اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۱ اسفند ۱٣۹٣ -  ۲ مارس ۲۰۱۵

مردم ایران،
آقای خامنه‌ای، رهبر انقلاب و نظام اسلامی، در آستانه مرگ است. بنا به گزارش‌هایی که پیش‌تر از نزدیکانِ ولی فقیه به بیرون درز کرده و اخیراً روزنامه‌ معروفِ فرانسویِ لوفیگارو نیز (٩ اسفند ١٣٩٣ خورشیدی)، به نقل از "چند منبع اطلاعاتیِ غربی"، آنها را تأیید کرده است، بیماریِ سرطانِ رهبر نظام اسلامی در ایران وارد مرحله ٤ از دیدگاه پزشکی شده است. به عبارتِ دیگر سرطانِ پرستاتِ وی به دیگر نقاط بدن او نیز سرایت کرده و متخصصین امر، با توجه به سن ٧٦ ساله او، امید به زندگیِ رهبرِ انقلابِ اسلامی را به حداکثر دو سال تخمین زده‌اند.

هم میهنان،
مرگِ قریب‌الوقوع خامنه‌ای، نظام و معماریِ قدرت در درون آن را با شکننده‌ترین بحران و تهدید موجودیتی‌اش در درازایِ سی‌وشش ساله‌یِ اخیر روبرو خواهد کرد. حتی قبل از افشای این راز نیز شاهد بالا گرفتن جنگ قدرت در درون نظام بوده‌ایم. با قطع شدن مفاصل قدرت در بیت آقای خامنه‌ای، دیگر مانعی در مقابل آشکار شدن جنگ قدرت نخواهد بود. قدرت متمرکز در شخص اقای خامنه‌ای از نوعی نیست که بتوان آن را با یک رای خبرگان، یا یک فرمان، به شخص دیگری منتقل کرد. این نوع قدرت ناشی‌ از انتصابات مستقیم و غیرمستقیم چیدمانِ قدرت است. تاری است از روابط شخصی‌ بین بیت و صدها کانونِ ثروت و قدرت، از مجموعه‌هایِ کلانِ غیرپاسخگویِ اقتصادی، تا گروه‌هایِ نیمه‌خودسرِ مسلح. این تار حتی درون نهادهای ظاهراً یک‌پارچه، مثل سپاه پاسدارن، با زیرپاگذاشتن سلسله‌مراتب و برقراری روابط مستقیم بین اقای خامنه‌ای و برگزیده‌ای از سرداران، طی سالیان دراز تنیده شده است. این نوع قدرت را نمی‌شود مثل نظام‌های به راستی‌ قانونمند به سرعت و در آرامش منتقل کرد.
از سوی دیگر، ناموثر شدن تدریجی، ولی محتوم به نگهداری تسکینی آقای خامنه‌ای، به رشد تصاعدی نزاع‌های درون نظام دامن خواهد زد. ترکیب شکاف‌ها در بالا با فشارهایِ روزافزونِ اقتصادی در جامعه، کشورمان را در آستانه فروپاشی قرار خواهد داد.
آری! کشتیِ فرسوده‌یِ نظام از توفانی‌ترین آب‌هایی عبور می‌کند که از بهمن ٥٧ تا کنون سابقه نداشته است. و این واپسین تندباد در آسمان گردآلود و سهمگینی که بر کشور سایه انداخته است، در شرایطی وزیدن خواهد گرفت که جمع جبریِ همه‌ بحران‌ها روی ساختارهایِ کژبنیادِ ویرانه‌سرایِ نظام سنگینی می‌کند. در شرایطی اینچنین است که ناخدایِ خودخوانده‌یِ آن، می‌رود تا عرشه‌ کشتی بی‌سکانِ توفان‌زد ایران را برای همیشه ترک کند.

ملت ایران،
در برابر بحرانِ لاینحلِ رهبری، پیشنهاد ما به شما مردم و نیروهای سیاسی و تشکل‌های مدنی این است که:
١- به هیچ وجه در دام خشونت‌گرائی٬ تقدم منافع گروهی به منافع ملی، و تخاصم و رقابتِ ناسالم و خصمانه با همدیگر نیافتیم و اجازه ندهیم که در این مسیر آلتِ دستِ دیگران شویم.
٢- اتحاد روحانیتِ حکومتی (چه برسرکار و چه درانتظار) با نظامیان برای تقسیم قدرت پس از خامنه‌ای بمعنی ادامه یا بدتر شدن وضع موجود، و چالش آنان با یکدیگر بمعنی درغلطیدن کشور به منجلاب سقوط و آینده‌ای غیرقابل‌پیش‌بینی است. نشان دهید که تعویض حاکمیت نعلین با چکمه خواست شما نیست.
٣- تنها حضور قدرتمند شما مردم بزرگ ایران است که معادلات را بنفع منافع ملی تغییر خواهد داد.
انتخابات آزاد و منصفانه، بر پایه‌یِ معیارهایِ به‌رسمیّت ‌شناخته‌شده‌یِ بین‌المللیِ، تنها امکانی است که حاکمیت شما را تامین خواهد کرد. این کنش می‌تواند یک نه بزرگ به ادامه‌یِ نظامی باشد که وضع شما و کشور را بدینجا رسانیده است.
در ایران هشتاد ملیونی، با ملیون‌ها دانشگاه‌دیده، با عقاید و باورهای مختلف و با بافتِ رنگارنگِ اتنیکیِ کشور پهناورمان، دیگر نمی‌توان منتظر یک منجیِ کاریزماتیک یا کودتاچی‌ نشست تا برایمان حکومتی سالم و پابرجا به ارمغان آورد. فقط حاکمیت مجلسِ نمایندگانِ منتخبِ همه مردمان ایران می‌تواند، یک حکومت پاسخگو، باکفایت و باثبات به وجود آورد.

مردم ایران،
اگر ایرانی اندیشه‌یِ ایران نکند، دیگر ایرانی در کار نخواهد بود. چه نیک گفتند و سرودند و جانانه به میدان آمدند نیاکانمان، که در محیطِ توفان‌زای، ماهرانه در جنگ است، ناخدایِ استبداد، با خدایِ آزادی.

مردم بزرگ ایران،
بیآیید تا نگذاریم که فنایِ ناخدایِ استبداد، خرابیِ ایران و فرهنگ این سرزمین و نابودی آزادگانِ ایرانی را به همراه داشته باشد.

اتحاد برای دمکراسی در ایران
دوشنبه، ١١ اسفندماه ١٣٩٣ خورشیدی