدنی تنها گذاشت. بدون شک صورت مهربان و لبخند آشنایش، قلب رئوف و پرمهرش و آغوش باز و همیشه پذیرای او سالهای دراز و طولانی همچنان مهمان ارجمند گنجینه خاطرات همه ما خواهد بود.
بهرام سال ١٣٣٤ در شهر سنندج چشم بدنیا گشود. دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در آنجا به اتمام رساند و سال ١٣٥٦ در دانشسرای راهنمایی شهر سنندج به تحصیلات خود ادامه داد. در همین ایام او نیز همانند بسیاری از هم نسلانش به خروش مردمی و ضد استبدادی سالهای دهه شصت مردم پیوست و فعالانه در قیام مردم در سال ١٣٥٧ شرکت نمود. دلاوریها و قهرمانیهای فرزند سربزیر، بی ادعا و برومند شهر سنندج در دوران جنگ تحمیلی رژیم جمهوری اسلامی بر مردم این شهر و در لحظات دردناک جنگ تحمیلی نوروز ١٣٥٨ سنندج بخشی فراموش نشدنی از حافظه تاریخی مردم این دیار بوده و خواهد بود.   
بهرام در عین احترام فراوان به عقاید و باورهای شخصی انسانها خود عمیقا سکولار بود. او دشمن استبداد و ستم ملی، یار خستگی ناپذیر ستمدیده گان و عاشق عدالت اجتماعی و برابری حقوق انسانها بود. او از پیشگامان جنبش فدایی در شهر سنندج بوده و بعدها در مقطع انشعاب به سازمان فدائیان اکثریت پیوست. بعد از هجوم جمهوری اسلامی به این سازمان او به همراه بخشی از دوستان و رفقایش مدتی در کردستان عراق و میهمان حزب شیوعی عراق بود. دوستان انزمان او هنوز خاطرات رفیق ایثارگر خود "کاک شوان" را فراموش ننموده و یاد او را صمیمانه در گنجینه خاطرات خود پاس میدارند.
بهرام در دوران مهاجرت بتدریج از سازمان اکثریت فاصله گرفت. وجود و روان او در دوران طولانی مهاجرت نیز همچنان مملو از عشق به انسان، آزادی و عدالت اجتماعی بود. او عاشق مردم دیارش کردستان بود و هیچگاه از یاری انان در مبارزه برای کسب حقوق ملی و انسانی خود دریغ نورزید.
قلب مهربان، همیشه عاشق و بی ارام بهرام در ٢٨ فوریه ٢٠١٤ بعد از یک دوران چند ماهه مبارزه بی امان با بیماری سرطان از طپش باز ایستاد. او از میان ما رفت و به ابدیت پیوست و دنیایی از خاطرات گرانبها و شیرین برای مردمش، خانواده و دوستانش به ارمغان گذاشت.
یادش گرامی و روانش شاد باد!