• ائتلاف جدید در دولت نتانیاهو منتج به تشدید دوقطبی سکولاریسم – یهودی، انزوای بیشتر دولت اسرائیلی و شخص نخست وزیر در جامعه جهانی، گسترش و مصونیت شهرک سازی های غیرقانونی و مهم تر از همه تهدید دمکراسی اجتماعی درون جامعه خواهد شد. این زوایا هر چند که در شرایط کنونی هنوز به نقطه ی جوش خود نرسیده است اما در آینده نزدیک با توجه به فشارهای داخلی و خارجی، ائتلاف کنونی را به شدت زیر فشار قرار خواهد داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۱ ارديبهشت ۱٣۹۴ -  ۱۱ می ۲۰۱۵

شامگاه روز چهارشنبه ششم ماه مه و به فاصله تنها دو ساعت از اتمام مهلت "بنیامین نتانیاهو" رهبر حزب لیکود برای تشکیل کابینه ائتلافی جدید، وی با جلب رضایت "نفتالی بنت" رهبر حزب تندروی متکی به آرای شهرک نشین های "خانه یهودی" برای مشارکت در دولت ائتلافی، موفق به کسب حداقل آرای لازم برای تشکیل دولت گردید. در ائتلاف اولتراراست جدید اسرائیل، حزب لیکود با احزاب خانه یهودی، کولانو، شاس و یو.تی.جی در یک همپیمانی دقیقه نودی توانستند با ۶۱ کرسی از ۱۲۰ کرسی پارلمان دولتی را تشکیل دهند که به دلیل اکثریت شکننده آن با یک کرسی بالای حدنصاب و همچنین تضادهای درونی و بیرونی این مجموعه از هم اکنون به عنوان دولت بی ثبات از آن یاد می شود. ترکیب جدید کابینه نتانیاهو ملغمه یی از راست افراطی، حامیان شهرک نشینان در منطقه اشغالی کرانه باختری و احزاب به شدت مذهبی است و به همین دلیل در ذات خود حامل گرایشات ضد طرح صلح و ضدیت با سکولاریسم جامعه اسرائیل می باشد که در آینده نزدیک تضادهای اساسی خود را با وضعیت درونی و خواست بین المللی جهت تشکیل دو دولت مستقل فلسطینی – اسرائیلی بروز خواهد داد. کناره گیری حزب اسرائیل خانه ما به رهبری "آویگدور لیبرمن" متحد سنتی لیکود در ائتلاف قبلی یک روز مانده به پایان مهلت تشکیل دولت، نخست وزیر را در شرایط دشواری قرار داد که برای جلوگیری از پایان مهلت خود برای تشکیل دولت مجبور شد تمام شروط نفتالی بنت را که تنها ٨ کرسی پارلمانی را نمایندگی می کند، بپذیرد. در ائتلاف جدید یک پارادوکس اساسی وجود دارد که هم اکنون نتانیاهو را درگیر کرده و وی را بسیار آسیب پذیر می کند. ترکیب دولت ائتلافی جدید تصویر یک مجمع جنگی است که از یک طرف به واسطه نفوذ شهرک نشینان هرگونه طرح صلح با فلسطینیان که از حمایت جهانی برخوردار است را منتفی می کند و از طرف دیگر به دلیل قدرت احزاب مذهبی افراطی شاس و یو.تی.جی برنامه های ارتجاعی این احزاب در خصوص آموزش عمومی، تخصیص بودجه غیرمتعارف برای مدارس مذهبی و لغو قانون اجبار فراخوانی طلبه های مدارس یهودی به ارتش را در مجادلات آتی کابینه و در سطح جامعه دامن می زند.                                                                                       
ائتلاف جدید در دولت نتانیاهو منتج به تشدید دوقطبی سکولاریسم – یهودی، انزوای بیشتر دولت اسرائیلی و شخص نخست وزیر در جامعه جهانی، گسترش و مصونیت شهرک سازی های غیرقانونی و مهم تر از همه تهدید دمکراسی اجتماعی درون جامعه خواهد شد. این زوایا هر چند که در شرایط کنونی هنوز به نقطه ی جوش خود نرسیده است اما در آینده نزدیک با توجه به فشارهای داخلی و خارجی، ائتلاف کنونی را به شدت زیر فشار قرار خواهد داد. در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات ایران و کشورهای ۱+۵ برای حل و فصل اختلافات موجود حول پرونده هسته یی ایران که به نوعی توازن منطقه یی در خاورمیانه را تحت تاثیر مستقیم خود قرار می دهد، سطح این فشارها را بر نتانیاهو افزایش خواهد داد. نخست وزیر با یک خطر دیگر نیز روبه رو می باشد و آن مواضع آینده حزب سکولار و میانه روی کولانو است که در مجمع افراطیون مذهبی و ضد صلح درون کابینه ائتلاف حاکم در جریان مباحث و برنامه های آتی کابینه با یک پارادوکس محتوایی مواجه شده و در یک نقطه یی این حزب با گرایش اقتصادی، نمی تواند با وضعیت موجود خود را وفق دهد. اتفاقا به دلیل سیاست راست افراطی ائتلاف موجود و احتمال تشدید انزوای دولت تل آویو "پاشنه آشیل" دولت آتی نتانیاهو همین حزب کولانو خواهد بود و گروکشی احزابی چون خانه یهودی و دو حزب مذهبی شاس و یو.تی.جی از نخست وزیر برای کسب امتیازات بیشتر در حوزه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی می تواند این حزب با ده کرسی را به درب خروجی کابینه نزدیک کند. به همین دلیل با وجود تضادهای اساسی و موقعیت پارادوکسیکال ائتلاف جدید، نتانیاهو تا روز آخر تلاش داشت تا با جلب نظر لیبرمن کرسی های دولت در کنست را به ۶۷ برساند و حتی بعد از اعلام تشکیل ائتلاف گفته می شود در صدد جلب نظر "اسحاق هرتزوک" رهبر جناح اپوزیسیون برای عهده دار شدن پست وزارت امور خارجه می باشد.               
هر چند که حزب لیکود به خلاف پیش بینی های قبل از انتخابات کنست توانست با کسب ٣۰ کرسی پارلمانی همه را سورپرایز کرده و یک پیروزی بزرگ را به حساب زیرکی نتانیاهو واریز کند اما در ائتلاف جدید وی بیش از آنچه یک نخست وزیر قدرتمند تلقی شود، بیشتر به یک گروگان طلایی می ماند که در هر وضعیتی باید مطیع فرامین گروگانگیرهای خود باشد. این وضعیت با توجه به تحولات منطقه یی، روند شتابنده ی به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی توسط پارلمان های اروپایی، ورود فلسطین به نهادهای حقوقی بین المللی از جمله دیوان بین المللی لائه، انزوای روزافزون دولت صهیونیستی در مجامع جهانی و رشد جنبش های اعتراضی در درون ساخت سیاسی – اجتماعی اسرائیل بیش از گذشته دولت ائتلافی کنونی را زیر فشار قرار خواهد داد. چنانچه در آینده نتانیاهو موفق به جلب حمایت آویگدور لیبرمن یا حتی معامله بزرگ با حزب اصلی اپوزیسیون نشود، کابوس های شبانه وی همواره شمشیر داموکلس فروپاشی ائتلاف موجود را حس خواهد کرد. از طرف دیگر ایجاد هماهنگی و حفظ اتحاد موجود به دلیل طیف تندرو و تا حدودی ناهمگون کنونی در کابینه در موجودیت درونی خود و همچنین ایجاد موازنه حداقلی با شرکای خارجی حول چارچوب های مالوف حقوق بین المللی برای نخست وزیر به شدت راستگرا بسیار سخت تر از قبل خواهد بود. تنها موردی که برای نتانیاهو می تواند نقطه قوت تلقی شود شکست مذاکرات ایران با قدرت های غربی و به خصوص آمریکا در کنار همسویی سیاسی – امنیتی کنونی بین تل آویو با محور محافظه کار عربی به رهبری عربستان می باشد که در چرخه ی منازعات فرقه یی موجود تا حدودی می تواند مشکلات اساسی دولت ائتلافی را به حاشیه برده و برای وی زمان بخرد. شرط بندی روی این وضعیت و تحولات بحرانی منطقه توسط نتانیاهو هر چند که در کوتاه مدت سرمایه گذاری بر روی اسب برنده است اما در شرایط تغییر در موازنه های منطقه یی همچون نشستن روی نوک شمشیر می باشد. جدا از بی ثباتی ائتلاف کنونی نباید در یک موضوع شک کرد و آن اینکه دولت آتی اسرائیل یک دولت به شدت راستگرا و انزواطلب خواهد بود که در آینده بسیاری از پارامترهای بین المللی را در تقابل با خود احساس خواهد کرد. به همین دلایل با قاطعیت می توان گفت که ائتلاف موجود، موجودیت و قدرت تاثیرگذاری تل آویو در تحولات منطقه یی و بین المللی را به شدت تنزل داده و از هم اکنون وی را باید "نخست وزیری با دو چوب زیر بغل های خود" در میانه کارزاری که معادلات بین المللی به سرعت در حال دگرگونی و تغییر است، به حساب آورد.