اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۵ فروردين ۱٣۹۴ -  ۴ آوريل ۲۰۱۵

به نام خدا
ما خواهان ادامه تنش‌زدایی خارجی و اصلاحات سیاسی در داخل هستیم

ماراتن نفس‌گیر مذاکرات هسته‌ای با بیانیه مهم لوزان وارد مراحل پایانی خود شد. هرچند از فشارها و خراب‌کاری‌های جریان‌های افراطی در دو طرف ـ به‌ویژه طرف غربی ـ نمی‌توان غافل شد، اما به‌نظر می‌رسد که این روند دیگر به مرحله‌ی بازگشت‌ناپذیر خود رسیده است.
بیانیه لوزان می‌رود که نقطه پایان بر چالشی بگذارد که برای مردم ایران رنج و محنتی سخت در پی داشته است. اینک مردم ایران از این نقطه پایان به شوق آغاز امیدی جدید خوشحالند. ما نیز خود را در شادی مردمی که پس از اعلام این خبر به خیابان‌ها آمدند یا در جان خویش شادمان شدند، شریک می‌دانیم. مردم و جامعه مدنی ایران که در آخرین انتخابات ریاست جمهوری در حد مقدورات ساختار سیاسی قدرت مستقر، اراده خود را بر اراده قدرت فائقه در کشور تحمیل کردند تا آنان را بیش از پیش وادار به حل بحران هسته‌ای از طریق تنش‌زدایی از روابط خارجی و تعامل با جهان ـ به‌خصوص آمریکا ـ کنند.
براساس این اندرز که «جلوی ضرر را از هرجا که بگیری منفعت است»، اراده ملی بر خواست نیروهای حامی سیاست‌های افراطی غلبه کرد. سیاست‌هایی که سرنوشت ملت ایران را گروگان مصالح سیاسی و منافع باندهای مافیایی کرده بوده که تحریم‌ها سفره‌ی گسترده‌ی رانت‌خواری‌شان شده بود.
کنشگران ملی ـ مذهبی خارج از کشور ضمن خسته نباشید به آقای ظریف و گروه همراه، هم‌چون گذشته از روند مذاکرات در چارچوب منافع ملی تا رسیدن به فرجام نهایی پشتیبانی می‌کند.
ما ضمن ابراز رضایت و شادمانی از عبور از یک مرحله‌ی سخت، معتقدیم برای رو به حل رفتن بحران‌های بزرگی که کشور ما بدان دچار شده است:
ـ سیاست مثبت و موفق مذاکره هسته‌ای می‌بایست در چارچوب وسیع‌تر تنش‌زدایی از روابط خارجی کشور ادامه پیدا کند. ملت ما طرفدار صلح و خواهان روابط مسالمت‌آمیز و مبتنی بر منافع ملی با کشورهای جهان (ازجمله ایالات متحده) است. بزرگ‌ترین برنده‌ی چالش مستمر ایران و آمریکا، اسرائیل و برخی دول منطقه و نیز کشورهایی هستند که در این سالیان اقتصاد ایران را صحنه‌ی تاخت‌وتاز خود قرار داده‌اند. آن‌ها هم‌چنین بزرگترین مخالفان توافق اخیر هستند.
ـ اصرار و پیگیری مسئله مهم رفع تحریم‌ها باعث بازگشت سرمایه‌های بلوکه شده‌ی ایران به داخل اقتصاد ملی شده و تا حدی به بهبود روندهای اقتصادی کشور منجر می‌گردد. اما خروج از وضعیت رکودی ـ تورمی فعلی نیازمند سرمایه‌گذاری های وسیع و ورود سرمایه‌های خارجی به کشور است. این امر نیز نیازمند تنش‌زدایی هرچه بیشتر از روابط خارجی و اصلاح مناسبات سیاسی داخلی و ثبات شرایط کشور برای اعتمادسازی جهت سرمایه‌گذاری های درازمدت تولیدی برای ایجاد اشتغال و نه صرفا صدور کالاست.
ـ اصلاح «وضعیت اقتصادی کشور» که باعث نارضایتی و درد و رنج اقشار وسیع مردم شده، نیازمند مدیریت یکپارچه و ایجاد نظم و انضباط در این حوزه است. در این رابطه، نهادها و موسسات مالی و اقتصادی که متکی به بودجه و منابع ملی هستند اما از هرگونه برنامه‌ریزی، مدیریت و نظارت و حتی دادن مالیات به دولت می‌گریزند، باید تحت مدیریت و برنامه‌ریزی و نظم و انضباط اقتصادی دولت قرار گیرند.
ـ و مهم تر از همه؛ اینک که دولت آقای روحانی توانسته قدمی جدی در مسیر یکی از مهم‌ترین وعده‌های خود در رابطه با حل چالش هسته‌ای و کاهش تحریم‌ها بردارد، مطالبه عمومی و مخصوصا خواسته نیروهایی که در انتخابات از ایشان حمایت کردند این است که اکنون با دست بازتر و پشتوانه‌ی امتیاز و محبوبیتی که در این مسیر کسب می‌کنند در جهت تحقق وعده‌ی بزرگ دیگرشان مبنی بر غلبه‌ی فضای سیاسی بر فضای امنیتی حرکت کنند.
در این رابطه این انتظار وجود دارد که دولت به پشتیبانی از جامعه مدنی تحت فشار ایران بپردازد و بهبود وضعیت ناگوار حقوق بشر در کشور را جزء اولویت‌های خود قرار دهد. تلاش برای رفع حصر رهبران جنبش سبز و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی می‌تواند گامی مهم در این راه و در جهت تقویت همبستگی ملی تلقی شود.
آقای روحانی در پیام نوروزی خود به ضرورت افزایش آستانه‌ی تحمل افکار مختلف برای شکل‌گیری مجلسی شایسته‌ی مردم ایران و ثبات بیشتر برای کشور اشاره کرده است. در همین راستا کنشگران ملی ـ مذهبی خارج از کشور از ایشان می‌خواهد پیش از هر اقدامی با ایجاد اصلاحات در وزارت اطلاعات و همسو کردن آن با وعده‌های انتخاباتی دولت بستر را برای تحقق پیام نوروزی خویش مهیا سازد.
کنشگران ملی ـ مذهبی همچون بسیاری از دلسوزان وطن، با اتکا به حوادث سه دهه اخیر ضروری می‌دانند که بر تجربه‌ای تاریخی که در پرونده بزرگ هسته‌ای، پس از دو پرونده‌ی بزرگ گروگان‌گیری و جنگ، اتفاق می‌افتد، تاکید کنند. در هر سه پرونده، سرمایه‌های ملی بزرگی از خزانه ملت بر اثر سیاست‌های نابخردانه‌ی حاکمان دچار اتلاف شده و مصالح ملی کشور تا مراحل بسیار حساسی تحت خطر قرار گرفته است.
در هر سه پرونده ناآشنایی با واقعیت‌های جهانی و برخوردهای شعاری و بی‌پشتوانه منافع مردم ایران را به شدت به خطر انداخته است. سخنرانی اخیر آقای اوباما نشان داد که وی چقدر از سوی بزرگ‌ترین متحدین‌اش در منطقه و جهان و نیز رقبای داخلی‌اش تحت فشار است؛ او اما هم‌چنان از پیشبرد مسیر مذاکرات دفاع می‌کند. دولت ایران باید از این فرصت برای حل و فصل مسائل مختلف فیمابین حداکثر استفاده را بکند. همان‌گونه که طرف غربی نیز با سیاستی عاقلانه‌تر از سوی ایران مواجه شده و باید از این فرصت متقابلا در جهت صلح در منطقه و جهان بهره ببرد.
«شورای فعالان ملی ـ مذهبی ایران» در آذرماه ۱۳۸۶ و دربیانیه‌ای با عنوان «ندای صلح و آزادی» از درون کشور، در مورد مسئله هسته‌ای هشدار داد که «جریان راست ایران هم می‌داند که موضوع غنی‌سازی داخلی اورانیوم با منابع محدودی که ایران دارد در آن چنان اولویت حیاتی و خطیری نیست که حیات و قدرت ملی کشور و نیز حیات نظام مستقر را بدان موکول کند».
ملی ـ مذهبی‌ها در این بیانیه بر پایان دادن به منازعه‌ی هسته‌ای با حل مسئله محوری آن یعنی «غنی‌سازی داخلی اورانیوم» تاکید کردند. همان‌گونه که بر مسئله استراتژیک «رعایت حقوق بشر و اجرای عدالت و دموکراسی برای تمامی گرایش‌های فکری ـ سیاسی، اقوام، زنان، صنوف و طبقات گوناگون، و تضمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی برای همگان، و نیز تأمین و تقویت توان و همبستگی ملی از طریق آشتی ملی» اشاره کرده و چاره را در«حل مسئله‌ رابطه با آمریکا در چارچوب تعامل ملی» و«اتخاذ سیاست و رویکرد تشنج‌زدا در جهان و منطقه» دانستند.
اینک، ما کنشگران ملی ـ مذهبی خارج از کشور خوشحالیم که برخی قدم‌های اولیه در این راه برداشته شده است؛ قدم‌هایی که اگر ادامه پیدا نکند ناتمام و بی‌ثمر خواهد ماند.
در تجربه‌ی سوم از سه تجربه‌ی یادشده، نقش مردم و جامعه مدنی بسی موثرتر از تجارب قبلی بود. آن‌ها با اعمال اراده نسبی خود توانستند برنامه‌های غیراقتصادی و مسیرهای پرهزینه و خطرناکی را که منجر به ارسال پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد تاحد زیادی وارونه سازند. مردم برای تغییر نسبی سرنوشت خود باید هم‌چنان به‌دنبال اعمال اراده‌ی خود بر روندهای جاری کشور باشند.
کنشگران ملی- مذهبی اینک نگران تکرار سه تجربه‌ی تلخ سابق برای چهارمین بار هستند.
ما بیمناکیم که چاه چهارمی که ممکن است سرمایه‌های مادی و معنوی این کشور بلازده را به نفع ماجراجویی‌ها و رانت‌خواری‌های عده‌ای قلیل در خود ببلعد چیست؟ ما نگرانیم که سیاست‌های مغایر منافع و مصالح ملی که افراد و نهادهای نظامی غیرمسئول در منطقه و کشورهای پیرامونی در پیش گرفته‌اند علاوه بر هدر دادن سرمایه‌های بی‌حساب و کتاب از جیب ملت ایران، سرانجام بحرانی بزرگ برای کشور و مردم ایران به ارمغان بیاورند و به چاه چهارمی در مسیر ملت ایران تبدیل گردند.
بر این اساس تاکید می‌کنیم که باید سیاست‌گذاری‌های منطقه‌ای و هزینه‌های هنگفتی که صرف آن می‌شود از دست نظامیان خارج شده و به نهادهای مسئول و منتخب و پاسخگو یعنی دستگاه وزارت امور خارجه کشور برگردد.
در پایان بار دیگر بر پیامی که شورای فعالان ملی ـ مذهبی داخل کشور در بیانیه‌ی «ندای صلح و آزادی» داده بود تاکید می کنیم که:
«قریب به اتفاق مردم ایران، خواهان صلح و آرامش، آزادی، رفاه و عدالت در بستری از هویت و منافع و سربلندی ملی و زیست سربلند در چارچوب قواعد و قوانین بین‌المللی همراه با تلاش برای عادلانه ‌کردن تدریجی این قواعد هستند.»

کنشگران ملی ـ مذهبی خارج از کشور
۱۴ فروردین ۱۳۹۴