• تجدیدنظر در سیاست خارجی دخالتگرانه و عدم توجه به شکاف اجتماعی بین شمال – جنوب که از یک طرف بی ثباتی را برای منطقه آفریقا و خاورمیانه به همراه داشته است و از طرف دیگر با شدت گرفتن بحران اقتصادی در غرب تمام سرچشمه های رشد در این مناطق بحران زده را تقریبا کور کرده است، دلایلی ایجابی می باشد که تا زمانی که به صورت منطقی به آن پرداخته نشود معضل مهاجران و پناهجویان مدیترانه یی حل نخواهد شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۶ ارديبهشت ۱٣۹۴ -  ۲۶ آوريل ۲۰۱۵

در روزهای اخیر رهبران جهانی و به خصوص سیاستمداران اروپایی به صورت سریالی با برگزاری نشست و اظهارنظرهای به اصطلاح انساندوستانه از غرق شدن کشتی های حامل پناهجویان آفریقایی داد سخن گفته و تاثر خود را به نمایش می گذارند. این موج اظهارنظر در شرایطی به راه افتاده است که در هفته گذشته با غرق شدن چند کشتی حامل پناهجویان گفته می شود بیش از ٨۰۰ تن در دریای مدیترانه قربانی شده اند و این دریا به گورستانی برای پناهجویان تبدیل شده است. در آخرین نشست اضطراری وزاری امور خارجه و کشور اتحادیه اروپایی در لوکزامبورک بار دیگر طبق معمول، سیاستمداران اروپایی برای یافتن راه حلی جهت سامان بخشی به موضوع مهاجران غیرقانونی و کمک های انساندوستانه به قربانیان تجارت انسان، انگشت اتهام را به سوی قاچاقچیان و حکومت های محلی گرفته و برای خالی نبودن عریضه کمی هم از کوتاهی کشورهای شمالی عضو اتحادیه سخن گفتند. در این نشست و دیگر نشست هایی که در گذشته برگزار شده و احتمالا در روزهای آینده نیز ادامه پیدا خواهد کرد بیشترین تمرکز بر جلوگیری از موج مهاجرت و تنبیه باندهای قاچاق انسان در لیبی و دیگر کشورهای آسیایی – آفریقایی معطوف خواهد بود بدون اینکه مسببین و دلایل عینی این موضوع مورد توجه قرار گیرد. در حالی شرکت کنندگان در نشست اخیر لوکزامبورگ بر لیبی و شرایط بی ثبات آن که موجب ایجاد سرپلی برای تجارت انسان تبدیل شده است، پای فشردند که از حلقوم هیچکدام صدایی بلند نشد که تاثیر حمله به لیبی و سرنگونی دولت "معمر قذافی" توسط ائتلاف اروپایی – آمریکایی از این کشور با ثبات، یک منطقه پرآشوب و در هم فروپاشیده ساخته است که امروز جدا از خانمانسوزی برای این ملت و منطقه هیچ دستاوردی نداشته است. دلیل تمام این مهاجرت های پر ریسک و خطرناک بیش از هر چیز دیگر ریشه در فقر تاریخی منطقه و بی ثباتی تشدید یابنده در لیبی، سوریه، عراق، مصر و یمن دارد که در کنار ساختارهای مستبد و غیرمردمی بومی حاکم، متهمین دیگر آن غرب و اتحادیه اروپایی به عنوان برهم زنندگان نظم گذشته بدون ایجاد نظم جایگزین، بوده اند.
صدای طبل مرگ در موج های خروشان مدیترانه آن چنان طنین انداز شده است که هرکدام از رهبران اروپایی به فراخور موقعیت خود سخنانی بیان می کنند که در پشت ظاهر انساندوستانه آن هیچ چشم انداز اقدام عملی وجود ندارد. رئیس جمهوری فرانسه "فرانسه اولاند" که کشور وی بیشترین سهم را در آسیب زدن به ثبات منطقه و به خصوص لیبی در این دوره و دوره زمامداری "نیکولای سارکوزی" داشته است با ظاهری فروتنانه می گوید "مسولان باید با قاچاق انسان که به کشته شدن ۴۰۰۰ نفر در سال گذشته میلادی در دریای مدیترانه منجر شد، مبارزه کنند". نخست وزیر ایتالیا "ماتئو رنتسی" که کشورش خط مقدم ورود پناهجویان به خاک اروپاست و بیشترین بار امدادرسانی را در غیاب دیگران به عهده دارد اذعان می کند "وضعیت لیبی پیچیده شده است و باید در مورد مهاجران با دولت لیبی گفت و گو شود". نخست وزیر مالت "جوزف ماسکت" که همچون ایتالیا دومین مقصد تجارت و قاچاق انسان از طریق مدیترانه است هشدار می دهد "اتحادیه اروپا و جهان اگر چشم خود را به روی اینگونه وقایع ببندد با همان شدتی سرزنش می شود که در گذشته به خاطر نادیده گرفتن قتل عام ها سرزنش شد". شاید این سخنان طعنه آمیز "فدریکا موگرینی" مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی که می گوید "بارها گفته ایم که دیگر هرگز! اکنون زمان آن است که اتحادیه اروپا فورا برای حل این تراژدی ها عمل کند" را باید در مرکزثقل تمام بحث ها و مذاکرات رهبران اروپایی قرار داد که از همگان می خواهد که به جای حرف زدن فورا وارد عمل شوند. تمام این اظهارات به ظاهر مسئولانه و احساسی در شرایطی بیان می شود که عملیات نجات موسوم به "ماره نستوروم" که با کمک اتحادیه اروپایی توسط نیروی دریایی ایتالیا در آب های دریای مدیترانه تا دو سال قبل اجرا می شد به دلیل عدم حمایت مالی و سیاسی این کشورها کنار گذاشته شد و یک طرح جدید و به شدت محدود به نام "تریتون" جایگزین آن گردید که امدادرسانی را تنها به مناطق ساحلی محدود می کند. تازه کاهش سطح موضوع و معطوف کردن بحث پناهجویان آسیایی – آفریقایی به امدادرسانی تنها یک نوشدارو یا قرص مسکن است که تنها نگاه به معلول ها دارد در صورتی که علت اصلی تراژدی همچنان به حال خود باقی می ماند.
تجدیدنظر در سیاست خارجی دخالتگرانه و عدم توجه به شکاف اجتماعی بین شمال – جنوب که از یک طرف بی ثباتی را برای منطقه آفریقا و خاورمیانه به همراه داشته است و از طرف دیگر با شدت گرفتن بحران اقتصادی در غرب تمام سرچشمه های رشد در این مناطق بحران زده را تقریبا کور کرده است، دلایلی ایجابی می باشد که تا زمانی که به صورت منطقی به آن پرداخته نشود معضل مهاجران و پناهجویان مدیترانه یی حل نخواهد شد. تازه فعلا مرثیه سرایی تنها برای مردگان و قربانیان دریای مدیترانه است در حالی که تراژدی زنده ماندگان و مهاجرانی که پای بر خاک اروپا می گذارند دست کمی از این قربانیان ندارد. غربی ها و به خصوص اروپاییان در تجربه تاریخی خود نشان داده اند که هر کجا پای منافع آنان در میان باشد به فوریت عکس العمل نشان داده و راه حل برون رفت از بحران را پیدا می کنند. اینکه مدیترانه از اجساد بی جان صدها و هزاران قربانی آسیایی – آفریقایی پر شده و به آن "شاهراه مرگ" نام می نهند تنها به این دلیل است که در اروپا کسی منتظر این مهمانان ناخوانده نبوده و استقبالی در کار نخواهد بود. عدم استقبال از پناهجویان ریشه در موج جدید نژادپرستی اروپایی دارد و کاملا مصداق این گفته "نوام چامسکی" فیلسوف و متفکر بزرگ جهانی است که در مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری یورونیوز می گوید "این مشکل قبلا در اروپا قابل مشاهده نبود بخاطر اینکه جمعیت اروپا در گذشته به شدت تمایل به همگنی و یکدستی داشت. بنابراین وقتی همه بلوند و چشم آبی باشند، آنوقت شما نژادپرست به نظر نمی آیید اما همین که جمعیت شروع به تغییر کند، نژادپرستی خیلی سریع خودش را آشکار می کند، این مسئله یک مشکل جدی فرهنگی در اروپاست". در حالی که در ابعاد درونی جوامع سیاسی – اجتماعی اروپایی به سمت نژادپرستی حرکت می کند و بحران اقتصادی نیز همچنان گریبانگیر نظام سرمایه داری جهانی است و در بعد خارجی نیز معادلات ژئوپلتیک همچنان هژمون های برتر بین المللی از جمله کشورهای اروپایی را به دخالتگری در جوامع دیگر وادار می کند و نظم کهن سکولار را در مهلکه آنارشی و تروریسم بنیادگرای مذهبی قربانی می کنند "جای هیچ امیدی برای نجات قربانیان مهاجرت و قاچاق انسان وجود نخواهد داشت".