• انتخابات پارلمانی بریتانیا امروز با رقابت شانه به شانه احزیب محافظه کار و کارگر برگزار می شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۶ ارديبهشت ۱٣۹۴ -  ۶ می ۲۰۱۵

 اردشیر زارعی قنواتی: انتخابات پارلمانی بریتانیا در روز پنجشنبه هفتم ماه مه با توجه به رقابت فشرده و شانه به شانه حزب محافظه کار به رهبری "دیوید کامرون" و حزب کارگر به رهبری "اد میلیبند" در کنار تکثر آرای ملی که سبد رای احزاب کوچکتر را نیز پر رنگ تر از دوره های گذشته کرده است، این بار غیر قابل پیش بینی تر از همیشه خواهد بود. نزدیکی و انطباق تقریبی برنامه های انتخاباتی احزاب اصلی تا حدود زیادی قدرت تصمیم گیری و انتخاب را برای رای دهندگان مشکل کرده است و به همین دلیل در این دوره از انتخابات می توان پیش بینی کرد که آرای انتخاباتی احزاب ملی گرا در مجموع بتواند نقش تعیین کننده یی را در گزینش ساکن خانه شماره ده خیابان "داونینگ استریت" بازی کند. بر طبق آخرین نظرسنجی های انجام گرفته احزاب محافظه کار و کارگر از حمایت ٣۴ درصدی رای دهندگان برخوردار می باشند و به دلیل سیستم پیچیده انتخاباتی بریتانیا که مبتنی بر اکثریت نسبی در حوزه انتخابیه است، هرگونه تغییری در میزان آرای دو حزب اصلی برای تعیین کاندیدای پیروز، شانس نخست وزیری را برای هر کدام از رهبران احزاب بزرگ به میزان زیادی افزایش می دهد. در یک موضوع تقریبا نمی توان تردید کرد و آن اینکه در این دوره از انتخابات پارلمانی به جهت پراکندگی آرای ملی هیچ کدام از دو حزب اصلی قادر به کسب اکثریت مطلق کرسی های پارلمانی نخواهند بود و همچون دوره قبلی تشکیل دولت ائتلافی اجتناب ناپذیر خواهد بود. از هم اکنون محافظه کاران بر روی شراکت با حزب لیبرال دمکرات متحد خود در دولت ائتلافی کنونی حساب باز کرده اند و حزب کارگر نیز هر چند که به دلایل منطقی فعلا اتحاد با حزب استقلال اسکاتلند را رد کرده است ولی در فردای اعلام نتایج در صورت پیروزی اولین گزینه ائتلافی آنان این حزب، حزب ملی ولز و حتی حزب سبزها خواهند بود. البته برای حزب کارگر ائتلاف با حزب لیبرال دمکرات به عنوان یک متحد بالقوه نیز منتفی نبوده و آنان برای ائتلاف در عرصه سیاسی بریتانیا راه باز و سهل تری نسبت به رقیب اصلی خود دارند. این در صورتی است که برای حزب محافظه کار وحدت با حزب راستگرا و افراطی یوکیپ به رهبری "نایجل فاراژ" که با برنامه های ضدمهاجرتی خود پایگاه اجتماعی و رای محافظه کاران را نشانه رفته است به دلایل زیادی از جمله برنامه های اولتراراست و ضدمهاجرتی این حزب در صورت حساسیت و رقابت سخت برای یافتن متحد تازه به مراتب سخت و شاید دست نیافتنی است.
انتخابات این دوره پارلمانی در بریتانیا بیشتر به رینگ بوکس شباهت دارد که کامرون در یک گوشه آن می بایست هم زمان با چند بوکسور قدرتمند دست و پنجه نرم کند. پیام "نیکلا استرجن" رهبر حزب قدرتمند محلی استقلال اسکاتلند به میلیبند جهت اتحاد به خلاف عدم پذیرش آن از طرف رهبر کارگر در مقطع رقابت های انتخاباتی، یک گزینه عینی و واقعی است که از هم اکنون مدنظر دو طرف قرار دارد. دلیل واقعی اینکه میلیبند در این مقطع این اتحاد را رد کرده است بیش از آنچه به فرجام نهایی کارزار ارتباط داشته باشد ناشی از محاسبات منطقه یی در اسکاتلند می باشد که بیش از دو سوم آرای این منطقه به صورت سنتی همیشه بین این دو حزب تقسیم شده و آنان در این حوزه رقبای اصلی همدیگر می باشند. این در حالی است که گرایش چپ میانه در حزب استقلال اسکاتلند یک انطباق کامل با برنامه های حزب کارگر داشته و تنها تفاوت مشخص آنان در تمایلات استقلال طلبانه طرف اسکاتلندی است که سال گذشته حتی تا مرز وزن کشی در جریان همه پرسی استقلال نیز پیش رفت و با اختلاف ده درصدی شکست خورد. حتی حزب ملی گرای ولز نیز در زمره احزاب چپ میانه قرار می گیرد و به لحاظ پلاتفرم حزبی و انتخاباتی یک همسویی کامل با حزب کارگر خواهد داشت که در صورت لزوم می تواند با این حزب در ائتلاف قرار گیرد. در اینجا وضعیت بغرنج و پیچیده حزب لیبرال دمکرات به رهبری "نیک کلگ" که از آن به عنوان ضلع سوم انتخابات پارلمانی یاد می شود می تواند تعیین کننده باشد. هر چند که لیبرال دمکرات ها در دوره قبلی با کسب ۵۹ کرسی از ۶۵۰ کرسی پارلمان توانستند با شراکت با محافظه کاران حکم نخست وزیری دیوید کامرون را برای امضاء مهیا کنند اما موقعیت آنان در این دوره از انتخابات به نظر می رسد که نسبت به دوره قبل با تنزل محسوس رای همراه باشد. هیچ یک از احزاب اصلی که اضلاع قدرت در بریتانیا محسوب می شوند به دلایلی مشخص نمی توانند بر روی حزب ملی گرا و مهاجرستیز یوکیپ حساب کنند در حالی که تحولات یک سال اخیر از یک طرف ستاره اقبال آنان را در بین بدنه راستگرایان نشان می دهد و از طرف دیگر بیشترین کسب آرای جدید را به دلیل دستبرد به سبد آرای محافظه کاران از آن خود کرده اند.
در تئوری و ارزیابی نرمال سیستم انتخاباتی و موقعیت احزاب رقیب در بریتانیا در این دوره شانس حزب کارگر و نخست وزیری اد میلیبند بیشتر از دیوید کامرون می باشد اما در جهان کنونی که آنارشی و تغییرات لحظه یی در ابعاد متفاوت بر فضای سیاسی حاکم شده است از قبل نمی توان هیچ حکم و پیش بینی بر طبق الگو و کلیشه های قراردادی را پذیرفت. نمونه اخیر انتخابات پارلمانی اسرائیل و نتیجه خلاف نظرسنجی و پیش بینی های تا روز آخر قبل از برگزاری انتخابات که به پیروزی دوباره "بنیامین نتانیاهو" منجر شد، نشان داد که در وضعیت جدید ملی، منطقه یی و بین المللی وضعیت آنارشیک سیاسی – اجتماعی می تواند بر موقعیت ایجابی و محاسباتی چیرگی پیدا کند. در بریتانیا نیز همچون تمامی جوامع و به خصوص جوامع اروپایی هم اکنون جنبش های ضدریاضتی یکی از پارامترهای اصلی برای انتخاب در بین توده های مردم و به خصوص طبقات زیرین اجتماعی است. از آنجا که در طی سال های اخیر که اکثر کشورهای اروپایی با بحران های حاد اقتصادی روبه رو بوده اند بریتانیا تا حدود زیادی به دلیل حفظ فاصله خود با حوزه پولی "یورو" کمتر از دیگران آسیب دید و اقتصاد این کشور همچنان از ثبات برخوردار می باشد، حزب محافظه کار آسیب پذیری کمتری داشته باشد. همین ثبات نسبی موجب شده است تا انتخابات پارلمانی این کشور فاقد ویژگی های دوقطبی "فقر و غنا" بوده و این شاید مهمترین نقطه قوت دولت کامرون برای احتمال پیروزی در این دوره به حساب آید. از طرف دیگر فشار زیادی که در طی چند سال اخیر بر طبقه کارگر و متوسط بریتانیا به دلیل "افزایش مالیات بر ارزش افزوده" در دوران نخست وزیر کامرون آمده است یک درصد قابل توجهی از آرای خاکستری را شکل داده است که در تحلیل نهایی می تواند با ورود فعال به عرصه رقابت ها در روز رای گیری کفه ترازو را به نفع میلیبند سنگین تر کند.